Laat me gaan. (2)

Onderwerp: Re: Laat me gaan. (2) do 10 feb 2011 - 18:04

Silverpool merkte dat Kittyheart probeerde om een gesprekje aan te knopen, maar op het moment dat ze haar mond open wou doen kwamSilverpool schrok toen Leopardstrike ineens de bosjes uitkwam. 'Hallo dames!' zei hij, 'wat zien jullie er moe uit!'. Hij knikte begrijpend toen Sparrowpelt alles vertelde. Silverpool zag dat Sparrowpelt opeens heel duizelig werd en moest overgeven. Het rook niet, laten we maar zeggen, fris. Leopardstrike stelde voor om bessen te halen, en even snel als hij gekomen was vertrok hij weer. En even snel als hij was vertrokken kwam hij weer terug, met een twijgje besjes in zijn mond. Hij legde Sparrowpelt uit hoe ze ze moest gebruiken, en Silverpool was verbaasd over hoeveel hij wist. Ja, het was een Medicine Cat, maar al die dingen zou zij nooit kunnen onthouden.
Ze ging naast Sparrowpelt zitten en gaf die een lik. 'We gaan zo naar het kamp, ik vind dat we nog wat prooi mee meten nemen.' stelde ze voor, 'tenslotte hebben we wel een krijgscode overtreden, of het nou mocht of niet.'

Onderwerp: Re: Laat me gaan. (2) do 10 feb 2011 - 19:19

Sparrowpelt knikte, en zag Leopardstrike bessen plukken. Die hij voor haar neer legde. Sparrowpelt rook er even aan, en at ze op. Ze smaakte prima. En een glimlacht verscheen op haar mond, een kleine glimlach. Want ze was nog steeds een beetje misselijk. Maar ze voelde het weg trekken, en inderdaad werd ze ook wat moeër. Ze ging maar liggen, en wachtte af. Silverpool gaf haar een likje, en stelde wat voor. 'We gaan zo naar het kamp, ik vind dat we nog wat prooi mee meten nemen.' zei ze. 'tenslotte hebben we wel een krijgscode overtreden, of het nou mocht of niet.' Sparrowpelt keek even op, ''Ik heb wel gevraagd of het mocht.'' zei ze. En zwiepte met haar staart. Ze legde haar kop, op haar poten. En sloot haar ogen. Sparrowpelt gedachten dwaalde af, en even later lag de poes te slapen. Wat de anderen deden wist ze niet. Zij droomde.

'Sparrowpelt stond bij een heel groot gat, ze keek erin. Maar zag de bodem niet. Ze stootte er een steentje in, maar het duurde minuten lang. Voordat Sparrowpelt zachtjes een plofje hoorde. Alsof het steentje in gras viel. Sparrowpelt bukte zich voor over in de put. En wou naar beneden springen. Maar het was zo diep. Sparrowpelt deinsde naar achteren. En keek in het rond, was er iemand die haar zag? Nee, geen kat te zien. Sparrowpelt slikte, en rende naar de put. En sprong. Ze viel hard naar beneden. Maar opeens had ze het gevoel dat ze zweefde. En opeens merkte ze dat het klopte. Sparrowpelt keek naar beneden, en zag de grond al komen. Alweer kreeg ze een verassing. Onder haar was gras. Zomaar onder de grond. Een er groeiden bloemen. En Sparrowpelt zag vogeltjes vliegen. Waar was ze? Ze lande op de grond, en keek verbaast om zich heen. Ze ging maar rustig zitten. En keek in het rond. Ze liep naar een meertje toe, en dronk wat. Het water smaakte fris. En Sparrowpelt genoot van deze plaats. Hier wou ze altijd wel zijn. Maar opeens dacht ze aan de clan. Die kon ze niet in de steek laten. Maar hoe kwam ze weer boven?''

(Vervolg droom komt in het volgende berichtje)

Onderwerp: Re: Laat me gaan. (2) zo 13 feb 2011 - 16:09

- Sorry voor de late reactie en de korte post! Ik heb het een beetje druk ^^" -

Plots kwam een witte, bekende kater de struiken uit. Leopardstrike! Gelukkig, hij kon Sparrowpelt vast helpen.. Kittyheart liet Silverpool en Sparrowpelt praten; ze had niet zoveel om eraan toe te voegen en vertrouwde op hun verslag. Sparrowpelt zag er eerst nog goed uit, maar plots ging ze spugen en plofte ze op de grond. Kittyheart was blij dat Leopardstrike erbij was en dat Sparrowpelt gered kon worden.. hij reageerde snel. Kittyheart ging aan de andere kant van Sparrowpelt liggen, Silverpool lag ook bij haar. Ze waren er voor hun vriendin! Kittyheart was blij dat Sparrowpelt de besjes zonder problemen op kon eten. Daarna keek ze naar Leopardstrike. 'Het komt toch wel goed met haar?' vroeg ze ongerust. Haar blik gleed naar Silverpool. 'Je hebt gelijk, laten we zo gaan jagen. Dan heeft Sparrowpelt ook gelijk verse prooi voor als ze honger krijgt.' Ze keek weer naar de witte kater, voor wie ze nu nog meer respect had. Hij wist dat allemaal uit zijn hoofd en kon Sparrowpelt direct helpen! Normaal had ze al respect voor Medicine Cats, zonder hen was iedere Clan gedoemd eraan te gaan.. Kittyheart keek naar Sparrowpelt, die in slaap gevallen was. Hopelijk kwam alles goed.. ze zag er niet meer zo ziek uit, gewoon moe. 'Zullen we gaan?' vroeg ze aan Silverpool, klaar om te gaan jagen.

