I wanna tell you I'm sorry || Hiddendance ||

Spijt had de laatste dagen aan de fragiele poes geknaagd als een zwerm parasieten, maar telkens als ze haar excuses aan wilde bieden was de kater nergens in de buurt te vinden. Maar het was toch echt tijd dat het wat beter zou gaan tussen haar en de kater. De laatste keer dat ze hem had gezien was niet... heel aardig tegen hem geweest. En ze had hem nodig. Hoe vreemd het ook mocht klinken. Als water. Zonder het natte goedje zou ze doodgaan. Zo voelde het ook met Hiddendance.'Hiddendance?' Klonk haar stem door het stille woud. 'Hidden?' Haar kop ging alle kanten op, haar mond was iets geopend om de lucht constant te kunnen proeven, maar de geur van de kater was nog steeds nergens te bekennen.

+ Hiddendance

Verschillende dagen op rij was Hiddendance gaan jagen om zijn gedachten te kunnen verzetten van de poes, Heronwing. Ook tijdens zijn trainingen met zijn Apprentices kon hij haar niet uit zijn hoofd zetten, maar ondertussen had hij nagedacht over wat ze zei. Het was waar, ze had helemaal gelijk.. Ook nu was de kater weer op jacht, hij had net een vogel gedood en begraven in de kuil met zijn voorraad in. Hij zou het later wel terug brengen naar de Clan. De kater rook een bekende geur, het was Heron. De wind stond goed, dus zij zou hem nog niet geroken hebben. Hij keek snel in het rond en besefte dat het best wel weinig gesneeuwd had afgelopen nacht, dus klom de kater de dichtstbijzijnde boom in. Daar was het fragiele beestje al, mooi als er was. Hidden was best wel benieuwd naar wat ze zou gaan doen, dus hij verroerde geen spier. Zijn oranje bruine ogen volgden haar stiekem. 'Hiddendance?', weergalmde haar stem door het woud. Was ze hier voor hem? 'Hidden?', herhaalde ze. Haar blauwe kop draaide alle kanten op. Voorzichtig sloop de kater de boom uit. "Ik hoorde mijn naam?", miauwde hij onverwachts tegen de poes. Zijn blik was vriendelijk maar vol van emotie, ze had hem echt gekwetst en dat zou hij niet zomaar vergeten...

Nog steeds geen reactie. De wind waaide nog steeds rustig door de bomen, en de sneeuwvlokjes bleven rustig vallen, af en toe in een jacht door de wind. Maar nog steeds geen teken van de bruin-witte kater... 'Hiddendance?' Klonk haar stem nogmaals. 'Ik hoorde mijn naam?' klonk zijn stem plotseling van achter haar, gevolgd door het zachte geluid van zijn poten in de sneeuw. 'Hiddendance!' Haar toon was vervuld van opluchting, terwijl ze zich naar hem om draaide. 'Hidden. Ik moet je mijn excuses aanbieden. Voor hoe ik heb gedaan. Je verdient het niet...' Voorzichtig, nog steeds wat op haar hoede, deed ze een paar passen naar hem toe.

Nogmaals klonk de stem van de poes die zijn naam schreeuwde, opzoek, naar hém. 'Hiddendance?' De kater was net uit de boom geslopen en miauwde zachtjes: "Ik hoorde mijn naam?" De sneeuw knarste onder zijn poten, elke stap die hij zette. 'Hiddendance!', riep ze opgelucht terwijl de blauwe poes zich omdraaide. 'Hidden. Ik moet je mijn excuses aanbieden. Voor hoe ik heb gedaan. Je verdient het niet...', verontschuldigde ze zich terwijl ze een paar stappen naar voren deed, nog steeds op haar hoede. "Nee Heron, je had gelijk. Ik heb me gedragen als een klein kind, ik heb zoveel poezen gekwetst... Maar bij jou is het anders, ik hoop gewoon dat je dat ooit zult begrijpen...", klonk zijn stem vriendelijk. De kater was voorzichtig met zijn woorden, hij wilde het namelijk niet nog een keer om zeep helpen!

De kater bleef netjes op zijn plek staan, wat de poes meer moed gaf. 'Nee Heron, je had gelijk. Ik heb me gedragen als een klein kind, ik heb zoveel poezen gekwetst... Maar bij jou is het anders, ik hoop gewoon dat je dat ooit zult begrijpen...' Maar... Dat betekende dus dat hij haar standpunt begreep! Maar dat was geweldig! Dan hield eigenlijk niets haar meer tegen. Heron liet een stilte vallen, terwijl ze langzaam, haast sierlijk, de ruimte tussen hen twee opvulde. 'Dan is het goed.' fluisterde ze van heel dicht bij, alvorens haar zwarte neusje héél voorzichtig tegen de zijne te drukken.

