Days of Darkness {Thrushdive}

Do you now what its like when
You're not who you wanna be
Do you know what its like to
Be your own worst enemy
Who sees the things in me I cant hide
Do you know what its like to wanna surrender

I don't wanna feel like this tomorrow
I don't wanna live like this today
Make me feel better
I wanna feel better

Haar blik was ietwat leegjes terwijl ze over het donderpad uitstaarde. Ze had de laatste tijd zoveel aan haar hoofd hangen dat het af en toe leek alsof er niks meer bij kon. Om eerlijk te zijn was dat ook zo. Ze werd er zo moe van, niks leek meer eenvoudig, zelfs Nightspark trok zich langzaam van haar weg. En ondanks dat er meerdere katten waren die maar wat graag haar aandacht wilden, maakte het toch dat ze zich er heel erg eenzaam door voelde. Er was een vreemd soort druk als ze met Ashdrizzle en Thrushdive omging en in deze staat waarin ze zich voelde, kon ze er niet van genieten. Eventjes zette ze haar sneeuwwitte pootje op het donderpad, maar trok deze vlug weer terug. Het zou allemaal zo makkelijk zijn...

"Het lijkt allemaal wel rustig, laten we terug gaan naar het kamp." Sprak een warrior. Thrushdive keek weifelend terwijl de andere twee warriors zich bij de patrouille leader voegde. "Nee, ik ga in m'n eentje wel verder," sprak hij. "Gewoon voor alle zekerheid," miauwde hij. De patrouille leider knikte goedkeurend.
Thrushdive zette het op een sprint, en sprintte weg bij de patrouille vandoor, door langs het Thunderpath. In de verte zag hij een witte schim. Snowynight... Hij zag hoe ze met haar voor poten op de Thunderpath ging staan. "Snowy!" Riep hij geschrokken uit. Hij kwam dichter bij en keek haar bezorgd aan. Zijn littekens waren nog kaal, en er zaten nog enkele korstjes op. De rest van zijn eigen vacht verborg de littekens wel een stukje. Maar wanneer hij bewoog zag je ze wel. "Wat doe je?"

Als in trans staarde Snowynight naar het zwarte gesteente wat warm aanvoelde onder haar voorpoten. Het rook zuur, maar ze bleef er toch naar kijken. En er waren op dit moment toch geen monsters... Maar een plotselinge stem brak haar uit haar gedachten en liet haar opschrikken. Ze trok haar voorpoten terug en struikelde wat achteruit. Ze keek op naar Thrushdive wie erg geschrokken leek. "...Kijken." Miauwde ze, zich licht betrapt en schuldig voelende. Ze zette nog een paar passen weg van het donderpad. "Ik dacht dat ik wat zag aan de andere kant van de grens.." Verzon ze snel. "Maar ik had het mis, niks te zien." Miauwde ze er vlug achteraan.

"...Kijken." Thrushdie keek de poes doordringend aan. "Ik dacht dat ik wat zag aan de andere kant van de grens.." Thrushdive zweeg, en geloofde het niet. "Maar ik had het mis, niks te zien." Thrushdive knikte enkel. "Oké... maar het is gevaarlijk, zo lang op het Thunderpath staan..." ratelde hij. Hij liep naar haar toe. "Gaat het..?" Vroeg hij. Het viel hem op dat ze er niet gelukkig uit zag. Is that because of Ashdrizzle and me? Hij werd opnieuw overspoeld door schuldgevoel.

Thrushdive zag er niet uit alsof hij het geloofde wat ze hem wijs probeerde te maken. Foxdung... De poes legde haar oren wat achteruit, maar deed haar best om optimistisch te kijken. "Er kwam niks aan... Geen zorgen..." Miauwde de poes, een poging om wat opbeurender te klinken. "En ja hoor... Het gaat wel goed.." Miauwde ze, voorzichtig glimlachende. "Met jou dan?" Vervolgde ze daarna, het onderwerp veranderende.

