I don't know what to do with this snow[.Silverkit]

Larkkit hoopte ergens ook wel dat Silverkit hem zou vinden. Het was namelijk aardig koud om een hele tijd stil te blijven zitten op dezelfde plek, dus hij hoopte maar dat Silverkit hem snel zou vinden. Plotseling werd de sneeuw voor zijn neus weggeschoven en keek hij recht in de ogen van Silverkit. "Gevonden!" Dat was voor hem ook al wel duidelijk geweest toen hij Silverkit zag. Hij klom uit zijn schuilplaats en strekte zijn poten even. Ze waren namelijk een beetje stijf geworden door het stilzitten. Het leek hem dus ook niet echt verstandig om door te gaan met dit, want dan zou het alleen maar erger worden. "Zullen we wat anders gaan doen?" Stelde hij voor. Hij had geen idee of Silverkit wel wat anders wilde doen, maar hij kon het altijd proberen.

Larkkit kwam uit zijn schuilplaats tevoorschijn en strekte zijn poten. "Zullen we wat anders gaan doen?" vroeg hij. Silver knikte, maar hij had geen idee wat ze dan konden gaan doen. " Maar wat dan?" vroeg hij aan de grijze kitten. Hij keek hem verwachtingsvol aan, hoewel hij geen idee had of Larkkit wel een idee had. Ze hadden tenslotte al een hele tijd gespeeld, maar misschien had Larkkit wel iets heel anders in gedachten.

"Maar wat dan?" Dat was inderdaad een goede vraag. Hij had namelijk nog niet echt een idee wat ze zouden kunnen gaan doen, maar hij kon vast wel iets bedenken. Ze hadden dus al tikkertje en verstoppertje gedaan, maar het volgende punt was dus wat ze nog meer zouden kunnen doen. "Ehm.. ik heb nog niet echt een idee, maar misschien kunnen we nog wel wat doen met de sneeuw?" Hij had geen idee wat ze nog zouden kunnen doen met de sneeuw, maar een sneeuwgevecht zou wel kunnen misschien. Hij keek naar Silverkit om te kijken of hij misschien een idee had.

"Ehm.. Ik heb nog niet echt een idee, maar misschien kunnen we nog wel wat doen met de sneeuw?" antwoordde Larkkit op zijn vraag. Silver knikte instemmend. Hij had een aantal apprentices wel eens een sneeuwgevecht zien doen. De kitten had het zelf nog nooit gedaan en snapte dus ook niet echt wat er zo leuk aan was, maar daar viel vast wel achter te komen. Die apprentices hadden er in ieder geval uitgezien alsof ze dikke pret hadden. " Zullen we dan maar een sneeuwgevecht gaan doen?" vroeg hij, waarna hij Larkkit afwachtend aankeek.

"Zullen we dan maar een sneeuwgevecht gaan doen?" Dat leek Larkkit wel een goed idee. Hij had het zelf nog nooit gedaan, maar je wist maar nooit hoe leuk het was zonder het eerst uit te proberen. Het leek hem alleen wel koud om te doen, maar die gedachte schudde hij van zich af. "Dat lijkt me een goed idee. Waar wil je het gaan doen?" Ze konden het hier doen, maar ze konden ook naar een andere plek gaan. Ook al had hij niet echt een idee waar de beste plek zou zijn om het te doen.

"Dat lijkt me een goed idee. Waar wil je het gaan doen?" "Hier?" Silver keek Larkkit met glinsterende oogjes aan. Hij schraapte wat sneeuw bij elkaar met zijn poot en keek of Larkkit klaar stond. " Klaar?" vroeg hij voor de zekerheid. "3... 2... 1... Start!" en hij gooide de sneeuw naar Larkkit.

"Hier?" Kreeg hij als vraag van de andere kitten. Hij knikte als bevestiging, als hij eerlijk was maakte het hem namelijk niet uit waar ze het zouden doen. Als er maar genoeg sneeuw was en dat was hier wel. "Klaar?" Larkkit schraapte zelf ook wat sneeuw bij elkaar voor hij knikte. "3... 2... 1... Start!" Voor hij kon gooien kwam er al sneeuw zijn kant uit en hij ging opzij om het te ontwijken, maar kon het net niet helemaal ontwijken. Snel schepte hij wat sneeuw omhoog met zijn poot en gooide hij het naar Silverkit.

