Walking on ice [&Whole Clan]

Springleaf lag lekker in het zonnetje die tijdens de bladkaal scheen. Zonder zorgen en zonder lasten. Hij deed èèn oog open en zag kittens/poezen en katten schaatsen bij het laatste licht van de zon. Hij liep langzaam terug naar het kamp. Daar ging hij liggen en sliep vrijwel daarna. Iedereen gilde in paniek. Er was een zware sneeuwstorm het kamp was al bedolven onder een dik pak sneeuw. Springleaf begon meteen te helpen. Daar zag hij het kopje van de kitten. Hij rende er op af. Hij pakte het katje op, het was flauwgevallen. Hij kwam al weer bij." Bedankt dat je me gered hebt" zei die en hij rende het kamp uit. Springleaf zakte de sneeuw in." Help!!! Help me!!!" Hij schreeuwde het uit maar het was te laat hij was te ver in de sneeuw gezakt. Hij schrok wakker,"gelukkig het was maar een droom. Hij ging maar weer slapen.

Fairfaith vertelde een heel verhaal over elkaar in de gaten houden voor ze naar Ladykit liep. "Is het goed als jij met mij meegaat? Dan mag je voorop lopen en ik zal je héééél goed beschermen!" Ze behandelde haar als een kitten, iets wat ze niet zo op prijs stelde. Maar de schildpad kitten knikte kortaf terwijl ze toekeek hoe de andere katten ook een 'partner' zochten. Met kleine stapjes trippelde Lady ietsje achter de poes terwijl ze dichter bij het riet kwamen. Even hield ze zich in toen ze voor de ingang kwamen, waardoor er een kitten tegen haar opbotste. Snel rende Lady naar voren zodat ze niet nog een keer bijna werd platgelopen. Het duurde langer dan ze had verwacht. Véél langer.. Af en toe mopperde ze wat. Meestal kreeg ze dan een beboedigend klopje van Fairfaith of de warrior achter haar. De grond voor haar leek na een tijdje te veranderen. De witte sneeuw met af en toe een stuk platgelopen zand ging ineens omlaag. Op de plek waar het zijn dieptepunt had bereikt liep de grond weer recht, maar hij was niet meer wit. Hij was een beetje blauw en glom. Nieuwsgierig, maar toch op haar hoede liep ze er een stukje naartoe. Aarzelend keek Lady naar beneden, om vervolgens met een kort gilletje weg te stormen. Ze had een vis gezien.. Ónder de grond! "Oké, de kittens mogelijk allemaal even terug op een rijtje gaan staan. We gaan jullie eerst nog een keertje tellen, en dan mogen jullie samen met je Warrior of Apprentice het ijs op" Netjes ging de kitten in het rijtje zitten, maar lang niet zo recht als normaal. Ze hield haar blik op de grond onder haar gericht terwijl Fairfaith de kits telde. "Ze zijn er nog allemaal bij!" Hoorde ze een opgeluchte stem. Ladykit zuchtte zachtjes. Wat dacht ze anders, zó dom waren die kittens nou ook weer niet. Ze hadden heus wel door dat ze niet zomaar konden weglopen. "Jullie mogen héél voorzichtig gaan schaatsen." Zei Fairfaith weer. "WACHT! Ik wil ook mee!!" Verbaasd keek Ladykit op toen ze een grijs figuurtje naar beneden zag stormen. "Eehm.." Aarzelend liep ze naar Fair toe. "Daar komt nog iemand aan." Zei ze met een knikje richting de nieuweling. Een tikkeltje jaloers keek ze toe hoe de andere kittens langzaam richting het ijs gingen. Ineens leken ze het niet meer zo spannend en leuk te vinden. Een zwak glimlachje kwam op Lady's snuitje toen ze dacht aan hoe zij dadelijk op het ijs zou staan. Nu kon ze de andere goed bestuderen nu haar partner bezig was met de nieuwe kitten. Als zij dadelijk op het ijs zou staan zou ze langs schrijden als een koningin, terwijl de rest wanhopige pogingen maakte zich voort te bewegen op de nieuwe ondergrond.

~Springleaf, het is de bedoeling dat je alles in één post zet hé? ^^"
OMFG, hoeveel woorden heb ik wel niet!? :O
Edit: 469 O-O Ik weet zeker dat ik mijn record heb verbroken.

