I stopped caring about the rules

Ze kon het niet helpen, een lichte twijfeling vulde haar pootjes toen ze voor het donderpad stond. Het pad zelf was rustig, geen monsters in zicht. Ze kende het luide gerommel van de tweebeenmonsters immers ondertussen wel. Maar nog steeds kon ze niet wennen aan één ding, Thunderclan zelf. Ondertussen was Silverfang tot deputy genoemd. De kater was blijkbaar al de Skyclan helemaal vergeten, als hij zijn hoge rang maar had, of niet? De machtige deputy was weer terug en het schopte haar op meer dan één manier tegen de schenen. Hij was haar en de Skyclan gewoon uit het oog verloren, miste het blijkbaar niet eens. Zijzelf voelde zich echter ziek van de heimwee, totaal kapot. Skyclan was niet veel, maar het was thuis.

De twijfeling duurde niet lang, haar poten rakende het stinkende en warme oppervlak van het donderpad. Het ruwe oppervlak drukte haar pootkussentjes licht in en zorgde ervoor dat ze zich even oncomfortabel voelde. Hierna zette ze de sprint in en stak ze in één ruk het donderpad over. Ze zou ze bewijzen dat ze niet gaf om de regels die ze haar oplegden. En trouwens, ze was een Skyclan kat. Maakte het uit dat ze dan prooi van de Shadowclan nam? Ze was immers geen Thunderclanner... Zo voelde ze zich niet tenminste. Ze dook de struiken in en begon het Shadowclan gebied door te lopen.

Al vlug drong de sterke geur van prooi haar neus binnen. Het was een actie van persoonlijke rebellie dit. Misschien wel een soort frapante manier waarop ze zijn aandacht weer terug zou kunnen krijgen. Maar diep van binnen wist ze niet waarom ze het deed. Ze zonk echter wel in de jachthouding en sloop in de richting van de houtduif die ze net geroken had. Ze zette zich af en ze sprong. De houtduif slaakte echter, door haar eigen concentratieloze gedrag, een harde noodkreet voordat ze de keel doorbeet. Geërgerd trok Dogdance haar kop terug. Mousedung.

{Eerste post voor Wolftail}

_{Meteen wierp de kater zijn kop in de lucht toen hij de noodkreet van een duif hoorde. Wat geamuseerd trok hij met zijn oren. Vast een van de pas benoemde apprentice's die nog niet goed kon jagen. Het kwam al wel vaker voor dat wanneer hijzelf aan het jagen was, hij de grommende beginners luidkeels hoorde vloeken omdat hun prooi was ontsnapt. Het gaf hem altijd een leuk gevoel. Om te zien hoe jong en hoe puur ze nog waren, hun fouten zouden nog vergeven worden. Maar als hij bijvoorbeeld eens één keer zonder prooi het kamp binnenkwam zou zelfs hij kritiek krijgen van Shrewstar, ook al was ze zijn partner.
Echter, terwijl de kater steeds dichter naar de plek toeliep waar het geluid vandaan was gekomen dreef er tegelijkertijd een vreemde geur zijn neusgaten binnen. Het had het meest weg van Thunderclan, maar afgezien dat het donderpad vlak in de buurt was kon hij niet goed plaatsen waar de geur afkomstig van was.
Zijn cyaan blauwe ogen werden wat smaller en expres zette hij zijn zware poot op een takje, zodat het krakende geluid de aandacht van de onbekende poes zou trekken. Ergens dacht hij dat hij haar al eens gezien had. Maar waar wist hij niet. Wolftail had d'r misschien al eens eerder gezien op een grote vergadering, maar haar naam bijvoorbeeld wist hij niet. "Het is precies eens tijd dat ze je de grenzen nog eens duidelijk maken." Siste hij met laagliggende oren. Met grote stappen ging hij achter haar staan. "Shrewstar zal dit vast leuk nieuws vinden." Miauwde hij sarcastisch terwijl hij haar aankeek alsof ze prooi was.}

Dogdance schrok op toen een takje met een droog geluid doormidden knapte. Meteen legde ze haar oren plat in haar nek en kromde ze haar rug wat. Met een ruk draaide ze haar kop en richtte ze haar ijzige blauwe ogen op de struiken waar het geluid vandaan was gekomen. Een massieve, bruine, getijgerde Shadowclan kater staarde terug door vernauwde ogen. Ja, ze was de pineut. Ze was zich er wel ijzig van bewust. Maar in plaats van hoe een normale kat zou reageren, vluchten en er zo snel mogelijk ervandoor gaan, bleef ze staan en staarde ze terug, wantrouwig.
De stem van de kater was laag en sissend, ja, hij was boos. Logisch, zou zij ook zijn. Maar toch verroerde ze geen vin, ze bleef haar agressieve houding houden. Ze had hem een keer ontmoet, deze kater, maar ze liet dat haar niet haar verdediging naar beneden halen. "Dat is leuk voor Shrewstar," Siste Dogdance terug, haar rug nog wat krommende. Ondanks dat haar houding hoogst agressief was, lag er eerder een blik van benauwdheid en angst in haar ogen. "Ze zal vast el vaker in haar leven nog wel leuk nieuws krijgen."

