Justice needs to be served

Onderwerp: Justice needs to be served do 26 jun 2014 - 9:44

SILVERFANG

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Silverfang kon niet anders zeggen dan dat hij teleurgesteld was toen hij weer met Brightspots en Poppyleaf het kamp naderde. Hij had verwacht dat Windclan rechtvaardig zou handelen, maar in plaats hiervan hadden ze hem voor leugenaar uitgemaakt en die stomme witte verrader verdedigd. Whitelion moest gestraft worden voor zijn daden, zo makkelijk zou hij er niet mee wegkomen. Silverfang had het besluit genomen om er mee naar Firestar te stappen. Ook al was hij de laatste tijd onvoorspelbaar, zijn leider moest hier van af weten. "Firestar," zei hij toen hij de rode kater in het zicht kreeg. De serieuze blik op zijn gezicht toonde de ernst van de situatie, toch probeerde Silverfang zijn frustratie niet teveel te laten blijken. Hij wilde niet meteen oorlog aan Windclan verklaren, en hij wist niet hoe Firestar ging reageren. Dus probeerde hij kalm te blijven toen hij zijn verhaal deed. "Windclan wilde ons niet geloven," zei hij, terwijl hij ging zitten en de pelsharen in zijn nek plat probeerde te houden. "Ze verdedigde Whitelion en het lijkt er niet op dat ze hem gaan straffen. Ze wilden bewijs zien, maar ik heb hem al gezegd dat we geen Windclan kat meer over de grens laten." En dan was er natuurlijk nog het gedeelte waarin Lionroar Firestar voor kittypet had uitgemaakt, waardoor Silverfang hem bijna had aangevlogen, maar dat liet hij nog even achterwege. In plaats hiervan vernauwde hij licht zijn ogen en wachtte hij op Firestar's reactie.

Deputy - 39 Moons - Thunderclan Camp

F I R E S T A R

The fire that saved our Clan

De gespierde rode kater zat voor de ingang van zijn den te wachten op nieuws. Nieuws van zijn deputy. Ook WindClan had zich de laatste tijd niet echt netjes gehouden en Silverfang was persoonlijk op hen af gestapt om hen te vragen wat daaraan gedaan zou worden. Eens hij de zilveren kater op hem af zag komen lopen met een ernstige blik in zijn ogen, wist de ThunderClan leider dat het allemaal niet vredig was verlopen. Wat hij te horen kreeg was dan ook zeer teleurstellend. Vuile eigenwijze scharminkels die 't waren. Firestar wist heel goed dat Silverfang zijn kalme houding slechts ophield voor hem, zodat hij niet zou worden meegesleurd in de woedde en onrecht die er eigenlijk door hem heen gierde. Niet dat het iets hielp. De geest van de leider was al zozeer aangetast door het duister dat hij het zich geen twee keer liet zeggen. "Als WindClan zelf te lui is om Whitelion een lesje te leren, dan moeten wij dat maar doen," sprak hij glashelder, een donkere ondertoon door zijn stemgeluid sijpelend. "Verzamel een groep sterke warriors en apprentices. We vertrekken wanneer de zon achter de bomen zakt." Het was een bevel, geen vraag en er was ook geen twijfel mogelijk dat hij niet meende wat hij zei. Firestar had besloten en zou niet van zijn beslissing afwijken.

