I wish that i was a warrior

Mothkit hield op met likken van haar poot. Ze was het kots beu die Nusery. Alleen er terug in moeten bracht haar rillingen. Gisteren was ze uit het camp geglipt om te spelen met een mosbal maar dat was dan het enige. Het was spannend geweest, maar vechten... Dat zou pas spannend zijn. Ze keek opzij naar een slapende kit. Mokkend ging haar blik naar een andere. Die was ros en even oud als Dustkit. Zou die ook even leuk zijn? Mothkit sprong eropaf en boorde haar klauwtjes in de schouder. "Haha, een kleine kitten kan nooit tegen mij op." Ze lachte en keek recht in de ogen van de kitten onder haar.

[+Daykit]

Opeens staken er scherpe klauwtjes in haar schouder. Verward keek de kleine kitten op. Boven haar zat een bruine kitten die haar lachend aankeek. "Haha, een kleine kitten kan nooit tegen mij op.", zei deze lachend. Een beetje boos omdat ze uit haar slaap gewekt was, keek Daykit de andere kitten aan. Verontwaardigd maakte ze een geluidje, wat had dit nu weer te betekenen?

De kitten onderhaar keek boos en maakte een verontwaardigd geluidje. Mothkit grijnsde. "Ben je je tong verloren ofzo?" Ze drukte zich plat tegen de kitten zodat die geen kant uit kon. Het poesje onder haar leek wel dom. Of ze had echt geen tong. Haar blauwe oogjes twinkelde van het plezier. Zij was de beste en niemand anders. Zelfs niet Firestar. Moth likte haar doorkomende tanden. Hoe zou bloed smaken? Ze had wel eens gehoord dat het net zoals melk proeft, maar dat geloofde ze niet. Hoe kan iets rood naar iets wit smaken? Ze verzwaarde haar gewicht en staarde hard in Daykits ogen. "Wel Daykit... Daykit toch?"

De kleine Daykit fronste toen de andere kitten grijnsde. "Ben je je tong verloren ofzo?", vroeg ze toen ze haar hard tegen de grond duwde. Niet begrijpend keek ze de kitten aan. Hoe kon je nu je tong kwijt zijn? Die zat toch vast in je mond? Ja toch? De bruine kitten keek strak in Daykits ogen. Koppig bleef de rosse kitten haar aankijken, niet van plan om op te geven. "Wel Daykit... Daykit toch?", vroeg het andere poesje. Moeizaam knikte Daykit. Moeizaam omdat de andere kitten haar bewegingne tegenhield met haar gewicht.

Daykit knikte moeizaam. Mothkit sprong verbaasd van haar af. Ze kon toch ook gewoon 'ja' zeggen? "Kun je echt niet praten?", vroeg ze half verbaasd half nieuwsgierig. Ze sprong op en neer op de grond wachttend op een antwoord. Haar hartje sloeg hart tegen haar keel. De lichtpuntjes dansten mee op het ritme. Moth ademde even diep in om rustig te blijven. Ze had geen zin in weer een woede aanval.

"Kun je echt niet praten?", vroeg de andere kitten, op een dubbel toontje. Het klonk zowel nieuwsgierig als verbaasd. Behoedzaam schudde Daykit haar kopje om nee te zeggen. Was dat zo vreemd dan? Ze was toch maar één moon? Natuurlijk had ze wel gemerkt dat andere kittens van haar leeftijd wél konden praten, maar was dat dan zon groot probleem?

~Nu zit ik echt te denken of ik haar niet gewoon stom maak Xd (dus stom in de zin van niet kunnen praten)

Daykit schudde verbaasd haar hoofd. De bruingestreepte kitten fronsde. Het leek alsof Daykit het vrij normaal vond. "Dustkit is even oud als jij en hij kan wel praten. En al de rest ook.", mauwde ze simpel. Het klonk leuk om zo slim te zijn. Misschien kon ze dan even slim worden als Stormstar of Dustkit. Want Stormstar was slim om af te treden en Dustkit kon zich onzichtbaar maken. Mothkit stond te popelen om Daykit verder te onderwijzen. Maar eerst moest die reageren.

[Als je dat doet zal Moth Day wel steunen] ^^

"Dustkit is even oud als jij en hij kan wel praten. En al de rest ook.", antwoordde de bruine kitten. Daykit haalde haar schouders op. Zij zou het toch wel leren, ooit. toch? Met een klein, vragend piepje probeerde ze duidelijk te maken dat ze haar naam wou weten. Ze moest wel weten met wié ze omging, niet?

~Weet je, ik ga gewoon Evil zijn en dat doen >D

De kleine kitten haalde haar schouders op. Mothkit zuchtte. Wat stom dat deze kitten niet kon praten. Wat had je eraan? Ze likte haar borstkas en toen haar ogen weer die van Daykit ontmoette zagen die er vragend uit. "Ik ben Mothkit", antwoorde ze gokkend dat het dat antwoord was. Haar gedachten gingen weer naar Dustkit. Meteen kwam een vraag bij haar op. Moth grijnsde haar kleine tandjes bloot. "Kun jij je onzichtbaar maken?", vroeg ze met een opscheppend toontje. Wedden dat Daykit het niet kon. Ha! Zij was dus veel beter, want zij kon wel onzichtbaar worden.