"Er kwam niks aan... Geen zorgen..." Thrushdive knikte. "Ik geloof je," miauwde hij. Hij geloofde haar met dat er niks aan kwam, maar enkel bleef zijn onderbuik gevoel zeggen dat ze niet op die Thunderpath stond, puur om te kijken. "En ja hoor... Het gaat wel goed.." Thurshdive keek haar aan, in de hoop dat zijn blik, zijn bezorgde blik, meer uit haar los zou halen. "Met jou dan?" Vroeg ze. Ja, goede tactiek, het gesprek buiten zich zelf zetten, zodat het niet meer over haar hoefde te gaan. Op zich ging het goed met Thrushdive, alles ging goed, enkel waren zijn gevoelens één grootte warboel. En daar mee wou hij Snowynight niet mee belasten. "Ook goed..." murmelde hij. "Tenminste, álles gaat goed, in m'n familie, in de clan... maar... ik voel me gewoon raar, ik voel me niet ziek of zo... maar gewoon raar," besloot hij gewoon naar waarheid te zeggen. "Oké... Ik maak me gewoon zorgen om je..." besloot hij te zeggen.

Snowynight bleef bijna eigenaardig stil. OVer de laatste dagen was ze steeds meer teruggetrokken in zichzelf. Ze vond het niet zo erg. Ze merkte er zelf weinig van, behalve dat ze steeds meer afgleed en steeds minder met anderen om wilde gaan. De poes keek Thrushdive niet aan toen ze naar zijn woorden luisterde. "Echt.. Je hoeft je geen zorgen om me te maken," Reageerde ze, haar toon zacht zoals altijd. Ze probeerde een zo overtuigend mogelijke glimlach op haar gezicht te toveren terwijl ze sprak. "Zie je? Ik ben in orde," Miauwde ze, zo vrolijk mogelijk. "Maar ik ben blij dat het goed met je gaat, is goed om te horen. Maar ik stoor je toch niet op je patrouille..? Want in dat geval mag je best verder gaan als je het druk hebt." Miauwde de poes.

"Echt.. Je hoeft je geen zorgen om me te maken," reageerde Snowynight daar op. Thrushdive wou reageren, maar Snowynight sprak verder, met een zo'n overtuigend mogelijke glimlach op haar kop. "Zie je? Ik ben in orde," sprak ze. Thrushdive kon het niet laten een grinnikje te laten horen. "Maar ik ben blij dat het goed met je gaat, is goed om te horen. Maar ik stoor je toch niet op je patrouille..? Want in dat geval mag je best verder gaan als je het druk hebt." Thrushdive schudde zijn kop. "Nee, je stoort me niet, en gezien jij dit deel al gecontroleerd hebt, ben ik bijna klaar, loop je anders nog een stukje met me meer?" Stelde hij toen voor. Het voelde verkeerd haar hier alleen te laten.

Snowynight voelde opluchting door haar lichaam stromen op het moment dat hij overtuigd leek door haar argumenten. Maar ze keek toch voor een momentje ongemakkelijk toen hij vroeg of ze mee wilde lopen. Om de één of andere reden vond ze hier zitten wel prima... Maar goed, hoe kon ze dat uitleggen voordat hij haar ging wantrouwen op dit vlak? Na deze duidelijke aarzeling knikte ze. "Ik zou niet weten waarom ik hier zou moeten blijven zitten," Besloot ze, "Ik kom wel mee." Miauwde ze, voorzichtig glimlachend.

"Ik zou niet weten waarom ik hier zou moeten blijven zitten," miauwde Snowynight. Thrushdive glimlachte. "Ik kom wel mee." Antwoordde Snowynight. "Let's go then," snorde hij met een grijns. Hij wou Snowynight weer laten lachen, op recht laten lachen. Hij zwaaide met zijn staart. Hij versnelde zijn tempo. "Probeer me maar in te halen," daagde hij haar uit, ook rennend en een tikkeltje speels konden ze zien of er indringers waren of niet.

OOC:
Ff het topic positief maken. ;D

Snowynight keek wat geschrokken op toen de kater probeerde om haar uit te dagen tot een wedstrijd. "Zo dicht bij het donderpad?" Begon ze eerst wat geschrokken, maar daarna verzachtte haar blik wat. "Fine.." Gaf ze daarna met een zucht toe, waarna ze zich afzette. "Ik lig voor!" Miauwde ze, toen ze Thrushdive voorbij spurtte.

"Zo dicht bij het donderpad?" Thrushdive dacht na, ach, zolang ze niet op Thunderpath terecht kwamen, was het goed, toch? "Fine.." Thrushdive grijnsde breed. "Ik lig voor!" Pas toen Snowynight dat zei, merkte Thrushdive dat hij ingehaald was. "Dacht je dat?" Miauwde hij waarna hij voorbij haar schoot door nog harder te gaan rennen.

