Just watching, nothing more

De ogen van de kit gingen door de nursery heen, zoekend naar een van zijn vriendjes. Hij vond echter geen een van hen en zuchtte een keer wat verveeld. Leafbare was een van de leukste seizoenen van het jaar, en dan was er niemand die met hem wilde spelen in de sneeuw! Het katertje klom onhandig uit zijn mosnest, ja, zijn mosnest. Gezien hij geen moeder had en er geen enkele poes was die hem in hun nest wilde, had hij zijn eigen nestje. Hij kwam wat luidruchtig neer op zijn achterwerk en wat stof dwarrelde op. Hij schudde verwoed zijn kopje en sprong overeind. Met zijn staartje kaarsrecht in de lucht paradeerde hij door de nursery heen, richting de uitgang van de nursery. Hij stopte en keek naar de sneeuwvlokken die neerkwamen op de grond, en een koude bries kwam hem tegemoet. Hij rilde een keer kort, en keek toen naar de kitten naast hem. Die kende hij niet. Nieuwsgierig schuifelde hij wat dichterbij en bekeek het katertje, die qua vachtkleur wel een beetje op hem leek, dezelfde strepen, maar dan een stuk kleiner en met blauwe oogjes. "Hallo." miauwde het katertje met zijn piepstemmetje om de aandacht van de andere kitten te krijgen, vast een kit die nog erg jong was, schatte hij in. "Ik ben Perishkit."

Voor een paar tellen werd de kitten wat afgeleid en volgde een paar sneeuwvlokjes, die hun weg naar de aarde zochten. Hij volgde de route die een van die vlokjes nam en keek weer naar de andere kitten toen de sneeuwvlok zich bij de witte laag op de grond voegde. "Hallo" piepte de andere kitten toen vrolijk nar hem. Perishkit plofte neer op zijn achterwerk en sloeg zijn staartje om zijn voorpoten heen. Dat was iets wat hij katten altijd zag doen, dus dat zou dan wel netjes zijn ofzo. "Mijn naam is Runekit!" miauwde het katertje naast hem toen weer enthousiast. Runekit, oké, die naam moest hij niet vergeten. Er was een kleine windvlaag en deze blies wat sneeuwvlokken mee. Perishkit zag hoe de andere kit uithaalde naar de vlokjes. Hij bleef zitten en bewoog wat met zijn oortjes toen er een op zijn neusje terecht kwam. Het was maar voor een paar seconden, want toen was deze opeens weer weg. "Ben jij al buiten de nursery geweest?" vroeg hij vervolgens aan Runekit. Hij was al buiten geweest, zelfs buiten de veilige wand van het kamp, maar dat ging hij natuurlijk niet verklappen, gezien hij nog niet wist of hij deze kit kon vertrouwen.

Het andere katertje schudde vervolgens zijn kopje, precies wat hij dacht. "Nee nog niet," gaf Runekit toen toe. "Jij wel?" vroeg deze vervolgens aan hem. Perishkit keek naar hetgeen buiten de nursery en knikte. "Ja, al een paar keer." miauwde hij en keek weer naar Runekit. De kitten was inderdaad, net zoals hij had verwacht, nog erg jong en dus nog niet buiten geweest. Hij wel, natuurlijk. Een idee kwam op dat moment in de kitten op. "Heb je zin om dan nu naar buiten te gaan?" miauwde hij en keek de kitten vrolijk aan, voor alles moest een eerste keer zijn, of niet dan? En hij verveelde zich dood, dus dat leek hem wel een goed idee. Zo kon hij Runekit ook nog beter leren kennen.

"Ja!" kwam er gehaast uit de mond van Runekit. Perishkit greens naar het veel jongere katertje. Deze deed een sprongetje naar voren en keek toen achterom om te zien of hij wel volgde. Perishkit kwam naast Runekit staan en keek uit over het kamp. Het jongere katertje plantte zijn voorpootjes in de sneeuw om te wennen aan de kou die het witte spul uitstraalde. Perishkit greens en rende voluit de sneeuw in. Hij lachte luid van het plezier en hij struikelde over zijn eigen pootjes, waardoor de sneeuw in het rond vloog. Vrolijk lachend rolde het katertje door de sneeuw heen. Hij kwam langzaam tot stilstand en hikte nog wat na.

Hij hikte nog wat na en zag de donkere pels van Runekit een stukje verderop door de sneeuw heen ploeteren. Perishkit sprong op en ging sprongetje voor sprongetje de kant van Runekit weer op, dat geen namelijk sneller dan telkens door de sneeuw heen ploeteren. Hij zakte tot aan zijn kin weg omdat het hier wel erg diep was en sprong weer verder. Uiteindelijk kwam hij voor de neus van Runekit terecht en de sneeuw werd alle kanten op gelanceerd. "Boe!" miauwde hij vrolijk tegen de jongere kit en keek deze toen afwachtend aan.

Hij greens even toen Runekit schrok en een hoog kreetje slaakte. Het katertje keek wat beschaamd naar zijn pootjes en was toen even stil, maar al snel verscheen er weer een vrolijke glimlach op zijn gezicht. Perishkit glimlachte en zwiepte een paar keer met zijn staart. "Ik heb een leuk idee!" miauwde het katertje opgewonden en begon wat sneeuw bij elkaar te schrapen met zijn pootjes. Hij duwde het rommelige bolletje sneeuw bij elkaar en toen het wat groter en steviger was begon hij het met zijn neusje voort te duwen. Het balletje werd steeds groter. Met veel moeite duwde de kitten het voort, het was nu al even groot als zijn lijfje. Hij glimlachte trots en begon het balletje toen wat platter te duwen, zodat het op het lichaam van een kitten leek. "We maken een sneeuw kitten!" miauwde hij toen vrolijk naar Runekit.