A intruder in daddy's territorium (open)

Oh, just shut up, dacht ze. "Ah okee, en uhm ik heb geen ouders ik heb één ouder, dat had ik je tach al verteld. En toch is het meer mijn territorium dan het jouwe, jij bent een wildvreemde, en ik een dochter. En naar mijn mening ben jij een grotere verspilling van tijd dan ik." piepte Lola kalm, de kat op zijn of haar plek wijzend. Dus als ze die andere kat, die met die blauwe ogen niet terug kon krijgen, moest ze deze maar wegloodsen. Maar hoe? Dat wist de kitten niet... Lola had graag gehad dat haar vader hier was, zodat hij de kat kon wegjagen, maar die was er nu eenmaal niet. Ze had tenminste wel netjes zijn bevelen opgevolgd, behalve die van hem halen als er iemand was, ze wilde laten zien dat ze het ook zelf kon afhandelen. Alleen dan zonder vechten, maar met haar intellligentie. Die behoorlijk groot was voor een kitten van twee en een halve maan.

"Ah okee, en uhm ik heb geen ouders ik heb één ouder, dat had ik je tach al verteld. En toch is het meer mijn territorium dan het jouwe, jij bent een wildvreemde, en ik een dochter. En naar mijn mening ben jij een grotere verspilling van tijd dan ik," verdedigde het katje zichzelf. Met haar voorpoot wimpelde ze het gepraat van het katje af. Alsof dat haar ook maar iets uitmaakte. Rachity liet zich met een plof op de grond vallen. Zo vreselijk slecht lag het hier nog niet. "Ik blijf hier voorlopig toch even. Het is best grappig om te zien hoe geïrriteerd jij raakt," zei Rachity vervolgens op haar altijd even kille toon. Strak keek ze het katje in haar ogen aan, "en ga je nog praten? Anders is er ook niets aan hè," ging ze verder. Terwijl ze dit zei haalde ze even haar wenkbrauw op.

OOC: Misschien is het leuk dat Cyber ook nog er bij komt?

Cyber was al een tijdje weg, jagen. Stil verliet hij zijn territorium en sloop de territorium van of andere katten in, of tweebenen in of van de warriors. Maar dit rook naar andere kat, dus was hij extra op zijn hoede. Veel rogues konden je zo aan stukken scheuren, zoals hijzelf, wanneer een onbekende of ongewenste zich in het territorium bevindt.

Vleierig en verleidelijk glipte de zoete en hartige geur van jong mals konijn in zijn rozige neusgaten. Met zijn neus op de grond volgde hij het spoor, al snel kwam het witte staartje van het konijntje in zicht en zakte Cyber in jaaghouding. Snel en geruisloos sloop hij achter het konijntje aan.
Nog steeds had het konijn hem niet opgemerkt toen de zwart-witte kater vlak achter het stond. 'Boe' fluisterde hij.
Vliegensvlug schoten de oren van het konijn richting hem en keek het konijntje hem doodsbang aan, een grijns liet Cyber zien. Het bruin, wit konijntje schoot weg. De berg op.
En Cyber? Die vloog er vliegensvlug met krachtige poten achteraan, het gras krulde zo lekker tussen zijn tenen en zijn kussentjes zakten heerlijk diep weg in de modderige bodem hier.

één hap en het konijn was dood, zo snel had de kater het te paken.
De weg terug naar zijn territorium kon beginnen, met het maal.

Maar toen Cyber zijn territorium naderde drong een geur bij hem binnen, kat. Ongewenste en onbekende kat.
Een pietepeurig grijnsje sierde zijn lippen en zijn nagels planten zich in de grond. Snel en met lichte maar vaste stappen , zodat hij zo min mogelijk geluid veroorzaakte, trad hij zijn territorium in en liep hij naar Het Hol van De Wolf, het midden van zijn territorium.

Als snel kwamen twee katten in beeld, een kleine zwart-witte en een grote zwarte met rare groene ogen. Met een grijns en zijn kopje wat scheefjes maar dodelijke vernietigende ogen ging hij achter zijn dochter Lola staan. Met een zacht plofje liet hij het konijn achter haar vallen, zodat hij wat kon zeggen. 'Zo Lola, hebben we bezoek?' vroeg hij met een snauwende toon bij "bezoek". Hij kon die poes wel aan stukken scheuren.

-Ik volgde jullie topic al een tijdje, maar had tot nu toe nog geen tijd om te reageren or so.

