Come with me! [Tinypaw]

Onderwerp: Come with me! [Tinypaw] vr 31 jan 2014 - 18:39

De gevlekte poes slenterde vermoeid terug naar het camp. Ze was net met haar mentor gaan trainen en kwam nu terug. Treeleaf was even gaan jagen, en hij vond dat Maskedpaw genoeg getraind had voor vandaag. Haar maag knorde als teken dat ze maar eens wat prooi moest gaan halen bij de prooistapel. Ze stak haar neus tussen het heerlijk ruikende hoopje voedsel, en klemde haar kaken rond het gestalte van een mals konijn. Met het dier tussen haar kaken geklemd wandelde ze de open plek over in de richting van de Apprentice Den. Haar trainingen gingen goed, maar ze vond haar mentor maar niets! Het liefst zou ze naar Everstar's den lopen, haar clanleader roepen, en eisen dat ze een nieuwe mentor kreeg. Maar zoiets kon ze gewoon niet maken, dat zou gewoonweg onbeschoft zijn, en hoe onrespectvol zou dat wel niet overkomen? Maskedpaw schudde met haar hoofd om alle gedachten weg te schudden, en zigzagde tussen de andere WindClan katten door in de richting van de Apprentice Den. Ze zou niet naar binnengaan, maar haar prooi buiten opeten. Misschien trok ze de aandacht van een andere Apprentice, want samen eten was veel leuker dan alleen, toch? Het jonge poesje merkte een leuke kater op, die net als zij van zijn prooi aan het eten was. Hij zag er leuk uit, en hij was haar nog niet echt eerder opgevallen. Daar had ze nu best wel spijt van, om de een of andere reden, maar ze wist niet juist waarom. Het poesje liep op de kater af en probeerde spontaan oogcontact te maken. Ze moest er vast erg onaantrekkelijk uitzien, met zo'n dood konijn uit haar bek hangend.. Ze liep het dier voor haar poten op de grond vallen, en glimlachte vriendelijk in zijn richting. "Hi", begroette ze hem, een tikkeltje verlegen. Ze gaf een knikje in zijn richting om het af te maken. "Ik ben Maskedpaw. Wij hebben elkaar nog niet eerder ontmoet, of wel soms?", vroeg ze met haar hoofd een beetje scheef. Misschien konden ze samen het camp uit gaan, en gaan trainen. Dan kon ze haar gedachten wat verzetten. Haar pleegvader was nog niet zo lang geleden weggegaan, en het begon haar allemaal wat veel te worden... Ze moest er eerst wel zeker van zijn dat zijn innerlijk even aangenaam was als zijn uiterlijk, want als je met zo'n saaie zak het camp uit ging, kon het soms eeuwen lijken te duren voor je terug was!

+ Tinypaw only

Twee groene ogen openden zich in de Apprentice den, Tinypaw voelde de behoefte om te gaan vloeken, hij was in slaap gevallen. De kleine jonge kater trapte boos tegen een steentje aan, dat hij nog geen mentor had gekregen wou nog niet zeggen dat hij zomaar kon luieren de hele dag. Tinypaw schrok op uit zijn gemopper toen hij zijn maag hoorde rommelen, was het alweer zo laat? Hij keek het kamp in, eerst moest hij de Elders wat te eten brengen. Toen hij bij de Elders aankwam zag hij dat ze al meer dan genoeg hadden en mocht hij zelf gaan eten, een beetje beschaamd voor zijn luie gedrag strompelde hij naar de prooistapel. Hij pakte een muis en ging zitten eten, diep in gedachten verzonken. Tinypaw was altijd een dromer geweest, hij wou naar buiten, hij wou een mentor en hij wou leren vechten! En dan zou hij de beste Warrior ooit worden! "Hi" Tinypaw keek geschrokken opzij, daar stond een andere Apprentice. "Hey" De poes kwam een beetje verlegen op hem over en hij lachte vriendelijk naar haar. "Ik ben Maskedpaw. Wij hebben elkaar nog niet eerder ontmoet, of wel soms?" Tinypaw bestudeerde haar even en toen sprak hij rustig, "Nee, ik denk het niet. Ik ben Tinypaw." Ze hield haar hoofd een beetje schuin en hij keek naar het konijn voor de voeten van de Apprentice, die had trek. "Zo, jij hebt trek! Hard getraind?"