The hole in my head (open)

you're losing your memory now

Where have you gone?

De geur van bloed ging gepaard met een verschrikkelijke hoofdpijn. Fawnrose kneep haar ogen nog steviger dicht, voordat ze ze eindelijk open deed. Het duurde even voordat haar zicht scherp werd en ze de bron van de afgrijselijke geur zag. Voor haar lag kater, zijn ooit grijs met witte vacht doordrenkt met bloed afkomstig van een diepe wond in zijn nek. Wat was er gebeurt? Gehaast kwam Fawnrose overeind en een scherpe pijn trok door haar heen. Het weerhield haar er niet van om dichterbij de kater te komen, zich af vragend of hij nog leefde.
Het was Heronflight. Haar oude mentor.

Haar hazelkleurige ogen vlogen open en deze keer ontmoette haar blik het plafond van de Warrior Den. Het was precies een maand geleden sinds ze haar oude mentor dood had gevonden, niet lang nadat ze zelf een warrior was geworden. Fawnrose kon het moeilijk verwerken en herleefde bijna elke nacht wat er die dag gebeurt was. Een rilling ging door haar heen waardoor haar vacht overeind kwam te staan. Ze snapte nog steeds niet wat er gebeurt was. Waarom was ze opeens plotseling wakker geworden naast het dode lichaam van haar oude mentor? En waarom herinnerde ze zich niet meer wat ze daarvoor gedaan had? Had ze hem misschien vermoord? Fawnrose schudde haar hoofd. Nee.. Dat was onmogelijk. Heronflight was veel sterker dan haar, en zij was nog maar pas geleden warrior geworden.
Plotseling besefte ze iets en draaide zich om. De andere katten leken vredig te slapen, en aan het licht dat het hol binnenscheen was te zien dat het nog vroeg was. Toch kon Fawnrose niet meer slapen, bang dat ze weer dezelfde droom kreeg. Ze kwam overeind en rekte zich uit, waarna ze het hol uit liep. De zon was pas net boven de horizon en Fawnrose liep het kamp uit. Ze had even wat tijd voor zichzelf nodig.

Met gemak waande ze zich door de dunne laag sneeuw heen. Het was bladkaal, prooi was schaars en misschien kon ze op de terugweg naar het kamp wel wat jagen. Fawnrose stopte toen ze aan kwam op een heuvel en ging zitten.
Fawnrose wist dat ze een slecht geheugen had, ze was altijd degene die dingen als eerste kwijt raakte, en ze vergat soms de weg terug naar kamp, maar ze was niet zo vergeetachtig dat ze zich opeens heel veel dingen niet meer herinnerde? Naast wat er gebeurt was met Heronflight, kon ze zich ook niet veel meer herinneren van haar tijd als apprentice, laat staan als kit. Toen ze aan iemand had gevraagd waar haar ouders waren, was er haar verteld dat haar vader nooit in Windclan was gezien, en dat haar moeder al voor haar apprenticetijd weg was gegaan. Fawnrose zuchtte. In tijden zoals deze had ze zeker de steun van familie wel nodig.

(OOC: ik moet er nog even in komen, het is zo lang geleden dat ik heb gerpg'd)

[ WORDS 480 ]

you're losing your memory now

Where have you gone?

Langzamerhand kwam er een frons op het gezicht van Fawnrose. Eigenlijk durfde ze ook niet aan anderen te vragen over haar verleden, of wat er gebeurt was voordat ze samen met Heronflight was gevonden. Er was al naar haar toegesnauwd dat ze straks misschien haar loyaliteit zou vergeten. Nee, dan kwam ze er liever zelf achter. "Hallo!" klonk er plotseling en Fawnrose schrok, ze had niet beseft dat iemand haar tegen het lijf kon lopen. Snel draaide ze zich om en besefte dat de stem was gekomen van de kleine kater die daar in de sneeuw zat. "Wil jij misschien met me spelen?" Fawnrose lichtte wat op toen ze de grote glimlach van de kat zag.
"Ehm, hoor jij niet in het kamp te zijn?" begon ze en ze probeerde om niet te streng over te komen. Ze was tenslotte niet zijn moeder of mentor. "Straks dan maakt iemand zich zorgen omdat je opeens weg bent." Ze wist niet zeker of hij een apprentice of een kitten was, hij zag er nog erg jong uit en zijn stem hielp niet echt. En eigenlijk wou ze liever alleen zijn, al was het aanbod om te spelen erg aantrekkelijk. Misschien kon ze zich zo wel wat afleiden? En hoe kon ze eigenlijk nee zeggen tegen die schattige, blauwe ogen? Maar toch.. alleen zijn was ook eigenlijk wel fijn.

(OOC: Natuurlijk. ^^)

[ WORDS 193 ]