Peekaboo~!

Met kleine passen wist de gevlekte kitten zich uit de nursery te slepen. Voorzichtig snoof ze met haar neusje aan de frisse lucht en voelde ze een zachte bries door haar vacht heen gaan. Ze had andere Queens wel eens horen zeggen dat haar ouders een hele slechte timing hebben gehad, gezien het bijna 'leafbare' was. Wat dat woordje 'leafbare' bedoelde wist ze niet. Maar iets zei haar dat ze dat maar al te gauw te weten kwam. Toen de kleine poes verder krabbelde had ze per ongeluk haar pootjes verkeerd neer gezet en viel ze weer met een plofje op de grond. Dat stappen leek maar niet te lukken.. Lichtelijk geïrriteerd schudde ze haar kopje en spuugde ze het zand uit haar bekje. Ook de plekken waar er wit te zien was op haar vachtje waren bruinig geworden. Zou haar moeder kwaad worden of niet? Spottedkit hield haar kopje wat schuin maar besloot resoluut met een kleine glimlach op haar gezicht dat dat vast niet zou gebeuren. En als dat wel zo was .. tja dan had ze pech gehad.

{+Brokenkit.}

Broken staarde naar een blad. Het wiegde zachtjes in de wind. Sommige kits zouden er achterna gaan, maar hij niet... Hij had daar geen zin in... Nooit eigenlijk. De kit draaide zich naar de Nursery, hij zou wat gaan slapen, want de laatste tijd was dat niet echt veel gelukt. Zijn blik gleed over de grond, tot hij nog maar een paar stappen van de Nursery verwijderd was. Een kleine, gevlekte kitten wagelde de Nursery uit. Deze viel om, duidelijk nog niet in staat om enige afstand af te leggen. Hij rolde even met zijn ogen en ging gaan zitten. Zijn staart vloog langs zijn poten en hij keek geamuseerd toe hoe de kit het zand uit haar bekje spoog. Brokenkit grijnsde en zag hoe de kit haar actie hervatte. "Nog niet zo goed in het stappen zie ik," snorde hij geamuseerd. Het was altijd leuk om ander te zien falen, als je niet kende. Zijn groene ogen staarde naar haar. Hij had de laatste tijd veel kits ontmoet. 'Veel' in zijn wereld toch.

De kleine kitten keek was vragend op toen een iets oudere kater voor haar ging zitten. "Nog niet zo goed in het stappen zie ik," Miauwde hij, het duidelijk leuk vindend om Spottedkit te zien vallen. De poes draaide haar kopje wat geërgerd opzij maar bij deze viel ze weer om, deze keer op haar zij. "Lach me deze keer niet uit!" Miauwde ze een tikkeltje bedroefd. Want hoe grappig het er ook mocht uitzien, Spottedkit was nog steeds jong en deze vallen deden haar best wel pijn. De kattin schudde haar kopje en keek nadien met knipperende oogjes naar de kater. "Wat is jou naam?" Vroeg ze nadien nieuwsgierig. Dat haar vader de deputy was wist ze nog niet, ze hield zich dan ook niet met zulke dingen bezig. Maar vroeg of laat kwam ze er wel achter.

De kit draaide haar kopje weg en verloor hierdoor haar evenwicht. Nog geen seconde later lag ze weer om. Hij grijnsde zachtjes. "Lach me deze keer niet uit!" zei ze wat bedroefd. Opeens voelde hij zich zo schuldig. Maar het bleef eigenlijk nog steeds grappig... "Sorry," grinnikte hij. De kit schudde haar kopje en vroeg naar zijn naam. "Ik ben Brokenkit en jij? Wat is jouw naam?" Vroeg hij. Hij tilde zijn linkerpoot op en probeerde haar wat recht te zetten. Hij vond het wel zielig dat ze nog niet kon stappen of recht kon staan, ookal was het erg amusant om aan te zien.

De kit was erg teleurgesteld dat hij haar zat zitten uitlachen. Toen hij haar overeind had geholpen bedankte ze hem. Maar toch meed ze oogcontact, waarschijnlijk nog steeds boos om het lachen. Hij snapte het en ging er niet meer op in. "En mijn naam is Spottedkit." Hij knikte. Haar stem was wat vrolijker. Hij zuchtte sloot zijn ogen en opende ze daarna wel meteen terug. "Echt, het spijt me. Ik denk dat als je mij zou zien omvallen dat je ook zou lachen," zei hij. Hij zakte wet door zijn voorpoten zodat ze nu op gelijke ooghoogte waren. "Vergeef je me?" Kittenoogjes zo groot als de maan staarden schuldig naar de hare.

