Keep it calm and act like nothing happend {Brightspots}

Hurricanesteps liep rustig door Sunningrocks. Hij was in gedachten verzonken dus lette niet goed op, waardoor hij met zijn staart door de bosjes zwaaide. Er kwamen een aantal klitten in zijn staart. Hij zuchtte toen hij dit zag en begon voorzichtig met zijn bek de klitten los te maken. Voorzichtig ging hij met zijn kop naar het puntje van zijn staart om daar een klit los te maken. Hij kreeg het gek genoeg niet voor elkaar om bij de klit te komen. Hij sloot zijn ogen en dacht na hoe hij bij de klit zou kunnen komen. Langzaam opende hij zijn ogen weer en stond op. Nog een keer keek hij naar zijn staart zodat hij kon zien waar de klit precies zat. Met een snelle beweging draaide hij een rondje en probeerde in het topje van zijn staart te bijten. Kom op... Bijna... dacht hij elke keer als hij weer in de buurt van de klit kwam. Zo bleef hij rondjes draaien terwijl hij zijn eigen staart probeerde te pakken. Hoe langer hij hier mee door ging hoe duizeliger hij werd.

OOC: Sorry dat het zo lang duurde, had geen inspi en was met 10 andere dingen bezig...
En heb er even een Ganzenopdracht in verwerkt.

Come here, you piece of prey ging er door haar kop heen terwijl ze haar pas versnelde. Het leek eeuwen te duren om dichter bij de eekhoorn te komen. De eekhoorn had haar gehoord toen ze het dier aan het besluipen was. Helaas, want nu ging het een stuk moeilijker dan geplant. Ze zette af met haar achterpoten maar op dat moment schoot de eekhoorn een boom heen. Brightspots lande op de grond, en struikelde, ze rolde door de struiken heen en kwam toen bij Sunningrocks terecht. Ze ging recht op zitten en schudde haar vacht terug in model. Toen zag ze een wit draaiende kat staan. Dat was… “Hurricanestep? Wat doe jij?” miauwde ze verontwaardigd.

“Hurricanestep? Wat doe jij?” hoorde hij achter zich. Hiervan schrok hij en stopte meteen met draaien. ''Uhh...'' zei hij zacht. Dit was dus heel erg gênant voor hem en daar had hij dus geen zin in. ''Niets hoor...'' zei hij alsof er helemaal niets was gebeurt. Even wist hij niet goed wat hij moest zeggen, daarom wreef hij met zijn voorpoot door het zand. Hij keek op en vroeg aan Brightspots; ''Wat is er eigenlijk met jou gebeurt? Je komt zomaar ineens vanuit de struiken rollen.'' Het gebeurde namelijk niet dagelijks dat er een kat vanuit de struiken kwam aanrollen. Hij keek Brightspots vragend aan. Zou ze iets hebben? Zo ja ga ik haar meteen helpen. dacht hij terwijl hij naar Bightspots keek. Van nature was hij al erg behulpzaam geweest, en zou dat ook altijd blijven.

Brightspots grinnikte bij de ontkenning van Hurricandestep. Niets, vast. "Dus rondjes draaiden doe je voor de lol?" Vroeg Brightspots op een melodramatisch serieuze toon. Ze zette een grijnsje op. ''Wat is er eigenlijk met jou gebeurt? Je komt zomaar ineens vanuit de struiken rollen.'' Brightspots grinnikte. "Oh, mislukte jacht, en ik struikelde bij de sprong," miauwde Brightspots nuchter. Brightspots gaf haar borst een paar likken. "Niet iets wat ernstig is dus," vervolgde ze.

"Dus rondjes draaiden doe je voor de lol?" vroeg Birghtspots aan hem. Een antwoord op deze vraag was duidelijk niet nodig, hij zuchtte om toch een soort van antwoord te geven. "Oh, mislukte jacht, en ik struikelde bij de sprong" antwoorden de she-cat. Hurricanesteps knikte, dit was hem ook wel eens overkomen. Toen was hij net iets te enthousiast aan het jagen, hij kon het falende gevoel van toen weer bijna voelen. "Niet iets wat ernstig is dus" hoorde hij weer. Waardoor hij uit zijn gedachten wakker werd. Hij kon het niet vermijden, ze had hem rondjes zien draaien. Als hij niets zou zeggen zou ze het alleen maar raar vinden, dus dan maar de waarheid vertellen. ''Om eerlijk te zijn... ik heb een klit in mijn staart die ik niet te pakken krijg. Met die klitten is mijn evenwicht een stuk minder goed.'' legde hij half zuchtend uit.

''Om eerlijk te zijn... ik heb een klit in mijn staart die ik niet te pakken krijg. Met die klitten is mijn evenwicht een stuk minder goed.'' Brightspots knikte begrijpend, maar kon een lachje op haar gezicht niet onderdrukken. "Ah, ja, natuurlijk," miauwde Brightspots terwijl ze naar de witte kater toe stapte. "Misschien krijg ik 'm er uit voor je? Ben je er ook meteen vanaf," miauwde ze toen. Niets geks dus, het was normaal in het Clan leven dat je elkaar hielp bij dat soort kleine dingen. Vaak deden katten dat aan het einde van de dag, vacht schoon likken, terwijl ze hun verhalen deelden, sharing tongues. Moest hij het wel goed vinden.

"Ah, ja, natuurlijk," zei ze she-cat met een klein lachje op haar kop. Een schaamte gevoel kon hij niet onderdrukken. Het moest er ook wel vreselijk raar hebben uitgezien. Een grote witte kater die rondjes achter zijn eigen staart aan rende. "Misschien krijg ik 'm er uit voor je? Ben je er ook meteen vanaf," vroeg Brightspots ineens. Hurricanesteps schrok een beetje door dat ze ineens een stuk dichter bij hem stond. Waarschijnlijk was ze gewoon naar hem toe gelopen en had hij dat niet gezien. Maar hij kon niet zeggen dat hij er niet van was geschrokken. Een klein en zacht zuchtje verliet zijn bek waarna hij zich weer tot Brightspots wendde. "Dat zou fijn zijn..." antwoordde hij zachtjes en nog steeds wat beschaamd. Rustig bewoog hij zijn staart op en neer om nog eens goed te kunnen zien waar de klit nou precies zat. Zodra hij deze had gevonden hield hij zijn staart een stukje voor Brightspots. Hij moest toegeven dat hij zichzelf er soms wel een beetje raar uit vond zien. Zijn helder groene ogen staken fel af tegen zijn lange sneeuw witte vacht. En hij was een grote sterke kater met een fluffy vacht. Hoewel dat juist wel fijn was, andere katten vertrouwde hem om de ene of andere manier daar door meer. Waarom dat nou precies zo was wist hij eigenlijk ook niet.