Why are you so nice to me? [SPT] (Nirwana)

Kiba was weer aan het rondtrekken zoals gewoonlijk. Het was een paar weken geleden sinds hij de twolegplace had verlaten na zo'n 3 en een halve moon. De sneeuwwitte kater was liever bij zijn vriend Loci gebleven, maar hij was weer vertrokken. "Hoe minder katten ik ontmoet,hoe minder ik gekwetst word." Dat was wat de kater altijd dacht. Sinds de dood van zijn familie wou hij niks meer te maken hebben met andere katten, en hij wou al zeker niet meer gekwetst worden. Een beetje depri liep Kiba het territorium binnen van een andere kat. Na een paar minuten rook hij dat er een kat dichtbij was. "Kom maar tevoorschijn, ik weet dat je daar bent, en JA, ik weet dat ik op je territorium ben." zei hij verveeld. "Altijd weer hetzelfde spelletje." dacht de kater.

Nirwana
Yes, I love Kurt Cobain,
I love Nirvana

"Kom maar tevoorschijn, ik weet dat je daar bent, en JA, ik weet dat ik op je territorium ben." hoorde Nirwana een kat verveeld zeggen. Nirwana had geen zin in kitten spellentjes, en kwam tevoorschijn. Haar ogen keken even onderzoekend naar de witte kater, en ze knikte hem even toe. "Ja, je bent in mijn territorium, en nee, het kan me weinig interesseren .." Zachtjes ging ze zitten en draaide haar hoofdje even naar de hemel toe. "Je bent er nu toch, dus kan ik weinig doen. En ik heb geen zin in een gevecht." Voorzichtig likte ze haar linkervoorpootje even, maar keek weer op. "Nu je hier toch bent, wil ik maar twee dingen van je weten, Witte .." zei grijnsde hem plagerig toe, beseffend dat ze zelf ook een Witte was. "Waarom kom je door mijn territorium en wat is je naam?" Ze stond op en liep zijn richting uit. De kater met zijn oranje ogen leek ongeïnteresseerd te zijn in alles, maar waarschijnlijk zou hij wel leuk zijn. "Als hij me vertrouwd." vervolgde haar gedachte.

thanks

Er kwam een witte poes tevoorschijn. Ze keek hem onderzoeken aan en knikte. Kiba knikte terug. "Ja, je bent in mijn territorium en nee het kan me weinig interesseren ..." antwoordde de witte poes. Ze ging zitten en keek naar de hemel. Kiba was nog steeds alert, hij vertrouwde de poes niet. "Je bent er nu toch, dus kan ik weinig doen. En ik heb geen zin in een gevecht." zei de witte poes. Ze likte haar voorpoot en keek de kater aan. Voor een paar seconden maakten ze oogcontact. "Nu je hier toch bent, wil ik maar twee dingen van je weten, Witte..." De poes grijnsde plagerig naar hem. "Waarom kom je door mijn territorium en wat is je naam?" De poes stond op en liep zijn richting uit. "Ten eerste mijn naam is Kiba en niet Witte." zei de kater wat chagrijning. "En ten tweede ik kom hier niet voor te vechten, het is puur toeval dat ik hier ben, ik heb geen vast territorium dus trek ik rond." antwoordde de kater op de poes haar vragen. "Trouwens wie ben jij eigenlijk?" vroeg hij brutaal. De kater ging zitten en keek de poes uitdagend aan.

"Een en al woede en chagerijn" dacht ze.
"Ik ben Nirwana," zei deze, met een kwade blik op de kater.
"En je mag wat vriendelijk zijn, Kiba, je bent in mijn territorium !" Nirwana begon kwader en kwader van praten, naar schreeuwen.
"Wat is je probleem, Kiba? Ik doe niets mis, JIJ bent op MIJN territorium en ik vraag enkel hou jij heet !"
De witte she-cat was al haar geduld kwijt en kwad sissend korterbij.
Toen ze net niet neus tegen neus stonden, keek ze hem woedend aan. "Verontschuldig je." bevool ze hem kort. Ze kon zich niet inhouden, en sloeg hem tegen zijn hoofd. Ze wankelde wat achteruit, beseffend wat ze deed.
"Sorry .. Maar het was terrecht!" haar stem vulde ze vlakte.