Snowynight vernauwde haar ogen ietsjes toen de kater haar inhaalde. De poes versnelde haar pas lichtjes, maar kon hem niet inhalen. "Wacht maar!" Joelde de poes. Ze strekte haar pootjes uit en sprong, tot ze bovenop de rug van Thrushdive uitkwam. "Nu heeft niemand de leiding," Miauwde ze grijnzend.

Thrushdive stak triomfantelijk zijn kop in de lucht toen hij op kop bleef lopen. "Wacht maar!" Hoorde hij Snowynight roepen. En niet veel later voelde hij een knal op zijn rug, waarna hij door zijn poten heen zakte. "Nu heeft niemand de leiding," miauwde Snowynight. Thrushdive pufte. "Jij moet écht minder eten, vetzak," plaagde Thrushdive terwijl hij Snowynight van zich af rolde, en zo over haar heen ging staan. Hij keek haar grijnzend aan. "Geintje," fluisterde hij.

Snowynight maakte een zacht 'oof' geluidje toen ze op de bosvloer terecht kwam en trok een verongelijkt gezicht door zijn opmerking. "Ik ben niet dik," Reageerde ze watervlug en zuchtte opgelucht toen hij maar een grapje maakte. "Tss.." Mompelde ze zachtjes, wat beschaamd over haar gezicht wrijvende met haar voorpootje. "Je bent zo niet aardig, weet je dat?" Miauwde ze met een lichte pruillip.

Voldaan stond Thrushdive over Snowynight heen. "Ik ben niet dik," reageerde Snowynight op zijn plagerige opmerking. De witte poes zuchtte opgelucht toen Thrushdive had gezegd dat het een grapje was. "Tss.." kwam er zachtjes uit haar bek terwijl ze beschaamd met haar pluizige voorpoot over haar snoet heen wreef. "Je bent zo niet aardig, weet je dat?" Thrushdive grinnikte. "Dat weet ik toch?" Miauwde hij met een knipoog. Hij ging zitten, boven op haar, hopend dat Snowynight dan vast zat. Hij keek haar uitdagend en speels aan.

Snowynight grinnikte eventjes zachtjes toen hij toegaf dat hij gemeen was, maar hapte daarna geschrokken naar lucht toen hij bovenop haar ging zitten. Protesterend probeerde ze zichzelf los te wurmen, maar Thrushdive bleek te sterk voor haar. Niet dat ze zó enorm haar best deed. "Wie is hier nou dik? You lazy lump!" Bracht ze uit, proberende hem omver te duwen met haar voorpoten.

Hij grinnikte toen hij Snowynight naar lucht zag happen toen hij op haar ging zitten. "Wie is hier nou dik? You lazy lump!" Miauwde Snowynight waarvoor zich ze nog had proberen los te krijgen. Thrushdive lachte. "Allemaal spieren," beantwoordde hij haar opmerking. Snowynight duwde met haar poten om los te komen, Thrushdive ontspande zich en liet zich door haar om duwden waardoor hij met een plof op de grond terecht kwam.

Het gewicht werd plotseling van haar flank verwijderd en ze kon zichzelf omhoog duwen. "Ik win," Verklaarde ze kalmpjes, nadat ze hem weg had kunnen duwen. Ze schudde haar pels wat uit om het stof eruit te verwijderen. Het nadeel van een witte pels was dat je elk vuiltje er heel erg makkelijk op zag. Ze keek om naar Thrushdive. "Als je lui blijft liggen komen we er nooit eh?" Grapte ze.

{Wat je deze week gemist hebt, Snowynight is aangereden door een auto en ligt in de med cat den xD}

Thrushdive bleef lang uit op de grond liggen. "Ik win," miauwde Snowynight. Thrushdive grinnikte. "Ja, ik geef me over," snorde hij. Hij bleef zo liggen, met zijn kop in de bladeren, zijdelings naar Snowynight kijkend. "Als je lui blijft liggen komen we er nooit eh?" Thrushdive pufte, en kwam overeind. "Let's go further then!" Miauwde hij opgewekt terwijl hij met grote stappen al naar voren liep.