WORDS ### TAGS None NOTES None

Het was lang geleden dat het gevecht had plaatsgevonden. Nimble was nog een kitten geweest, voordat ze had geweten wie haar ouders waren geweest. Intussen had ze op eigen houtje uitgevonden waarom Whitelion Honeydew en haar had aangevallen.. Hij was haar vader, en zag haar liever dood dan levend. Ze zou zijn bloedlijn verpesten, en verdiende het niet te leven. Silverfang en Firestar wisten er vanaf, en Silverfang had haar beloofd dat hij hierover zou spreken met de Windclan. Het had haar een veilig gevoel gegeven, maar nooit was ze erachter gekomen hoe dat gesprek was verlopen.
Het was de eerste keer sinds tijden dat ze de twee leiders zag. Ze aarzelde even bij het zien van Firestar. Hij was zo onvoorspelbaar en zo geprikkeld. Ze wist zich nooit een houding te geven in zijn bijzijn, al hoorde ze verhalen over wat voor een groot leider hij altijd was geweest. Ze richtte zich onbewust iets meer op Silverfang, omdat ze zich prettiger voelde in zijn bijzijn. Ze had het grootste gedeelte van het gesprek gemist, maar ze ving de woorden 'windclan' en 'Whitelion' op. Dit moest vast over dat gevecht gaan.. "Heb je met de leiders van de Windclan gepraat?" vroeg ze voorzichtig, al was aan haar stem te horen dat ze heel nieuwsgierig was naar hoe het gesprek was verlopen.

SILVERFANG

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Silverfang zag de blik in Firestar's ogen verharden en kreeg een slecht voorgevoel. Hij trok zijn kin op, om zich te weren, ook al wist hij dat zijn woede niet op hem maar op Windclan gericht zou zijn. Toch beviel het hem niet hoe zijn vriend de kille woorden uitsprak. De oude Firestar zou hebben geprobeerd de vrede te bewaren. Deze Firestar was maar op één ding uit. Oorlog.
Silverfang's oren gingen even plat in zijn nek toen zijn leider een besluit maakte. Hij wist niet zeker of hij het er volledig mee eens was en dat zat hem niet lekker. Was het wel verstandig om Windclan op die manier aan te vallen? Hij was woest op Windclan, maar wilde geen onnodige oorlog starten. Toch had zijn leider hem een duidelijk bevel gegeven en dat kon hij niet weigeren. Vandaar dat hij schamper knikte, en met een blik op de horizon draaide hij zich om. Hij zag de blikken van de clankatten op hen rusten en begon in zijn hoofd strategisch de katten te verzamelen die het beste mee konden. Hopelijk was dit snel afgelopen en kwamen ze er met zo weinig mogelijk krassen van af. Toch kon Silverfang stiekem niet wachten om het Whitelion en Lionroar betaald te zetten. Die twee katers verdienden het om op hun plek gezet te worden.

'Heb je met de leiders van Windclan gesproken?' Nimblepaw's stem trok zijn aandacht en hij draaide zich even om naar de apprentice. Voor een kort moment vroeg hij zich af hoeveel hij haar zou vertellen, maar toen besefte hij dat het daar nu de tijd niet voor was. Vandaar dat hij alleen even knikte. "Windclan wilt ons niet geloven, maar daar gaan wij verandering in brengen," zei hij. "Maak je geen zorgen, Whitelion zal hierna nooit meer een stap over onze grens zetten." De zelfverzekerde glimlach verscheen weer even op zijn gezicht, waarna hij zich weer van Nimblepaw weg draaide en richting de senior krijgers liep om ze bij elkaar te roepen voor de patrouille.

- Iedereen die mee wil mag zich hier melden. Je mag ook gewoon posten als je clankat niet mee gaat, maar voor de patrouille zoek ik warriors en getrainde apprentices (dus geen jonge broekies xD). -

