Putting the dog to sleep [Quietkit&Flowkit]

Are you sane? Where's the shame?
A moment of time passes by
You cannot rewind
Who's to blame and where did it start?

Honeyspots stond op een mooi veld. Ook al was het nacht, je kon toch goed zien dat er in de verte een grote treurwilg stond. En dat het veld verder leeg was en eindeloos door leek te gaan zonder eind. Onder de indruk keek Honeyspots om zich heen toen ze zag dat de eindeloze, heldere sterren boven haar leken te reflecteren op het gras onder haar poten. Een warme windvlaag gleed langs haar heen en de treurwilg liet haar bladeren los die met zijn allen in een mooie dans haar kant op wuifde op het ritme van de wind. Ze sloot haar ogen toen de bladeren langs haar heen gleden- en toen ze weer opende zat er een kat voor haar. Alleen was die veel kleiner, en jonger. De kit leek haar niet te zien en huilde alleen maar. Eindeloos en hartverscheurend. Honeyspots wilde er op af lopen maar stopte toen ze de warme, waterigheid op haar wangen voelde. Met één poot streek ze over haar wang en keek naar de tranen die er op lagen. De kit hield op met huilen, snikte nog wat na en keek met treurige ogen naar Honeyspots die nu pas besefte dat de kit voor haar eigenlijk zichzelf was.

"Ah?" Met een schok opende Honeyspots haar ogen en keek ze op. Haar vacht was kletsnat en ze voelde zich koud. Gedesoriënteerd keek ze om zich heen en herinnerde ze het zich weer. Ze was hier in slaap gevallen toen ze was gaan schuilen voor de storm. En Cindersmoke .. misselijk stond ze op. Ze moest terug naar het kamp.. haar kits miste haar vast want ze vertrouwde er op dat haar voormalige partner hun niet had vertelt waar hun moeder was. Onwillekeurig ging haar gedachte af naar de droom van net- die met elke pas die ze zette meer leek te vervagen als een spiegeling op het water. Terwijl ze de dreigende lucht boven haar negeerde en stevig doorliep begon haar hoofd te malen. De droom kón een waardeloze droom zijn. Eentje die je hebt- die niets betekend en vast wel een keer terug komen na een week of wat. Of het betekende iets. Het kon van alles zijn. Misschien zocht ze er te veel achter. Ben ik die kit?. Ja. Maar was ze die nog steeds? Honeyspots slikte moeizaam en merkte dat er een brok in haar keel zat. In zekere zin wel, toch? Had ze ooit alles afgesloten van haar jeugd? Misschien zei de droom van niet. Misschien zei haar ongezonde verstand van niet. Ze slikte moeizaam toen het kamp veel te snel voor haar smaak in zicht kwam. Ze moest haar kits onder ogen komen en ze wist ook heel goed dat ze er niets aan kon doen om het te ontlopen. Ze moest recht zetten wat ze had gebroken. Uiteindelijk stak ze bevend haar kop door de ingang van het kamp en wurmde ze zich naar binnen. Ze liep naar de kraamkamer maar zag Quietkit al zitten. Flowkit zag ze nergens. Zonder een woord te zeggen liep ze op Quietkit af en bleef ze op respectabele afstand staan ook al rukte alleen dat gebaar al haar hart in tweeën.

Flowkit mag altijd inspringen ;D Hope you don't mind, Soof :c

Toen ze haar groengekleurde ogen opende, merkte ze meteen op dat er iets miste. Quietkit sprong overeind toen ze de warme zachte vacht van haar moeder niet meer voelde en haar bekende geur niet meer zo vers rook. "Mama?" Riep ze zachtjes en ze merkte op dat haar stem een angstige piep met zich mee droeg. Bezorgd keek ze in het rond en zag haar zusje ook nergens. De calico kitten drukte haar oortjes tegen haar kop en begon te ijsberen in de Nursery. Buiten hoorde ze de regen op de grond neer komen en haar zorgen groeiden met elke druppel. Totdat.. er een kat verscheen. Quietkit draaide zich met een ruk om en zag haar moeder staan, maar deze.. kwam niet eens naar haar toe. De kitten fronste en rende op haar moeder af. "Mama!" Piepte ze en drukte haar neusje in de bekende vacht. "Waar was je? Waarom liet je ons zomaar achter?" Snikte ze zachtjes.

OOC; Is niet erg hoor c:

Angstig wachtte Honeyspots af. God weet wat die vuile clan verrader tegen haar gezegd had. 'Mama!' Toen haar evenbeeld op haar af kwam slikte ze eventjes en zakte ze tegen haar kleine dochter aan toen ze contact maakte. Nou ja, klein.. 'Waar was je? Waarom liet je ons zomaar achter?' Bevend duwde ze haar neus in Quietkit haar vacht. "Geloof me als ik zeg dat ik jullie nooit achter zal laten .. ik was in slaap gevallen buiten het kamp... door de regen" Legde ze zachtjes uit en ze wendde zich iets af van haar dochter. Moeizaam slikte ze en zuchtte ze beverig. Dit was allemaal Cindersmoke zijn schuld. De vuile rat. "Kom mee, naar een beschut plekje" Pruttelde ze terwijl ze naar een verlaten plek langs het riet trippelde. Ze wilde Flowkit niet wakker maken, haar zou ze de volgende ochtend wel wakker maken .. nu eerst Quietkit. Ze zakte door haar poten en vouwde ze onder haar borst met haar gevederde staart dicht om haar achterhand. "Quietkit .. wát heeft Cindersmoke jullie verteld?" Vroeg ze dringend met grote ogen van angst.

"Geloof me als ik zeg dat ik jullie nooit achter zal laten .. ik was in slaap gevallen buiten het kamp... door de regen" Quietkit knikte en haalde haar snuitje uit de natte vacht. "Kom mee, naar een beschut plekje" Quietkit keek haar moeder wat bezorgd aan, ze zag er niet heel goed uit, niet zoals vroeger. Een frons verscheen op haar gezicht terwijl ze Honeyspots volgde en ging tegen haar moeder aan liggen toen ze een plekje hadden gevonden. "Quietkit .. wát heeft Cindersmoke jullie verteld?" De blik die op haar geworpen werd deed haar naar de grond kijken. Het was wel duidelijk dat de kater die zich haar vader had genoemd Cindersmoke heette, daar had ze geen uiteg voor nodig. "Ik weet niet wat hij tegen Flowkit heeft gezegd, maar tegen mij zei hij dat hij het gebied uit was. Dat snapte ik niet mama," Mompelde ze en wierp een gefronste blik op haar moeder. "Als hij van je hield, dan zou hij toch niet zomaar weggaan? Daarna weet ik het niet goed meer, maar ik heb hem gezegd dat hij niet meer bij me in de buurt moest komen. Ik kon niet geloven dat hij mijn vader was, hij was er nooit geweest. Sorry.."