OOC; Niet al te veel insperatie :3

"Ik ben Nirwana." antwoordde de witte poes. Ze keek de kater kwaad aan. Kiba keek naar haar met een ijskoude blik. "En je mag wat vriendelijker zijn, Kiba , je bent in mijn territorium!" De poes begon kwader en kwader te praten. "Wat is je probleem, Kiba? Ik doe niets mis, JIJ bent op MIJN territorium en ik vraag enkel hoe jij heet!" De she-cat kwam al sissend dichterbij. Kiba had nog steeds een ijskoude blik. "Doe maar, vecht maar met me als je dat zo graag wilt." zei de kater met een emotieloze stem. De twee katten stonden bijna neus aan neus. De sneeuwwitte kater was niet bang voor de poes. Nirwana keek hem woedend aan. "Verontschuldig je." zei de poes op een bevelende toon. De poes sloeg hem hard tegen zijn hoofd. Kiba deed een stap achteruit. De poes wankelde achteruit. "Sorry ... Maar het was terecht!" zei de poes na een minuut. "Je hebt gelijk, ik weet dat ik rot kan doen." zei de kater verontschuldigend. Zijn hoofd deed wat pijn van de klap. "Het was niet mijn bedoeling om je van streek te maken." zei de kater zachtjes. Hij wou nooit iemand kwetsen maar toch gebeurde het altijd.

Nirwana
Yes, I love Kurt Cobain,
I love Nirvana

"Het was niet mijn bedoeling om je van streek te maken." zei de kater zachtjes. "Sorry, ik reageerde ook wat fel .." Nirwana kwam wat korter en keek bezorgd. "Gaat het een beetje, het was misschien wat hard .." Ze tikte met haar staart tegen zijn oor. Ze wou Kiba niet echt pijn doen, maar ze werd gewoon plots kwaad. Nirwana zat wat wijfelend te denkn, maar besloot plots iets. Ze ging naast de roomwitte kater zitten, en ze tikte nogmaals met haar staart. "Het spijt me heel erg, maar als ik kwaad word, dan kan ik me niet inhouden .. Het is door het gemis van mijn familie .. Als ik die al heb. Ik mis hen dan plots, en dan word ik heel erg kwaad .. Ze probeerde in zijn ogen te zien of hij har serieus nam. "Ik wil nooit iemand kwetsen maar toch gebeurd het altijd !" zei ze, terwijl ze niet wist dat hij dat ook had gedacht. Ze keek beschaamd naar de pluk gras voor haar poten, en ze voelde de honger in haar buik knagen. "Wil je .. Wil je eten, Kiba ?" vroeg Nirwana de oranje ogerige kat. Ze voelde tranen opkomen, maar ze probeerde hen tegen te houden. Toen het niet lukte, werd ze weer boos. "Who cares ?!" schreeuwde haar ziel en ze liet haar tranen de vrij loop. "Sorry Kiba .. Sorry .." snikte Nirwana, haar tere lijfje schokte mee ..

thanks

"Sorry, ik reageerde ook wat te fel ..." De poes kwam dichterbij en keek bezorgd naar de kater. "It's okay." zei hij. "Gaat het een beetje, het was misschien wat hard...." Nirwana tikte met haar staart tegen zijn oor. Na een paar minuten kwam ze naast hem zitten en tikte nog eens met haar staart. "Het spijt me heel erg, maar als ik kwaad word, dan kan ik me niet inhouden... Het is door het gemis van mijn familie.. Als ik die al heb. Ik mis hen dan plots, en dan word ik heel erg kwaad.. Kiba keek de poes aan met trieste ogen. Door al dat gepraat moest hij weer denken aan zijn eigen dode familie. "Ik wil nooit iemand kwetsen maar toch gebeurd het altijd." Kiba likte zachtjes de poes haar hoofd. De poes keek beschaamd naar een pluk gras. "Wil je... Wil je eten, Kiba?" vroeg Nirwana. "Sure." zei de kater afwezig. In zijn gedachten was hij weer in de brand en zag hij zijn familie weer doodgaan. "Who cares?!" schreeuwde de poes en begon te huilen. "Sorry, Kiba ... sorry ..." zei de poes al snikkend. "Ik ben mijn familie kwijt, ze zijn allemaal gestorven in een brand behalve ik, ik ben de enige die de brand heeft overleeft." zei hij met een schokkende stem. De tranen stonden hem in de ogen. Hij drukte zich dichter tegen de poes aan.

