Alone in the dark of a Shadow -Smokepaw.-

Langzaam een zwart-witte kater zijn twee groene ogen voor weer een nieuwe dag. Sharppaw wou niet opstaan, hij wou niet vertrekken uit zijn mosnest en hij wou al zeker de apprenticeden niet uitgaan. Maar toch deed hij het. Gisteren was de kater erachter gekomen dat Wolftail zijn vader was en niet de dode kater Timesong. Het had de kater zijn wereld in stukken gebroken net alsof alles van glas was en er een steen tegen aan was gevlogen. Langzaam begon de kater naar de uitgang van de apprenticeden te stappen. Hij had zijn kop naar beneden hangen en zijn ogen waren gericht op de grond. Zodra de kater buiten was keek hij vluchtig rond om te zien of hij zijn moeder zag maar toen ze nergens te bekekene was liet hij een diepe zucht horen die hij niet wist dat hij in zich had. De kater wou zijn moeder nog even niet zien zolang hij alles aan het verwerken was. Langzaam liep de kater naar de prooistapel waar hij een muis pakte en naar een donkere plek in het camp liep.

-Smokepaw.

Haar staart sleepte wat over de grond, ze had weer eens een roes van het druk doen. Haar ogen deden pijn van de felle zon, alsof ze te veel alcohol op had. Soms zou je dat ook wel zeggen, ze had een kater en ze wilde totaal haar mosnest net uit. Ze had het geluk dat ze nog geen mentor had aangewezen, nu kon ze lekker uitslapen. Het enige nadeel was dat ze vaak klusjes voor elders moest doen. Haar amberkleurige ogen staarde naar het 'felle' licht van buiten, het zag er voor Smokepaw namelijk fel uit. Het was alleen minder heftig dan Smokepaw zich dit allemaal voorstelde. Ze kon zich goed aanstellen, maar vandaag leek het licht echt pijn te doen aan haar ogen. Een zucht verliet haar bek en ze ging even zitten, haar vacht stond uit. Het begon weer kouder te worden, de bodem bedekte zich weer met rode, oranje, gele en bruine bladeren. Leaf-fall, zo heette het. De poes likte dat ene, omhoogstaande plukje vacht op haar rug plat en liep met een dronkenmans pas richting de voedselberg. Het zag er erg komisch uit, ze moest zich schamen. Vooral om het feit dat ze het niet eens door had. Ze liep er echt achterlijk bij. Een luide gaap verliet de bek van de poes en ze zuchtte. Haar broertje lag nog lekker te slapen. Ze pakte een muisje van de prooistapel en zag een katertje staan, om precies te zijn, Sharppaw. Haar wankele poten zette haar enkele stappen, zijn richting in en ze keek hem aan. "Goede morgen, Sharppaw!" klonk haar opgewekte stem, niet zo dronken als dat ze liep.

Aangekomen bij de donkere schaduw ging de gevlekte apprentice er in zitten en legde zijn muis voor hem neer. Tot de kater zijn verbazing had hij best veel honger. Maar eigenlijk was dat niet echt raar sinds hij gisteren niet had gegeten. Even bleef de kater naar de grijze muis voor zich kijken voordat hij zijn hoofd liet zakken om de eerste beet te nemen. Maar net voordat Sharppaw zijn scherpe tanden in het vlees kon zette hoorde hij een kat hem begroete. Zonder zijn gevlekte kop op te tillen keek de kater omhoog om te zien wie het was ook al had de kater een licht vermoede. En zodra hij de poes voor zich zag wist de kater dat zijn vermoede juist was. Langzaam hief de kater zijn gevlekte kop om op ooghoogte te zitten met de poes voor zich. Of nou ja, bijna op ooghoogte. Sinds Sharppaw midden in zijn groeispurt zat en een beetje ouder was dan de poes voor zich was hij iets groter. De poes voor Sharppaw was zijn vriendin Smokepaw. Vroeger als kittens hadden ze samen wel eens melig gedaan maar om eerlijk te zijn was het al zeker een maan sinds hij tegen haar had gesproken. Sharppaw had zijn vriendin gemist en het melig doen. Maar op dit moment was de kater niet echt in de stemming om melig te doen, ook al vrolijkte het de kater wel een beetje op om Smokepaw weer te zien. "Hi Smokepaw" Antwoordde de kater op ene verdrietige toon. Ook al voelde het goed om de poes weer te zien was de kater nog steeds super verdrietig. Met verdrietige groene ogen keek Sharppaw de poes aan. "Hoe gaat het? Het is al weer een tijd geleden dat ik tegen je heb gesproken." Vervolgde hij.

