Do you live that live with free will?

Voor het eerst sinds ze een Rogue was geworden bevond ze zich weer in de buurt waar ze was geboren, opgegroeid en was ontsnapt. Van haar Twoleg, nee, Twolegs. De nog jonge poes passeerde een hoopje zand en zag er een bekend rood stuk leer uitsteken. Nee.. Nieuwsgierig schopte ze het zand weg en zag haar oude halsband terug. Waarschijnlijk had een hond het ding gevonden op het pad en begraven. Nyx pakte het halsbandje op en sprong gemakkelijk op een houten hek. Ze was zoveel leniger en sneller geworden. Haar vetlaag was geheel verdwenen en voor het eerst in haar leven kon ze de ribben door haar vacht zien. Ze moest nu voor zichzelf jagen, ja. Langzaam liep Nyx over het houten ding en stopte bij een wat breder stuk. Door liet ze de halsband vallen en keek er even naar. "Wow.." Mompelde ze bijna ademloos toen ze naar haar verloren vorige leven keek.

OOC; Eerste post voor Sparrow.

Nieuwsgierig sprong het kleine tabby katertje door zijn kattenluikje naar buiten. Hij had zijn lunch gehad en was weer klaar om te gaan. Hij liet zijn blik door zijn bekende tuin gaan in de hoop iets nieuws te ontdekken, maar alles zag er nog precies hetzelfde uit als vanochtend. Even keek hij verlangend naar het hek. Hij was al een poosje van plan zijn vertrouwde tuin eens te verlaten en met wat moeite kon hij al op het hek komen, maar toch was Sparrow bang dat hij niet meer terug kon dus vandaag zou hij zijn tuin nog niet verlaten. De kleine kater sprong meteen op toen hij opeens een andere kat op het hek zag zitten. De onbekende poes gooide iets naar beneden. En het kostte Sparrow moeite er niet meteen op af te schieten, maar toch liep hij wel nieuwsgierig op het hek af. “Hallo!” Riep hij vrolijk naar de poes. “Waarom gooi je dat naar beneden?”

Het rode ding lag nu beneden in het gras, waar Nyx het niet zou kunnen pakken. Ze wilde niet meer in een Twoleg tuin komen, straks werd ze gepakt. “Hallo!” Ze schrok bijna zo erg dat ze van het hek afviel, maar wist door haar nageltjes zich nog vast te houden. Onder haar bevond zich een jonge kat. Een Kittypet? “Waarom gooi je dat naar beneden?” Ze hief haar wenkbrauwen op en drukte haar oren tegen haar nek. "Oh sorry.." Mompelde ze zachtjes. "Gewoon, het is van mijn vorige leven en dat wil ik kwijt, snap je? Maar als ik het vragen mag, woon jij in dit huis?"

"Oh sorry.." Mompelde de vreemde poes. "Gewoon, het is van mijn vorige leven en dat wil ik kwijt, snap je?” Sparrow fronste. Dat kan toch niet? “Maar” Begon hij. “Je kan toch maar een keer leven? Want als je dood bent ben je dood. En waarom wil het dan kwijt? Dat is dan toch het bewijs dat je super cool bent omdat je twee keer kan leven, Toch?” Vroeg hij nogal verward. Het leek hem wel cool om twee keer te kunnen leven,maar zijn leven was nog, maar net begonnen dus hij wilde nog niet dat er een einde aan kwam. “Maar als ik het vragen mag, woon jij in dit huis?" Sparrow knikte trots. Zijn huis was groter dan die aan de overkant van de straat en hij had een hele grote tuin. “Ja.” Zei hij. “En ik heet trouwens Sparrow. Wie ben jij?”

“Maar” Nyx hief haar wenkbrauwen verrast op. Een.. maar..? “Je kan toch maar een keer leven? Want als je dood bent ben je dood. En waarom wil het dan kwijt? Dat is dan toch het bewijs dat je super cool bent omdat je twee keer kan leven, Toch?” Nyx schudde glimlachend haar kopje. "Oh nee, ik was vroeger een Kittypet en ben toen weggelopen. Dat noem ik een ander leven. Maar het lijkt wel alsof ik herboren ben, hoor." Glimlachte ze naar de Kittypet. “Ja.” De trotse toon deed haar nog meer glimlachen. “En ik heet trouwens Sparrow. Wie ben jij?” Ah, wat een leuke naam! "Ik ben Nyx, aangenaam."