Nirwana
Yes, I love Kurt Cobain,
I love Nirvana

"Ik ben mijn familie kwijt, ze zijn allemaal gestorven in een brand behalve ik, ik ben de enige die de brand heeft overleeft." Nirwana zag dat de kater ook tranen had, en hij drukte zich tegen haar aan. "Het is oke, rustig maar," zei ze troostend tegen de kater. "Ik snap wat je voelt, Kiba .." Misschien zaten ze zo wel een kwartier, tot Nirwana opkeek. "Maar ons leven moest voort .. En ik had geen zin in twolegs, dus wou ik Rogue zijn. Away from the pain. Far away. Maar hier kwam ik ook katten tegen die ik verloor, die ik niet verliezen wou. Katten die in het begin zo afstandelijk waren, net zoals jij Kiba, maar ik hield van hen. Ze waren zoals ze waren .. Mijn vrienden." Een pijnlijke krop zatvast in haar keel, en e schudde haar hoofdje. "Telkens als iemand me dierbaar is, komen ze om .." een traan gleed langs haar neus, en drupte op Kiba's vacht. De she-cat keek over de vlakte van haar bestaan. "En er is nooit iemand in mijn territerium, altijd zo eenzaam .. Waarom ben jij Rogue geworden?" ze veegde met haar pootje de tranen af, en keek naar het betraande gezicht van de tom-cat. Voorzichtig haalde ze een traan weg op zijn gezicht, en keek naar zijn oranje ogen. "Zie ons hier nu zitten, we kennen elkaar sins eventjes, en we huilen nu al samen .." een letterlijk waterig glimlachje gleed over haar lippen ..

OOC; Misschien overdrijft Nirwna wat, mah ja Razz

thanks

"Het is oké, rustig maar." zei de kattin troostend. Kiba begon nu ook te huilen. "Ik snap wat je voelt, Kiba..." De katten zaten zo'n tijdje naast elkaar zonder te praten tot Nirwana opkeek. "Maar ons leven moest voort... En ik had geen zin in twolegs dus wou ik rogue zijn. Away from the pain. Far away. Maar hier kwam ik ook katten tegen die ik verloor, die ik niet verliezen wou. Katten die in het begin zo afstandelijk waren, net zoals jij, Kiba, maar ik hield van hen. Ze waren zoals ze waren... Mijn vrienden." Nirwana stopte even met praten en schudde haar hoofdje. "Telkens als iemand me dierbaar is, komen ze om..." Een traan gleed van de poes haar neus en kwam op zijn vacht terecht. "En er is nooit iemand in mijn territorium, altijd zo eenzaam. ... Waarom ben jij rogue geworden?" vroeg de poes uiteindelijk aan hem. Nirwana veegde haar tranen weg met haar pootje. Ze keek Kiba recht in zijn ogen aan. "Zie ons hier nu zitten, we kennen elkaar sinds eventjes, en we huilen nu al samen..." Er verscheen een klein,waterig glimlachje op de poes haar gezicht. Kiba glimlachte ook. "Toen mijn familie nog leefde..." begon hij met een beverige stem. "Was ik al een rogue en dat ben ik ook gebleven, mijn familie zou niet gewild hebben dat ik een kittypet werd. Dus ben ik beginnen rondtrekken, ik wou nooit lang op een plaats blijven zo kon ik ook niet bevriend raken met de lokale katten. Het is nu al 4 manen dat ik rondtrek." zei hij. "Ik probeer altijd zo weinig mogelijk contact te maken met katten die ik tegenkom." vervolgde hij tenslotte.

