On the hunt, but i'am the prey!

Met de toestemming te gaan jagen om de hoop verse prooi aan te vullen buiten haar straf om, om voor haar mentor te zorgen. Renden Moonpaw met gestrekte poten op weg richting hun jachtgebied bij de tweebeners in de buurt. Het was een smalle strook, maar daar haalde Moonpaw toch vaak veel prooidiertjes vandaan, Soms liep er wel eens een jong tam konijn los die ze dan eens ving. Met snelle geluidloze passen renden Moonpaw over het gras en rook verschillende prooidieren die haar vroegen om gevangen te worden. Ze wist dat Thunderpaw ook ergens mee bezig was en kon haar niet meteen vragen of ze met haar mee ging jagen, Want met zijn tweeén jagen was toch leuker dan alleen. Een paar staartlengtes van Moonpaw af zag ze een snelle beweging en Moonpaw sprong op en landen met uitgeslagen nagels op het kleine diertje die doorboord werdt en meteen dood was. Behoedzaam begroef ze de prooi om hem later weer op te halen. Moonpaw sloop van hier af aan zachtjes met snelle passen die geluidloos over de grond stapten. Na een paar uur besloot Moonpaw terug te gaan en haar prooi op de verse hoop prooien te gooien, Maar een doordringende geur drong zich aan Moonpaw op en ze bleef stokstijf stilstaan toen ze de geur van een hond herkenden. Deze geur was zo scherp dat alle andere geuren meteen verdwenen. Moonpaw dook een struik in en keek behoedzaam rond, maar ze kon de hond niet meteen vinden. En haar gedachten gingen ongevraagd terug naar een van haar nachtmerrie's! Ze werd toen opgejaagd worden door een of meerdere honden die haar wilde verscheuren. Een van de bomen die het dichtstebij stond had een hol onderaan de wortels, maar ze zou toch liever gaan klimmen als ze zo de gemene tanden van de honden zou konnen ontwijken, maar die boom stond op Thunderclan terrein. Hoe ze het ook wenden of keerde de meeste Honden waren niet bang voor water en daar zou ze alleen maar verzuipen, en op de langere termijn zou Moonpaw toch langzamer zijn dan die lange poten van een hond. Dus de boom was haar enige oplossing. Moonpaw zag een hond een paar meter van haar linkerkant af snuffelen op een plek waar ze eerder verse prooi had begraven en zag tot haar ontzetting dat de hond het gedode prooi opgroef en opat. Woede borrelde in haar borst op, maar ze was geen partij voor een grote hond, maar een tweede geur kwam er onmiddelijk bij en die stond dichterbij haar in de buurt en Moonpaw zag dat die aan haar rechterkant al aardig haar kant op kwam gelopen. Moonpaw koos voor het moment dat de honden beiden een andere kant op keken en ze stoof in de richting van de boom rakeling achter de tweede hond door. Luid geblaf wekte ieders aandacht dat kon niet anders, maar Moonpaw keek niet op of om en renden door met lange uit halen met haar poten om zo snel mogelijk bij de boom te komen. Toen Moonpaw dacht dat ze veilig de boom in kon klimmen schoot een derde hond op een haar lengte net achter haar door en hapte ruw naar de staart van Moonpaw die hem meteen introk en door rende. Klimmen was niet langer van belang als ze nu probeerde te klimmen zou de hond haar zo van de boomstam kunnen plukken. Wanhopig schoot ze toch het hol in tussen de wortels en begon meteen te graven met haar staart naast zich. Het op vliegende zand schoot met vlagen het hol uit en hielt de honden op enige afstand. Hun geblaf galmde luid in het hol en Moonpaw probeerde zich er niks van aan te trekken. Toen ze dacht dat de kuil die ze gegraven had diep genoeg was dook Moonpaw en angstig rillend in en bleef angstig toe kijken hoe de drie honden hun best deden om bij haar te komen. Hun eigennaar had het geblaf ook gehoord en kwam met luidruchtige passen dichterbij. Een van de honden kon na wat graafwerk met zijn kop het hol in komen en probeerde Moonpaw bij haar vel te grijpen. Wild draaiend en happend kwamen de gevaarlijke tanden dichter en dichterbij. Moonpaw zag zich nood gedwongen om naar de hond uit te halen en hoopte snel genoeg te zijn en niet gegrepen te worden door de bek van de hond. Twee keer haalde Moonpaw de snuiten van twee honden open en wilde de derde net krabben toen de hond terug trok. Moonpaw wilde ook terug trekken, maar ze was net te laat en de messcherpe tanden van de hond sloten zich om haar voorpoot en rukte zijn kop terug en gooide Moonpaw door de lucht. Luid krijzend draaide Moonpaw zich in de lucht en zag de open gesperde honden muilen voor zich en ze zakte naar beneden om door de honden verscheurt te worden!
Maar iets hielt haar net op tijd tegen en rukte haar weg bij de gevaarlijke bekken van de drie honden die verwachtingsvol naar hun baas keken. Niet beseffend dat ze door een tweebener was gered en de drie honden aangelijnt werden door drie andere tweebeners zetten de baas van de honden haar neer en liep weg zonder nog naar haar om te kijken. De pijn in haar ene verwonden poot branden en Moonpaw zetten haar gewicht meteen op de drie andere gezonde poten. Na de schok van haar ergste nachtmerrie bekomen te zijn rook Moonpaw alle andere geuren weer die door de honden verdoezelt waren. De geur van de Thunderclan katten kwam dichterbij en Moonpaw had geen andere keuze gehad dan hier heen te vluchten voor de drie honden en begon hinkend terug te wankelen naar haar eigen terrein. Maar ze was duidelijk niet snel genoeg en werd al snel ingesloten door de Thunderclankatten! Met haar staart laag tegen de grond en haar oren plat op haar kop keek Moonpaw niet in hun ogen, maar naar de grond en wachten hun pleidooi af?