"Pappa zal zo wel komen, Dus ik zou maar blijven staan want je moet toch weg dan, geloof me maar." Antwoorde ze zelfverzekerd. Ze had het nog maar net gezegd of ze hoorde een nu maar al te bekende stem achter haar. 'Zo Lola, hebben we bezoek?' vroeg haar vader met een snauwende toon bij "bezoek". "Eerder een vreselijk irritante kat, die niet weg wil. En wiens ogen net nog blauw waren en nog minder irritant was." piepte Lola. Eindelijk! Haar vader zou deze kat wel wegjagen. Maar toen herrinnerde ze dat de kat met blauwe ogen op doorreis was. "Deze "bezoeker" was daarstraks nog op doorreis, totdat deze naar mij toe kwam. En nu wil deze kat niet weg" legde ze uit aan haar vader.

Het kleine katje bleef maar zeggen dat haar vader zo zou komen en dat ze dan weg moest. Dit begon Rachity een beetje te irriteren. Echter had dit kleine katje wel gelijk, al kort daarna hoorde ze een andere kat aankomen. Een kater die verdacht veel op het katje leek ging achter het katje staan. 'Zo Lola, hebben we bezoek?' zei de kater op een toon die haar niet beviel. Het woord bezoek sprak hij uit op een snauwende toon. Het was nu wel duidelijk dat het de vader van het katje dat Lola heette was. "Eerder een vreselijk irritante kat, die niet weg wil. En wiens ogen net nog blauw waren en nog minder irritant was," zei deze voordat Rachity ook maar een woord kon uitbrengen. "Deze "bezoeker" was daarstraks nog op doorreis, totdat deze naar mij toe kwam. En nu wil deze kat niet weg" legde Lola haar vader vervolgens uit. "Ik heb nooit gezegd dát ik niet weg wilde, ik vond het alleen even gezellig om met jou te praten. Als dat een zonde is moord me dan nu maar meteen uit," antwoorde Rachity op een sarcastische toon. Hier had ze wel zin in, een pittig gesprek met deze kater. Meteen vechten zou toch niets worden. De kans was natuurlijk aanwezig dat deze kater van haar zou winnen. Voor nu moest ze even een vriendelijke muur optrekken en zich niet zomaar laten kennen. "Prettig kennis te maken met de vader van dit uiterst vermakelijke katje... um... wat was uw naam ook al weer?" zei Rachity op haar onschuldig mogelijkste toon. Nog steeds klonk het niet geweldig vriendelijk, maar dat was voor haar ook echt onmogelijk. Haar stem klonk als Rachity altijd wat kil en gemeen.

OOC: I have a feeling she is going back to NightShadow at some point....

"Ik heb nooit gezegd dát ik niet weg wilde, ik vond het alleen even gezellig om met jou te praten. Als dat een zonde is moord me dan nu maar meteen uit," antwoorde de zwarte poes met groene ogen op een sarcastische toon. Cyber hield zijn kopje scheef en trok zijn wenkbrauwen op van "go, ge meeent het" want het was wel duidelijk dat die kat niet wou weggaan, Lola loog meestal niet om zo'n dingen. 'Dat zal zonde zijn mijn liefste' zei hij sarcastish vleiend. Hij kon haar nu wel in de haren vliegen, hij had grote ervaring kwa gevechten en zou haar op zen minst wat gemene beten kunnen cadeau geven om over na te denken. Maar hij had geduld, eerst even uitvogelen wie hij hier voor zich had. Niet dat hij daar erg geïntereseerd in was. De poes richte het woord weer tot hem

"Prettig kennis te maken met de vader van dit uiterst vermakelijke katje... um... wat was uw naam ook al weer?" zei de poes op onschuldige toon, gespeeld hoogst waarschijnlijk. Deze poes zag er niet echt als de liefste uit en deed nou ook weer niet echt zo. Nagaand op die sarcastishe tonen. 'De naam is niet echt belangrijk. Cyber en dit gevaarlijke monstertje is Lola.' Zei hij met een scheve grijns en kille ogen die haar de dood toe wensten. 'Lola ik heb konijn , die we zo vriendelijk als we zijn niet met onze gast gaan delen.' Zei Cyber terwijl hij het vette malse konijn oppakte en nadien voor haar op de grond legte, maar wel vergenoeg van de poes met groene ogen vandaan. 'En wie mogen we zo hartelijk welkom heten in "Het Hol Van De Wolf"?' vroeg De zwat-witte kater op snauwende toon met een klein maar dreigend grauwtje op het eind. 'We gaan deze lamzak wat irriteren, goed? Of moet ik r nu al wegsturen met een venijnige beet of meer?' fluisterde Cyber in Lolas oortje.

