Poor cat, are you cold? {Duskcloud}

Moe en koud liep Duskcloud het kamp in. Ze kwam net terug van een patrouille, en ze had honger. Ze had zichzelf als ontbijt alleen maar een mager muisje gegund en de rest van de dag niets meer gegeten in de gedachte dat zwakkere katten dan haar het eten beter konden gebruiken. Het sneeuwde nog steeds en haar vacht zat vol met witte vlokje, wat haar mateloos irriteerde aangezien het vanavond in haar droge warme nest allemaal zou gaan smelten. Ze pakte een klein visje van de prooistapel en liet haar blik door het kamp gaan, en de blik van een donkere kater kruiste de hare. Onverschillig liep Duskcloud op hem af. “Hey.” Begroette ze hem. “Vind je het goed als ik erbij kom zitten?”

"Hai, tuurlijk kom erbij." Zei de kater. Duskcloud knikte koel en ging tegenover hem zitten. Ze veegde wat sneeuw weg en legde haar prooi neer en nam er een hap van. Ze herinnerde zich nu pas weer hoeveel honger ze had, maar leaf-bare was nou eenmaal het seizoen van de honger en de ziektes. "Heb je iets gezien op patrouille?" Vroeg de kater. Duskcloud schudde haar kop. “Alleen maar sneeuw.” Zei ze met een zeldzaam glimlachje. “Van mij mag Starclan die sneeuw eigenlijk wel afschaffen. Ik vind er niets aan.” Haar maag rommelde en ze nam nog een hapje van haar prooi waarna ze de kater weer aankeek.

"Vind ik ook. Het is alleen maar koud en het plakt aan je pels, waardoor je helemaal doorweekt raakt." Zei de kater. Duskcloud knikte. Niet dat ze veel had aan de informatie, maar het was wel een van de ergste dingen aan sneeuw. "Mijn exuses pretty girl. Ik heet Graverobber." Zei de kater grijnzend. Duskcloud keek hem geïrriteerd aan. Graverobber kon zijn bijnamen beter voor zichzelf houden. “Mijn naam is Duskcloud.” Zei ze bits. “En niet pretty girl of ook maar iets in die richting. Onthoud dat goed.” Ze keek hem waarschuwend aan. Ze hield niet van katten die op die manier tegen haar praatten of met haar probeerden te flirten. Ze was al heel lang niet meer op zoek naar liefde en dat zou ze waarschijnlijk ook nooit meer zijn.

"Ja natuurlijk pretty girl." Zei Graverobber grijnzend. Duskcloud keek hem zwaar geïrriteerd aan, en besloot dat ze dat kater irritant vond. "Let er maar niet op." Mompelde hij, maar de donker gestreepte poes wist wel dat ze zich eraan zou blijven ergeren. Ze hield niet van bijnamen en al helemaal niet van bijnamen zoals 'pretty girl'. Ze had een gewone naam en die had ze gekregen om te gebruiken. "Wat ga je morgen doen?" Vroeg hij, van onderwerp veranderend. Duskcloud nam nog een hap van haar prooi. Ze had niet bepaald zin om haar hele planning voor morgen met deze kater te gaan delen. Waarschijnlijk zou ze morgen met Skewpaw gaan jagen en daarna gewoon zien of ze nog bij patrouilles werd ingedeeld. “Dat gaat je niets aan.” Zei ze. “Of wel?”

Vreemdg enoeg grijnsde de kater "Ik ga waarschijnlijk jagen." Zei hij. Duskcloud knikte een beetje ongeïnteresseerd toen Graverobber er een korte pauze tussen liet vallen. "Wil je soms mee?" Vroeg hij. Duskcloud keek hem een beetje onderzoekend aan. Ze had al laten merken dat ze geen interesse had, en toch ging hij door. Uit nieuwsgierigheid overwoog ze een kort moment zijn aanbod aan te nemen, maar veranderde toch van gedachten. Ze was er van overtuigd dat de kater alleen, maar met haar wilde flirten en ze wist dat ze daar helemaal geen behoefte aan had op dit moment.”Nee dankje.” Zei ze wat vriendelijker dan ze zonet had gedaan. “Misschien later..”