Onderwerp: Re: Laat me gaan. (2) ma 14 feb 2011 - 20:52

'Oke, let's go!' Silverpool sprong de bosjes uit, af en toe achterom kijkend of Kittyheart haar volgde. Ze kwamen langs het kleine meer. Hier was veel prooi te vinden dus ze stopte met rennen. 'Zullen we hier gaan jagen?' vroeg ze terwijl ze naar de vochtige grond liep. Het ws niet haar favo plek, maar ze zouden in iedergeval veel prooi kunnen vinden. Haar poten werden vast gezogen in de natte aarde, het werkte als een soort zuignap. Ze schrok toen ze verder op een paar tweebenen zag. Ze dook naar beneden. Ze waren gezellig aan het praten en er kwamen geuren van eten haar neus binnen. Ze werd meteen weer boos op de tweebenen. Ze hadden waarschijnlijk alle prooi weggejaagd. Maar toen ze dichterbij kwam, rook ze volop prooigeuren. Ze zijn waarschijnlijk op de geur van het eten afgekomen, dacht ze met een beetje dankbaarheid voor de tweebenen. Ze hoopte dat ze niet gezien werden, en eigenlijk was dat het enige waar ze zich op dit moment druk om maakte...

Onderwerp: Re: Laat me gaan. (2) zo 20 feb 2011 - 10:26

''Sparrowpelt probeerde te klimmen, maar ze gleed weg. Van de rand.Wat nu? Ze probeerde te springen. Maar het lukte niet. Ze kon niet meer naar boven komen. Ze wou hier weg. Opeens begonnen de bomen te veranderen. Ze veranderen in monsters. ''Ondank baar'' zeiden ze. Sparrowpelt blaasde. Maar niks hielp. Ze kwamen op haar af. Sparrowpelt rende weg. Ze wist niet waar ze naar toe ging, het gras werd distel. En prikte aan haar voetjes. Maar ze lette er niet op. Opeens was de grond weg. Ze viel, steeds maar dieper. Opeens vervaagde alles. Sparrowpelt schreeuwde. '''Nee!'' ''

Sparrowpelt werd bang wakker, ze lag doodstil op de grond. en keek om zich heen. Kittyheart en Silverpool waren weg, maar toen ze opkeek. Zag ze Leopardstrike. Even voelde ze zich warm van binnen. Maar ook zo moe. Ze wou slapen, maar ze was bang. Wat als die droom weer kwam. Ze wou niet slapen. Ze probeerde op te staan. Maar zakte weer in elkaar. Ze keek naar Leopardstrike. En probeerde haar ogen open te houden.

Onderwerp: Re: Laat me gaan. (2) wo 23 feb 2011 - 16:47

Kittyheart knikte naar Silverpool en haastte zich achter haar aan. Hier jagen? Goed mogelijk maar.. gatver, al die vieze, soppige grond! Daar had ze het totaal niet op en er was bijna altijd minder prooi, maar goed. Hopelijk kwam alles goed met het jagen, het was maar voor eventjes. Voor de Clan had ze trouwens alles over, dus even hier jagen kon wel. Ophouden met denken, anders werd het niets. Nee hé, niet weer Tweebenen! Kittyheart zuchtte. 'Laten we langs ze lopen, ze moeten niets van ons hebben en ze gaan zo toch wel weer weg naar hun nesten,' mauwde ze zachtjes, terwijl ze zorgde dat ze uit hun zicht bleef. Die Tweebenen hoefde ze niet meer te zien. Vandaag ging ze trouwens niet nog meer met die dingen vechten; ze waren te groot, te sterk. Nee, dat moest ze niet hebben! Ze konden hier wel wat vangen, maar het liefst uit de buurt van de Tweebenen! 'Het komt toch wel goed met Sparrowpelt,' vroeg Kittyheart zich hardop af. Het was nooit goed als iemand moest braken, dat deed je over het algemeen alleen met braakballen. Hopelijk probeerde ze niet sterk te doen, dat ging altijd mis. De kleine poes schudde de gedachtes uit haar kop en concentreerde zich op de omgeving. Er waren vast muizen in de buurt. Dit werd een dubbele opdracht; vangen en uit het zicht van de Tweebenen blijven. Ze haalde diep adem en zakte door haar pootjes. Dit ging echt zo lukken. Ze keek even naar Silverpool, om te kijken of zij ook al ging jagen. En daarna zo snel mogelijk terug naar Sparrowpelt en Leopardstrike! Leopardstrike zou haar vast niet alleen laten. Kittyheart was blij dat ze de muis rook, dat leidde haar tenminste af. Ze zakte door haar pootjes en liep weg, klaar voor de jacht.

Onderwerp: Re: Laat me gaan. (2)