Deputy - 39 Moons - Thunderclan Camp

Nimble knikte, terwijl ze diep nadacht. Was ze verbaasd dat ze niet geloofd werden? Ja, eigenlijk wel. Ze had nooit iets slechts over de Windclan gehoord. Dat Whitelion een egoïstische zak was betekende niet dat de hele clan zo was. "Dank je dat je naar ze toe bent gegaan." Ze meende het. Beide leaders hadden het ook kunnen negeren, om de spanningen tussen de clans niet nog verder te versterken. Silverfang leek zoiets nog wel de willen doen, maar Firestar was duidelijk uit op een confrontatie om de grenzen van de clan duidelijk te laten merken. "Ik zal niet mee kunnen. Ik zou niets liever willen dan mijn vader laten zien dat ik geen nietsnut ben, en ik wil hem laten zien dat ook ik een volwaardig kat ben. Maar.. Ik denk niet dat dit mijn moment is. Ik zal alleen maar in de weg lopen. Later krijg ik mijn moment wel." Dat had ze al tijden geleden voor zichzelf besloten. Het was een van haar grootste drijfveren bij het trainen, en door te zetten als haar spieren zuur werden en pijn gingen doen; ze wilde de best mogelijke warrior worden om te bewijzen dat ze het waard was.
Ze draaide zich om en ging aan de zijkant zitten. Ze wilde het schouwspel meemaken, en zien hoe de katten zich verzamelden. Maar ze wilde niet in de weg zitten. Het viel haar op dat er een rilling over haar ruggengraat liep. Ze vond het spannend. Dit was de eerste grote confrontatie die ze in haar leven meemaakte.

Iciclespirit liet zich met een luide zucht in het gras ploffen. Ze luisterde naar Firestar die tegen zijn commandant sprak over een aanval op WindClan. "Verzamel een groep sterke warriors en apprentices. We vertrekken wanneer de zon achter de bomen zakt." hoorde ze. Twee grijze oren draaiden richting Firestars zitplaats. Hoorde ze dat goed? Ze keek hoe een rode poes op Silverfang afliep. Ze herkende Nimblepaw, een apprentice. Ze begon zacht een gesprek met de zilveren deputy. "Later krijg ik mijn moment wel." waren de laatste woorden in het gesprek wat de grijze she-cat maar half opving. Dat maakt ook niet heel veel uit. Ik ga wel. Ze duwde haar lichtgrijze poten onder haar lichaam en liep naar Silverfang toe. "Ik ga mee, als je daarmee instemt." knikte ze, haar ijsblauwe ogen vol spanning. "Ik bedoel, jullie kunnen altijd extra hulp gebruiken, nietwaar?" voegde ze er, lichtelijk verontschuldigend over haar enthousiasme, aan toe. Ze trok eens met haar snorharen en oren. Haar staart stak recht omhoog, met het puntje ietwat zwaaiende. Een gevecht voor de Clan had ze nog nooit echt meegemaakt. Dit zou haar eerste zijn, ondanks haar eerdere gevechten met een das en natuurlijk de gevechten die ze als apprentice met haar mentor en medeapprentices had gevoerd.
(Tags: Silverfang | Words: 209 | Notes: JOIN x33)

Toen Frostfang had gehoord dat Silverfang een groep sterke warriors moest verzamelen, stond ze meteen op. Ze trippelde naar Silverfang toe. "Ik zal me bij je voegen, ik kan niet wachten om die Whitelion een lesje te leren." Ook al was Frostfang heel sterk, ze had nog nooit gevochten voor de clan. Dit zou haar eerste keer zijn en ze stak trots haar kin op. Ze zag dat er al twee andere katten waren, Nimblepaw en een poes met iets van Icicle in haar naam. Nimblepaw, een apprentice? Serieus? Was de clan zo laag gezakt dat ze een apprentice nodig hadden om te vechten? Afijn, als Silverfang het toeliet... Al moest Frostfang bekennen dat ze de deputy niet helemaal vertrouwde. Zijn loyaliteit had eerder bij Skyclan gelegen en nu bij Thunderclan... Dat kon bijna niet. Toen liep de apprentice weer weg. Nou ja, dan niet hé? Frostfang had het gesprek tussen Silverfang en Nimblepaw niet gevolgd.

~ ik join me!