"Ik ben Mothkit.", antwoordde de kitten op haar onuitgesproken vraag. Daykit knikte. Cool! "Kun jij je onzichtbaar maken?", vroeg Mothkit. De kleine oranje kitten keek niet-begrijpend. Hoe kon je je nou onzichtbaar maken? iets wat onzichtbaar is is er toch niet? Toch?

Het kitje keek niet begrijpend. Mothkit grijnsde. "Nee hé?, begon ze verwijtend. Met een twinkelende glans in haar ogen ging ze verder. "Ik namelijk wel. Het is eigenlijk heel makkelijk"
Ze strok een spotend grijnsje op en ging ook zo staan. Ze was er heel trots op en dat kon je ook zien.

"Nee hé?" De toon waarop Mothkit het zei klonk niet echt vriendelijk. "Ik namelijk wel. Het is eigenlijk heel makkelijk" Ze wou vragen of ze dat eens voor wou doen. Daykit deed haar mondje open, maar klapte hem meteen weer dicht. Ze kon het niet écht vragen, dus keek ze maar dwingend in de hoop dat Mothkit haar zou begrijpen. Hoezo onzichtbaar zijn?

Mothkit keek toe hoe Daykit probeerde uit te leggen dat ze dat effectief moest doen. Ze sloeg een opgewonden lachje. Met een spottende ondertoon. De witte vlekjes begonnen te dwarrelen en Mothkit hield ze niet tegen. Ze grijnsde bijna ziek en schudde dan haar kop. "Wat bedoel je?", vroeg ze onschuldig kijkend. Ze wist heel goed wat Daykit wou, maar ze wou het hóren.

"Wat bedoel je?", vroeg Mothkit onschuldig. Daykit rolde met haar ogen en zwaaide even met haar staartje. Waarom deed ze het niet gewoon voor? Ietwat ongelovig keek de rosse kitten Mothkit aan. Waarschijnlijk kon ze het niet eens, en wou ze het daarom niet tonen. Onzichtbaar worden? Pff, wie geloofd dat nu...

Woede vonkte op toen ze zag dat Daykit ongelovig werd. Paniek greep naar haar keel. Ze hapte naar adem. Het kittentje had haar woede aanval niet meer in de hand. Ze keek hulpeloos om zich heen. Het witte dektapijt had haar zich en denk vermogen belemerd. Ze lachtte en haar poten maakte spastische trekjes. Vanbinnen probeerde ze het tegen te houden, maar het was gewoonweg te sterk. Ze gromde en sprong op Daykit. "Jij!", hijgde ze gillend. "Jij gelóoft me niet hé." Ze sloeg haar klauwtjes in haar schouder.

Mothkit verstijfde en glijd jammerend van Daykit. Haar tranen verlichtte haar emoties en spoelde daarbij het witte dek weg. Ze knipperde en keek naar de rosse poes. Geschokt rilde ze over haar hele lijfje. De pure geur van bloed vloeide in haar neus. Angstig bibberend keek ze naar haar poten. Ze zaten onder het bloed. Huilend kneep ze haar oogjes dicht.

OOC;
Je mag kiezen hoe ver de wonden gaan, Mothkit zal nog steeds van slag zijn als het maar schrammetjes zijn/of niets, en ze heeft zichzelf verwond, kan ook ^^. Zullen we het topic afronden? (En misschien een volgend beginnen.) :]

"Jij! Jij gelooft me niet hé?", hijgde Mothkit. Ze bogen met haar pootjes te trekken en heel vreemd te doen.. Van angst ging Daykit een aantal stappen achteruit. Wat.. Wat was er mis met haar? Opeens sloeg Mothkit haar sterke klauwtjes in de schouder van de rosse kitten. Van angst en pijn piepte ze. De kitten had een snee in haar schouder gemaakt, waar nu zachtjes bloed uit opwelde. Verschrikt piepte Daykit. Opeens leek het over te zijn. Mothkit gleed van haar af. Daykit, die niet had gemerkt dat ze zich op een klein bolletje had gerold, ontspande zich een beetje. Een traan rolde over haar wang naar de grond. Angstig rende Daykit weg, weg van die enge kitten, weg van de kitten die haar verwond had.

~Is goed, wil jij 'm maken?

Mothkit opende haar ogen en keek toe hoe Daykit angstig weg spurtte. De gestreepte tabby kitten huilde en begon wild te gillen. Ze snikte en liep weg. Onderweg hield ze op met gillen en stond er een vertrokken grimmas op haar gezichtje. Ze staarde woest naar haar omgeving en verviel weer in de aanval.

~Ja ik zal je een pm sturen als hij af is.

Onderwerp: Re: I wish that i was a warrior