Pokey Pokey Eye~

Met een luide geeuw stapte de tabby kater uit de nursery, de zon scheen recht in zijn nu nog blauwe oogjes en deed ze een beetje tranen. Snel wende hij zijn gezicht af en beëindigde de geeuw. Rustig keek hij om zich heen, er waren nog niet zo heel veel katten op. Stiekem vroeg hij zich af of hij mama's den eens een keertje in zou mogen sluipen. Daar was hij nog nooit geweest. Het zag er wel spannend uit.
Nu Timekit zijn goal had voor vandaag, begon hij erheen te sluipen. Maar nog voordat de jonge kitten halverwege was, kwam er een grote schaduw over hem heen en liep hij prompt tegen een poot aan. "Oef," miauwde hij, terwijl hij op zijn achterste viel en z'n kopje schudde.

De botsing had de kleine kitten een klein beetje gedesoriënteerd en hij keek eventjes warrig om zich heen. Toen hij plots een stem boven zich hoorde, sprong de kitten op, zijn ruggetje overeind en zijn staartje vol. Niet dat hij iets kon uitmaken tegen een volgroeide kat, maar het was meer een reflectie dan een echte aanval. Hij keek recht in de blauwe ogen van een kattin en streek meteen zijn vacht weer plat. Hij keek beschaamd naar de grond, hopelijk had hij niets verkeerds gedaan.
Toen was bedacht Timekit zich dat de kattin had gesproken en snelde haalde hij de woorden terug. Hij keek omhoog en knikte voorzichtig. "Het gaat wel," miauwde hij zachtjes. "Wie bent u?" vroeg hij daarna, nieuwsgierig, terwijl zijn blauwe oogjes glommen.

De kattin leek het of niet erg te vinden dat hij haar als vijand zag, of het boeide haar niet zo veel. In ieder geval gaf ze geen kick en dat kwam Timekit wel goed uit. Hij was immers de zoon van de leader, en dan kon hij niet maken om de familienaam door het slijk te halen. De kattin stelde zichzelf voor als Arcticnight, een mooie naam, zo vond hij zelf. Daarna kwam de bekende vraag wat zijn naam was. Timekit had goed geoefend op zijn naam en piepte vol trots; "Ik heet Timekit." Daarna glimlachte hij naar de kattin en liep een rondje om haar heen. "Jij hebt vlekken in je vacht," piepte hij daarna, zo adrem als dat hij was, terwijl hij een poging deed zich tussen haar poten te wurmen. "Mag ik hier liggen?" vroeg hij daarna, terwijl hij zich tussen haar voorpoten nestelde en geeuwde. Wat een gedoe zeg, je werd er wel een beetje moe van.