Summerbreezer stak haar neus in de lucht en snoof de verse prooigeuren in haar op om zich vervolgens in sluiphouding te zetten en de prooi langzaam te besluipen. Summerbreeze zakte door haar poten en keek naar het dikke bosmuisje voor haar. Snel handelen deed ze, ze sprong en beet het muisje met een snelle beet dood. Vervolgens knikte ze goed keurend met haar kop en begon te graven. Toen Summerbreeze een klein gat in de grond had pakte ze hem muisje op en legde het erin, om vervolgens het gat weer dicht te gooien. Opnieuw stak Summerbreeze haar neus in de lucht en snoof opnieuw de geuren in zich op, maar deze keer waren er andere geuren bij. Summerbreeze keek verward om zich heen bij de geuren die ze rook; was ze zo ver naar het tweebeen gebied afgedwaald? Maar in ieder geval zou ze er nog verder naar toe moeten gaan want ze rook een nog vrije jonge Rivbierclan poes en een stel honden. Snel kwam Summerbreeze in beweging en rende ze naar de grijsachtige poes toe die aan het graven was terwijl er een stel honden op haar af kwam. Vervolgens zag Summerbreeze hoe de poes door de tweebeen opgepakt werd en even later weer werd neer gezet, Toen kwam Summerbreeze in actie. Snel rende Summerbreeze en sprong ze naar de poes toe om die vervolgens in haar nekvel te grij[pen en weer verder te rennnen. het rennen met de poes in haar bek was zwaar maar Summerbreeze was sterk en hield de poes goed beet. Summerbreeze hoorde hoe de honden aangelijnd werden en minderde vaard. Vervolgens stopte ze met rennen en zette de poes neer. 'Wat doe je zo dicht bij het donderclan territorium poes?' Vroeg Summerbreeze vervaarlijk 'En waarom was je in het tweebeen gebied?'. Vervolgens zag Summerbreeze de poes op staan maar ze ging snel weer voor haar staan en zei: ' Antwoord mijn vragen!'

