I don't even know if I can do this.. [&Sketch]

Een zachte zucht rolde over de lippen van de donkergrijze kater, terwijl deze slaperig zijn kop hief. De tijd was zo ongelooflijk snel gegaan, dat was hij niet gewend. Het had altijd gevoeld alsof zijn leven in slow-motion - zo noemde die twolegs dat toch? - was gegaan. De tijd leek zich te versnellen vanaf het moment dat hij Sketch ontmoette, de poes van de buren. Ze had hem veranderd, hij was niet meer zo arrogant en zelfzuchtig als hij was geweest. De donkere poes was het belangrijkste in zijn leven, dat zal ze ook altijd blijven. Daar was hij heilig van overtuigd. Iemand die hem zo had weten te veranderen, was speciaal voor hem.

Het leek nog maar zo kort geleden, dat Aragon te horen had gekregen dat zijn geliefde zwanger was. De tijd was voorbij gevlogen, onderhand waren de kittens al geboren. Zíjn kittens. Het leek haast onwerkelijk, dat hij nu gewoon een vader was. En toch was er een angstig gevoel dat aan hem bleef knagen, de angst om net zo'n vreselijke vader voor zijn kits te worden als zijn vader voor hem was geweest. De donkere kater was nooit het lievelingetje geweest van zijn ouders, maar zijn vader had altijd alles op hem afgeschoven. Hij had zijn zoon duidelijk gemaakt een hekel aan hem te hebben, Aragon's jeugd was deels door hem verpest. Er was eigenlijk niemand aan wie hij dit had verteld, hij heeft het zelfs niet met Sketch gedeeld. Wat misschien ook wel eens tijd werd, hoewel de kater bang was voor haar reactie. Aangezien hij het zo lang voor haar verborgen had gehouden.

Met een soepele beweging sprong de kater uit zijn zachte nest, zijn twolegs waren voor de zoveelste keer niet thuis. Dus had hij rijk alleen, maar in plaats van thuis rond de dwalen - en eventueel die verdomde vaas van de bijzet tafel af te gooien - klom Aragon het kattenluikje door naar buiten. Hij nam plaats op de schutting, die zijn tuin scheidde van de tuin van Sketch. Zijn gele ogen schoten de omgeving langs, op zoek naar een spoor van Sketch of zijn kittens. 'Sketch?'

||S K E T C H||

Met lichte passen wandelde de grote poes door de pas gevallen sneeuw. Het zag er prachtig uit, die witte wereld, maar het meost niet te lang aanhouden. Hoe noemden haar twolegs dat ook al weer? Sneeuw, dat was het. In de winter had je sneeuw... En dat was nat en kleefde aan je poten. Maar het zag er prachtig uit en het maakte dat alle geluiden gedempt waren..

'Sketch?' De stem van haar partner deed Sketch opschrikken. 'Ik ben hier Aragon. Wat is er aan de hand?' de kater moest niet te lang doen over het hier heen komen, anders werden haar kittens straks nog koud... Niet dat die al die zorg nodig hadden maar... Ach, bezorgd zijn mocht nu eenmaal als je moeder was nietwaar?

'Ik ben hier Aragon. Wat is er aan de hand?' Klonk het response van de donker gekleurde poes. Aragon sprong soepel van de schutting af, de sneeuw knarste onder zijn poten bij zijn landing. De kater liep met een gehaaste tred op zijn geliefde af en drukte zijn neus voor een kort moment tegen haar flank aan. 'Hoe gaat het met de kittens?' Hij stelde nu alleen maar uit wat hij eigenlijk met haar wilde delen, dat had hij zelf ook wel door. Maar het deerde hem niet echt, hij was ook oprecht benieuwd naar de toestand van zijn kinderen. 'Ik ehm.. moet je wat vertellen.' Begon hij aarzelend, zijn blik gericht op de grond. 'Iets uit mijn verleden, wat ik eigenlijk al veel eerder had moeten vertellen.'