Nirwana
Yes, I love Kurt Cobain,
I love Nirvana

"Ik probeer altijd zo weinig mogelijk contact te maken met katten die ik tegenkom." zei Kiba. Nirwana glimlachte naar hem, en keek hem even snel aan. "Dan ben ik blij dat je deze keer wel contact met me hebt gemaakt, maar nu zit je hier met gevaar voor eigen leven, hoor," grijnsde ze. "Want er gebeuren altijd slechte dingen met vrienden van me."
Ze kon het niet laten en ging tege hem zitten. Langzaam begon de zon al onder te gaan, en de rode vuurbal kuste de horizon. "Wauw .. Dit is een van de mooiste dingen die er bestaat," verzuchtte ze. "En de sterrennacht is ook zo mooi." De laatste tranen gleden over haar natte, witte wangen, en glimden lijk diamanten in het laatste daglicht. Plots verharde haar blik, en ze boog haar kopje. "Waar ga je morgen heen ? Ga je weg .. Of blijf je nog even?" Ze hoopte zo dat hij nog even bleef, ze vond hem een ontzettend leuk beest. "Doe normaal, laat hem gaan, Nirwana .." fluisterde de goedheid in haar. De laatste zonnetraal wierp wanhopig een streep over het landschap, toen ze verdween. De maan begon haar kristalhelde licht over de vlakte te werpen, en Nirwana voelde een hemels gevoel in haar buik. Ze ws dol op de nacht. Maar ze voelde zoveel op dit moment .. Honger, vriendschap, geluk, hoop, ..

thanks

Nirwana glimlachte en keek hem kort aan. "Dan ben ik blij dat je deze keer wel contact met me hebt gemaakt, maar nu zit je hier met gevaar voor eigen leven, hoor. Want er gebeuren altijd slechte dingen met vrienden van me." De poes ging tegen hem aanzitten. De zon begon onder te gaan. "Wauw.. Dit is een van de mooiste dingen die er bestaat, en de sterrennacht is ook zo mooi." Er gleden nog een paar tranen over de she-cat haar gezicht. Plots boog ze haar hoofdje. "Waar ga je morgen heen ? Ga je weg .. Of blijf je nog even?" vroeg Nirwana. "Ik weet niet, misschien blijf ik nog, ik zie wel morgen." antwoordde Kiba. Hij keek omhoog naar de sterren. "Zou mijn familie me vanaf hier kunnen zien?" vroeg hij zich af.

Nirwana
Yes, I love Kurt Cobain,
I love Nirvana

"Ik weet niet, misschien blijf ik nog, ik zie wel morgen." Ze knikte en keek naar de eindeloze hemel vol stralende sterren. De nacht was jong, het donker bijna klaar, de sterren stralend voor hun taak. "Die mooie naast de moon is mijn vader, en die daar rechtboven mijn moeder .." zei Nirwana. Ze keek om naar Kiba, en glimlachte hem toe. Plots schrok ze zo hard toen ze weer naar de hemel keek. Nirwana's lijf schokte, en met een angstige blik keek ze van de sterren, naar Kiba's gezicht, en weer terug. "Kiba .. Ik herriner me mijn moeder haar naam plots weer .." Tranen gleden weeral over haar wangen, toen ze plots merkte dat ze het gevoel had dat ze Kiba kende. Zijn naam kwam haar bekend voor. Ze boog zich voorover en stil fluisterde ze een naam in zijn oor. Ze herkende Kiba, nu wist ze het zeker. Hij had met haar te maken. Ze keek hem aan, en keek naar de emotie op zijn gezicht. Langzaam ging ze naast hem zitten.

thanks

"Die mooie naast de moon is mijn vader en die daar rechtboven mijn moeder..." zei Nirwana. De poes keek naar hem en glimlachte. Plots voelde Kiba Nirwana's lijfje schokken. De she-cat keek met een angstige blik naar hem en weer terug naar de sterren. "Wat is er?" vroeg de kater lichtjes bezorgd. "Kiba ... Ik herinner me mijn moeder haar naam plots weer..." Tranen rolden over de poes haar gezicht. De poes boog zich voorover en fluisterde een naam in Kiba's oor. "D... Die naam." zei Kiba al stotterend. Nirwana keek naar Kiba en ging langzaam bij hem zitten. Kiba herinnerde zich iets vaag van toen hij een kitten was. Hij zag nog een andere kitten. Plots wist hij het weer, de kater had een zus gehad die verdwenen was. "Nirwana." zei hij met ogen vol tranen. Hij drukte zijn snuit in de poes haar vacht.