Langzaam en geruisloos liep Darkfire tussen de bomen door. Hij had honger en kon wel een vogeltje op. Hij was ook nog chagereinig en de dag zat voor hem niet mee. een zonnetje scheen door de takken heen die Darkfire onnodig verblinde. Neidig siste Darkfire iets binnensmonds. hij keek voor zich uit en zijn poten sloegen in de aarde. geïrriteerd liep hij tussen de bomen door opeens rook hij een aparte geur. een geur die hier niet thuis hoorde. hij liep niet ver van de tweebeen tuinen vandaan maar dat maakte hem ook niet uit hij liep waar zijn poten hem brachten. maar de geur die hij meteen herkende was afkomstig van een aantal honden en een rivierclan kat! toen zag Darkfire opeens de struiken bewegen en gelijk ving hij ook de geur, het was Summerbreeze een poes die hij niet echt erg goed kende enkel een paar keer had gezien. Darkfre schoot haar achteraan in een ruk, wat was ze van plan? Summerbreeze pakte de leerling zag Darkfire nu, op en rende er een eind mee weg. Darkfire zuchtte en haalde hun in. '' Wat heeft dit te betekenen!? komop rivierclan poesje! vertel en beantwoord de vragen van deze poes onmiddellijk!. '' Darkfire keek haar dreigend aan en ging voor de poes staan. hij sloeg kwaad met z,n staart.


(sorry weinig inspi ^^'' XD)

Opeens voelde Moonpaw hoe tanden in haar nekvel mee begonnen te trekken en Moonpaw verzetten zich niet, maar stond op toen de Thunderclan poes haar los liet en Moonpaw vragen begon te stellen. Net toen ze antwoord wilde geven kwam een Thunderclan kater de struiken uit en ook zijn stem klonk niet vriendelijk. Moonpaw durfde enkel haar ogen tot hun borst te kijken en haar stem bibberde van de pijn. 'Ik was op eigen gebied aan het jagen, maar op het gedeelte dichtbij de tweebeners staan bij ons geen bomen en die... die honden kwamen achter me aan. Deze boom was mijn enige toevlucht...' Moonpaw's stem stief weg en ze schudden haar kop en keek even snel richting de plek waar ze zo net van de dood was gered. Haar poot klopte vreselijk en het bloed sijpelde uit de beet wond waarmee de hond haar uit de holte had getrokken. Moonpaw's blik ging weer naar de twee warriors van de Thunderclan en haar oren lagen nog steeds plat van achgst tegen haar kop. Het uitgelaten geblaf van de honden deed Moonpaw op schrikken en ze zetten te veel druk op haar gewonden voorpoot en zakte midden in de omdraaiende sprong tegen de vlakte. Haar ogen stonden groot van angst, maar de honden waren gelukkig ver weg. Zouden ze Moonpaw geloven?