Met een van de sneeuw knarsende landing sprong de donkere kater van de schutting af. Wat zou er aan de hand zijn? Beelden schoten door het hoofd van de kattin. Één van de kittens, diep in een put was nog wel het minst erge beeld. Snel schudde zij haar kop. Het zou vast niet zo ernstig zijn. 'Hoe gaat het met de kittens?' Vroeg de kater haar. Dus dan was er niets met hen aan de hand. 'Goed, goed.' Antwoordde de poes, ogenschijnlijk relaxt. 'Maar wat is er met jou aan de hand?' Haar bezorgde, onderzoekende blik gleed over zijn vacht, op zoek naar mogelijke verwondingen of misschien nieuwe littekens. 'Ga je gang, ik luister.' luidde haar heldere antwoord, nadat de kater was uitgepraat.

OOC: Flut, sorry.

'Goed, goed.' Een trotse glimlach sierde het gelaat van de kater. 'Maar wat is er met jou aan de hand?' Aragon voelde de onderzoekende blik van zijn partner over zijn lichaam glijden, maar was instaat het te negeren. Zijn littekens waren niet met het blote oog te zien. 'Ik ehm.. moet je wat vertellen.' Was de kater aarzelend begonnen. 'Iets uit mijn verleden, wat ik eigenlijk al veel eerder had moeten vertellen.' Hij richtte zijn blik weer omhoog en keek Sketch voorzichtig aan. 'Ga je gang, ik luister.' Klonk haar response helder. Een zachte, haast onhoorbare zucht rolde over zijn lippen. Niet wetende waar hij moest beginnen. 'Ik heb je niet heel veel verteld over mijn verleden, er zitten dingen bij die ik je wel had moeten vertellen.' Begon hij. 'Ik ben de laatste tijd heel onzeker geweest, over of ik een goede vader zou worden. En dat had een reden.' De donkergekleurde kittypet staarde in het niets, terwijl hij een poging deed zijn emoties te verbergen. 'Ik heb je nooit over mijn vader verteld, ik praat ook niet graag over hem. Ehm.. Hij is de grootste reden dat mijn jeugd is verpest, niet het feit dat ik tussen mijn siblings altijd het buitenbeentje was. Zoals ik aan meeste katten vertel.' Murmelde hij zacht. 'Mijn vader heeft altijd vrij duidelijk gemaakt dat hij me niet wilde, dat hij me met liefde voor een andere kitten zou ruilen. Hij heeft me ook een aantal keren aangevallen. Kort gezegd heeft hij mijn leven in die tijd tot een hel gemaakt..'

De kater voor haar nam de tijd, een zucht rolde over zijn lippen. En toen begon hij met zijn verhaal. 'Ik heb je niet heel veel verteld over mijn verleden, er zitten dingen bij die ik je wel had moeten vertellen. Ik ben de laatste tijd heel onzeker geweest, over of ik een goede vader zou worden. En dat had een reden. Ik heb je nooit over mijn vader verteld, ik praat ook niet graag over hem. Ehm.. Hij is de grootste reden dat mijn jeugd is verpest, niet het feit dat ik tussen mijn siblings altijd het buitenbeentje was. Zoals ik aan meeste katten vertel.' murmelde de kater zacht. 'Mijn vader heeft altijd vrij duidelijk gemaakt dat hij me niet wilde, dat hij me met liefde voor een andere kitten zou ruilen. Hij heeft me ook een aantal keren aangevallen. Kort gezegd heeft hij mijn leven in die tijd tot een hel gemaakt..' Om zichzelf een houding te geven, had de poes de hele tijd met een koele, rustige blik naar de kater zitten kijekn. In zijn ogen was goed te zien wat waar was... En dit was duidelijk waar. Maar er borrelde maar één enkele vraag in Sketch op. Koel als ijs, haar blik hard als staal, vloeiden de woorden uit haar mond. 'Waarom vertel je me dit nu pas?'

