Y-yeah.. a rose..

"Uhm... Ik denk dat als je ouder word je sterker bent. Dus dan zijn je benen toch ook sterker? Ik weet het eigenlijk ook niet precies!" Zachtjes grinnikte Dustkit. "Ja dat is waar!" Zei hij, alsof hij het echt wist, natuurlijk was dit niet het geval. "Ik word later zo sterk en groot als ene tijger en een leeuw!" Hij stak zijn borstje weer vooruit. "Iemand zei tegen mij dat ik zo sterk en groot kan worden als ik zelf wil! Hoe sterk en groot word jij Glowpaw? Kom, dan worden we heel sterk en samen zijn we dan de sterkste van allemaal!" Zei hij lachend. "Dat dacht ik eerst ook! Maar je moet dus goed luisteren naar de ceremonie, en dan noemen ze je naam. Dan moet je even naar voren stapen, -dat vond ik zelf echt spannend!- , en dan noemen ze de naam van je mentor. Die moet je dan opzoeken! Voor mij was dat niet zo moeilijk natuurlijk, haha" Enthousiast wiebelde hij even heen en weer. "Wat cool! Ik wou dat ik ook al apprentice kon worden, want ik moet nog zó lang wachten zeg! Ik heb het kamp nu al helemaal ontdekt." Miauwde hij, waarna hij teleurgesteld naar de uitgang keek. "Het is niet eerlijk dat zij wel weg mogen en ikke niet." Miauwde hij even toen enkele apprentices samen door de uitgang heen verdwenen. "Zeg Glowpaw?" Miauwde hij, waarna hij ergens naar kijk. "Wat is dat?" Zei hij, waarna hij naar iets achter Glowpaw wees.

Please just look at it xD He has a surprise :'D

Yes! Glowpaw trapte erin! Op het moment dat de kater wegkeek van hem, gooide hij het hoopje sneeuw dat hij tijdens het gesprek bij elkaar had geschraapt omhoog zodat het over Glowpaw heen viel. "Nu ben je een sneeuwkat! Glowpaw de sneeuwkat!" Sprak hij lachend uit. Ja, hij vond zijn eigen grappen leuk en grappig, maar wie moest het anders leuk vinden als je ze zelf niet ook grappig vind? Dustkit bekeek Glowpaw even. "Nu kun je vast beter jagen! Zo word je onzichtbaar, wist je dat al?" Zei hij met een glinstering in zijn ogen. "Dat heb ik ontdekt, cool hé?!"

Dustkit grinnikte speels toen Glowpaw niet kwaad op hem werd, eindelijk iemand die ook hetzelfde gevoel voor humor had! "Echt? Geweldig!" Schreeuwde de kater en Dustkit keek toe hoe hij door de sneeuw heen kroop en nóg witter werd. "Waar ben ik nu?" Zijn blik leek nu even bloedserieus te worden, al was het gewoon gespeeld. "Nou, Glowpaw.." Miauwde hij. Waarna hij een schep sneeuw op zijn poten legde en over het gezicht van Glowpaw wreef. "Je ziet je gezicht nog." Zei hij lachend, zijn serieuze blik was allang verdwenen. "Nu ben je onzichtbaar! Voor mij niet natuurlijk, want ik heb superduperkrachten waarmee ik iedereen altijd kan zien!" Gilde hij vrolijk, waarna hij zelf ook in de sneeuw kroop en zichzelf ook wit probeerde te maken.

De vuurrode kater proestte de sneeuw uit en Dustkit moest een beetje ondeugend lachen. Ja, hij wist dat de meeste katten dat niet leuk vonden, maar dat was nou juist het vriendelijke aan Glowpaw; hij werd er niet kwaad over. "Sneeuw smaakt niet zo lekker!" Dustkit knikte instemmend. "Dat weet ik, vooral als heel veel katten erover heen hebben gelopen!" Grinnikte hij, waarna hij weer een hoop sneeuw bijeen probeerde te pakken, maar voordat hij iets kon doen, voelde hij hoe koude sneeuw in zijn gezicht werd gewreven. Dustkit slaakte een verraste kreet uit. "Pak me dan als je kan!" Hij schudde de sneeuw van zijn gezicht af en een grote glimlach sierde op zijn lippen. "Graag!" Gromde hij speels, waarna hij opsprong en de sneeuw omhoog gooide, zodat er een golfje sneeuw ontstond. Hij rende er omheen en botste volop tegen de rode tabby aan, waardoor hij een beetje achteruit werd geduwd. "Wow, jij bent veel sterker dan ik had gedacht." Zei hij lachend, waarna hij opstond en de sneeuw uit zijn vacht schudde. "Maar ik word sterker!" Sprak hij weer speels uit, waarna hij zijn nieuwe aanval probeerde te plannen.

"Dankje, denk ik." Dustkit glimlachte. "Graag gedaan!" Sprak hij vrolijk en energiek uit, hij bedacht zich dat ze nog steeds bezig waren met hun spelletje en dat hij Glowpaw dus nog steeds te pakken moest krijgen, há, nu ging hem dat dus echt lukken! "Vast wel!" Even keek hij trots naar de vuurrode kater. "Of even sterk!" Zei hij, waarna hij op de kater afsprong en zijn poot vastnam. "Ik heb je!" Zei hij, terwijl hij de poot stevig vasthield. "Nu is het jouw beurt!" Meteen stoof hij weg, waarna hij zich omdraaide en wachtte tot de kater ook achter hem aan zou komen.

