A intruder in daddy's territorium (open)

Lola kende haar vaders territorium nu goed genoeg, maar moest nog steeds in het hol van de wolf blijven, het midden van het terrrirorium. Haar vader was even weg, maar Lola ging niet weg, ze wilde niet weer op haar kop krijgen. Opeens hoorde de kitten wat ritslelen, maar liet daar niets van merken. Nu hoorde ze een blaadje kraken. "Wie is daar?" piepte ze. Met haar stemmetje op een zelfverkerde toon. Langzaam kwam er een kat tevoorschijn. Lola keek naar de indringer, al wist ze niet wie het was.

NightShadow liep rustig door het Rogue terrirory. Zo ver ze wist was dit gebied van een ander kat, dat maakte haar echter niet zo veel uit. Ze was alleen maar op doortocht, het was niet dat ze van plan was prooi te gaan stelen ofzo. Haar blauwe ogen stuitte op een hol in de verte, nieuwsgierig naar wat er in zou kunnen zitten liep ze in de richting van het hol. Daardoor lette ze niet zo goed op waardoor haar vacht de struiken raakte en een ritselend geluid voortbracht. Toen ze wat dichterbij kwam trapte ze ook nog eens op een takje. Ze moest echt beter gaan opletten. "Wie is daar?" hoorde ze een katje piepen. Aan de stem kon ze horen dat het nog niet zo heel oud was, toch klonk het best zelfverzekerd. Voorzichtig stak ze haar kop in het hol, waar ze een zwart met wit katje zag zitten. ''Hallo daar,'' begon ze vriendelijk ''wat doe jij hier helemaal alleen?'' vervolgde ze. Nieuwsgierig naar het kleine katje keek ze het hol in.

"Ik ben niet alleen, en wat doe jij hier eigenlijk? Dit is niet jou territorium!" piepte ze zelfverzekerd. Lola wilde niet de indruk maken dat ze zich klein en weerloos voelde. Zo voelde ze haarzelf wel, maar dat hoefde deze vreemde kat niet te weten. "Ben je een Rogue?" Vroeg de kitten uit nieuwschierigheid. Lola was niet echt geïntreseerd in de kat, maar die kon alsnog gevaarlijk zijn. Dus kon ze het beter even weten inplaats van te vergeten.

"Ik ben niet alleen, en wat doe jij hier eigenlijk? Dit is niet jou territorium!" piepte het katje zelfverzekerd. NightShadow knikte, wat de kitten zei was waar. "Ben je een Rogue?" vroeg de kitten aan haar. ''Ja ik ben inderdaad een Rogue.'' antwoorde NightShadow vriendelijk. Ze moest per se vriendelijk blijven, ze had geen zin in ruzie met de ouders van deze kitten. ''Ik ben hier op doortocht, ik moet naar een ander territorium. En om daar te komen moet ik dwars door dit territorium heen.'' legde NightShadow rustig aan de kitten uit. Een kitten kon haar niet veel doen, dus de kans dat Rachity omhoog kwam was minimaal. Toch mocht ze hier niet te lang blijven, als de kitten's ouders zouden komen. Dan werd het een heel ander verhaal, ze moest kosten wat kost Rachity binnen houden. ''Ik zag dit hol en werd een beetje nieuwsgierig, dus ging ik even kijken.'' vertelde NightShadow aan de kitten.

Op doortocht. Dat was niet handig, zeker als haar vader het niet wist. Als hij deze vreemde kat tegen zou komen... Dat zou het niet leuk vinden, liet ze het zo maar zeggen. En dan ook nog rondneuzen in haar vaders territorium, dat mocht toch niet? "Je hoort niet rond te snuffelen in iemand anders territorium. Dat moet je toch wel weten, en ik zou maar weg gaan voordat Cyber, mijn vader terug is" piepte Lola.