Ze keek met een bezorgde blik naar de deputy toen deze naar Firestar ging... Ze sloeg haar ogen van hen af en plooide haar oren tegen haar kop aan... Dit was haar schuld... waarom? "Verzamel een groep sterke warriors en apprentices. We vertrekken wanneer de zon achter de bomen zakt." Haar ogen vertroebelden. In haar ooghoek zag ze hoe Nimblepaw op Silver afging. Ze spitste haar oren even om te horen wat ze ging vragen aan Silverfang. 'Heb je met de leiders van Windclan gesproken?' De kattin richtte haar kop naar de twee en stond langzaam op. Haar voorpoot deed nog steeds pijn, maar dat was geen verassing, ze had Maskheart gewoon genegeerd. Dus dit was haar schuld en dat wist ze zelf maar al te goed. "Windclan wilt ons niet geloven, maar daar gaan wij verandering in brengen," Snowdrop sloot even haar ogen en zuchtte zachtjes. "Maak je geen zorgen, Whitelion zal hierna nooit meer een stap over onze grens zetten." Snowdrop leip naar hen toe, haar mank zo goed mogelijk te proberen te verbergen. "Dank je dat je naar ze toe bent gegaan." Ze slikte even. "Ik zal niet mee kunnen. Ik zou niets liever willen dan mijn vader laten zien dat ik geen nietsnut ben, en ik wil hem laten zien dat ook ik een volwaardig kat ben. Maar.. Ik denk niet dat dit mijn moment is. Ik zal alleen maar in de weg lopen. Later krijg ik mijn moment wel." Een schok trok door haar heen toen ze dat had gehoord van de jonge kattin. Haar apprentice... Dochter van Whitelion? Met grote ogen keek ze Nimblepaw aan. Hoe... Hoe kon ze dit verborgen houden voor haar? Haar blik zat vol met verdriet, maar verharde wel meteen toen ze de blik van Nimble even ontmoette. Ze sloeg haar ogen van de kattin af. Ze liep nu met nog snellere passen op Silverfang af. Haar ogen stonden vol met verdriet, maar waren ergens wel hard. "Silverfang, doe dit niet," fluisterde ze zachtjes. Haar ogen vertroebelden. "Dit gaat echt niks oplossen," zei ze op een zachte toon. "Stop het... Zo kan je Windclan niet stoppen," Ze viel even stil en voelde hoe een traan in haar ooghoek ontsprong. "Zo ga je Whitelion echt niet tegen houden..." Ze voelde hoe een traan langs haar kaak gleed. Ze kneep haar ogen dicht en boorde haar nagels in de grond waarna ze haar kop wegdraaide. "Hij wil mij..."

De grijze tabby liep zo te ijsberen door het camp,dat de anderen katten haar principes vergaten en vroegen wat er aan de hand was. Raindance negeerde ze toch en dacht na.Hoewel het al even geleden was, was de angst voor Firestar's woede weer naar boven gekomen. Ze had spijt van wat ze had gedaan en ze was bang voor wat er komen ging. Moest ze sorry zeggen en het dan laten? Zich niet meer met hem bemoeien, verstandelijk zijn? Plots werd ze uit haar gedachtens gehaald, Silverfang was terug. Raindance had het verhaal gehoord, een Windclan cat had katten van haar clan aangevallen. De namen wist ze niet, zoveel kreeg ze nooit mee. Toen ze zag dat haar deputy naar de leader liep, kreeg ze een angstig gevoel. Silverfang zag er bezorgd uit. Niet dat het gelukt was,wat dan ook had moeten lukken. Raindance hoorde de twee praten,maar kon niet opvangen waar ze het overhadden,maar het klonk serieus. Nimblepaw sprak Silverfang ookaan en Raindance bedacht zich dat ze wel wist wie aangevallen waren. Nimblepaw en Honeydew. Whitelion viel. De naam van de Windclan kat? Silverfang liep naar voren en Raindance wist al waarvoor. Patrouille. Maar niet zomaar een, een gevechtspatrouille. Raindance voelde het gewoon aan. Ze zuchtte en stond op, dit moest ze doen. Ze liet haar clan niet in de steek. Iciclespirit liep al naar voren en Raindance volgde haar. "Ik ga ook mee"zei ze nadat Iciclespirit had gesproken.intussen kwamen er meer katten. Raindance wierp een blik op haar Leader en voelde weer de spijt. Ze moest hem spreken, enkel sorry zeggen en dan weer gaan. Meer niet. Simpel als wat. Ze slikte en liep naar hem toe. "Firestar?"haar stem trilde en ze keek hem aan. "Ik wou even zeggen dat het me spijt, van die uitval. Ik was mezelf niet en ik...Het spijt me"het kwam er als een watervloed uit. Ze durfde niet meteen weg te lopen en te blijven,dus keek ze naar haar poten en wachtte op een uitval.