De poes schudde lachend haar kop. Waarom lachte ze? Hij was bloedserieus. "Oh nee, ik was vroeger een Kittypet en ben toen weggelopen. Dat noem ik een ander leven. Maar het lijkt wel alsof ik herboren ben, hoor." Legde de poes uit. Sparrow knikte. Hij vond het wel jammer dat hij niet met een superpoes stond te praten, maar ze was in ieder geval wel super slim, want hij snapte er nog steeds weinig van. “Wat is een Kittypet?” Vroeg hij, omdat hij nog nooit van die term had gehoord. Hij wist wel dat er katten waren die anders waren dan hem zoals de gevaarlijke katten die in de oude schuur woonden of de nog gevaarlijkere katten uit het bos, maar hij wist niet dat daar ook namen voor waren. "Ik ben Nyx, aangenaam." Stelde de poes zich voor. “Aangenaam.” Zei hij is een poging beleefd te doen. Hij vond het een beetje een rare naam, maar hij zei er niets van, want zijn moeder had hem geleerd dat dat onbeleefd was.

“Wat is een Kittypet?” Vroeg Sparrow vervolgens en Nyx kon zichzelf voor haar kop slaan. Kittypets zelf wisten natuurlijk nog niet van hun naam van de buitenwereld! "Een Kittypet is een kat die bij mensen woont, dus zoals jij." Legde ze snel uit. “Aangenaam.” Vrolijk gaf Nyx een beleefd knikje. "En.. heb je ooit een muis gevangen?"

"Een Kittypet is een kat die bij mensen woont, dus zoals jij." Sparrow knikte. Hij vond Kittypet wel grappig klinken. “En wat ben jij dan?” Vroeg hij nieuwsgierig. “Want jij ben nu toch geen kittypet meer?” Stiekem wilde Sparrow wel meer van die grappig afkortingen leren. Dan kon hij erover vertellen aan de andere kittypetten. "En.. heb je ooit een muis gevangen?" Vroeg Nyx. Sparrow schudde zijn hoofd. “Er zijn hier weinig muizen.” Zei hij. “En ik ben nog nooit over het hek gegaan.” Voegde hij er een beetje beschaamd aan toe.

“En wat ben jij dan?” De nieuwsgierige toon was zeker te merken in Sparrow's stem. “Want jij ben nu toch geen kittypet meer?” Ze knikte. "Ik ben een Rogue." Glimlachte Nyx vervolgens. “Er zijn hier weinig muizen.” Oh, dat was jammer. Maar goed, zijzelf had ook nog geen enkele muis gevangen voordat ze weg was gegaan. “En ik ben nog nooit over het hek gegaan.” Ze haalde haar schouders wat op. "Ik was ook nog niet over mijn hek gegaan toen ik zes maanden was hoor, dus ik zou nog maar even in je tuin blijven. Er lopen ook wat minder vriendelijke katten hier rond."

"Ik ben een Rogue." Zei Nyx met een glimlach. Sparrow knikte. Rogue klonk stoerder dan kittypet, maar Nyx zag er ook stoerder uit dan hem met haar ruige vacht en de ribben die door haar vacht staken. Hij had aan de andere kant van het hek wel vaker katten gezien die dat hadden, maar de meeste van hen hadden nooit de moeite gedaan om met hem te praten. Nyx haalde haar schouders op. "Ik was ook nog niet over mijn hek gegaan toen ik zes maanden was hoor, dus ik zou nog maar even in je tuin blijven. Er lopen ook wat minder vriendelijke katten hier rond." Zei ze. Sparrow keek haar even beledigd aan. Hij kon wel voor zichzelf zorgen! Maar hij besloot niet boos te worden, omdat hij nog zoveel van de vreemde poes wilde weten. “O ja?” Vroeg hij doelend op die minder vriendelijke katten. “Wat voor katten dan?”

“O ja?” Ze had de beledigde blik van de Kittypet wel opgemerkt, maar er geen aandacht aan besteed. Hij reageerde toch niet heel erg boos, dus misschien was het niet zo erg geweest? “Wat voor katten dan?” Wist hij.. dat dan nog niet? "Nou.." Begon ze en hield haar kopje een beetje scheef. "Niet alle Rogues zijn aardig, want sommige zijn heel vervelend als je op hun gebied komt. Ook zijn er Clankatten, die leven in grote groepen en blijven op een vaste plek, die zijn meestal niet vriendelijk tegen indringers en.. er is ook een Clan genaamd de BloodClan. Ik heb met een paar katten van die Clan gesproken en eentje was wel aardig tegen me. Maar hij zei wel dat ze daar katten gewoon zouden doden. Om een goede krijger voor die Clan te zijn, moest je zelfs een kat gedood hebben." Ze vond het geen prettig idee en ze liet voor de kleine kat het feit erbuiten dat dit een Kittypet moest zijn.