“Waarom vertel je me dit nu pas?” Toen de kater naar zijn geliefde opkeek, zag hij haar blik hard als staal. Een kort moment was Aragon door haar reactie uit het veld geslagen, niet wetende wat hij moest zeggen. Maar minstens net zo snel, keek hij haar met een furieuze blik aan. Een korte blik door de kamer, leerde hem dat zijn kits niet in de buurt waren. Hoewel hij woedend was, kon hij de zorg over zijn kits niet onderdrukken. ”Verdomme Sketch, kan je niet gewoon tevreden zijn met het feit dat ik je dit überhaupt hebt verteld?” Snauwde hij haar kortaf toe. De kater hief zijn kin wat meer en trok geïrriteerd met zijn snorharen, zijn oren lagen iets naar achter. Langzaam begon hij weer terug te vallen in zijn oude gewoonte, hoewel het nu misschien maar tijdelijk was. Hij voelde dat zijn arrogante kant, de overhand nam in zijn gevoelens.

Words: 153 || Extra: Ar is pissed off xd || Tag: Sketch

Sheet door Cricket van Kickstart

De blik van de kater stond opeens op furieus.. En dat pikte de poes absoluut niet. Wat nu als haar kittens in de buurt waren? Maar die waren boven. Waar ze ze achter had gelaten. Hopelijk. 'Verdomme Sketch, kan je niet gewoon tevreden zijn met het feit dat ik je dit überhaupt hebt verteld?' werd het haar toegesnauwd. Hij begreep haar niet. Hij snapte niet dat ze dit eerder had willen weten, omdat hij nu misschien hetzelfde al wel bij een kitten had kunnen doen. Hij snapte het echt niet. 'Mijn huis uit! Nu meteen!' Schoten de woorden als messen uit haar mond. Eenmaal rechtop torende ze bijna boven de kater uit. Met een beetje moeite kon de poes nog altijd heel intimiderend zijn. 'En laat je niet meer zien tot je hier over hebt nagedacht. Je had als wraak Dakota wel hetzelfde aan kunnen doen. Of Dinamo!' Gromde ze woedend.

'Mijn huis uit! Nu meteen!' De woorden kwamen hard binnen, maar hij liet zich niet door haar intimideren. Niet nu. De grote kater deed een schietgebedje, dat de kittens op dit moment niet binnen kwamen lopen. 'En laat je niet meer zien tot je hier over hebt nagedacht. Je had als wraak Dakota wel hetzelfde aan kunnen doen. Of Dinamo!' Aragon liet een spottende lach uit zijn keel ontsnappen. ”Oh dus het is niet boeiend voor je als ik Teemo hetzelfde aan zou doen?” Kaatste hij terug, als reactie op het feit dat ze het zwarte katertje niet genoemd had. ”Ik laat me niet door jou dit huis uitzetten, Sketch.” Sprak hij kwaad. ”Ik heb me voor jou aangepast, ik heb me verdomme aangepast voor die kittens. Wat laat jou in hemelsnaam denken dat ik ze zoiets aan zou doen?” Zijn gele ogen leken te branden van woede. Om extra nadruk te leggen op zijn woede, had hij woorden gebruikt die hij zijn twolegs altijd hoorde zeggen als ze ruzie hadden. ”Ik wil niet op mijn vader lijken, nooit niet,” miauwde hij, met een ijzige ondertoon in zijn stem.