Al snel voegden zich een paar katten bij de groep, allemaal bereid te vechten. De twee warriors kende ze niet, maar Snowdrop, haar mentor, natuurlijk wel. Nimble glimlachte, blij haar mentor na een lange tijd weer te zien. Maar ze was verbaasd te zien dat Snowdrop haar verdrietig aankeek. Wat was het probleem?
Hij wil mij.. Wat? Waar had Snowdrop het over? Voor zover Nimble wist, had Snowdrop haar en haar moeder beschermd, maar was ze niet verder bij het voorval betrokken geweest. Of was er iets dat Nimble niet wist? Was er al een verleden tussen Snow en Whitelion? Nimble schudde haar kop. Ze zou het haar mentor vragen als ze weer eens een training hadden. Ze leek volledig hersteld van het gevecht met Whitelion, dus ze hoopten dat dat er snel weer van zou komen. "Hee," glimlachte ze daarom maar, om vriendelijk te zijn.

F I R E S T A R

The fire that saved our Clan

Hoewel hij wist en duidelijk kon zien dat Silverfang liever niet zo snel handelde, ging zijn deputy niet tegen hem in. Misschien had de zilveren kater toch nog wat geleerd van het gesprek dat ze eerder hadden gevoerd. Op het moment was er niets dat hem van gedachten kon veranderen en dus was het zinloos om hem toe te spreken en te smeken het niet te doen. Nadat Silverfang begonnen was katten te verzamelen werd Firestar's aandacht opgeëist door Raindance die op hem af was gestapt. Haar 'sorry' leek simpelweg van hem af te ketsen. Als het hem toen wat had gedaan was dat in de hitte van het moment geweest. Het kon hem niet schelen wat zij van hem dacht of over hem zei. Dus zweeg hij simpelweg en richtte zijn ogen weer op de andere katten die zich aan het verzamelen waren om hen te vergezellen. Snowdrop leek het niet eens te zijn met de plannen en keerde zich hiervoor tot Silverfang. De rode kater schraapte zijn keel en priemde zijn groene ogen op de witte poes. "Sinds wanneer beslist de deputy daarover. Als ik zeg dat we WindClan een lesje gaan leren dan is dat zo. Denk niet dat smeken mij op andere gedachten gaat brengen. Je doet het lijken alsof ThunderClan te zwak is om zijn eigen grenzen goed te bewaken," beet hij haar toe met norse blik.

WORDS ### TAGS None NOTES None

"Verzamel een groep sterke warriors en apprentices. We vertrekken wanneer de zon achter de bomen zakt.'' De woorden van zijn Clanleader verspreidde zich als een lopend vuurtje door het kamp. De grote, grijze tabby was aan het genieten van zijn eerste maaltijd van vandaag, tot zijn oren de woorden van Firestar opvingen. Hij nam een laatste hap van zijn prooi, en stapte richting Firestar, Silverfang en het groepje dat zich al om hen heen verzameld hadden. ''Ik ben ook bereid om mee te vechten, mochten jullie nog extra hulp zoeken.'' Sprak hij op beleefde maar vriendelijke toon. Wat er was gebeurd met een zekere WindClan warrior, Whitelion, had hij maar half opgevangen. Bij de gedachte al schudde hij zijn kop. Enkele katten leken zich gewoon niet te beseffen hoe de hele Clan de dupe kon zijn van hun fouten. Mirror liet zich in een makkelijkere houding zakken. Hij was niet de grootste fan van geweld, maar zijn loyaliteit aan ThunderClan stond op nummer één.