"Het eerste. En daarna mag je het tweede wel doen." Fluisterde Lola terug tegen haar vader. "En ik heb duidelijk vaak genoeg gevraagd of je weg wilde en toen zei je van niet. Dus volgensmij lieg je nu maar!" Piepte ze tegen de vreemde poes, tenminste dat haalde ze uit haar vaders woorden. Zelf wist ze niet hoe ze de zwarte poes moest irriteren, maar haar vader vast wel. "We weten trouwens nog steeds niet hoe jij heet." Piepte ze tegen de zwarte poes. "Of heb je ook twee namen?" Vroeg Lola aan de poes.

Cyber liet een geniepiege grijns zijn gezich sieren. 'Volgens mij niet Lola, dit riekt naar arrogant "ik ben alles" rogue.' zei Cyber tegen haar. Waarna hij zich weer resoluut omdraaide richting de zwarte poes. 'Heey snoezige snoes, goed gezint vandaag? ik heb het al gemerkt ze schatty' zei hij met een lachje 'Hoe mag ik onze snoes noemen? popje?,' vroeg hij met een gevaarlijke grijns waarna hij zich wat voorover boog richgting de poes.

Een heel verhaal volgde waarna de kater zich voorstelde als Cyber. Even fluisterde hij wat in het oor van Lola. "En ik heb duidelijk vaak genoeg gevraagd of je weg wilde en toen zei je van niet. Dus volgens mij lieg je nu maar!" piepte het katje in haar richting. Licht schudde ze met haar kop. "We weten trouwens nog steeds niet hoe jij heet, of heb je ook twee namen?" vroeg Lola aan haar. Ook maar voor ze een antwoord kon geven zei de kater; 'Volgens mij niet Lola, dit riekt naar arrogant "ik ben alles" rogue,' tegen zijn dochter. Als zij zelf nou ook nog eens de kans zou krijgen om te praten... 'Heey snoezige snoes, goed gezint vandaag? ik heb het al gemerkt ze schatty,' ging de kater vervolgens weer tegen haar verder. 'Hoe mag ik onze snoes noemen? popje?,' ondertussen begon Rachity zich wat te ergeren aan het gepraat van de twee katten. "Zeg als je me de kans niet geeft om te praten zul je het ook nooit weten," beet ze toe. De kater die iets groter dan haar was stond voor haar en moest een stukje naar benden kijken om haar aan te kunnen kijken. "Je mag van geluk spreken dat je me Rachity mag noemen. En niets te arrogantie, als er iemand hier arrogant is ben jij dat," vervolgde ze met haar altijd even kille stem. Zelfs die van NightShadow was er killer door geworden na al die maanen. "En ik heb wél twee namen, die zwakkeling wiens lichaam in in gevangen zit heet NightShadow als je het persé wil weten," besloot ze haar verhaal. Ondertussen had ze geen zin meer in het hele gedoe met deze arrogante kater en zijn irritante dochtertje. In een beweging draaide ze zich om waardoor haar staart 'perongeluk' in het gezicht van de kater terecht kwam. Na een paar stappen vooruit gezet te hebben draaide ze haar kop. "Verder nog iets?" vroeg ze sarcastisch aan de twee katten.

Cyber die er nog steeds met een waarschuwende en bedrijgende grijns stond kreeg een dikker harige staart tegen zijn snoet toen de poes die zich Rachity noemde zich omdraaide en een paar passen weg van Cyber en Lola had gezegd. "Verder Nog iets" Vroeg de poes arrogant. 'Gooh poessi poessi toch, niet zo arrogant hé sgatti. Je zit nog steeds op mijn terrein he snoezepoes.' Zei de stevige zwart-witte kater terwijl hij een snel rondje rond de poes loop en haar recht in de ogen bleef kijken. Groene ogen, om precies te zijn. 'En wil onze Minous nog zeggen waarom haar oogjes zo plots in die prachtige groene kijkers waren veranderd?' Vroeg hij terwijl hij een zwarte poot met wit kussentje lichtjes op haar hoofd smakte en zo naar benede liet glijden langs haar neus tot ie weer op de grond lag. Hij vroeg het niet omdat hij er zo nieuwsgierig in was ofzo, ookal was hij er nu wel een klein klein beetje naar nieuwsgierig geworden.

Nee, Cyber wou gewoon die snoezepoes nog wat irriteren.

-sorry, als ik een beetje godmod bij het fijt van dat hij die poot zo goed op haar kop mikte ;)hopelijk kan het geen kwaad, en Cyber heeft Nightshadow niet aangevallen of verwond of wat dan ook.
-Ook zal ik tijdens de vakantie NIET meer kunnen posten!! Ben vanaf het begin opreis.

Onderwerp: Re: A intruder in daddy's territorium (open)