"Je hoort niet rond te snuffelen in iemand anders territorium. Dat moet je toch wel weten,'' piepte het kittentje als reactie. NightShadow zuchtte, als ze niet hier langs zou gaan zou ze een heel eind om moeten lopen. Echt aan het rondsnuffelen was ze nou ook niet echt. ''En ik zou maar weg gaan voordat Cyber, mijn vader terug is" vertelde het kittentje haar. Cyber... dacht ze, die naam kende ze ergens van. Waarvan wist ze echter niet, waarschijnlijk zou Rachity meer weten. Deze kater maakte haar echter niet zo veel uit, nee bang was ze zeker niet. Als ze deze tegen zou komen zou ze gewoon vriendelijk uitleggen waarom ze hier was. Als het dan toch op een gevecht uit zou draaien, zou Rachity wel weer naar boven komen en zorgen dat ze niet dood ging. Hopelijk zou Rachity de vader van deze kitten dan niet vermoorden. Gelukkig was de kittens vader hier nu niet en hoefde ze dat niet te riskeren. NightShadow knikte vriendelijk naar de kitten. ''Goed dat je al zo dapper bent, dat heb je wel nodig als Rogue.'' vertelde ze aan de kitten.

"Niemand hoeft mij te vertellen wat ik nodig heb!" piepte Lola boos. Alweer iemand die haar vertelde wat te doen, en wat ze nodig had. Daar werdt de kitten echt gek van. Haar vader deed het ook, maar alleen omdat hij haar niet kwijt wilde. Niet net zoals haar broer en zus. En waarom moet je dapper zijn als je een Rogue bent, alsof het zoveel moeite is om er een te zijn, dacht Lola.

"Niemand hoeft mij te vertellen wat ik nodig heb!" piepte het katje boos. Onzichtbaar schudde NightShadow haar kop, wat schattig dacht ze. Met haar tong likte ze haar vacht glad, deze was warrig geworden doordat ze door de struiken was gelopen. Rustig streek ze haar vacht glad tot deze weer mooi glimde. Ze keek weer naar het katje, dit zat nog steeds in het hol. ''Weetje kleintje, nu je nog kit ben is het leven als Rogue nog erg eenvoudig, maar zodra je eenmaal volwassen bent is het zo leuk niet meer hoor.'' zei ze streng. Het was belangrijk dat dit katje dat wist, met een naïeve houding kon je het nooit overleven als Rogue.

Blablabla, dacht Lola. "Dat weet ik heus wel, denk je dat mijn vader me dat al lang niet heeft verteld" piepte ze. Hoe dom kon je zijn? "Ik kan makkelijk een Rogue zijn, zelfs later!" piepte Lola. Serieus dat had haar vader haar allemaal al verteld. Ze moest wel toegeven dat het moeilijker zou zijn, maar dat kon ze gemakkelijk aan. Ze hoefde geen bescherming, nee, ze kon zelf vechten, en jagen. Maar waarschijnlijk wist deze kat dat niet.

"Dat weet ik heus wel, denk je dat mijn vader me dat al lang niet heeft verteld" piepte het katje nog bozer. O god waar ben ik aan begonnen... dacht NightShadow terwijl ze luid zuchtte. Ze geloofde best dat de vader van dit katje haar al van alles verteld had, en dat ze die dingen nu voor de tweede keer te horen kreeg. Maar toch zou je ook wel een beetje beleeft kunnen zijn. "Ik kan makkelijk een Rogue zijn, zelfs later!" ging het katje verder. Hier moest NightShadow toch een beetje om lachen. Dit katje had nog geen idee hoe hard de buitenwereld wel niet kon zijn. Ze kon zich hier wel aan gaan irriteren maar dat zou haar alleen nog maar meer problemen brengen. Problemen waar ze totaal geen zin in had. ''Ik ben nu eigenlijk best nieuwsgierig naar hoe jij later terecht zal komen...'' zei ze met fijngeknepen ogen. Haar toon was ook niet al te vriendelijk, maar gemeen was het ook niet. Dit katje... dit katje wist nog niet erg veel.

"In iedergeval niet ne zo als jou!" piepte Lola boos. Deze kat wist niets van wat ze nu al allemaal had meegemaakt. Haar broer en zus kwijtgeraakt, haar moeder was vermoord. Het enigste positieve was dat ze Cyber, haar vader, had gevonden. Nou ja, Cyber had haar eerder gevonden. Maar dat ging ze die kat ook niet vertellen. "Ga nu maar!" piepte Lola geïrriteerd. De vreemde kat werdt nu wel vreselijk irritant.