{{ Mirror joint B) }}

Jaytail had wel gehoord wat er rond ging. Beetje hun apprentices aanvallen en dan nog ontkennen ook! En de boosdoener beschermen, hoe konden ze! Jaytail was loyaal aan zijn clan, en het voelde ook als zijn plicht na Bluestar om de Clan te helpen, hoe dan ook. De grote kater stapte naar het groepje, waar hij ook ging zitten. "I'm going with you." miauwde hij tegen de groep. "Die katten moeten geen vreselijke kater beschermen." miauwde hij stug, waarna hij naar Snowdrop keek, die hij voordat hij kwam nog had horen zeggen dat die kater haar wou. Firestar snauwde wat tegen Snowdrop, dat had wel iets aardiger gekunt maar oke, hij zou er niets van zeggen. Hij liep daarna ook naar Snowdrop, om met zijn snuit naar haar oor te gaan. "Het is niet jouw schuld, Je hebt niks verkeerd gedaan. Maak je klaar voor het gevecht en wreek het op hem." fluisterde hij naar haar, waarna hij terugstapte en zich mentaal ging klaarmaken voor het gevecht.

SILVERFANG

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Er kwamen verschillende katten naar voren die bereid waren voor hun clan te vechten. Iciclespirit, Frostfang, Raindance, Jaytail, Mirroredsound. Zelfs Snowdrop stapte naar voren, maar zo als hij bij elke kat even had geknikt, keek hij haar alleen twijfelend aan. Hij wilde haar niet in een gevecht gooien als ze nog last had van haar poot. En het leek alsof ze verdriet had. 'Silverfang, doe dit niet,' fluisterde ze en zijn blik werd serieus. 'Stop het... Zo kan je Windclan niet stoppen. Zo ga je Whitelion echt niet tegen houden... Hij wil mij...' De traan die langs haar ooghoek gleed was hem niet ontgaan en even was hij geschrokken om haar reactie, niet begrijpend waarom ze zich dit zo erg aantrok. Wat bedoelde ze met Whitelion wilde haar? Had hij haar ook lastig gevallen? Zijn oren zakte ver naar achter. "Wat bedoel je met-" 'Sinds wanneer beslist de deputy daarover?' Firestar stapte tussenbeide en Silverfang trok zijn kop terug. Hij keek zijn leider met vernauwde ogen aan. Het beviel hem niet dat hij op die toon tegen Snowdrop sprak, maar hij had wel gelijk dat die beslissing niet aan hem was. Hij was geen leider, dat was Firestar. 'Als ik zeg dat we WindClan een lesje gaan leren dan is dat zo. Denk niet dat smeken mij op andere gedachten gaat brengen. Je doet het lijken alsof ThunderClan te zwak is om zijn eigen grenzen goed te bewaken.' Geïrriteerd zwiepte Silverfang even met zijn staart, maar hij besloot om er niks tegen in te brengen. Hij wilde geen ruzie beginnen, ook al was er geen reden om Snowdrop zo toe te katten. Hij hoopte maar dat de katin het zich niet al te veel aan trok. Firestar wat mankeert je toch, vreemde pluizenbal. Hij schudde even met zijn kop en tikte Snowdrop toen troostend aan eenmaal hij zich weer had omgedraaid. "Het komt goed," stelde hij haar gerust, waarna hij naar voren stapte en de patrouille tegemoet liep. "Luister allemaal," riep hij met luide stem om bij iedereen de aandacht te trekken. "Sommige van jullie zullen het misschien al gehoord hebben, maar Whitelion is de grens overgestoken en heeft opzettelijk een apprentice en warrior aangevallen. Wij tolereren dit niet, maar Windclan maakt ons uit voor leugenaars en gaat geen actie ondernemen." Hij wachtte tot het geschokte gemiauw weer iets was gedempt en liet zijn blik toen weer op de lucht vallen. De zon was achter de bomen gezakt. "Firestar wilt dat we Windclan een lesje leren. Whitelion mag nooit meer een stap over de grens zetten en wij gaan ervoor zorgen dat hij dat goed in zijn oren knoopt. Verzamel je kracht, want we vertrekken zeer spoedig." Hij wachtte totdat iedereen had ingestemd en gaf de warriors toen de tijd om zich klaar te maken. Zijn bleekgroene ogen viel op de nursery en toen hij Dogdance met zijn kittens zag staan, liep hij even snel naar haar toe. Zijn kop drukte zich liefkozend tegen de hare, waarna hij haar aan keek om haar reactie te peilen. Hij wist dat ze het niet leuk zou gaan vinden dat hij op oorlogspad ging. De kans was groot dat ze mee wou, maar dat zou hij niet toestaan.

