Let's get started [Trainingstopic+Skewpaw]

Het zachtte leaf-fall briesje waaide door haar donkere vacht toen Duskcloud de rivieroever naderde. Ze keek even over haar schouder naar haar apprentice. Ze was geen poes die veel sympathie had voor katten met een of andere afwijking, maar voor Skewpaw kon ze nog wel wat begrip opbrengen. Waarschijnlijk omdat als Skewpaw toch geen warrior zou worden, andere katten haar de schuld konden geven. Duskcloud was een poes die niet graag opviel. Ze wilde gewoon bewijzen dat ze een goede warrior was en voor de rest mochten andere katten haar wel gewoon met rust laten.
Ze vond een geschikt plekje langs de oever en ging aan de waterkant zitten. Met haar staart gebaarde ze Skewpaw om naast haar te gaan zitten en keek toen weer naar het water. “Het misleidende van vissen is dat je denkt dat de vissen je niet kunnen zien.” Legde ze uit. “Maar dat kunnen ze wel. De vissen zien je schaduw en daarom moet je zorgen dat je schaduw nooit op het water valt.” Uit automatisme was Duskcloud al zo gaan zitten dat haar schaduw niet op het water viel, maar die van Skewpaw viel vol op het wateroppervlak. “Ga maar eens in een goede houding zitten.” Gebood ze haar apprentice.

Skewpaw

Leaf-fall was alweer vol opgang, dat was te merken ook. Het werd langzaamaan alweer iets frisser. Als de Riverclan katten geluk hadden, dan zou in leaf-bare de rivier niet bevriezen. Dan was er in ieder geval nog redelijk wat prooi, om de magen van de katten mee te vullen. Hoewel, leaf-bare nooit makkelijk zal worden. Ook niet als de rivier niet zou bevriezen, er zouden waarschijnlijk als nog katten ziek worden.

Haar mentor had een geschikt plekje gevonden om te vissen, zo scheen toen de kattin lang de oever ging zitten.  “Het misleidende van vissen is dat je denkt dat de vissen je niet kunnen zien.” Vertelde Duskcloud.  “Maar dat kunnen ze wel. De vissen zien je schaduw en daarom moet je zorgen dat je schaduw nooit op het water valt.” De donkere poes was al in de juiste houding gaan zitten. “Ga maar eens in een goede houding zitten." Ietwat aarzelend en onzeker, probeerde Skew zo te gaan zitten dat haar schaduw niet langer meer op het wateroppervlakte viel.

Duskcloud keek toe hoe haar apprentice aarzelend een naar een goede houding zocht. Ze wist uit ervaring dat het in het begin lastig was om een houding te vinden die comfortabel was en waarin je schaduw niet op het water viel, maar ze was van mening dat het een van de dingen was waar je zelf handig in moest worden en gewoon veel oefening kostte. Skewpaw's houding kon op bepaalde punten nog wat verbetering gebruiken, maar het waren kleine dingetjes. “Misschien moet je proberen jezelf wat lager bij de grond te houden, dan is je schaduw ook minder lang.” Gaf ze als enige advies. De donkere poes richtte haar blik weer op het heldere water, al op zoek naar een makkelijke prooi. “Wacht eerst tot een vis binnen je bereik komt.” Zei ze tegen Skewpaw. “En neem geen risico, je moet er zeker van zijn dat je een vis kan pakken, want als je hem laat ontsnappen zal dat ook de andere vissen wegjagen.” Duskcloud keek haar apprentice aan en hoopte dat ze het nog een beetje kon volgen.
 

“Misschien moet je proberen jezelf wat lager bij de grond te houden, dan is je schaduw ook minder lang.” De jonge apprentice knikte en hield haar lijf, zoals opgedragen, wat dichter bij de grond.  “Wacht eerst tot een vis binnen je bereik komt.” Klonk de stem van haar mentor nogmaals.  “En neem geen risico, je moet er zeker van zijn dat je een vis kan pakken, want als je hem laat ontsnappen zal dat ook de andere vissen wegjagen.” De schele, helderblauwe ogen van de witte kattin keken gespannen naar de rivier. Wat haar mentor vertelde, klonk allemaal logisch. Ze had geen flauw idee of ze het ook zozeer zelf zou kunnen, maar dat zouden ze zelf genoeg merken. Skewpaw wierp haar blik op de donkere poes. 'Zou je het voor kunnen doen?' Vroeg ze, ietwat verlegen.

'Zou je het voor kunnen doen?' Vroeg haar apprentice een beetje zenuwachtig. Duskcloud knikte. “Dat was ik ook van plan.” Zei ze. Relaxt leunde de donkere poes wat naar voren en staarde naar het heldere water. Geconcentreerd keek ze naar de vissen die voorbij zwommen, maar geen van hen die in haar bereik kwamen was de moeite waard. Zonder iets te zeggen bleef ze zo zitten tot ze eindelijk een geschikte prooi in zicht kreeg. De kleine karper die haar aandacht had getrokken was eigenlijk te klein naar haar smaak, maar hij zou perfect zijn voor een demonstratie. Gespannen wachtte ze tot de vis binnen haar bereik gekomen was. Razendsnel schoot haar poot naar de vis uit en sloeg hem in een snelle beweging uit het water. De vis landde op de oever en snel schoot ze in zijn richting om met een snelle beet een einde aan hem te maken. Toen haar prooi niet meer bewoog keek Duskcloud in de richting van haar apprentice. “Dit is een techniek die je vrijwel alleen voor kleinere vissen kunt gebruiken.” Legde ze uit. “De techniek voor grote vissen zal ik je later nog wel leren, maar eerst moet je deze goed onder de knie krijgen.” Ze legde haar prooi bij hun plekje op de oever en ging weer naast Skewpaw zitten. “Nu jij.” Gebood ze haar apprentice.