Larkkit probeerde de sneeuw te ontwijken, maar alsnog kwam de helft tegen hem aan. Maar gelijk daarna gooide hij alweer sneeuw naar Silverkit. Die bukte snel om de sneeuw te ontwijken, maar net niet snel genoeg waardoor er een beetje in zijn oortjes terechtkwam. De rest was op zijn achterpoortjes en staart terechtgekomen. Snel begon hij weer sneeuw bij elkaar te schrapen en wierp het weer naar Larkkit. Hij grijnsde. Zo'n sneeuwgevecht was écht leuk.

Larkkit begon voor de zekerheid al weer wat sneeuw bij elkaar te schrapen, maar toen hij weer een lading op hem af zag komen dook hij zo veel mogelijk aan de kant om de sneeuw te ontwijken, maar hij kon toch niet voorkomen dat hij wat over hem heen kreeg. Hij pakte de sneeuw die hij net bij elkaar had geschraapt en gooide het naar Silverkit. Als hij eerlijk was, was dit nog best wel leuk om te doen. Het was wel even koud als je wat sneeuw over je heen kreeg, maar daarna viel het mee.

Larkkit was bezig sneeuw te verzamelen toen Silver gooide. Hij kon nog weg springen, maar kreeg alsnog de helft van de sneeuw tegen zich aan. Maar omdat hij al sneeuw had verzameld kon de kitten snel reageren en wierp het snel weer naar Silverkit. Die dook snel weg, maar het had geen zin. Hoe snel hij ook wegsprong, er kwam altijd wel íets tegen hem aan. Het werd tijd om een nieuwe tactiek te bedenken. Maar zo snel kon Silver niets verzinnen, dus hij gooide wat sneeuw naar Larkkit met zijn staart en rende toen zonder te kijken of de sneeuw geraakt had de andere kant op, voor het geval Larkkit weer zo snel was.

Larkkit wist dat hij beter iets anders kon gaan proberen, want alleen maar sneeuw met zijn voorpoten gooien was misschien niet het verstandigste om te blijven doen. Hij zou ook zijn staart kunnen gebruiken of zijn achterpoten, maar dan moest Silverkit wel binnen zijn bereik zijn en als hij de achterpoten zou gaan gebruiken moest hij wel goed opletten dat Silverkit niet ineens iets naar hem toe zou gooien. Deze keer zwiepte Silverkit met zijn staart iets op en Larkkit wist het deze keer voor het grootste gedeelte te ontwijken. Silverkit rende ineens de andere kant op en Larkkit probeerde het deze keer toch uit om met zijn achterpoten sneeuw te gooien, alleen of het zou werken wist hij niet.

Terwijl hij wegrende, wierp Larkkit de sneeuw opeens met zijn achterpoten naar hem toe. Dat had hij niet verwacht! Snel probeerde Silver af te remmen, maar hij gleed uit in de sneeuw en viel. De sneeuw van Larkkit had hem amper geraakt, maar hij was dan weer wel vol in de sneeuw gevallen, wat niet echt een verbetering was. Snel sprong de kitten weer overeind, maar dit keer probeerde hij geen overhaaste beslissingen te maken. Hij wachtte tot Larkkit weer sneeuw zou gooien en boog een beetje door zijn pootjes om zo snel mogelijk weg te kunnen springen. Silverkit hield hem goed in de gaten om elke beweging te zien.

Larkkit draaide zich om, om te kijken hoe het was gegaan en zag hoe Silverkit onderuit was gegaan. De sneeuw van hem had hem niet geraakt, maar toch was Silverkit nu wel in de sneeuw beland. Zelf nam hij zich voor dat hij ook moest oppassen om niet onderuit te gaan, want dat kon wel gebeuren in de sneeuw. Hij kreeg geen sneeuw teruggegooid, dus hij schraapte weer wat sneeuw bij elkaar en gooide het in de richting van Silverkit. De kitten zou het waarschijnlijk wel voor een groot gedeelte ontwijken, dus moest hij nu oppassen voor de sneeuw die zou komen.

Larkkit gooide weer sneeuw, maar omdat Silver nu klaar stond, kon hij het ontwijken. Een beetje triomfantelijk keek hij naar Larkkit, maar bedacht zich toen dat hij nu weer sneeuw moest gooien. De kitten schraapte weer sneeuw bij elkaar. Het ging nu al sneller, omdat hij het vaker had gedaan. Voordat hij de sneeuw gooide, wierp hij eerst weer wat met zijn staart. Het was slecht gemikt, maar hopelijk zou het Larkkit wel afleiden. Meteen daarna wierp Silverkit de sneeuwbal.