Deputy - 39 Moons - Thunderclan Camp

Commotie trok vaak zijn aandacht, en net zoals nu had het gedoe dat gaande was in het kamp zijn nieuwsgierigheid te pakken weten te krijgen. Met geluidloze pootstappen baande de kater zich een weg door al de katten heen, om uiteindelijk zijn bleekgroene blik op het zilverkleurige gestalte van Silverfang te richten. Zijn oren vingen enkele bepaalde woorden op, en zonder er bij na te denken nam hij een stap naar voren. Hij was al één keer belachelijk gemaakt geweest door vijandige krijgers, en om te voorkomen dat Windclan dit ook ging doen, zou hij zijn Clan verdedigen, en dus ook Poppyleaf. Als er ook maar één kat was die een bedreiging vormde voor haar, dan zou hij ervoor zorgen dat die desbetreffende kat het einde van de dag niet meer haalde. "Ik ben bereid om mee te gaan, tenminste, als je nog krijgers nodig hebt." Miauwde de kater tegen zijn deputy, waarna z'n blik even over Firestar gleed. Met een goedkeurende blik priemde hij zijn ogen op de leader, duidelijk blij zijnde met de beslissing die hij genomen had. Thunderclan had al lang genoeg met zich laten sollen, het werd tijd voor verandering.

De zilveren deputy liet zijn groene blik even over de groep warriors, waaronder Iciclespirit ook, glijden. Toen stapte hij weg richting de nursery, waar zijn mate net haar kop naar buiten had gestoken. Icicle schudde haar kop. Haar ijsblauwe ogen wendde ze af van het liefdestafereel en ze begon te denken. Was het wel een verstandig besluit geweest? Het was natuurlijk oké, want ja, hij had twee van hun Clanleden verwond, maar moesten ze dan echt aanvallen? Ze was op zich wel blij dat ze zichzelf nu echt sterk kon bewijzen in een gevecht als dit, maar toch hingen er twijfels rond in haar grijze kop. Ze besloot de warrior naast haar aan te spreken. "Vind jij dit een goed besluit van Firestar?" vroeg ze aan de warrior. Haar staart zwaaide lichtelijk nerveus heen en weer. "Want ik snap ook wel dat we die warrior en apprentice willen wreken... Maar dan hoeven we toch niet meteen te vechten? Ik bedoel-" Ze hield haar bek. De grijze warrior wist eigenlijk ook wel dat ze alweer teveel praatte, zo gaf ze anderen helemaal geen kans om iets terug te zeggen.
(Tags: De vechtpatrol | Words: 188 | Notes: -)

Dogdance had haar oren platgelegd toen ze gehoord had wat er stond te gebeuren. Haar partner ging de oorlog in. Hij had de oorlog verklaard. Hij zou dus degene zijn op wie de mentale pijlen gericht zouden zijn. Firestar had dit allemaal moeten doen, die luie kittypet. Een beetje roepen en niks doen deed die kater hier in het kamp. Maar hij had levens over en haar partner niet! Ze verbeet zich even en gaf haar kittens één voor één een lik, ze toe murmelend dat ze moesten blijven. Hierna stapte ze Silverfang tegemoet. "Ik wil niet dat je gaat." Mompelde ze in zijn oor op dwingende toon, "Je blijft hier, hoor je me?" Haar hart klopte in haar keel en haar ogen waren waterig geworden. Het idee dat ze Silverfang kwijt zou kunnen raken vulde haar hart met angst. Zonder hem zou ze het niet overleven in deze clan. Hij was het enige wat haar nog aan de clans bond..