Silverkit was een beetje aan de zijlijn blijven kijken toen de kittens werden verzameld om te gaan schaatsen. Stiekem had hij wel zin, maar toch meldde hij zich niet aan, hij wist zelf eigenlijk ook niet zo goed waarom. Maar toen de kittens en katten verdwenen waren en hij zich weer begon te vervelen kreeg hij spijt. Dit was misschien wel de enige keer dat hij buiten het kamp mocht komen voor hij apprentice werd. Hij had wel een aantal keren naar buiten het kamp gelopen, maar was dan altijd weer beschaamd terug gerend, terwijl hij zichzelf in stilte uitschold voor bangerik. Op dat moment zag hij een andere grijze kitten die de rest achterna rende, schreeuwend: " WACHT! Ik wil ook mee!!" Opgewonden begon Silver achter hem aan te rennen. Misschien kon hij nu toch nog schaatsen!

Naturekit zat beschaamd aan de over van de rivier. Ze keek naar de shaatsende katten en voelde zich alleen. Er was geen warrior meer over die haar kon helpen, dus nu kon ze niet schaatsen. Ze was ZO stom. Eerste keer buiten het territorium en meteen al verknalt. Ze keek naar een kitten die ze herkende als Ladykit, die nu met een warrior het ijs opging. Verdrietig keek ze naar zichzelf in de weerspiegeling van het ijs. Toen ze omkeek zag ze een al iets oudere kit, die ze niet kende. "H-hoi...." mompelde ze. "Ik ben Naturekit, e-en jij?"

Springleaf liep naar Naturekit toe." Wil je ook schaatsen? Ik vond het zielig voor je dat je niet kon schaatsen." Hij ging maar even zitten."Au, waarom liggen hier overal doornen, dit is al de vierde keer dat ik op een doorn ben gaan zitten."

De kitten die Silver achterna was gerend zat een beetje verslagen aan de rand van de ijs toen hij aankwam. "H-hoi... Ik ben Naturekit, e-en jij?" vroeg ze onzeker. "Hallo, ik ben Silverkit." Hij grijnsde haar bemoedigend toe en liet zijn blik over het ijs gaan. Overal zag hij kittens samen met een warrior of apprentice schaatsen. Ze stonden allemaal verschrikkelijk te stuntelen, maar het zag er best leuk uit. Silverkit kon niet wachten om mee te doen en sprong op en neer op zijn pootjes. Toch keerde hij zich weer naar Naturekit. Op dat moment kwam er een andere kat op hen aflopen. " Wil je ook schaatsen? Ik vond het zielig voor je dat je niet kon schaatsen." zei hij tegen Naturekit en hij ging naast haar zitten. " Au, waarom liggen hier overal doornen, dit is al de vierde keer dat ik op een doorn ben gaan zitten." Silverkit moest onwillekeurig grinniken. Hij keek naar Naturekit en de andere kat en vroeg zich af of hij zou schaatsen of nog even bij hen zou blijven. Aarzelend bleef hij staan.

Oh, ik ben Springleaf. zei hij.

" Oh, ik ben Springleaf," zei de kater. Hij leek hem wel aardig en Silver glimlachte naar hem, nog steeds een beetje aarzelend. " Ik ben Silverkit," zei hij nog een keer.

De wat grotere kit grijnsde en zei: "Hallo, ik ben Silverkit." Net toen ze haar bekje opendeed om iets te zeggen, kwam er een grijze kater naast haar zitten. "Wil je ook schaatsen? Ik vond het zielig voor je dat je niet kon schaatsen." Nature keek aarzelend tegen de kater op en keek toen weer naar Silverkit. " Au, waarom liggen hier overal doornen, dit is al de vierde keer dat ik op een doorn ben gaan zitten." Springleaf stond op en schudde de doornen weg. Silverkit stond een beetje te treuzelen. Toen nam ze een besluit. "ik wil best mee, maar mag Silverkit naast mij dan ook mee?" Ze glimlachte naar Silverkit en keek Springleaf vragend aan.

" Ik wil best mee, maar mag Silverkit naast mij dan ook mee?" vroeg Naturekit aan Springleaf. Silver had er eigenlijk nog helemaal niet aan gedacht of het wel mocht, eigenlijk was hij van plan geweest om midden het ijs op te springen, gewoon, zonder begeleider, maar eigenlijk had Naturekit wel gelijk. Hij schaamde zich een beetje. Ze glimlachte naar hem en hij glimlachte terug. Toen keek hij een beetje smekend naar Springleaf. "Mag dat? We zullen heus niets raars doen, hoor. En op de terugweg zijn we gewoon op tijd." Hij grijnsde een beetje schaapachtig naar hem.

