(Open) Graaau! Out of my way! (Open)

Finnick worstelde zich los uit de greep van de eeltige stevige handen van de man. 'Laaat meee looooos!' grauwde en spuugde ze hem toe 'Stuk vreten!' Finnick stak haar tanden diep in de man en een seconde lang verslapte hij zijn greep, maar als dak gaf hij haar een flinke oplawaai met zijn hand. 'Ksssssss!' spuugde ze terwijl ze met vertrokke gezicht achteruit vloog. Smak! tegen de witte harde muur aan.
Kreunend viel ze op de grond en nog voor ze kon vluchten nam de man haar weer lachend en grinnikend op. Hij zei iets maar Finnick's oren suisden zo na de klap dat ze het niet verstond. De gestreepte kit liet een zwak piepje horen en keek bang om haar heen om maar niet naar de man te moeten kijken. 'Oh, zie ons schattig kittentje nu toch! Moet ons Poesi naar buiten? Ja?'
Finnick keek op en een seconde lang straalden haar blauwe oogjes hoopvol. 'Ja!' miauwde ze dolgelukkig, maar het besef was te laat.
Finnick wou nog tegenstribbelen maar het mocht niet baten. Bam! De kleine kit werd met een smak tegen de spierwitte harde deur gesmeten. 'Oh, zie nou. Wat jammer! de deur was toe!' zei de man alsof hij spijt had. Finnick zat blazend onderaan de deur terwijl haar pootjes zich onstevig aan de grond pinden. Hier was ook haar zusje gestorven en zei zal hier niet ook sterven door die moordman. Dieren verminken en martelen tot de dood! dat was zijn hobby! 'Alsof die deur ooit open gaat!' zei ze met een snauw. De man pakte haar weer op. En met een zwaai haalde hij zijn mes er weer bij. Nu zou het toch wel onderand gedaan zijn.. Hij zou nu ergens een pijnlijke snee in haar maken en vervolgens vertekken voor weet ik veel wat..
En inderdaad, de man stak het mes in haar pootje en maakte een lelijke snee, de zoveelste litteken.. hoeveel had ze er ondertussen al wel niet? Hoe oud was ze? Een week of vier of vijf? en hoeveel dagen telde dat? Want al sinds dag 1 was ze hier geweest en toen had ze luid piepend en smeekend messteek 1 gekregen.
Maar de man bleek nog niet klaar te zijn met haar en hij greep Finnick weer vast om haar vervolgens met vaart richting het raam dat nooit brak te smijten. Finnick raakte het glas met een smak.. maar het brak! na deze zoveelste keer brak het! Finnick liet een verschrikte kreet horen toen ze een hele verdieping naar beneden viel, dat is veel voor een kit! Ze raakte de grond en een klein straaltje bloed liep over haar kin vanuit haar mond.. zich een spoor banend bij alle andere onopgedroogde bloedspoortjes daar.
'Grauuuuuuuuuuuuuuuw!' gilde ze gepeinigd en hard. De man hing met teleurgesteld en verbaasd stralend van woede gezicht uit het raam. Wegwezen! kwam er in haar op.
Als hinkend en met onvaste pijnlijke poten trok ze een sprintje. Bij elke stap liet ze een pijnlijke zucht of kreet horen en vooral als ze de poot met de verse snee op de grond moest zetten.
maar ze beef vastbesloten lopen, tot, het, eind,..
Autos raasden voorbij, mensen schrokken verschrikt op en deinsden achteruit om haar de weg vrij te maken of probeerden deze kit juist optevangen en optepakken. Maar Finnick ontweek ze zo goed mogenlijk. 'Graaau! Out of my w..!' Bam! met een smak botste tegen iets aan. 'Whaaa!' riep ze versuft en geschrokken terwijl ze haar pijnlijke poot ophield en hem verwoed likte. Het bloede nog wat harder nu en Finnick gromde snauwend en lichtjes bang naar het iets waar ze tegen was gebotst.
Maar ze kon niet zien wat het was door de vele witte spikkels voor haar ogen die waren ontstaan tijdens het rennen.