Finally F R E E

Nog nooit had ze zo lang onafgebroken kunnen rennen. De wind gleed langs haar grijze vacht en ze had haar groene ogen in genot dichtgeknepen. Het voelde zo goed, zo perfect. Glijdend kwam het poesje tot stilstand en voelde haar al aardig moe wordende poten afkoelen in de witte sneeuw. Haar conditie was nog niet bepaald goed, maar dat kwam nog wel. Met een felle zwiep van haar staart draaide ze zich om en met een rustige tred duwde ze haar kopje door een laag struiken. De vreemde en onbekende geuren maakten haar nieuwsgierig en voor het eerst kon ze de sneeuw waarderen. Alle planten waren bedekt met een klein laagje ervan en het zag er.. wonderschoon uit. Als een speelse kitten dook ze op een plant af, alsof het een grote muis was en sloeg de sneeuw er met een simpel porretje van haar af. Enthousiast piepte ze en deed het nog een paar keer.

OOC; Eerste post voor Sassykit

Uiteindelijk begon de sneeuw haar wel te vervelen, maar het idee dat ze nu overal heen kon waar ze wilde, binnen het ThunderClan gebied, deed haar al veel plezier. "Hee Starling, we zijn eindelijk vrij! Ik vind het zo cool hier!" De grijze kitten schrok van de plotselinge stem en verschijning van haar zusje, maar porde Sassypaw al snel speels met haar voorpootje. "Inderdaad," Grijnsde ze en wreef met haar voorpootje langs haar snuit. "Geen stomme kittenregels meer en nu kunnen we trainen om echte Warriors te worden!" Riep ze vrolijk uit.

"Sassypaw?" De zilvere kater stak zijn kop in de apprentice den en speurde met een zoekende blik de verschillende nesten af. De jonge, witte apprentice zat er niet bij. Sterker nog, hij was nou al een tijd naar haar aan het zoeken, maar ze was nergens in het kamp te bekennen. Niet echt een goed begin voor hun eerste training. Gefrustreerd trok Silverfang zijn kop weer terug en besloot hij nog eens bij de nursery te kijken. Hij begon zich zo onderhand aardig zorgen te maken, waar kon die klein duivel naartoe gegaan zijn? Als ze verstoppertje aan het spelen was met haar witte schutkleur, was het wel een heel vervelend spelletje. "Sassypaw?!" herhaalde de deputy nog een keer, terwijl hij vragend om zich heen keek. Zijn blik bleef hangen op de doorntunnel en meteen schoot er een bedenkelijke frons op zijn gelaat. Ze zou toch niet..? Hij zette zich af en liep het kamp uit, de sneeuw krakend onder zijn haastige stappen.

En ja hoor, zijn vermoedens waren juist geweest. Hij was nog niet het territorium ingelopen, of het geluid van enthousiast gemiauw bereikte zijn oren al. Het duurde niet lang voordat hij zijn apprentice gevonden had, samen met Starlingpaw spelend in de sneeuw. Van opluchting ontspande Silverfang zijn schouders en keek hij even hoe de twee zusjes zich leken te vermaken. 'Hee Starling, we zijn eindelijk vrij! Ik vind het zo cool hier!' miauwde Sassypaw vrolijk. Starlingpaw leek ermee in te stemmen. 'Inderdaad! Geen stomme kittenregels meer en nu kunnen we trainen om echte Warriors te worden!' Silverfang liet even hoofdschuddend een zucht over zijn lippen rollen en stapte toen op hen af. "En waar denken we dat we mee bezig zijn?!" bromde hij streng, maar hij moest zijn best doen om de geamuseerde blik in zijn ogen verborgen te houden. "Één dag apprentice en we denken nu al dat we op eigen houtje het kamp uit mogen? Beseffen jullie niet hoe gevaarlijk dat kan zijn? Sassypaw, ik heb je nog niet eens de grenzen laten zien." De kater keek de twee apprentices even stuk voor stuk aan en wachtte wat ze hierop te zeggen hadden. Ergens was hij allang blij dat hij ze gevonden had, maar vooralsnog moesten ze hun lesje leren, zodat dit niet nog een keer ging gebeuren.