_{Het verbaasde hem dat de poes geen teken van zwakte vertoonde, maar in plaats daarvan iets terug siste. "Dat is leuk voor Shrewstar," Een scheve lach kwam op zijn gezicht te staan en dreigend nam hij een stapje dichter. Hij stond vlak achter haar, torende hoog boven haar uit. Zou ze toch een poging doen tot vluchten kon hij simpel zijn poot op haar rug duwen zodat ze niet eens de kans kreeg. "Ze zal vast el vaker in haar leven nog wel leuk nieuws krijgen." Een laag gegrom verliet zijn keel. "Maar niet meer door jou. Wanneer je terug weg kunt zul je je nest niet eens meer uit durven." De toon waarop hij sprak leek eerder op een echo, welke terug werd gekaatst door de wanden van een grot. Leegte was te horen. Een stem die zo door het ijzige schild van iedere kat heen zou boren. Een die zelfs een leader even zou doen beven. Hij wist dit dan ook, en maakte er dus met plezier gebruik van.
Een harde por werd haar gegund. "Doorlopen." Beval hij haar waarna hij haar nog eens een dwingende duw gaf. Hij had hier niet de hele dag tijd voor, en wou dit dus ook snel afhandelen. Maar dat betekende niet dat hij haar zou laten vertrekken zonder eerst zelf zijn voordeel uit haar komst te hebben gehaald.}

De kater reageerde duidelijk niet goed op haar woorden en Dogdance zette een verdedigende stap weg van hem. Maar de ruwe stem liet haar ook even beven. "Al goed, al goed, ik ga al," Snauwde ze de kater toe, waarna ze zich beseft had dat hij de uitweg geblokkeerd had. Nu gingen haar oren plat in haar nek en ontblootte ze haar blinkende witte tanden. "Als je wilt dat ik vertrek, moet je wel aan de kant gaan," Bromde ze, zich nog niet helemaal beseffende waar ze zich in had gewerkt. Ze siste van woede en schrik toen hij haar een ruwe por gaf. Ze had er een hekel aan om aangeraakt worden en ze deinsde dan ook weg van zijn poot. "Blijf van me af," Snauwde ze de kater toe, waarna ze woedend met haar staart sloeg. Pas toen zonken de woorden in en sperde ze haar ogen zich even open van schrik. Hij bracht haar naar het kamp. Oh Starclan, nee. Zoekend schoot haar blik op en neer terwijl ze begon te lopen, zoekende naar een uitweg. "Je bent wel een stuk strenger dan toen in de tweebeenplaats." Gromde ze de kater vervolgens toe, waarna ze haar blik trots naar voren richtte. Ze zou niet buigen noch breken. Ze stond het zichzelf niet toe.

_{Hij greens even bij haar woorden. "Toen was je dan ook niet mijn gebied binnen gedrongen." Maakte hij haar kort maar krachtig duidelijk. Zijn lange pluizige staart zwiepte even in de lucht terwijl hij achter haar aan liep. Ze leek er niet bepaald van te genieten. Van het feit dat ze gevangen was genomen. Nu mocht ze misschien nog hoge verwachtingen van haarzelf hebben, maar hij zou wel zien wat er gebeurde als ze alle katten zag. Shadowclan was in stilte sterker en groter geworden, katten zagen er dan ook een stuk beter uit dan in de tijd dat Rushspirit nog aan de macht stond. Eerst had hij nog getwijfeld aan Shrewstar, maar ondertussen had de zwart witte poes zich al meer dan genoeg bewezen. Hij versnelde zijn passen wat en dwong haar door de weinige afstand tussen hen sneller te lopen. Op dit tempo zouden ze er nog niet eens zijn wanneer de maan al hoog aan de hemel stond te paraderen. "En sommigen veranderen nu eenmaal. Op een goede manier." Hij doelde duidelijk op haar gedrag. Dat de poes zich even onvolwassen gedroeg als toen. Onvolwassen, inderdaad. De perfecte beschrijving. Alleen een lompe apprentice zonder enig stel hersenen zou zo slim genoeg zijn om Shadowclan gebied binnen te komen.}

De kater leek niet echt geamuseerd te zijn door haar woorden. "Ach, ik heb toch geen gebied meer." Miauwde ze, een hint van bitterheid in haar toon, "De Skyclan zwerft immers door elk gebied ondertussen." Met deze woorden maakte ze een einde aan dit onderwerp, een zwiep van haar staart was afdoende. Hij zou het toch niet snappen hoe ze zich voelde. Hoe zou hij het ook kunnen snappen? De kater had zijn gebied immers. Zijzelf was in stilte steeds bitterder en eenzamer geraakt, weg van alles wat ze kende. Haar toon verried dit ook meer dan het leek, een eenzaamheid ver voorbij haar jaren. Ze siste geïrriteerd toen hij het tempo opdreef. "Ja, sommige katten wel." reageerde ze droogjes, nog altijd wat venijnig. De poes had haar oren platgelegd en zwiepte nog steeds geagiteerd met haar staart. Ze haatte menigtes en ze wist zeker dat het kamp van de Shadowclan hier perfect aan ging voldoen.

_{Toen de poes eindelijk begrip kreeg dat ze wat sneller moest lopen greens hij. Een warm gevoel overviel hem dan ook toen de ingang eindelijk in zich verscheen. Hij zou Shrewstar zo meteen kunnen zien, een speelgoedje voor haar meebrengende. Hij duwde haar dan ook met plezier door de ingang heen, al meteen een voldaan gevoel krijgend toen hij zag dat alle katten meteen hun blik op het tweetal richtte. Waarschijnlijk hadden ze de stank die aan haar vacht hing al lang geroken. "Deze Thunderclanner hier vond het leuk om te jagen op Shadowclan gebied te jagen." Zijn blik ging even naar de kraamkamer waar Shrewstar waarschijnlijk de opwinding al had geroken. Hij zou de rest aan haar over laten, en maakte duidelijk aan de vijandige poes dat ze naar voren moest gaan, verder weg van de kamp uitgang. Alles om te voorkomen dat de poes een poging zou doen tot ontsnappen.}

Onderwerp: Re: I stopped caring about the rules