"Ik zwijg als het graf!" Hij was wel blij met haar opmerking. Hij kon haar tenminste er wel op vertrouwen dat ze het tegen niemand zou vertellen. Hij was eerlijk gezegd ook wel blij dat er niemand anders achter was gekomen naast Milkypaw, want dan had hij echt niet geweten wat te doen. Hij voelde even hoe Milkypaw haar kopje tegen hem aan duwde en hij sloot even zijn ogen en nam een keer diep adem. Hij moest zijn emoties onder controle krijgen, het mocht niet in zijn ogen af te lezen zijn. Toen hij zijn ogen weer opende merkte hij dat Milkypaw ondertussen al opgestaan was en hij volgde haar. Hij moest zo meteen in het kamp zijn best doen om niet te laten zien wat er was gebeurd.