"Nou.." Begon Nyx terwijl ze haar kop een beetje scheef hield. "Niet alle Rogues zijn aardig, want sommige zijn heel vervelend als je op hun gebied komt.” Ja, dat begreep Sparrow wel. Hij zou het ook niet leuk vinden als jan en alleman zomaar zijn tuin in zou komen wandelen. “Ook zijn er Clankatten, die leven in grote groepen en blijven op een vaste plek, die zijn meestal niet vriendelijk tegen indringers” Sparrow besloot dat hij clankatten wel stoer vond. Het zou hem wel leuk vinden om met allemaal verschillende katten samen te wonen en samen hun gebied te verdedigen. “en.. er is ook een Clan genaamd de BloodClan. Ik heb met een paar katten van die Clan gesproken en eentje was wel aardig tegen me. Maar hij zei wel dat ze daar katten gewoon zouden doden. Om een goede krijger voor die Clan te zijn, moest je zelfs een kat gedood hebben." Sparrow keek haar verrast aan. Hij snapte niet waarom je andere katten zou willen doden. Het was gemeen en helemaal niet cool om dat te doen. “Ik vindt de rogues en clankatten wel leuk.” Besloot hij. “Maar die bloodclankatten zijn stom, het is helemaal cool om zomaar anderen te doden.”

“Ik vindt de rogues en clankatten wel leuk.” Wat verrast hief ze haar wenkbrauwen op. Dacht deze Kittypet nou echt dat de wereld zo in elkaar zat? Dat je gewoon katten leuk kon vinden die jou konden verwonden. Maar goed, Sparrow was nog jong. “Maar die bloodclankatten zijn stom, het is helemaal niet cool om zomaar anderen te doden.” Nyx knikte. ""Ja.. Maar ik denk dat iedereen zo zijn manier heeft om te overleven.

"Ja.. Maar ik denk dat iedereen zo zijn manier heeft om te overleven.” Even keek Sparrow Nyx verrast aan. Het was toch zeker slecht om anderen te doden? Hij besloot haar domme opmerking maar te negeren. “Ik vindt ze anders nog steeds stom.” De wind streek door zijn vacht en Sparrow besloot dat hij meer van Nyx wilde weten. “Heb jij weleens een clankat ontmoet?” Vroeg hij nieuwsgierig. “Maar wel een leuke, niet zo een die zomaar anderen dood.” Voegde hij eraan toe.

“Ik vindt ze anders nog steeds stom.” Nyx haalde haar schouders op. Sparrow had natuurlijk nog nooit in zo'n situatie gestaan, waarbij de dood je in de ogen keek. “Heb jij weleens een clankat ontmoet?” Plots was daar die nieuwsgierigheid weer. “Maar wel een leuke, niet zo een die zomaar anderen dood.” Ze knikte met haar kopje. "Ja, eentje van ongeveer dezelfde leeftijd, bij een verbrand gebied."

Nyx knikte. "Ja, eentje van ongeveer dezelfde leeftijd, bij een verbrand gebied." Gelijk schoot Sparrow rechtop. Dat klonk spannend! “Echt waar?” Vroeg hij. “Uit welke clan? En hoe was dat gebied dan verbrand?” Hij kon eigenlijk nog wel duizend andere vragen bedenken, maar hij was bang dat Nyx anders moe zou worden van al zijn vragen, en dat ze dan niet meer wilde vertllen over de rogues en de clans en al die andere dingen achter het hek.

“Echt waar?” De poes knikte trots en stak haar borstje wat naar voren. “Uit welke clan? En hoe was dat gebied dan verbrand?” Wow, dat waren wel vel vragen.. "Uhm.. volgens mij ThunderClan en geen idee.. een vuur ofzo?" Duh, maar geen andere uitleg had ze ervoor.

"Uhm.. volgens mij ThunderClan en geen idee.. een vuur ofzo?" Vertelde Nyx. Sparrow was een beetje teleurgesteld over het kleine beetje informatie, maar Nyx wist ook niet alles. Plotseling bedacht hoe groot dat vuur wel niet moest zijn geweest, vast wel groter dan zijn huis. “Dat was vast een groot vuur.” Mompelde hij zacht. “Als het 's avonds koud is maken, mijn twolegs ook wel eens een vuur, maar dat is vast niet groot genoeg om een heel gebied te verbranden.” Vertelde hij Nyx.