Zijn helderblauwe ogen twinkelden van het plezier. Oh wat vond hij spelen toch leuk! Het was nooit saai en het zou ook nooit saai worden, hij wilde niet volwassen worden. Dat was zo saai en zo .. zo .. serieus! De kater grinnikte toen Glowpaw op hem af kwam lopen. Kom maar op! Dacht de kitten, wachtend op de rode tabby. Maar Glowpaw kwam niet op hem af, hij week namelijk af en Dustkit keek droog toe hoe de kater tegen een boom aankwam. Meteen sprong hij geschrokken op. "Gaat het?!" Miauwde hij, maar toen Glowpaw begon te lachen toen sneeuw over hem heen was gevallen, kon Dustkit het ook niet langer meer inhouden. Hij proestte het uit en keek naar Glowpaw. "Nu ben je een echte sneeuwkat!" Zei hij lachend.

"Jaaa! Maar zoveel sneeuw komt door zelf mijn dikke vacht heen. Brrrr wat is dat koud zeg!!" Dustkit grinnikte zachtjes. "Dat geloof ik graag ja!" Zei hij lachend, waarna hij zijn helderblauwe oogjes op de boom richtte waar Glowpaw tegenaan was geknald. Zou hij daar in kunnen komen? Zou dat eigenlijk wel mogen? Hij wilde het vragen aan de kater voor hem, maar besloot heel even zijn mondje te houden, wat echt vreemd was voor de kleine kitten. Dit deed hij omdat Glowpaw vroeg voor een pauze en zachtjes knikte de kater. "Oké, omdat je het zo lief vraagt!" Zei hij, waarna hij opstond en Glowpaw aankeek. "Misschien kunnen we naar de apprentice den gaan? Daar is het toch wel warm hé?" Hij wilde de den eigenlijk heel graag vanbinnen zien, want hij was er nog nooit geweest.

Spanning gleed door de kitten heen toen de apprentice er akkoord mee ging, mocht hij echt mee? Echt waar? Zijn blauwe oogjes werden groot van de vrolijkheid die door hem heen ging. Hij wilde net een stap vooruit zetten en met Glowpaw meegaan naar de den. Oh, hij kon echt niet wachten om het te zien! Dat zou zijn toekomstige den worden! "Waar wacht je nog op?!" Dustkit keek even verbaasd op, hij had niet door dat hij eigenlijk niet meer bewoog en een vrolijk geluidje verliet zijn mond, waarna hij voor Glowpaw richting de den rende. "Nergens!" Beantwoorde hij de vraag van Glowpaw, voordat hij voor de den tot een stop kwam en naar binnen staarde. "Jij slaapt hier ook, toch?" Miauwde hij vervolgens vragend. De nieuwsgierigheid was nu nog groter dan eerst, oh, hij wilde zo graag naar binnen!

"Inderdaad! Maar mijn nestje is niet zo knap, ik ben niet de handigste..." Dustkit grinnikte. Nee, Glowpaw was inderdaad niet de handigste. Hij was zojuist tegen een boom aangelopen, dat kon Dustkit niet bepaald handig noemen. Ze liepen naar de hoek van de den en Dustkit's ogen gleden over de nesten heen, terwijl zijn blauwe kijkers blijven hangen op één nest; het nest waar Glowpaw in sliep. "Hier slaap ik!" Dustkit fronste even bij het zien van het nest, keek even naar Glowpaw en toen weer naar het nest. "Ligt dat wel lekker?" Sprak hij vragend uit. Het leek niet alsof je daar lekker in kon liggen. "Mijn moeder heeft het héérlijkste nest ooit gemaakt voor ons!" Miauwde hij er vervolgens actief nog even achterna.

Zijn blik gleed over het nest dat Glowpaw zelf gemaakt had. Hij zou bij Starclan niet weten hoe hij zelf ooit een nest moest maken, waarschijnlijk zou hij echt tien nesten moeten maken voordat eentje net zo lekker lag als die van zijn moeder. Misschien kreeg hij wel nooit meer zo'n lekker nest als dat zijn moeder gemaakt had. Hij keek op toen Glowpaw weer begon te praten. "Ja! Ik vind het héérlijk liggen! Al kan ik overal eigenlijk wel slapen..." Dustkit grinnikte. "Gebeurt het ook wel eens dat je in een ander nest in slaap valt? Per ongeluk? En wat als dat gebeurt? Wordt die apprentice dan boos? Hoe weet je of dit jouw nest is en niet die van een ander? Waar kun je dat aan zien? Zijn alle nesten anders?" Hij bekeek het nest. Misschien waren ze wel allemaal anders! Iedereen wilde anders liggen natuurlijk. "Ja dat geloof ik wel! Mijn stiefmoeder had dat ook gedaan! Maar ik vind dit ook prima hoor, al was het eerst even wennen, dat alleen slapen. Je mag wel proberen hoor." Even keek hij op met een duidelijk 'echt?' blik op zijn gezicht, waarna hij er vrolijk in sprong, even een rondje draaide en ging liggen. Rustig bleef hij even liggen, waarna hij weer opsprong en kieskeurig om zich heen keek. "Die van mijn moeder is warmer." Miauwde hij.