You're growing up.. |Owlpaw|

Hij keek voor zich uit, met een tevreden grijns op z'n gezicht, hij had het gedaan. Het pad had niet altijd over rozen gelopen, maar nu dan eindelijk was ze er. Owlpaw, zijn eerste apprentice zou Warrior worden. Trots zat hij in de moorlands, niet wetende wat hij daar precies deed. Het enige wat hij wist was dat hij trots was, Everstar had hem gezegd dat ze er klaar voor was, en hij had ermee ingestemd, hij had zelfs haar warrior naam aangeraden. Hopelijk vond ze het een mooie naam, hij had er lang over nagedacht. Nu was het moment al zo dichtbij, hij was bijna net zo zenuwachtig als de poes zelf waarschijnlijk, toch wel vreemd.

Een stem deed hem opschrikken, en hij glimlachte toen hij zijn apprentice zag, ze was gegroeid, "Dag Firework" Hij knikte, en gebood haar te gaan zitten. Hij moest het haar vertellen right? Dus keek de kater zijn apprentice rustig aan met zijn diepe blauwe ogen, en begon voorzichtig aan het grote nieuws. "Owl, binnenkort is er een ceremonie," Hij wachtte even voor het effect, en bracht toen het grote nieuws, "Je bent er volgens mij wel klaar voor denk je ook niet?"

Ze glimlachte, en de kater kon zien dat ze zich inhield. Een lach verscheen op zijn gezicht toen hij de gereserveerde reactie hoorde. "Inderdaad" Zachtjes stootte de kater haar aan, "Ik ben trots op je," Maar helaas duurde dit moment maar even, want meteen kwam die ander, die irritante opdonder, die Birchpaw, weer ter sprake. "En, hoe gaat het met je nieuwe apprentice?", Firework bromde wat onverstaanbaars, en keek haar toen aan. "Wel, oké, denk ik.."

De ander leek het wel grappig te vinden, en Firework gaf haar dus een tikje met zijn staart. Hij kon er ergens ook wel om lachen, Birchpaw was gewoon een slag apart. "Als ik warrior ben..." Begon de tabby naast hem ineens, hij knikte, en richtte zijn ogen weer op haar, "Ja?" "Kunnen we toch nog altijd samen gaan jagen, niet?" Hij glimlachte, en gaf haar een duwtje, "Dan wordt je zo'n populaire warrior, ik weet niet of je dan nog wel met me wilt jagen," Hij grinnikte, en keek haar aan. Hij meende wat hij zei, Owlpaw zou een goede warrior worden, zolang ze de naam die hij had gekozen maar fijn vond. Ineens bekroop hem een gevoel van onzekerheid, en schuifelde hij wat heen en weer. "Wil je, wil je je Warrior naam weten?"

Hij grinnikte door haar reactie, ze zou zien dat het een stuk lastiger zou worden dan ze dacht om contact met hem te houden. Veel appendices vergaten hun mentor, en iets in hem zei dat Owlpaw het eerst te druk zou krijgen met andere dingen, katers bijvoorbeeld. "natuurlijk" Hij schrok even op, en herinnerde zich toen weer dat hij had gevraagd of ze haar warrior naam wilde weten. Hij grinnikte weer even, en keek haar toen aan. "Mooi, dan zal je hem bij de Ceremonie horen oké?" Nu was er iets dat hij met haar moest bespreken, aangezien hij niet wist of ze een vader had, of waar die was, dus daarom voelde hij zich hier een beetje verantwoordelijk voor. "Wat is het tussen jou en Goldenpaw?"

Bam! Hij had de plan raak geslagen, Owlpaw leek te blozen, en hij merkte dat dit voor haar geen makkelijk onderwerp was. De kater snapte het ook wel, hij en Lionbeat gingen ook niet altijd over rozen. "Ik ben verliefd op hem", Hij knikte, en keek haar toen aan, hoe zou hij dit eens tactvol zeggen? "Ik vertrouw hem niet, hij lijkt me niet aardig, en ik denk niet dat hij jou echt gelukkig kan maken Owl,"

~ Lekker tactvol x'D

Ze leek niet blij met zijn bemoeienis, en hij kon de vraag in haar ogen zien liggen. 'Waar is Lionbeat nu dan?' Hij slikte, en draaide zijn hoofd, het antwoord negeerde hij en de blik hoopte hij te vergeten. Misschien moest de kater zich maar gewoon gaan verontschuldigen. "So-Sorry, ik bedoelde er geen kwaad mee…" Wanhopig om begrepen te worden keek hij haar aan, nu niet als mentor of als vriend, maar als een plaatsvervangende vader, want hij hield van Owlpaw alsof ze zijn dochter was, maar wist zij dat ook?

Hij knikte toen de poes ervoor koos om het te vergeten, "Oke, zullen we dan maar gaan jagen, dan doen we ook nog eens wat nuttigs," Hij keek haar aan, en besloot om zich nu maar even als vriend in plaats van mentor te gedragen en liet de poes dus voorgaan, hopelijk zou er niets misgaan, want dat zou hij toch wel lastig vinden. Hoe kon hij als 'vriend' zijn apprentice namelijk vermanen?

Haar stem klonk niet echt enthousiast, dus besloot Firework om nog maar even te blijven zitten. "Is er nog iets wat je zou willen zeggen Owl?" De kater weigerde om haar nog paw te noemen, ze was tenslotte groot genoeg om een warrior te zijn. Dus keek hij haar aan als een gelijke, maar wel een beetje bezorgd, was er nog iets?

"Is er nog iets wat je zou willen zeggen Owl?", vroeg Firework, Owlpaw was wel blij dat haar mentor haar niet meer Owlpaw noemde, maar gewoon Owl. "Wel, ik denk dat die Birchpaw geluk heefd met zijn mentor", grijnsde de bruine windclan apprentice. "Ookal besefd hij het zelf misschien niet", vervolegde ze glimlachend, ze vond wel dat haar mentor wat lof verdiende.

Hij bloosde bij haar woorden, en keek even naar de grond, "Dankje, dat betekent veel voor me," Owlpaw was zijn eerste apprentice geweest, dus was hij blij dat ze hem mededeelde dat zijn trainingen niet zo belabberd waren als dat hij mocht geloven als hij Brich hoorde. Hij keek haar weer aan, zijn heldere ogen op die van zijn 'apprentice' gericht. "Heb je er zin in, warrior worden?"