#нαнαнα-нσω'ѕ ιт gσιη' вяσ'ѕ?#

Een zwak schaapachtig grijnsje speelde om de bek van de tom-cat. Zo te zien waren zijn mensen nog niet wakker, alles was nog donker. De kater trippelde naar het raam, en bekeek die eens even goed. Misschien dat hij die zelf nog wel eens kon open krijgen. Hij zette zijn voorpoten tegen het glas, met zijn ene poot duwend tegen het hendeltje wat hij naar beneden moest drukken. Na een beetje krachtzetting vloog het hendeltje omlaag en kon hij het raam open duwen "Nailed it!" riep hij, duwde het raam wat verder open en sprong zo naar buiten. Hij keek grijnzend rond en trippelde naar zijn schutting, waar hij op sprong en meteen aan de ander kant er weer af sprong. Hij landde op een houten ding, niet erg goed gekeken wat het precies was. Pas toen hij omlaag keek zag hij de vreselijke ronde vorm. "BARREL!" Miauwde hij luid. Meteen werdt zn staart dik en sprong hij er af. "what are you doing hereee?" Miauwde hij bloedserieus, voor zover dat kon als je tegen een houte ton praatte.

//OPENN\\

*

Asha

You sit behind the mask,
And you control your world.

You sit around and I watch your face.
I try to find the truth, but that's your hiding place.

Words: 292
Tagged: Pewdiepie
Note: ~

Met een spoepele, elegante beweging liep de langharige, grijze tabby poes door het dorp. De stenen ondergrond voelde hard onder haar voetkussentjes en het was heel anders dan de grond die ze gewend was. Asha was hier wel vaker geweest, maar op de een of andere manier leek ze gewoon niet aan deze grond te kunnen wennen. Nee, deze dame had veel liever zand of gras. Haar groenige ogen gleden langzaam over de omgeving en het was rustig in het dorpje, de wezens waren waarschijnlijk nog in hun hol. De grijze tabby poes snapte niks van hun holen, ze waren groot en hardstikke duidelijk. Het ging er toch juist om dat je onopvallend je rust kon krijgen, right? Tenminste, daar zocht zij haar holen op uit. Maarja, ieder zo zijn smaak. Ze snapte ook niet dat er katten waren die bij die wezens in hun holen wouden leven, dat fijn vonden. Bah. Asha haatte die wezens, ze was ooit een keer door eentje opgepakt. Een klein wezentje had haar gepakt toen ze even niet aan het opletten was en het was vreselijk. Nee, nooit meer. Het wezen drukte met haar klauwen al de lucht uit haar longen en probeerde haar te vermoorden. Al was dat natuurlijk niet zo, het meisje wilde Asha hebben. Maar voor Asha voelde dat wel zo. "BARREL!" Een luide miauw haalde haar uit haar gedachten en hield haar tot stilstand. Nieuwschierig en verbaasd keek ze om, waar ze een rode kater tegen een ronde ton zag praten. Zo te zien was de kater nerveus, zelfvertrouwen waren in ieder geval ver te zoeken. "Je weet dat, dat ding niks terug kan zeggen?" Grijnsde ze terwijl ze dichter naar hem toe liep en haar staart uitdagend heen en weer zwiepte.