There is something familiar [+Wintersong]

Het leek wel wat beter te gaan nu hij en Poppypaw wat 'gezelliger' met elkaar konden omgaan. De kater hield met zijn lichtblauwe ogen een wollig muisje in de gaten, terwijl hij even over de afgelopen dagen na aan het denken was. Nee. Niet alles leek verkeerd te gaan. Met een tevreden glimlach hief hij zijn poot op om dichterbij te komen, maar de plotselinge verandering van zijn gewicht deed hem wat wankelen en als een instinctieve reactie plaatste hij zijn poot snel op de grond. Maar.. net op een verdroogd gevallen blad. Het krakende geluid bereikte de muis die meteen wegschoot tussen de struiken en Zebrachase deed nog een poging hem achterna te gaan, maar het beestje was allang verdwenen. Met een hopeloze zucht liet hij zijn achterwerk op de grond vallen. De Clan had dit soort prooi nu wel nodig, zo vlak voor Leafbare..

Nu het steeds kouder begon te worden was Wintersong wel blij met haar wat langere vacht, maar toch was het soms nog koud. Het zou niet lang meer duren voor Leafbare er was en dan zou er misschien sneeuw komen. Als ze eerlijk was, was ze wel blij als er sneeuw zou vallen, omdat ze dan minder op zou vallen, maar aan de andere kant ook weer niet, omdat er dan ook minder prooi zou zijn. Ze deed haar best om nu ook zo zachtjes mogelijk te lopen, je wist maar nooit of je prooi tegen zou komen en elke prooi die ze kon vangen kon de clan nu wel gebruiken. Alleen het was niet de geur van prooi dat haar neus binnen kwam, maar de geur van een clangenoot. Ze volgde het spoor en het duurde niet lang voor ze Zebrachase zag zitten. "Hey, Zebrachase." Begroette ze de kater.

Door het langdurige gemok van hem had hij niet eens opgemerkt dat een Clangenoot naar hem toe was gekomen. "Hey, Zebrachase." De kater schrok even op van de plotselinge stem en draaide zich om naar de Warrior. "Oh, hey Wintersong." Grijnsde hij wat dwaas toen hij van de 'schrik' bekomen was. "Ik had je niet gehoord, sorry." Mompelde hij vervolgens wat schuldig. "heb jij al iets kunnen vangen?" Vroeg hij vervolgens toch nog wel even nieuwsgierig naar dat feit.

Wintersong zag hoe Zebrachase zich geschrokken omdraaide. Misschien had ze hem niet van achteren moeten benaderen? Dat was waarschijnlijk een beter idee geweest. "Oh, hey Wintersong." Kreeg ze uiteindelijk als begroeting terug. "Ik had je niet gehoord, sorry." De kater kon zich nu wel verontschuldigen, maar zij was ergens ook wel fout geweest. "Ik had je ook niet van achteren moeten benaderen." Verontschuldigde ze zich. "Heb jij al iets kunnen vangen?" Die vraag had ze ergens wel verwacht, de meeste katten probeerden wel iets te vangen als ze buiten het kamp waren, vooral nu met bladval. "Ik heb nog niks kunnen vangen." Zei ze. "Heb jij al wat kunnen vangen?" Vroeg ze de kater terug.

"Ik had je ook niet van achteren moeten benaderen." Hij haalde zijn schouders wat op. Wie de fout had gemaakt, dat maakte hem niet echt veel uit. "Ik heb nog niks kunnen vangen." Hij knikte even. "Heb jij al wat kunnen vangen?" De Warrior schudde zijn kop. "Nee, nou ja, bijna, maar bijna voedt geen hongerige katten." Glimlachte hij vervolgens wat. "Misschien kunnen we een eindje samen gaan jagen?" Stelde hij vervolgens met een glimlach voor.

"Nee, nou ja, bijna, maar bijna voedt geen hongerige katten." Het was wel waar wat Zebrachase zei, als ze geen prooi vingen kon misschien iemand niet eten. "Misschien kunnen we een eindje samen gaan jagen?" Dat leek haar ook wel een goed idee, misschien hadden ze dan meer kans om wat te vinden. "Dat lijkt me wel een goed idee, we moeten op zijn minst proberen om wat terug te brengen naar de clan." Zei ze. Het was nu alleen nog de vraag hoeveel prooi ze zouden kunnen vinden.

Onderwerp: Re: There is something familiar [+Wintersong]