"In ieder geval niet net zo als jou!" piepte het katje boos. Niet zoals ik... schoot door haar kop. Niemand kon ooit zoals zij worden, tenminste dat hoopte ze. Haar leven was een hell, dat was zeker. Voordat ze het door had, had ze de klauwen van een van haar poten in de grond gezet. Toen ze het doorhad trok ze ze zo snel als ze kon weer in. Ze moest altijd erg goed oppassen dat ze niet boos of erg bang werd. Zodra ze een van die dingen werd, raakte ze haar verdediging tegen Rachity kwijt. Als dat gebeurt zal Rachtiy altijd haar kans grijpen om naar boven te komen. Ze haatte Rachity, ze haatte haar met heel haar hart. Normaal haatte ze nooit echt dingen en helemaal al geen andere katten. Maar Rachity... Rachity was een uitzondering. Ze mocht Rachity misschien dan wel haten, maar ze was ook een deel van haar. Een pijnlijk deel echter, maar een deel blijft een deel. Rachity had haar ook al wel vaak uit de problemen geholpen, maar op zijn minst net zo vaak in de problemen geholpen. "Ga nu maar!" piepte het katje nu eerder geïrriteerd. Hiervan schrok NightShadow op uit haar gedachten. ''Is er verder nog iets wat u wil, prinsesje?'' vroeg ze op een sarcastische toon. Je kon op z'n minst wel even vriendelijk zijn tegen een kat die je niet kende. Deze opmerking luchtte ook op.

"Nee, en nu weg!'' piepte Lola. Irritatie aan deze vreemde kat begon omhoog te komen. Waarom kon deze kat niet gewoon weg gaan, waarom bleef die kat heel de tijd. Als deze kat sarcasme zo leuk vond, dan kon zij ook wel zo gaan doen. Maar dat deed ze niet. Al had Lola wel besloten geen aardigheid meer te tonen. "Of ben je te bang om nog een poot te verzetten?" piepte ze, op een kille, en bijna gemene toon. Zo kon zij het ook gaan spelen.

"Nee, en nu weg!'' piepte het katje duidelijk geïrriteerd, NightShadow moest hiervan grinniken. Wat dacht dat katje nu wel niet, dat ze een volwassen Rogue al haar aankon misschien. Haar staart zwiepte heen en weer, ze begon deze arrogante kitten best grappig te vinden. "Of ben je te bang om nog een poot te verzetten?" piepte het katje haar even later toe. De toon waarop het katje dit zei beviel haar zeker niet. Langzaam veranderde haar vriendelijke, vrolijke blik in een koude en iets wat kille blik. Het voelde alsof er een vuur diep vanbinnen begon te branden. Langzaam werden haar ogen groen, Rachity kwam naar boven. De vriendelijke lach veranderde in een duivelse grijns. ''Zo zo, jij bent wel heel erg vol van jezelf hè...'' zei Rachity op een iets wat duivelse toon. Nu zwiepte haar staart iets harder op en neer. Het begon meer op een zweep te lijken dan op een staart. Met haar inmiddels felgroene ogen keek ze het katje aan.

OOC: Hopelijk snap je het hele NightShadow<->Rachity gedoe

"Nee, maar jij bent irritant, en waarom zijn je ogen nu opeens groen? Dat is gewoon raar!" piepte Lola, ze werd deze kat echt zat. Waarom kon die kat nou niet gewoon weg gaan, waarom moest de kat blijven. En wat was dat met die ogen? Want Lola was er zeker van dat ze blauw waren geweest. Maar nu waren ze felgroen. Zou dat vaker gebeuren? Was het een andere kat in haar lichaam? Of was dat normaal? Lola had haar vader dat nog nooit zien doen. En waarom was de kat nu zo gemeen? Niet dat ze het erg vond, maar ze vroeg het zich gewoon af.

