Voorzichtig sprong de kleine kater over een plas heen, ontweek een paar apprentices die aan het klooien waren, en dook onder mos door dat door Smokebreath naar de Medicine den gebracht werd. "Sorry Smoke," Riep hij over zijn schouder naar de donkergrijze kater, waarna hij z'n schouders ophaalde en verder racete. Het kon hem niet echt schelen als anderen vonden dat hij fout zat, híj wist dat 'ie goed zat, en daar ging het uiteindelijk om. Nog een paar passen en dan zou hij er zijn, zijn eigen geheime plekje, net op de rand van het kamp. Tallkit had het nog aan niemand laten zien, want zijn geheim was hem te dierbaar, het was van hem, en hem alleen. Net zoals de clan dat op een dag zou zijn.
Langzaam liep het katertje door, langs katten heen, over elders heen springend, hij verbaasde menig kat met hoe lenig en handig hij al was. Maar hij had geen tijd om daar aandacht aan te besteden. Zometeen zou de zon opkomen, en er was geen beter plekje om dat te bekijken dan vanaf zijn favo plek. Een rots vlak naast de Warriors den, afgeschermd door mooie eiken takken, die in de New-Leaf mooie Groene bladeren droeg. Maar nu, in Leaf-Fall, juist schitterend Rode. Niemand wist, en mocht, dit ooit te weten komen. Maar eigenlijk hield Tallkit van de natuur, en de mooie plekken in en rond Shadowclan camp. Maar voor anderen zou hij de stoere arrogante kater blijven. Soms, heel soms, zou hij wegsluipen van zichzelf, en daar, op zijn rots, tot rust komen.
Hij was er nu bijna, en maneuvreerde zijn weg om nog wat andere Warriors heen, wat ervoor zorgde dat hij de ander niet zag. Net op tijd sprong de kitten een sprong waardoor hij zelf verbaasd stond. Over de andere kater heen. Meteen draaide hij zich om, en bekeek de schuldige eens goed. Een normale warrior. Dus sprak hij op een lijzige toon, "Kan je niet uitkijken?"
~ Drizzlecave
Others are welcome to join us ^^
Onderwerp: Taking things slowly... 
di 7 jan 2014 - 19:47