Nirwana
Yes, I love Kurt Cobain,
I love Nirvana

"Nirwana." zei Kiba. Nirwana kon geen woord uitbrengen. De kater die haat territorium in was komen wandelen, de kater die ze een slag had verkocht, de kater die zo gemeen tegen haar deed. Hij was haar broer. Terwijl ze dacht dat haar familie gestorven was. Ze had een broer ! Nirwana wist niet wat ze moest doen, dan glimlachte ze de eerlijkste lach die ze ooit gelachen had. "Kiba !" zei ze, opgelucht en blij. Nirwana zag hen voor zich als kittens, bij hen moeder, en ze herrinerde zich de brand. Ze zag de vlammen, en zag weer hoe ze zich nipt wist te redden. Nirwana dacht dat ze als enige overlevende was. De vlammen hadden alles opgegeten, en de plaats waar ze 'woonden' ook. Alles. Maar ze was dus niet de enige levende. "Geen tijd voor tranen, Kiba, wees blij " ze veegde zijn tranen af, en sterren leken naar hen te lachen. Nirwana lachtte terug, en keek Kiba aan. "De sterren lachen naar ons, Kiba. Het zijn mama en papa, ze zien ons." Ze drukte zich tegen Kiba aan, en hooptte dat hij voor eeuwig bij haar zou blijven ..

thanks

Nirwana glimlachte. "Kiba!" zei de poes opgelucht en blij. "Geen tijd voor tranen, Kiba, wees blij " Nirwana veegde zijn tranen af en glimlachte naar de sterren. De she-cat keek hem nu aan. "De sterren lachen naar ons, Kiba. Het zijn mama en papa, ze zien ons." De poes drukte zich tegen hem aan. "Ik ga hier nog een tijdje blijven, als jij dat oké vindt." zei Kiba. Hij keek zijn zus aan.
OCC: inspiloos

Nirwana
Yes, I love Kurt Cobain,
I love Nirvana

Nirwana keek Kiba aan. "Gewoon .. Hier." Ze sprong in de struiken, en opende haar kaken. De lucht van eekhoorn drong binnen. Ze keek om zich heen, en liet zich zakken. Met haar heupen wiegend liep ze wat rond, maar ging terug naar Kiba. "Kom mee, haarbal." glimlachte ze. Nirwana draaide weer, en probeerde de eekhoorn terug te vinden.

thanks

"Meen je dit? Wat ben jij voor haarbal? Tuurlijk mag je nog blijven! Je moet zelfs!" zei Nirwana lachend. Kiba glimlachte terug naar haar. Zijn zus keek rond. "Misschien moeten we toch maar eens wat jagen, we hebben eten nodig, Kiba." zei ze. "Ja." antwoordde de sneeuwwitte kater. "Kom op, joh!" zei ze. Kiba kwam naar haar toegestapt. "Waar gaan we naartoe?" vroeg hij nieuwsgierig. De kater was blij.

“Waar gaan we naartoe?” Nirwana keek om. ”Gewoon, wat rond, er is hier genoeg eten.” Ze keek even rond, om te kijken of ze gelijk had. De muizengeuren drongen haar neus binnen, en ze keerde zich weer naar Kiba. ”Come on, volg mij gewoon, Kiba.” De witte poes liep snel weg, en rook naar de lucht.

Nirwana keek om. "Gewoon, wat rond, er is hier genoeg eten." De poes keek even rond. Na een paar seconden keerde ze zich weer om en keek Kiba aan. "Come on, volg mij gewoon. Kiba." Zijn zus liep snel weg en Kiba liep achter haar. Na een minuut stopte Kiba met rennen. "Kun je..... niet wat trager lopen." zei de sneeuwwitte kater al hijgend. De kater was het niet gewend om zo snel te rennen.

Onderwerp: Re: Why are you so nice to me? [SPT] (Nirwana)