~Sorry voor laatheid.
School heeft besloten om me te bombarderen met toetsen.
 

“Dat was ik ook van plan.” De jonge kattin knikte nog een beetje zenuwachtig, haar ogen vervuld met twijfel. Haar mentor had relaxed iets naar voren geleund, kijkend naar het helderblauwe water. Wachtend op een geschikte vis. Tot er een schijnbaar goed genoeg voor de prooistapel bleek te zijn, met een razendsnelle beweging sloeg Duskcloud de kleine karper uit het water. Om vervolgens in zijn richting te schieten en hem tot zijn einde te brengen met één snelle beet, haar blik vestigde zich weer op de witte apprentice. “Dit is een techniek die je vrijwel alleen voor kleinere vissen kunt gebruiken.”  Sprak ze. “De techniek voor grote vissen zal ik je later nog wel leren, maar eerst moet je deze goed onder de knie krijgen.” Ze legde haar prooi neer en nam weer naast Skew plaats. “Nu jij.” De schele kattin haalde diep adem, terwijl ze zelf ook wat meer naar voren leunde. Een zenuwachtig gevoel stroomde door haar aderen, wat ze probeerde te negeren. Twijfelend schoot haar blik langs de vissen, niet wetende welke ze moest kiezen. Tot haar blauwe ogen een wat kleinere vis opmerkte, die zou ze misschien nog wel kunnen vangen. Door de snelle beweging die ze maakte met haar poot, raakte haar lichaam uit evenwicht. Nog net kon ze zichzelf schrap zetten om te voorkomen dat ze in de rivier zou kukelen, ietwat teleurgesteld wierp ze haar blik omlaag.

OOC; No problem! Leraren denken nou eenmaal dat wij niets beter te doen hebben dan leren.. ;c

Duskcloud keek gespannen toe hoe Skewpaw haar prooi uitzocht. Ze hoopte dat haar apprentice het goed zou doen om toch een beetje vertrouwen te krijgen, en ze hield haar adem in toen de witte poes snel haar poot uitstak om een vis uit het water te slaan, maar toen Skewpaw haar evenwicht verloor en bijna de rivier in donderde knarste ze uit frustratie met haar tanden. Ze wist wel dat de meeste apprentice's dit de eerste keer niet goed deden, maar toch had ze er weinig sympathie voor. “Probeer het opnieuw.” Zei ze grimmig. “En probeer wat meer op je evenwicht te letten.” Zei ze erachteraan in een mislukte poging wat vriendelijker te klinken. Starclan wist dat ze hier het geduld niet voor had.
 

“Probeer het opnieuw.” Miauwde haar mentor grimmig. “En probeer wat meer op je evenwicht te letten.” Klonk het vervolg, nog steeds niet al te vriendelijk. Een zucht rolde over Skew's lippen, waarom kon ze gewoon niet eens een keer iets goed doen? Nogmaals nam ze haar positie in, iets meer voorover geleund en een iets minder gespannen ditmaal. Haar blik volgde de zwemmende vissen, tot ze een geschikt slachtoffer in het vizier kreeg. Met een snelle beweging sloeg ze de vis uit het water, om het met een beet tot zijn einde te brengen. Haar poging was nogal klungelig, maar het was wel gelukt.

Duskcloud keek kritisch toe hoe Skewpaw weer in de goede positie ging zitten. Ze hield de apprentice nauwkeurig in de gaten, stiekem hopend dat ze Skewpaw onder druk zou zetten. Het was niet aardig om te doen, maar katten die onder druk stonden deden beter hun best om te presteren dus daarom hoopte ze dat het ook bij haar apprentice zou werken.
Een van haar zeldzame glimlachjes verscheen op haar gezicht toen het Skewpaw toch lukte om een vis te vangen. “Goed gedaan.” Zei ze met een goedkeurend knikje. “Nog een beetje onhandig, maar je moet het gewoon nog even door krijgen.” Duskcloud stond op en liep naar haar eigen prooi en gebaarde met haar kop naar de vis die Skewpaw had gevangen. “Laten we deze terug naar het kamp brengen, en dan komen we terug voor meer.” Ze pakte haar vis op en wachtte op haar apprentice.

Een glimlach was verschenen op het gezicht van haar mentor, nadat Skewpaw erin geslaagd was een vis te vangen. Ditmaal zonder bijna in de rivier te kukelen, wat een wending was die de jonge apprentice een stuk meer beviel. “Goed gedaan.” Sprak de warrior met een knikje. “Nog een beetje onhandig, maar je moet het gewoon nog even door krijgen.”  Ze kwam overeind en liep naar haar eigen vis, met haar kop gebaarde ze in de richting van de door Skew gevangen vis. “Laten we deze terug naar het kamp brengen, en dan komen we terug voor meer.” De lichtgekleurde apprentice sprong overeind, griste haar vis van de grond af en liep op Duskcloud af. Ze wilde eigenlijk iets zeggen, maar wist niet wat. Plus dat het praten ook niet echt makkelijk was, met een vis in je mond..

Duskcloud ging haar apprentice in stilte voor. Ze zou wat willen zeggen, misschien over hoe goed het was gegaan vandaag, maar ze besloot haar mond te houden. Ze vond het ook geen goed plan om Skewpaw op de eerste dag gelijk teveel te prijzen, en ze was zelf ook niet goed met complimentjes. Ze versnelde haar pas en liep in een hoog tempo in de richting van het kamp.

Topic uit