{Busted. xD}

Zijn apprentice schrok op en leek meteen spijt te hebben van haar actie. Dat was al wat Silverfang eigenlijk wilde horen en hij glimlachte haar even gerustellend toe toen ze haar excuses aanbood. Hij begreep maar al te goed dat ze zo graag het kamp uitwilde, voor een kitten leken die zes manen wel een eeuwigheid. "Het is al goed," zei hij vriendelijk, "maar, meld het in het vervolg eerst even aan mij. Dan weet ik waar je uithangt." Hij zwaaide even plagend met zijn staart haar kant op, en ontmoette toen de blik van haar zusje, die iets minder berouw leek te hebben. Haar arrogante toon beviel hem allerminst. 'We zijn nu zes Moons oud, we mogen toch het kamp uit, of niet?' zei ze brutaal. Silverfang draaide even fronsend met zijn oren. 'Sorry, maar volgens mij zijn we niets gevaarlijks aan het doen.' Toen ze klaar leek met haar respectloze opmerkingen opende hij kalm zijn mond. "Dat je op die manier denkt bewijst juist dat je er nog niet klaar voor bent. Je hebt nog geen trainingen gehad en kunt je dus ook nog niet verdedigen als er iets gebeurt. Wat als er opeens een vos tevoorschijn was gekomen, of je verdwaalt was geraakt? Ik ben er dan niet om jullie uit te nesten te helpen." Hij keek de apprentice even doordringend aan en hoopte dat het eindelijk eens begon in te zinken in dat kleine koppie van der. Hij wilde enkel voorkomen dat ze iets zou overkomen, dat was alles. Maar, dat hoefde niet meteen te betekenen dat ze weer als kittens in het kamp moesten blijven. Misschien was het wel een goed plan om ze van dat idee af te helpen. De kater trok even een glimlach over zijn gezicht. "Maar, wat dachten jullie ervan als ik jullie alvast een eerste rondleiding door het territorium geef?" miauwde hij, waarna hij Starlingpaw nogmaals even aankeek. "We kunnen jouw mentor ook even halen, ik weet zeker dat die zich afvraagt waar je bent." Snowdrop was een goede vriendin van hem en had er vast geen problemen mee als ze de eerste training samen deden. Dat was waarschijnlijk wel zo leuk voor de twee zusjes.

"Dat je op die manier denkt bewijst juist dat je er nog niet klaar voor bent. Je hebt nog geen trainingen gehad en kunt je dus ook nog niet verdedigen als er iets gebeurt. Wat als er opeens een vos tevoorschijn was gekomen, of je verdwaalt was geraakt? Ik ben er dan niet om jullie uit te nesten te helpen." Ze versmalde haar groene kijkers en wachtte nog even op wat de kater te zeggen had. "Maar, wat dachten jullie ervan als ik jullie alvast een eerste rondleiding door het territorium geef?" Ze draaide wat met haar oortjes. Was hij dan helemaal niet kwaad? Ergens vertrouwde ze hem daarmee ook niet, want elke Warrior had hen wel een straf opgelegd of op z'n minst een hele preek gegeven. "We kunnen jouw mentor ook even halen, ik weet zeker dat die zich afvraagt waar je bent." Ze fronste even. Snowdrop erbij betrekken? Hmm. "Dat is cool, Silverfang!" Ze keek even opzij naar Sassypaw die er nogal enthousiast bij stond en zuchtte zachtjes. "Is goed." Mompelde ze met een zwiep van haar staart. Ze wilde natuurlijk wel met haar zusje trainen, maar als deze kater haar zo de les bleef lezen.. Ze beet twijfelend op haar lip en keek naar de grond.

Zijn apprentice vrolijkte zichtbaar op toen hij voorstelde het territorium rond te gaan. Zelfs Starlingpaw leek al wat meer bij te draaien. Silverfang keek het duo even met een tevreden glimlach aan. Hij had liever dat ze op deze manier leerden, dan dat hij hen constant op de strenge manier de les zou moeten lezen. Zo zat hij nou eenmaal niet in elkaar en dat zou ook nooit zijn methode zijn. Tot nu toe had dat altijd met welslagen gewerkt. Maar, dat betekende niet dat hij niet consequent kon zijn.
Hij knikte even kort naar de apprentices en wenkte toen richting het kamp. "Oké dan, laten we Snowdrop gaan halen," miauwde hij met een korte zwaai van zijn staart, waarna hij ze terug naar de doorntunnel begeleidde en toen met zoekende, bleekgroene ogen naar de bekende witte pels zocht. Hij vroeg zich af of Snowdrop al naar Starlingpaw aan het zoeken was. De meeste mentoren wilden de dag na de ceremonie al beginnen met de eerste training. Het was de beste manier om elkaar een beetje goed te leren kennen.