Little kitten,later a big warrior[Skunkkit]

De grijze apprentice liep door het camp. Ze had wel een mentor maar die was nooit naar haar toegegaan en nu zat ze daar,zich te vervelen. Ze slenterde wat rond,haar gedachten op hol. Ze keek niet uit waar ze liep en struikelde bijna over een andere kat,een kitten. "O sorry kleine kitten,Skunkkit was het niet?"Verontschuldigde ze de kitten. Ze had aantal dagen iets over de kitten gehoord maar ze wist het niet meer. Ze keek naar de kitten met vriendelijke ogen en ging voorzichtig zitten. "Mag ik je vragen wat je buiten de nursery doet?"Vroeg de poes voorzichtig.

&Skunkkit

Stiekem keek de kleine kitten om de hoek van de nursery. Met zijn kleine oogjes nam hij zo veel mogelijk van het kamp in zich op. Het was de eerste keer dat hij een blik opving van het kamp buiten de nursery en hij keek zijn ogen uit. Betoverd door alles deed hij een stapje naar voren, maar hij struikelde over zijn eigen poten en viel om. De kleine kitten rolde een kattenlengte naar voren en stond toen weer op. Met grote ogen keek hij naar alle warriors en apprentices om hem heen. Hij was verstijfd van angst en wist niet zo goed wat hij moest doen. Toen liep er ineens een poes tegen hem aan. "O sorry kleine kitten,Skunkkit was het niet?" Mauwde de apprentice. Skunk wist haar naam niet, maar ze zag er niet gevaarlijk uit. Hij knikte, nog steeds wel bang. "Mag ik je vragen wat je buiten de nursery doet?" Vroeg de poes voor hem voorzichtig. Hij ademde diep in en uit. ’Ik wou alleen even kijken.’ Zei hij snel en verontschuldigend. ’Ik viel om en kwam toen hier.’ Hij keek met zijn gouden oogjes om zich heen. De nursery was niet ver achter hem, maar ver genoeg om het gebied waar hij nu stond niet te herkennen. ’Ik ga zo weer terug, echt waar.’ Hij knikte hevig om zijn uitspraak kracht bij te brengen.