I'll remember [&siblings]

Onderwerp: I'll remember [&siblings] zo 26 jan 2014 - 16:32

And I'll remember the strength that you gave me
Now that I'm standing on my own
I'll remember the way that you saved me
I'll remember

Het was een tijd geleden, dat de rosse kater zijn familie voor het laatst had gezien. met uitzondering van Stream natuurlijk, want sinds haar toewijding aan het rogue leven, zag hij haar natuurlijk elke dag. Het was een stuk fijner, het reizen met zijn tweeën. Styx wist dat het een goede keuze was geweest, hoewel hij elke dag nog die kleine angst voelde, veroorzaakt door zijn bezorgdheid. Stel dat zij dit leven niet zou overleven, dan zou hij zichzelf dat nooit vergeven. Misschien dat hij zichzelf van kant zou maken, hoewel hij dat niet zou kunnen maken tegenover de rest van zijn familie.

Inside I was a child
That could not mend a broken wing
Outside I looked for a way
To teach my heart to sing

Het huis kwam al in het vizier, hij wist niet waar Stream precies liep; maar hij voelde haar nabijheid. Ze hadden besloten op bezoek te gaan bij hun broertjes en zusje. De rogue miste hen enorm, maar ze konden nooit met z'n allen vertrekken. Het rogue leven in. Eigenlijk was het al uitzonderlijk dat hij Stream mee had genomen, dat was iets wat hij in de eerste instantie ook niet wilde. Een zucht rolde over zijn lippen, voordat hij behendig over de schutting sprong. Hun oude tuin in.

||S T R E A M & W I N D O W S & S P A R R O W & A V A S H I R A ||

Het was zonhoog, wat betekende dat Windows zijn dagelijkse wandelingetje ging maken. Hij liep door de tuin, over hetzelfde paatje dat hij al zijn hele leven volgde. Niets was veranderd sinds zijn broer en zus weggegaan waren, en zo had hij het het liefst. Maar opeens rook hij een andere geur. Hij keek verwilderd om zich heen, langzaam achteruitdeinzend. Dit ging niet zoals gepland.. Wat moest hij nu? Hij zag een rode kat over de schutting springen. Hij kende hem precies, wa dat zijn broer niet? Maar dat kon niet, die kende hem, die wist dat hij er niet tegen kon als zijn planning in de war gestuurd werd! Hij moest nu eigenlijk dat bochtje omgaan, en daarna weer het huis inlopen, waar Sparrow en Avashira zaten.. Helemaal in paniek bleef hij verstijfd staan.

Avashira zat rustig op het dak en keek wat verlaten voor zich uit. Ze zat er nog steeds mee dat een van haar broers en haar enige zus weg waren. Waarom hadden ze hun achter gelaten? Waren ze dan zo'n erge last op hun schouders? Een zucht verliet haar keel. Ze wou hun gewoon beschermen, en als het niet aan haar andere broers lag was ze hun zeker achterna gekomen. Ondanks beter weten in. De rossige poes keek weer verder over de schuttingen en daken. Wat zat ze hier vaak te staren, denkend dat er iets zou veranderen, iets vernieuwends hun kant op zou komen. Ze wist dat Windows zijn rondje liep, dat deed hij altijd rond deze tijd. Waar Sparrow was wist ze niet zeker, maar ze maakte zich niet verschrikkelijk zorgen om hem. Ze had vertrouwen dat hij zich niet in de problemen hielp. De enige waarover ze zich eigenlijk zorgen over moest maken was zijzelf, want ze leed er echt onder. Het was haar nu duidelijk gemaakt dat ze eigenlijk niks kon doen om haar geliefde familie te beschermen. Toen er iets, beter gezegd iemand, over de schutting sprong keek ze op. De geur was bekent, net zoals de kat zelf. Ze zette haar krachtige achterpoten af en sprong via een houten regenton van het dak af. Haar passen bleven sierlijk ook al waren ze haastig. Voor haar broer hielt ze stil. Haar groene ogen zacht op hem gericht 'Waar was je broer?' Een vragenreeks hielt ze binnen, hoeveel moeite het ook koste. Ze wendde haar blik af, naar de grond, toen haar gedachten van de afgelopen tijd weer opkwamen. Weet je nog, ze hadden hun niet nodig, dus wij hun ook niet. Een bittere smaak bleef op haar tong achter.

Styx, muizenbrein dat je bent, schoot het door zijn hoofd toen hij het verstijfde gestalte van Windows zag. Hij was compleet vergeten dat zijn autistische broertje op dit moment zijn rondje liep. 'Ehrm..' Begon de rosse kater, niet wetende wat hij moest zeggen. 'Windows, het spijt me. Ik had moeten weten dat je op dit moment je rondje liep.' Waar bleef Stream? Zij was vast beter in dit soort dingen dan hij, de kater was niet goed in het geruststellen of troosten van anderen. Voorzichtig en op zijn hoede liep hij op zijn broertje af, om diens neus even aan te raken. 'Hoe gaat het met je? Je ziet er goed uit,' hij glimlachte. 'Je ziet er in ieder geval beter uit dan mij.' Niet dat dat echt moeilijk was, zijn rosse vacht zat door de war en hij was ontzettend veel afgevallen. Hoewel het overleven een stuk beter ging, sinds hij weer samen was met Stream. Zijn zusje kende een verlaten schuur, waar ze konden verblijven. Er was genoeg prooi, dus zijn lichaamsvet zou binnen de kortste keren waarschijnlijk weer terugkeren. Hij voelde één paar groene ogen hem bekijken, Avashira. Zelfs zonder op te kijken, wist hij dat zijn andere zus voor hem stond. 'Waar was je broer?' Klonk haar vraag, hij wist dat ze er mee zat dat Stream en hij waren vertrokken. 'In de wereld buiten het kittypet leven,' beantwoordde hij haar vraag simpelweg.