Haar amberkleurige ogen zochten een geschikte plek uit, die ze al snel vond. Bij Sharppaw, een jonge kater die net iets ouder dan haar was. Vroeger waren ze bevriend, maar hun relatie was wat verwaterd. De poes herkende hem nog gemakkelijk, hij was niet veel veranderd, ondanks de grootte van hem. Hij leek veel op zijn moeder, Shrewstar. De poes greens even en voelde hoe de zon haar gesloten oogleden verwarmde. Net als haar zwarte vacht. Ze opende haar ogen weer en liep richting de prooistapel. Ze had geen training, waarschijnlijk tot de ceremonie niet. Ze zuchtte en met wat lompe stappen wandelde ze richting de stapel, en pakte een dikke muis er vanaf. De poes keek even met een enigszins melige blik rond en haar blik viel, opnieuw, op de iets oudere kater. Toen hij kitten was zag hij er alleen iets vrolijker uit dan nu. Ze staarde hem aan en liep met wat scheve passen richting de kater, die in de schaduwen zat. "Goede morgen, Sharppaw!" miauwde ze met een opgewekte stem en ze keek hem aan. "Hi Smokepaw" zei de zwart-witte kater op een verdrietige toon en ze schoof aan. "Hoe gaat het? Het is al weer een tijd geleden dat ik tegen je heb gesproken." zei de kater en ze knikte. "Te lang geleden," grinnikte ze en ze tikte rustig met haar staart op de grond. "Maar verder gaat het prima, afgezien van het feit dat ik me letterlijk kapot verveel hier in het kamp. Ik wil eruit," jammerde ze en ze nam een hap van haar muis. De bladeren vielen van de bomen, maar in het ShadowClan territorium hadden ze er minder last van, vooral door de grotere hoeveelheid naaldbomen. Die lieten niet allemaal hun naalden tegelijk los, gelukkig. Anders zouden haar pootkussentjes echt een probleem hebben als ze daar moest jagen!

"Te lang geleden," Hoorde hij de poes zeggen en Sharppaw knikte. Hij had de poes best erg gemist maar door 1 of andere reden die hij niet wist had hij haar nooit opgezocht. "Maar verder gaat het prima, afgezien van het feit dat ik me letterlijk kapot verveel hier in het kamp. Ik wil eruit," Weer knikte de kater. Hij had hetzelfde gehad voor zijn eerste training en tussen al zijn taken door. Maar nu voelde de kater niets anders dan verdriet. En hoe hard hij ook probeerde uit het zwarte gat van verdriet te lopen, het lukte niet. Langzaam liet de kater zijn kop weer zakken toen de poes voor hem een hap nam van haar muis om vervolgens haar voorbeeld te volgen en zelf ook een hap te nemen uit de muis die hij zelf had gekozen. Het vlees smaakte niet zo mals als dat van een nieuwe muis waarvan de kater uitmaakte dat het een muis was die gisteren was was gevangen. Gisteren... de dag die zijn hele leven ad veranderd en waarschijnlijk voor altijd in zijn geheugen geprint zou zijn. Weer keek de kater naar de muis voor zich om dan te realiseren dat dit dezelfde muis was die hijzelf gisteren had gevangen! Het was zijn eerste prooi geweest die hij helemaal zelf had gevangen. Hij had deze muis binnengebracht net voor dat hij erachter kwam dat Wolftail zijn vader was. Even schudde de kater zijn gevlekte kop om uit zijn diepe gedachten te ontsnappen. "Dus, nog iets beleeft tussen het vervelen door?" Vroeg hij vervolgens op dezelfde toon waarmee hij haar had begroet. De kater wou wel blij zijn als hij tegen de poes praatte maar door 1 of andere reden lukte het maar niet.

"Maar verder gaat het prima, afgezien van het feit dat ik me letterlijk kapot verveel hier in het kamp. Ik wil eruit," zei de poes en de kater knikte. Hij leek wat afwezig en zag er niet al te blij uit, maar het kon ook aan de poes liggen. Ze nam een hap van haar muis en keek de kater met een schuine blik aan, die haar op zijn beurt opvolgde en ook een hap van zijn prooi nam. De poes kauwde wat op het koude vlees, maar taai was het niet. Waarschijnlijk gewoon een prooi die vanochten gevangen was. Ze slikte haar stuk door en keek naar de kater, die blijkbaar erg in gedachte was weggezonken. Ze zuchtte. "Dus, nog iets beleeft tussen het vervelen door?" vroeg hij plots en de poes keek hem aan. "Neh, niet bepaald. Gewoon een beetje dollen met katten, vrienden zoeken, een nest maken dat gewoon te perfect is, verhalen van elders aanhoren. Die hebben trouwens echt geweldige verhalen, gisteren over de twolegs!" ratelde ze aan een stuk door. De elders hadden haar verteld dat twolegs ook een soort 'training' kregen. Ze gingen naar iets wat ze school noemde en leerde daar verschillende talen! De poes had gevraagd of ze ook kattentaal leerde, maar wat wisten ze niet. Ze kende deze verhalen ook alleen door met rogue's te praten en met kittypets. De poes schudde haar kop en richtte zich weer tot de kater. "Ik kom er best wel vaak, ik vergeet alleen vaak de klusjes te doen die ik eigenlijk moest doen," grinnikte ze. "bijvoorbeeld de mosnesten verschonen of de teken uit de vacht halen, maar gelukkig kunnen de twee jongere elders prima voor zichzelf zorgen en tonen begrip, en de oudere elders zijn niet erg vervelend."