"Ja hoor dat mag best, kom maar het ijs op." En hij ging het ijs op. "Let wel op dat je niet valt of uitglijd want het is glad."Zei hij.

Nature kraaide van plezier toen ze op het ijs stond. Ze probeerde te rennen, maar viel gelijk op haar snuit. Ze krabbelde omhoog, en probeerde het nog eens. Ze was ZO onhandig, maar na een tijdje kreeg ze het onder de knie en gleed vooruit op de bevroren rivier. Ze vond Springleaf een aardige kater, en hij hielp haar goed. "en nu op 1 poot!" Riep Naturekit, en haar grijze oogjes twinkelden. Ze nam een aanloopje, gleed vooruit en trok 1 poot op. Maar ze verloor haar evenwicht, en knalde in een andere kit. Ze schudde haar kopje en keek in de ogen van Silverkit.

Willowkit had gemerkt dat er wat gaande was bij de rivier en liep er met grote huppelende pasjes heen, haar zilvergestreepte pootjes zakten diep weg in e ijskoude sneeuw en lieten een groot spoor achter. 'Snowflakes!snowflakes!snowflakes! everywhere are snowflakes! white and little, or black and great? Nooo that are no snowflakes! nanana na nanana nana snowflakes snowflakes!.. nanana nana ..' bleef ze maar doorzingen tijdens het rennen. Toen ze twee kittens op het ijs zag pootjeglijden -zoals zij dat noemde- dook ze in de sneeuw en verstopte zich zo goed mogenlijk. Pootje voor pootje sloop ze geluidloos via de sneeuw naar voren. Ondertussen schraapte ze met haar pootje wat sneeuw bijeen tot een geimproviseerde sneeuwbal. 'Aanvalleeeeee!!' riep ze luidkeels terwijl ze via het ijs bliksem snel naar de kittens toe gleed en net wanneer ze voorbijzoefde de sneeuwbal recht tegen de kit gooide 'en baaaam!' riep ze uit. Slippend hield ze stil terwijl ze luid met haar kleine nageltjes over het ijs schraapte. Luidkeels schatterend en lachend lag ze op het ijs te rollen van het lachen.

"Je begint het al steeds beter te ku... Ho let op." Maar het was al te laat ze botste tegen Silverkit. Springleaf schaatste vlug naar hun toe want als ze niet opletten dan vielen ze in het water. "He, waar komt die sneeuwbal vandaan? Let op sneeuwbal in aantocht!!!" baaam!!! riep iemand. Springleaf herkende de kitten." Hai Willowkit, kan jij al schaatsen? He waar is jouw begeleider?"

Goldmocker kwam teruggelopen van een mislukte jachtsessie en had geen enkele fresh-kill kunnen pakken. Toevallig liep hij langs de rivier en zag een aantal katten schaatsen. Hij keek een beetje chagrijnig naar de spelende katten, wetende dat hij geen dankbare blikken zou krijgen wanneer hij terug in het camp zou zijn. Zijn zwart met wit gevlekte vacht glansde in het vage licht. Hij keek een tijdje naar de spelende kittens en wilde net weggaan, toen gelach en kleine kreetjes van plezier hem aantrokken. 'Ach, een beetje tijd rekken kan toch geen kwaad?' dacht hij bij zichzelf 'Ik heb toch niets kunnen vangen.' Hij liep rustig naar het randje van de rivier en liep van daar naar de spelende kittens en warriors. Daar bleef hij zoveel op de achtergrond en keek een beetje toe. Hij wilde liever niet te dicht bij de kittens komen, en eerlijk gezegd wist hij niet hoe hij met kittens om moest gaan. De kater keek nogal nerveus naar de spelende kittens, en probeerde daar nogal ver weg van zijn, zodat er zo min mogelijk kans was om contact te maken. Natuurlijk zou hij dat nooit laten merken, daar was zijn trots te groot voor. Hij sprong zachtjes op het ijs, en probeerde houvast te zoeken met zijn nagels. Helaas mocht dat niet baten en hij gleed direct uit, recht op zijn onderkaak en beet bijna in zijn tong. Te laat herinnerde hij zich dat hij voor geen meter kon schaatsen en probeerde te opstaan. Goldmocker keek nog even snel om zich heen, zijn oranje ogen een beetje beschamend. Langzaam en voorzichtig liep hij stapje voor stapje naar achteren terug naar land met zijn zwarte half bevroren poten.