"Ehrm.." De rosse kater leek niet echt te weten wat hij moest zegen. Nog steeds stond Windows er als versteend bij, hopend dat hij weg zou gaan en hem verder zou laten doen. "Windows, het spijt me. Ik had moeten weten dat je op dit moment je rondje liep." Oef, hij begreep hem toch. Zou de kater hem nu met rust laten. Door de angst herkende hij zijn broertje niet, waardoor hij schrok toen de kater dichterbij kwam en zijn neusje aanraakte. "Hoe gaat het met je? Je ziet er goed uit." De kater glimlachte. Nog steeds bleef de grijsbruine kater stokstijf staan, alsof hij dacht dat hij dan weg zou gaan. "Je ziet er in ieder geval beter uit dan mij." Uit zijn ooghoek zag hij zijn zus, en hij ontspande een beetje. Zij zou de situatie wel oplossen, waarna hij zijn toertje verder kon doen alsof er niks gebeurd was. "Waar was je, broer?", vroeg Avashira. Hij kwam een beetje dichterbij, en nu herkende hij hem. De rosse kater was Styx, zijn broer. Echter kon hij zich nog steeds niet helemaal ontspannen. Waarom kwam hij hier zo onverwacht opduiken en zijn planning helemaal in de war sturen? "In de wereld buiten het kittypet leven.", antwoordde Styx op de vraag van Avashira. Windows vernauwde zijn ogen even. Kon hij nu niet gewoon weggaan en alles laten zoals het was?

Sparrow lag rustig onder de oude eikenboom die in de tuin van zijn nieuwe thuis stond. Nog niet zo lang geleden hadden de twolegs hem hiernaartoe naartoe gebracht, zijn nieuwe twolegs waren aardig voor hem, maar toch miste hij zijn broers en zus. Hij vond het jammer dat hij niet meer bij hen woonde, maar gelukkig kon hij hen regelmatig opzoeken. Opeens keek de kleine kater op toen hij een bekende geur rook. Styx. Die had hij al lang niet meer gezien. Vrolijk rende hij naar het poortje in het hek en schoot eronderdoor. Hij was nog te klein om eroverheen te klimmen, maar zo ging het ook goed. Hij schoot weer onder het poortje van zijn oude huis door en zag toen Styx, Windows en Avashira in de tuin staan. Opgewonden rende hij op hen af. “Styx!” Riep hij opgewonden. “Waar ben je geweest? En waar is Stream? Gaat alles goed met je? Je ziet er wel mager uit.” Afwachtend keek hij zijn broer aan.

OOC; Is het goed als Sparrow gewoon in het huis ernaast woont?

Stream was op jacht geweest en rende naar de twoleg place. Ze kende haar oude nest nog en zag in de verte andere katten. Ze begon te rennen en stopte naast haar broer Styx. 'Windows! Sparrow! Avashira!',riep ze spinnend. Ze was blij dat ze haar siblings zag. 'Man jullie zien er goed uit! Krijgen jullie wel genoeg aandacht,eten en een warm plaatsje om te slapen? Jullie twoleg's zijn toch aardig voor jullie hé!',ze wist dat ze overbezorgd klonk maar ze kon niet anders.

“Styx!” Riep zijn jongere broertje – die in het huis naast het huis van de rest van de familie woonde - “Waar ben je geweest? En waar is Stream? Gaat alles goed met je? Je ziet er wel mager uit.” Een glimlach vormde de lippen van de rogue, Sparrow kwam dan weliswaar niet uit hetzelfde nestje als hijzelf, Stream, Avashira en Windows. Maar hij bleef altijd even dol op het kleine katertje. ’Stream komt er zo aan, denk ik. Ze was op jacht,’ legde hij uit. Hopend dat hij gelijk had en dat zijn zus inderdaad straks over het hek zou klimmen. ’We verblijven ergens in een verlaten boerderij.’ Hij glimlachte peinzend. ’En ik denk niet dat Stream graag terug wilt, ze lijkt gelukkig te zijn met haar nieuwe leven.’ Vervolgde hij, het leek alweer zo’n ontzettend lange tijd geleden dat hij het huis uit was gegooid door zijn twolegs. Styx had zijn familieleden nooit verteld dat hij het huis uit was gegooid, misschien dat ze het wel door hadden gehad. Of dat ze dachten dat hij gewoon vertrokken was. ’En ja, met ons gaat het goed.’
Inmiddels was Stream, zoals hij gehoopt had, over het hek heen geklommen en naast hem komen staan. Misschien dat zij in elk geval Windows gerust kon stellen, die zich nog steeds niet helemaal op zijn gemak leek te voelen. 'Windows! Sparrow! Avashira!', klonk haar stem. 'Man jullie zien er goed uit! Krijgen jullie wel genoeg aandacht,eten en een warm plaatsje om te slapen? Jullie twoleg's zijn toch aardig voor jullie hé!',

Er kwamen nog twee katten bij. Windows gaf het op om erbij te blijven staan, en draaide zich om. Met een vastberaden stap zette hij zijn rondje verder. Het bochtje om, dan voorbij dat boompje. Daarna rechtsomkeert maken, terug naar de deur die naar binnen leid. Maar nog steeds stond dat groepje katten er. Nu de kater er een eindje vanaf stond, wist hij wel wie iedereen was: Stream, Styx, Avashira en Sparrow. Allemaal katten die hij kende, maar die toch geen rekening met hem leken te houden. Ze wisten toch dat hij nood had aan een vast schema? Toch? Of was dit een samenspanning tegen hem, omdat ze hem lastig vonden?

~Sorry dat de reactie zo laat was :'c

Onderwerp: Re: I'll remember [&siblings]