Met zijn kop naar zijn muis gericht en zijn ogen die recht op de muis voor zich staarden maar eigenlijk het beeld niet opname zat de kater stil op zijn plek met zijn gevlekte staart om zijn poten. Wie was hij? Wat was echt en wat niet? Wie had over zichzelf gelogen en wie niet? Verschillende vragen spookte door de kater zijn kop.Tot hij zich ineens herinnerde dat hij bij een andere poes zat. Snel schudde de kater zijn kop om weer in het heden te komen om vervolgens zijn groene blik weer op de zwarte poes voor zich te richten. "Dus, nog iets beleeft tussen het vervelen door?" Vroeg de kater toen maar door om niet onbeleefd te lijken. Toen ineens twee amberkleurige ogen hem aankeken kon de kater zien dat Smokepaw niet had verwacht dat hij nog iets zou vragen. "Neh, niet bepaald. Gewoon een beetje dollen met katten, vrienden zoeken, een nest maken dat gewoon te perfect is, verhalen van elders aanhoren. Die hebben trouwens echt geweldige verhalen, gisteren over de twolegs!" Hoorde hij de poes vrolijk ratelen. "Gisteren" Echode de kater stilletjes niet echt gericht voor iemand om te horen. Sharppaw wou graag vrolijk mee praten maar de kater kon zich er niet toe brengen. "Ik kom er best wel vaak, ik vergeet alleen vaak de klusjes te doen die ik eigenlijk moest doen," Hoorde hij de poes grinniken. "bijvoorbeeld de mosnesten verschonen of de teken uit de vacht halen, maar gelukkig kunnen de twee jongere elders prima voor zichzelf zorgen en tonen begrip, en de oudere elders zijn niet erg vervelend." Sharppaw knikte. Zelf kende hij de elders niet echt goed. Vroeger als kitten luisterde hij heel vaak naar hun verhalen maar sinds hij een apprentice was deed hij eigenlijk alleen maar de klusjes die hij moest bij de elders en voor de rest trainde hij of ruste Sharppaw.

De poes nam een hap van haar muis en ratelde maar door. "Neh, niet bepaald. Gewoon een beetje dollen met katten, vrienden zoeken, een nest maken dat gewoon te perfect is, verhalen van elders aanhoren. Die hebben trouwens echt geweldige verhalen, gisteren over de twolegs!" zei ze opgewekt, met een melige stem en ze greens. "Gisteren" zei de kater en de poes halde haar wenkbrauw wat verbaasd op. "Ja, gisteren ja," zei ze, en ze ging weer verder met praten. "Ik kom er best wel vaak, ik vergeet alleen vaak de klusjes te doen die ik eigenlijk moest doen," grinnikte de poes en ze zag dat de kater wat stilletjes voor zich keek. Ze besloot maar vrolijk verder te praten, en als ze haar muis op had maar verdween. Wat ze ging doen, ze had geen idee eigenlijk. "bijvoorbeeld de mosnesten verschonen of de teken uit de vacht halen, maar gelukkig kunnen de twee jongere elders prima voor zichzelf zorgen en tonen begrip, en de oudere elders zijn niet erg vervelend." zei ze toen maar, haar verhaal eindigend en ze keek de kater aan, die knikte. Ze zuchtte en stond op. "Ea, Sharpiee, ik ga er eens vandoor, ik had geloof ik nog wat te doen," mompelde ze. "Tot de volgende keer!" riep ze, bijna zo hard dat heel het kamp het hoorde en ze greens.

-topic uit-

Sharppaw had wel door dat hij niet goed oplette maar hij kon er niets aan doen. Door 1 of andere reden wou zijn brein er niet bij blijven, en eigenlijk wist de kater wel waarom. Zijn brein was uitgeput van al het denken dat het had gedaan. Toen de poes begon te praten en zei dat ze moest vertrekken maakte het de kater weer wat verdrietiger. Want ondanks het feit dat zijn brein moeite had met het bijhouden van haar gesprek de kater werd een klein beetje opgevrolijkt door dat de poes bij hem was. "Tot de volgende keer!" Sharppaw knikte "Ja tot dan." Antwoordde hij, maar wel iets minder luid sinds ze al genoeg aandacht hadden getrokken. Nadat de poes weg was begon de kater weer wat van zijn muis te eten maar die was al snel op dus moest hij iets anders bedenken om te doen. Zou hij gaan jagen, trainen of wat taken in het camp, wat eerst? De kater wist het niet, maar na een tijdje besloot hij toch maar te beginnen met wat training door zijn dagelijkse lapjes langs de grenzen te rennen. Met een grote zucht heef de kater zich op en begon richting de uitgang van het kamp te lopen.

-Sharpie uit-
einde topic

Onderwerp: Re: Alone in the dark of a Shadow -Smokepaw.-