Nature stond op en gleed blozend verder. Ze zag dat Springleaf haar kant op kwam, maar toen hoorde ze: "Aanvalleeeeee!!' Spring werd geraakt op zijn linkerflank. "Bammmm!" SpringLeaf knoopte een gesprek met Willowkit aan, en Naturekit besloot verder te schaatsen. Aan de rand zag een zwarte kater met Goud-gele ogen. De kater sprong op het ijs, maar gleed bijna meteen uit. Naturekit grinnikte zachtjes. De kater kroop terug naar de rivierkant.

Naturekit had de grootste lol op het ijs, dat ze tijd en ruimte helemaal vergat. ze schaatste en schaatste zo snel als ze kon. Ze deed haar ogen dicht en genoot van de wind die langs haar gevlekte kopje streek. Toen ze haar ogen open deed, schrok ze zich wild. Ze zag water voor haar, en het lukte niet om te rennen. "Help! HELP!" ze vloog het water in, wat ijskoud was. Ze spartelde en proestte in het koude water.

Springleaf zag hoe naturekit het ijskoude water in vloog. Help Help

"Ja hoor dat mag best, kom maar het ijs op," zei Springleaf. "Let wel op dat je niet valt of uitglijd want het is glad." Silverkit sprong meteen op het ijs... en gleed uit en viel. "Dat is inderdaad wel erg glad, ja," hijgde hij, terwijl hij weer op zijn pootjes krabbelde. Gelukkig deed het niet zo'n pijn. Dit keer deed hij wat voorzichtiger en het lukte al best aardig toen Naturekit opeens tegen hem aan botste. Ze keek hem beschaamd aan en liep snel verder, terwijl hij een beetje verlegen naar haar glimlachte. Hij zag nog net dat er een sneeuwbal tegen Springleaf aan vloog en keek snel om zich heen waar die vandaan kwam. Even verderop lag een poesje dat ongeveer even oud was als Silver te schateren op het ijs. Silverkit lachte mee. Even dacht hij eraan om een sneeuwbal op haar snuit te gooien, maar Springleaf begon een gesprek met haar. Hij schaatste even verder toen hij plotseling iemand hoorde schreeuwen: "Help, HELP!" Maar dat was de stem van Naturekit! Silver zag haar even verderop liggen spartelen in het ijskoude water. "AAAAH!!" schreeuwde de kitten: "Naturekit ligt in het water!!" en hij rende op haar af, zonder te weten wat hij eigenlijk moest doen.

Woest trappelde Naturekit met haar pootjes in het diepe water om boven te blijven. Gelukkig was de stroming niet erg sterk vandaag, omdat het grootste deel van de rivier bevroren was. Nature probeerde ergens hou vast te vinden, maar ze werd omringd door niets dan koud water. Ze hoorde een kattenstem haar naam schreeuwen, Toen ze kopje onder ging. Ze hield haar mond stijf dicht en spartelde om weer boven water te komen. Ze hoopte dat iemand haar hieruit kon halen! Haar pootjes werden zo moe van het schaatsen, spartelen en Trappelen dat ze nog maar zwakjes Haar poten voor zich uit sloeg.

Met een diepe zucht kwam Goldmocker eindelijk op vaste grond. "Dank StarClan!" mompelde hij opgelucht en wilde nog weglopen, terug naar het camp toen hij paniekerig geschreeuw hoorde. Vlug keek hij om en zag nog net een kitten in het water vallen. Een ander kitten rende naar de in water gevallen kitten. "AAAAH! Naturekit ligt in het water!" schreeuwde het kleintje. Ondanks dat Goldmocker niet kon schaatsen sprong hij zo ver mogelijk het ijs op, en liet zich vooruit glijden door de snelheid op zijn achterwerk. Ongeveer driekwart van het ijs naar het water was afgelegd en de kater probeerde het laatste stuk nog vooruit te krabbelen. Bij de rand aangekomen, keek hij paniekerig in het water, op zoek naar de kitten. Hij kon toch nog niet verdronken zijn of onder het ijs zijn terechtgekomen!? Goldmocker zag nog een kleine beweging in zijn ooghoek, en sprong zonder na te denken naar die beweging toe. "HOU VOL, IK KOM ERAAN!" schreeuwde hij nog.
In het water ontdekte hij dat hij het water had onderschat. Het was ijskoud en zoog alle warmte uit zijn lichaam. Trappelend, merkte hij dat de stroom toch niet zo sterk was maar toch wel al zijn spieren moest aanspannen en probeerede naar het kitten toe zwemmen.

Onderwerp: Re: Walking on ice [&Whole Clan]