"Wat bedoel je met-" Silver werd onderbroken door een andere stem. "Sinds wanneer beslist de deputy daarover. Als ik zeg dat we WindClan een lesje gaan leren dan is dat zo. Denk niet dat smeken mij op andere gedachten gaat brengen. Je doet het lijken alsof ThunderClan te zwak is om zijn eigen grenzen goed te bewaken," Ze draaide haar kop naar haar leader, tranen stroomden langs haar kaken heen. Ze snapten het niet, zo konden ze niet gaan... Niet nu... Nooit niet. "Het is niet jouw schuld, Je hebt niks verkeerd gedaan. Maak je klaar voor het gevecht en wreek het op hem." ze draaide haar kop naar Jaytail en schudde haar kop. "Je snapt het niet," fluisterde ze zachtjes. Toen ze een zachte tik tegen haar voelde keek ze op en zag ze de zachte ogen van Silverfang. "Het komt goed," Opnieuw schudde ze haar kop. Maar hij was al weg. Ze draaide haar naar Firestar, haar ogen troebel van verdriet. "Het is mijn schuld," zei ze op een zachte toon. "Straf mij," Ze keek hem vastberaden, maar toch verdrietig aan. "Hij komt toch achter mij aan! Hij is hier alweer geweest, hij is hier al meerdere keren geweest om mij..." Ze viel stil en staarde hem even geschokt aan. wat moest ze verwachten van deze kat? "Hij wil mij..." Herhaalde ze opnieuw.

Zijn moeder was de den uit gegaan en dat had hij al héél snel door, want voordat iedereen in de Nursery het door had, schoot de kitten alweer de nursery uit. Zijn helderblauwe ogen gleden over het kamp heen en in het midden van het kamp was een groot spektakel aan de gang en met zijn nieuwsgierigheid kwam hij al snel in beweging en ging hij alweer richting het groepje. Een poes, die hij kende als Snowdrop - hij had haar al vaker gesproken - stond daar van alles te zeggen en hij snapte niet wat ze bedoelde. Wie wilde haar hebben? Waarom was ze zo? Zonder erbij na te denken liep hij op haar af en greep hij haar poot vast met beide voorpootjes, iets wat hij zag als 'knuffelen'. "Niet drietig zijn." Miauwde hij, geen idee hebbend waarom ze zo deed. Maar ze klonk zo verdrietig - al wist de kater weinig af van dit soort emoties, aangezien hij ook woede niet snel zag.

Sorry, I had to.

SILVERFANG

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Hij zag de angst in haar ijsblauwe ogen waterig schemeren. En toen de opstandigheid wanneer ze hem zegt dat ze niet wilt dat hij gaat. Silverfang besefte dat ze bang was dat hèm iets ging overkomen. Daar had hij nog geen rekening mee gehouden. Hij had nu een partner en kittens die in spanning op zijn terugkomst zouden wachten. Zijn hart vulde zich met warmte en terwijl hij zijn mondhoek omhoog trok, drukte hij zijn kop nog een keer tegen haar aan. "Geen zorgen, ik ben weer terug voor het echt donker is," murmelde hij in haar zachte pels, waarna hij zich weer terugtrok. "Die konijnenjagers krijgen me echt niet klein." Er verscheen een zelfverzekerde grijns op zijn gelaat, in de hoop dat hij een lach terug zou zien. Of op z'n minst een teken dat ze in hem geloofde, zodat hij met die bevestig op pad kon. Hij wilde niet dat ze zich druk maakte.

Deputy - 39 Moons - Thunderclan Camp

Onderwerp: Re: Justice needs to be served