Winterstorm was weer eens een keer het kamp uitgegaan. Ze was de laatste tijd alleen maar in de nursery geweest en ze had weer eens een keer zin gehad om het kamp uit te gaan. Ze wist dat ze haar kittens veilig achter kon laten bij de andere queens en ze had ook beloofd dat ze niet te lang weg zou blijven, want straks haalden haar kittens nog wat uit en dan zaten de anderen ermee en dat wilde ze hun ook weer niet aandoen. Ze schudde die gedachte van haar af, het zou vast wel goed gaan en dan had ze zich weer druk gemaakt om niks. Ze liep rustig verder, zo min mogelijk geluid makend, want ze wilde eigenlijk ook wel proberen om misschien een prooi te vangen en dat lukte niet als ze veel geluid zou maken. Ze had al haar zintuigen op scherp en ze begon vooruit te sluipen. Op deze manier zou ze niet goed gezien worden en ook niet veel geluid maken. Ze spitste haar oren. Had ze nou een ritselend geluid gehoord? Ze luisterde nog een keer goed en ze was er zeker van dat er een ritselend geluid was. Ze draaide haar hoofd langzaam in de richting waar het geluid vandaan was gekomen en zocht met haar ogen de plek uit waar het geluid vandaan kwam, met haar neus rook ze om er zeker van te zijn welke prooi het om ging. De geur die haar neus binnenkwam vertelde haar dat het een muis was en ze draaide voorzichtig haar hele lichaam in de richting waar de muis was. Haar ogen zochten nog een keer naar de muis en toen ze het diertje eindelijk had gevonden liet ze haar lichaam in een sluiphouding zakken en ging ze poot voor poot richting de muis erop lettend dat ze niet teveel geluid maakte, want dat zou de muis afschrikken. Ze sloop nog iets dichterbij, wachtend tot ze dichtbij genoeg zou zijn om te kunnen springen. Eindelijk was ze dichtbij genoeg en verzamelde ze de kracht in haar poten om te springen. Ze sprong en de muis had geen kans voor ze het diertje al dood had gebeten. Ze begroef de muis en liep verder. Ze had nog steeds al haar zintuigen op scherp en toen de geur van Riverclan en hond haar neus binnenkwam, schoten meteen al haar zintuigen op scherp en ging ze in de richting waar de geur vandaan kwam. Het duurde niet lang voor er ook de geur van Thunderclan bij kwam. Wat was er toch aan de hand? Ze merkte dat de geur van Riverclan en Thunderclan verser was dan de geur van hond, dus de hond was al weg, of beter gezegd honden, want ze kon verschillende honden ruiken. Ze sloop deze keer verder, ze wilde er zeker van zijn dat ze net gevaar liep als ze daar naartoe zou gaan. Tot haar opluchting merkte ze dat er twee Thunderclan warriors waren en één Riverclan apprentice, dus het was geen gevaar. Ze sloop niet meer verder, want ze zou zo toch wel gezien worden aangezien haar vacht opvalt. Ze kwam de struik uit en zag Summerbreeze een warrior van haar leeftijd en Darkfire. Er was ook een Riverclan apprentice bij en dat maakte het toch een beetje vreemd, want wat deed een Riverclan apprentice op Thunderclan territorium? Ze besloot dat ze er gewoon naartoe zou lopen en het af zou wachten, want ze wist maar nooit wat Darkfire en Summerbreeze zouden gaan doen. Ze liep naar de katten toe en keek naar de Riverclan apprentice. “Wat doet een Riverclan apprentice hier in Thunderclan territorium?” Vroeg ze aan niemand in het bijzonder. Ze zou heus wel een antwoord krijgen van een van de katten, want misschien had ze wel iets gemist en dat zou dan wel gezegd worden tegen haar. Ze liet haar staart even rustig heen en weer gaan en keek de Riverclan apprentice aan. Ze wilde niet per se dreigend overkomen, dus ze wachtte het maar af. Als de Riverclan apprentice brutaal zou worden zou er niks anders opzitten, maar zolang dat niet zo was wilde ze de apprentice ook weer niet bang maken. Ze hoopte dat Darkfire en Summerbreeze zich een beetje zouden inhouden, want het was nog maar een apprentice. Ook al zou je wel meteen duidelijk kunnen maken dat ze hier niet mocht komen, maar dat kon ook gewoon met woorden en dat hoefde niet per se met daden. Ze vroeg zich eigenlijk wel af wat de hondengeur ermee te maken had, maar misschien zou ze een uitleg krijgen van een van de katten en dan zou ze het wat beter begrijpen. Het enige wat ze nu kon doen was rustig afwachten op een antwoord van een van de katten.