OOC: ja ik snap het heb ik al over gelezen

Met fijngeknepen ogen keek ze het katje aan. "Nee, maar jij bent irritant, en waarom zijn je ogen nu opeens groen? Dat is gewoon raar!" zei het katje tegen haar. ''Heh heh heh...'' klonk er een duivels gelach uit Rachity's keel. ''Mijn ogen zijn nu groen omdat ik mijn ware zelf ben...'' begon Rachity. Een stilte heerste, het enige wat je hoorde waren een paar vogels die over vlogen. ''Nou ja... mijn echte zelf... eerder mijn sterkere zelf.'' ging ze verder tegen het katje. ''Ik ben sterker, slimmer en dodelijker dan die zwakke kat in wiens lichaam ik gevangen zit.'' vervolgde ze haar verhaal. Ze had zo het gevoel dat dit katje het helemaal niet ging snappen. Toch vertelde ze het maar, misschien was dit katje wel slimmer dan dat het er uitzag en snapte het toch. In ieder geval, nu kon je beter niet met haar spotten.

OOC: Sorry late reactie...

"Ja, en ik geloof in vliegende egels!" piepte Lola. Hoe kon je nou weer in het lichaam van een andere kat gevangen zitten? Je kon wel anders doen dan jezelf, maar je kon niet in een ander lichaam gevangen zitten, toch? Lola vond de kat maar raar, maar was er niet bang voor. "Kun je niet gewoon weggaan?" Vroeg ze geïrriteerd. Lola stampte zelf bijna boos weg door deze kat, maar dan zou ze wel een teken van zwakheid tonen, en dat wilde ze niet. Die rare irritante kat moest maar weggaan. Lola raakte gefrustreerd van deze kat, en dan ook heel erg. Wacht maar tot papa terugkomt, dacht ze.

"Ja, en ik geloof in vliegende egels!" piepte het katje naar haar. Ja... dit had ik kunnen zien aankomen..., bedacht Rachity zich. "Kun je niet gewoon weggaan?" ging het katje geïrriteerd verder. Rachity schudde lichtjes met haar kop en maakte een duivels grinnikend geluid. "You know," begon ze op een rustige toon. "I can kill you with one hit if you make even one realy little mistake," vervolgde ze op een wat killere toon. Ze likte met haar tong over haar hoektanden zodat het katje deze extra goed kon zien. Ook zette ze kort haar klauwen uit om te laten zien dat het katje beter niet met haar kon spotten. Ze vond het zonden om het katje nu te vermoorden, dit kon nog eens een leuke she-cat worden om later mee te vechten. "Maar wie denk jij eigenlijk wel wie je bent, mij een beetje in het rond gaan commanderen," zei Rachity weer op een rustige toon tegen het katje.

Je bent wel in mijn territorium, als je dat nog niet door had" zei ze op een half spottende toon. "En als je me bang probeerd te maken, dan is dat mislukt" vervolgde Lola droogjes. Als deze kat haar probeerde te intimideren dan was dat mislukt, ze was niet snel bang van een paar hoektanden en klauwen."Just curious, hoe krijg ik die andere kat weer terug, die met die blauwe ogen?"vroeg ze. Ze moest toegeven dat ze die leuker vond dan deze met de groene ogen.

"Je bent wel in mijn territorium, als je dat nog niet door had," was het antwoord van het katje. "En als je me bang probeert te maken, dan is dat mislukt," vervolgde het katje. "Just curious, hoe krijg ik die andere kat weer terug, die met die blauwe ogen?" ging het katje wéér verder. "Oh Starclan wat praat jij veel..." was het eerste wat Rachtiy zei. "En volgens mij is dit even min jou territorium als het mijne, dit is van jou ouders. En waarom zou ik je trouwens bang willen maken, dat is een verspilling van tijd. Net als jij overigens," vervolgde Rachity haar verhaal. Ze plofte voor het katje neer, ze was wel van plan hier nog even te blijven. Zien hoe geïrriteerd dit katje raakte door haar was best amusant. "En die andere kat is niet terug te krijgen... tenminste niemand weet hoe het zou moeten," besloot ze haar verhaal.

Onderwerp: Re: A intruder in daddy's territorium (open)