De kleine, gevlekte kit zei dat ze nooit iemand zou uitlachen. Wel dat was ook een bijzondere poes. Haar goudgele ogen boorden zich in zijn groenige ogen. Wanhopig. Hij liet een klein lachje over zijn lippen rollen. Maar toen haalde ze haar witte pootje naar hem uit. De poot raakte zijn oortje, wat de lach op zijn gezicht wat breder maakte. "Daar zal ik nog over moeten nadenken!" zei ze. Haar blik was niet op hem gericht, maar toch kon hij de speelse uitdrukking aflezen. "Toe," zei hij op een hoge toon. Gebroken tonen ontsnapte uit zijn keel. Hij kon niet echt hoog praten, maar deed hij het wel dan klonk het of hij hees was en nog luid wilde uitroepen hoe goed hij zich wel voelde. Zijn rechterpootje bewoog zich wat naar voren en hij probeerde haar zachtjes aan te raken. Zijn ogen nog steeds op 'Kittenstand'.

Zij stapte wat naar achter, waardoor hij zachtjes door de lucht viste. "Waarom probeer je de lucht te vangen?" Zei ze op een plagende toon. Hij trok zijn beide wenkbrauwen op en zag dat ze grinnikte. "Ik vergeef je het! Maar nu moet je wel een verhaaltje vertellen!" Vroeg ze. "Toeee~!" Hij grinnikte zachtjes. Hij plooide zijn pootjes onder zijn buik. Zijn ogen twinkelde amusant. "Er was eens een kattin met een sneeuwwitte vacht en bloedrode ogen, ze was een jonge warrior en leefde hier vele moons terug," hij wierp een blik op het kamp. "Ze was wijs, sterk en snel, een echte warrior om trots op te zijn. Ze zou ook alles voor haar clan doen. Toen op een dag de poes op jacht was aan de clangrens van de Shadowclan, had ze een geweldig veel prooi voor de clan bij zich. Toen ze net wilde terugkeren naar het kamp om de prooi aan de prooistapel toe te voegen, verscheen er een duistere silhouet aan de andere kant van de grens," hij staarde wat in de verte en vervolgde. "Hij was een donkere kater met groene ogen. Beide stonden aan de grond genageld alsof ze een monster op hun zagen afkomen," Monsters waren grote beesten die alles kapot maakte, wist hij. "Toch bleven ze staan. Na een bepaalde tijd bewoog de kater zich naar de grens van de Windclan en riep hij de poes tot zich. Zij twijfelde, maar de nieuwsgierigheid won van haar duistere gedachten. Ze stapte behoedzaam naar de kater. De witte kattin staarde diep in de groene ogen van de kater. Zij was erg gespannen, toch leek het alsof Starclan haar ervan weerhield hem van de grens weg te jagen. 'Ik ben Barkmoss, wat is jouw naam?' Vroeg hij. De witte kattin was geschokt van zijn vraag en wilde antwoorden op zijn vraag. Haar stem trilde, zowel van angst als van nieuwsgierigheid. 'Cloudrain,' antwoorde ze. Een glimlach sierde de lippen van de kater en hij zei; 'Ik ben blij dat er nog katten zijn die niet zo tegen de Shadowclan zijn,' De kattin genaamd Cloudrain lachte zachtjes en ze praatte nog lang nadat ze hun naam hadden uitgesproken. Toen uiteindelijk de zon achter de horizon wegzakte, stond Cloudrain op," hij lachte zachtjes en hij keek haar aan. "Ze ontmoette elkaar steeds opnieuw en langzaam groeiden ze naar elkaar toe. Toen op een heldere nacht Barkmoss wachtte op Cloudrain bij de grens, hoorde hij een kille gil uit de bossen. De gestreepte kater sprong recht en holde naar de schreeuw toe. Hij kende de stem maar al te goed; Cloudrain. Ookal bevond hij zich op Windclan gebied, toch leek hij niet bang te zijn op de katten die haar joegen. Toen hij zich tussen de stekels van een struik werkte, zag hij de glazige blik van Cloudrain. Haar bloedrode ogen waren niet het enige gekleurde op haar lichaam. Een kater met een gespikkelde vacht stond grijnzend naast de poes. 'Fallpelt, hoe kon je?' Vroeg ze schor. De andere Windclan Warrior wierp een blik op Barkmoss. 'Jij! Jij bent de kater die mijn lieve Cloudrain kittens gaf!' Met die woorden wierp hij zich op de Shadowclanner. Fallpelt hield de kater aan de grond gepind, Barkmoss was geschokt van zijn woorden. Cloudrain verwachtte kits van hem. Na enkele seconden trapte Barkmoss keihard in de buik van Fallpelt, alle lucht werd uit zijn longen geperst, waardoor de Shadowclanner los kon komen en de kat kon neerslaan. Hij zag in zijn ooghoek hoe Cloudrain weg strompelde naar de veiligheid van het kamp. Fallpelt zag zijn kans en sprong woedend op Barkmoss. Het was een hevig gevecht, maar uiteindelijk maakte de gestreepte kater zich uit de poten," zijn ogen twinkelde geamuseerd. "En dat was het!" Zei hij op een sarcastische toon. Met een speelse blik keek hij naar Spottedkit.