Na een tijdje hoorde Moonpaw de honden niet langer, maar je kon ze nog wel ruiken, maar ze rook ook nog een andere Thunderclan kat die dichterbij kwam. Moonpaw draaide haar kop om en zag een sneeuw witte poes aan komen lopen. Haar stem klonk niet zo dreigend als die van de andere twee katten, maar er zat wel iets in wat haar recpect verdienden. 'Ik was op eigen gebied aan het jagen, maar op het gedeelte dichtbij de tweebeners staan bij ons geen bomen en die... die honden kwamen achter me aan. Deze boom was mijn enige toevlucht, toen ik me weerde tegen die honden trok een van hen me uit de holte van de boom en werdt ik vreemd genoeg door een tweebener gered van hun faltale muilen.' Herhaalde Moonpaw voor een deel en voegde meteen dat eraantoe wat haar eerder niet gelukt was door de angst voor de honden. Moonpaw voelde hoe haar voorpoot vreselijk klopte, maar het was gelukkig niet gebroken. Ookal deed het best wel pijn. Ze hoopte maar dat deze Thunderclan kat de andere kon bedaren door hun dreigende houding, maar Moonpaw wist donders goed dat de Rivierclan katten net zo zouden reageren op clan of vreemde katten.

Summerbreeze keek op toen de struiken ritselde en zag dat het Darkfire was, een kater uit haar clan. Darkfire stelde ongeveer dezelfde vragen als Summerbreeze en daarna zei Summerbreeze tegen hem ter verklaring: 'Ik kon haar niet laten meenemen door de tweebenen' Daarna keek Summerbreeze weer op van het geritsel van de bosjes en ze zag dat de poes Winterstorm uit de bosjes kwam lopen en ook weer iets aan de apprentice vroeg. 'ik was op eigen gebied aan het jagen, maar op het gedeelte dichtbij de tweebeners staan bij ons geen bomen en die... die honden kwamen achter me aan. Deze boom was mijn enige toevlucht, toen ik me weerde tegen die honden trok een van hen me uit de holte van de boom en werdt ik vreemd genoeg door een tweebener gered van hun faltale muilen.' Zei de apprentivce en Summerbreeze knikte en keek naar de andere warriors uit haar clan en vroeg aan hen: 'Wat doen we met haar? Sturen we haar bliksemsnl terug naar haar clan of nemen we haar mee naar Bluestar en Ravenwing?' Summerbreeze hoopte voor de apprentice dat die gewoon terug gestuurd zou worden maar persoonlijk zag ze er meer in om haar mee te nemen naar het camp en de situatie aan Bluestar en Ravenwing voor te leggen, Maar ze moest overleggen met de andere twee warrior uit haar clan.

Angst beelden zich af op het gezicht van Moonpaw. Ze had veel over Bluestar gehoort, maar ze kon moeilijker lopen met haar gewonde poot. Hoewel zij zich niet zou laten kennen en gewoon mee zou gaan als de andere twee Warrior's het verstandiger vonden om Het voorval uit te leggen aan de leider van de Thunderclan. Het begon stiller te worden in en rond het gebied waar Moonpaw en de Thunderclan katten zaten. De wind speelde met haar vacht en gooide haar verwarde haren heen en weer, ook de vogels begonnen weer te zingen en Moonpaw's rechteroor wiebelde naar achteren om het geluid op te pikken en genoot van het liedje dat de vogel zong. Hoe langer hoe rustiger Moonpaw daar van werdt al bleef er onrust in haar lichaam aanwezig. Opeens rommelde er een hard knorrend geluid tussen de bomen en Moonpaw keek opslag naar de grond onder haar poten en mompelde iets onverstaanbaars. Haar oren lagen meteen weer plat tegen haar kop en een zekere woede speelde in haar omhoog. Altijd als ze lange tijd niet gegeten had moest haar maag steeds weer laten horen dat ze moest gaan eten! Voorzichtig tilde ze haar kop iets op, maar ontweek opzettelijk de blikken in de ogen van de drie warrior's om hun misschien afkeurende blikken niet te hoeven zien.