Heronwing bewoog zich langzaam, haast sierlijk, dichter naar hem toe. 'Dan is het goed', fluisterde de poes van heel dicht bij. Hiddendance glimlachte tevreden wanneer de poes héél voorzichtig haar neusje tegen die van hem drukte. Het was hem gelukt, ze had het eindelijk begrepen! Zouden ze nu dan met hun staarten rond elkaar gekruld door het camp kunnen lopen? Eigenlijk wilde de kater haar nu iets heel belangrijks vragen, maar hij wou natuurlijk niets forceren... Moest hij het nu aan haar vragen, of wachten tot zij de stap nam? Hidden besloot eerst nog even af te wachten wat zij zou gaan doen...

Een tevreden glimlachje liet de mondhoeken van de kater omhoogkrullen. Echter zocht Heron er dit keer niets achter. Hij was gewoon blij. Net zoals zij, op dit moment. Vlinders borrelden op in haar maag, terwijl ze langzaam het fysieke contact verbrak en naast hem ging staan. Haar blauwe staart haalde ze een maal speels onder zijn neus langs, voor ze haar kop op zijn rug legde. Hij was immers een stuk groter.

Hiddendance was dolgelukkig met wat hij tot nu toe bereikt had, maar wilde graag nog een stapje verder gaan met deze poes. Het was iets wat hij eigenlijk nog nooit aan een andere poes gevraagd had, bij andere ging het veel spontaner en was het minder écht... Heronwing stapte terug wat achteruit en speels haalde haar lange staart een maal onder zijn neus door. Vervolgens legde ze haar smalle kop om haar ruk, en de kater besefte dat dit het perfecte moment was om zijn vraag te stellen. "Heronwing?", begon hij. "Wil jij..." De kater leek het niet goed te durven. Hij slikte en duwde zijn borst wat vooruit om zichzelf meer moed in te spreken. "Wil jij mijn partner zijn?", vroeg hij. Hij slaakte een zucht van opluchting, dat was er ook weer uit.

De donkere poes had haar kop rustig op de rug van de kater gelegd, een zacht gesnor kwam uit haar keel. 'Heronwing?' Begon de kater plotseling. 'Ja, Hiddendance?' 'Wil jij...' De kater leek niet helemaal uit zijn woorden te komen, en de poes verplaatste haar kop op zijn rug, om naar zijn achterhoofd te kunnen kijken. 'Wil jij mijn partner zijn?' Verliet het toen zijn keel. De kater slaakte een zucht van opluchting, blijkbaar had het hem zwaar op de maag gelegen haar dit te vragen. Wat de poes liet merken dat het een eer was, dat de kater háár dit vroeg. Hij moest haar echt leuk vinden. 'Natuurlijk Hidden. Heel graag zelfs.' Spon ze in een goed humeur.

De donkere poes liet zacht gesnor uit haar keel komen terwijl haar kop op zijn nek rustte. 'Ja, Hiddendance?', antwoordde ze wanneer de kater haar naam gezegd had. Hij voelde hoe ze haar kop verlegde en nu naar zijn achterhoofd keek, dus draaide hij zijn kop in haar richting. 'Natuurlijk Hidden. Heel graag zelfs', spon ze goed gehumeurd. Dan waren ze nu dus een stelletje... Hij kon het niet goed geloven, eerlijk gezegd, want een paar dagen geleden was ze hem nog verwijten aan het maken over hoeveel poezen Hidden al gekwetst had. Hij had het natuurlijk veel liever zo dan anders, want Heronwing had hem de gelukkigste kater van ShadowClan gemaakt. Voorzichtig draaide hij zich om naar de poes, zachtjes zodat de poes haar kop eerst kon verleggen, en gaf een lik over Heronwing's kop waarna hij zich wat bukte om zijn neus tegen die van haar te drukken. "Ik hou van je, Heronwing", miauwde hij met een liefdevolle blik in zijn ogen. "Meer dan ik ook van iemand heb gehouden, of zal houden", beloofde hij haar.

De kater keek achterom, zijn ogen priemden met een liefdevolle blik in de hare en de poes wende haar blik even af, om te blozen onder haar vacht. 'Ik hou van je, Heronwing. Meer dan ik ook van iemand heb gehouden, of zal houden,' vertelde hij haar met een stem vol beloften. Een grote glimlach liet de mondhoeken van de poes omhoogkrullen. 'Ik hou ook van jou Hidden. Maar... Wil je me iets beloven?'

OOC: Het zou heel fijn zijn als Hidden die belofte af en toe eens breekt ;p

Heronwing wendde haar blik even af, hij had toch niets verkeerd gezegd? Maar al snel kon hij op haar gezicht aflezen dat het niet van afgunst was, in tegendeel! Haar mondhoeken krulden al snel weer omhoog door een grote glimlach die haar lippen sierde. 'Ik hou ook van jou Hidden. Maar... Wil je me iets beloven?', vroeg de blauwe poes aan Hiddendance. Hij knikte nieuwsgierig: "Zeg op." Ook hij glimlachte, ook al wist hij niet goed welke belofte zijn leven nog moeilijker zou gaan maken.