Words: 181 || Extra: ~ || Tag: Sketch

Sheet door Cricket van Kickstart

De poes bleef Aragon furieus aankijken. Woorden spoelden over haar heen als een flinke stortbui, maar ze hechtte er weinig waarde aan. Of tenminste, dat probeerde ze. 'Natuurlijk zou het me wel uitmaken. Net zo veel als dat je het Dinamo of Dakota aan zou doen. Wat geeft jou het recht te beweren dat ik niet van mijn kittens houd?' Gromde ze tussen haar opeen geklemde kaken door. Niet dat hij dit beweerde. Maar dat deed de poes op dit moment helemaal niets. 'En waarom zou ik jou dit huis niet uit kunnen zetten? Dit is míjn huis, van míjn twolegs en met daarin míjn kittens. En nu oprotten, als je hebt nagedacht meld je dat maar aan de achterdeur. Oprotten jij MOUSEDUNG.' Gilde ze, terwijl ze de kater langzaam aan naar haar kattenluik begon te werken.

'Natuurlijk zou het me wel uitmaken. Net zo veel als dat je het Dinamo of Dakota aan zou doen. Wat geeft jou het recht te beweren dat ik niet van mijn kittens houd?' De kater rolde geërgerd met zijn ogen, haar woorden deden haar op het moment niet veel. Hij had niet eens beweerd dat ze niet van haar kittens wilt, maar wie de bal kaatst kan hem terugverwachten.. Toch? 'En waarom zou ik jou dit huis niet uit kunnen zetten? Dit is míjn huis, van míjn twolegs en met daarin míjn kittens. En nu oprotten, als je hebt nagedacht meld je dat maar aan de achterdeur. Oprotten jij MOUSEDUNG.' Aragon werd langzaam naar het kattenluik toegewerkt, woedend blies hij in haar richting. ”Jouw kittens? JOUW KITTENS? Jezus, Sketch. Dit zijn net zo goed mijn kittens als ze van jou zijn.” Zonder nog verder op enig reactie te wachten, sprong hij door het kattenluikje naar buiten. ”Waarom zou ik überhaupt gaan nadenken hierover? Alsof ik ook maar één enkele gedachte vuil wil maken aan jou.”

Words: 175 || Extra: ~ || Tag: Sketch

Sheet door Cricket van Kickstart

Zijn laatste woorden deden haar pijn. Veel pijn. Maar dit liet de poes niet aan de buitenkant zien. Zonder in eerste instantie antwoord te geven, werkte ze haar partner het kattenluikje uit. 'Dan moet je dat dus ook vooral niet doen. Veel plezier met je verdere leven Aragon. Dat je nog vele poezen ongelukkig mag maken. En nou opgehoepeld. Maak je geen zorgen, ik zal nooit voor Dinamo, Teemo en Dakota verzwijgen wie hun vader is, en als ze oud genoeg zijn en ze willen je zien, zie je ze vanzelf wel verschijnen. Maar ik zal ze absoluut vertellen wat voor eikel hun vader is.' Met een laatste zwaai van haar staart nam de poes afscheid van de donkere kater. Dat hij mocht wegrotten in een put.

'Dan moet je dat dus ook vooral niet doen. Veel plezier met je verdere leven Aragon. Dat je nog vele poezen ongelukkig mag maken. En nou opgehoepeld. Maak je geen zorgen, ik zal nooit voor Dinamo, Teemo en Dakota verzwijgen wie hun vader is, en als ze oud genoeg zijn en ze willen je zien, zie je ze vanzelf wel verschijnen. Maar ik zal ze absoluut vertellen wat voor eikel hun vader is.' De woorden van de poes kwam hard aan, maar hij hield zichzelf groot. Zijn ogen vormden een blokkade, zijn emoties verbergend. ”Oh, ik zal nog vele poezen gelukkig maken.” Kaatste hij woest terug. ”En ze zullen gelukkig zijn, omdat niemand zo’n ongelooflijk muizenbrein kan zijn als jij bent.” Sketch had hem met een zwaai van haar staart gedag gezegd, woedend en met een gebroken hart sprong hij over de schutting heen. Maar in plaats van dat hij zijn eigen huis in ging, liep de kater de straat op. Hij zou eens zien wat de wijde wereld hem te bieden had.

Words: 173 || Extra: Ar is topic uit ~ || Tag: Sketch

Sheet door Cricket van Kickstart