OOC; Natuurlijk breekt hij die belofte! Diep vanbinnen is en blijft het Hiddendance! xD

Nieuwsgierig keek ze hem aan. Zou hij het aan kunnen? Zou Hiddendance eindelijk verantwoordelijkheidsgevoel hebben? Of iets in die trant dan natuurlijk. Het zou heerlijk zijn, om niet met de zorg te leven of Hiddendance haar niet bedroeg. 'Zeg op.' Heronwing grijnsde. 'Zou je me kunnen beloven dat je... Van andere poezen af blijft?' De stem van de poes was langzaam weer wat minder zeker geworden.

De poes grijnsde, wat de kater eerlijk gezegd niet zo aanstond... 'Zou je me kunnen beloven dat je... Van andere poezen af blijft?', vroeg ze. Haar stem werd langzaam minder zeker. Vertrouwde ze hem niet dan? "Maar natuurlijk Heron, vanaf nu ben jij de enige poes in mijn leven!", zwoer hij. Diep vanbinnen wist hij dat dit hem niet zou lukken, maar dat probeerde hij zo goed als hij kon aan de kant te schuiven.

'Maar natuurlijk Heron, vanaf nu ben jij de enige poes in mijn leven!' Antwoordde de kater haar bijna meteen. Met een opgelucht gevoel in haar buik draaide de poes zich om en spon luid, terwijl ze haar kop even tegen de zijne wreef. 'Dankjewel Hidden.' Haar stem was enkel een fluistering, als een illusie, maar de dankbaarheid die daar in lag was echt.

De mooie ShadowClan kattin leek erg opgelucht bij de kater zijn belofte, en wreef haar kop even tegen de zijne. Wat was ze toch een schatje! 'Dankjewel Hidden', bedankte ze hem. Waar was die dankbaarheid nu voor nodig? Ze waren samen, dan zou niemand met andere poezen flirten, zelfs hij niet... Haar stem klonk erg zacht, was enkel een fluistering, een illusie. De dankbaarheid die in haar stem lag was toch goed te horen. "Jij ook, toch?", vroeg hij een beetje plagend. Zijn vraag was enkel niet zo duidelijk, besefte Hiddendance, dus verduidelijkte hij het even: "Jij gaat toch ook niet achter mijn rug om met andere katers flirten hé?" Hij klonk een beetje grappend, maar vanbinnen was deze vraag erg serieus voor hem.

Haar kop lag iets onder die van Hiddendance, en rustte tegen zijn hals. Zou hij deze belofte doen? Zou hij hem kunnen houden? Wat als hij gewoon nee antwoordde, en dit allemaal voor niets was geweest? Nee. Hij had haar voor zich gewonnen, en daar had hij al een tijdje over gedaan. Ze was nu zijn partner. Dan zou hij haar toch niet zo snel al weer opgeven? Nee toch? Maar hij antwoorde het gehoopte. Hij zou van ze af blijven. 'Jij ook toch?' Klonk zijn stem. Onbegrip lag in haar blauwe ogen terwijl ze hem aankeek. Wat ook? 'Jij gaat toch ook niet achter mijn rug om met andere katers flirten hé?' Lachend keek ze hem aan. 'Hidden. Natuurlijk niet. Jij bent de enige.'

Met een glimlach keek de blauwe ShadowClan poes hem aan, hij had niet anders verwacht moest hij eerlijk beseffen. 'Hidden. Natuurlijk niet. Jij bent de enige', miauwde ze. Nogmaals likte hij langzaam over haar kop, en ging rechtstaan. De grote, geel tot oranje bol verdween al stilaan achter de bomen, en een geeuw verliet zijn opengesperde mond. "Ik ben een beetje moe..", bekende Hiddendance. Hij liet zich door zijn poten zakken en draaide zijn lichaam op zijn flank. In zichzelf was hij nu extreem aan het hopen dat Heronwing tegen hem zou komen liggen, dan konden ze samen van de mooie zonsondergang genieten.

Langzaam werd er over haar kop gelikt, waarna de kater naast haar rechtop ging staan. De zon begon langzaam achter de bomen te verdwijnen, en de kater geeuwde. 'Ik ben een beetje moe.' bekende hij. De poes grinnikte. 'Ik ook wel, eigenlijk.' Hiddendance liet zich op de grond zakken en ging gemakkelijk op zijn zij liggen. Voorzichtig liet Heronwing zich ook zakken, en ging lekker tegen hem aan liggen, kijkende naar de prachtige zonsondergang...

Heronwing grinnikte. 'Ik ook wel, eigenlijk', moest ze bekennen. Zoals hij al gehoopt had, kwam de blauwe poes tegen Hidden aanliggen en hij krulde zachtjes zijn staart rond haar heupen. Misschien zou het beter zijn om zo terug te keren naar het camp, maar hij kon dit prachtige moment nu toch niet verstoren? Al snel ontstonden een aantal verschillende vragen in zijn brein, over zijn nieuwe relatie met Heron. Hoe zou de poes denken over kittens? Zouden ze nu elke dag samen moeten zijn? Wilde ze het liever geheimhouden voor de Clan omdat ze haar schaamde voor zijn flirtgedrag? Hij wist het allemaal niet goed, maar besloot dat dit moment te mooi was om te vullen met zo'n domme vragen.

Onderwerp: Re: I wanna tell you I'm sorry || Hiddendance ||