No surrender [&Ivorygaze]

Een lichtgekleurde rode poes stapte langzaam tussen enkele struiken door. Na haar gevangen prooi naar het kamp te hebben gebracht, zat ze vaak nog even bij de rivier naar het kalm kabbelende water te kijken. Het hielp haar om haar rode kop leeg te kunnen maken en langzaam aan was de poes gesteld geraakt op haar alleen-tijd. Echter bleek, toen ze om de struiken heen was gestapt en zicht had op de rivier, dat ze haar alleen-tijd niet alleen door zou brengen. Een licht gekleurde apprentice zat aan de kant van de rivier voor zich uit te kijken. Echter hief het poesje haar witte kop bij het opmerken van de naderende warrior. Ivorygaze knikte de apprentice vriendelijk toe, alvorens zelf ook aan de kant van de rivier te gaan zitten en naar het water te kijken. 'Skewpaw, is het niet?' De rossige poes meende het kleinere poesje wel vaker gezien te hebben. Echter hadden ze nooit een woord gewisseld.

'Ivorygaze, right?' Vroeg de jongere poes, en de warrior knikte. 'Ja. Ivorygaze...' Haar stem werd dromerig en haar ogen staarden in de diepte van het water, zonder de vissen die erin rond zwommen te zien. Ze waren er nog. Zelfs in bladkaal zouden er nog enkelen te vangen zijn. Nee, RiverClan zou niet zo snel verhongeren als de andere Clans mogelijk zouden doen. Tenzij er een dikke laag ijs op het water zou komen te liggen en de vissen eronder niet langer voor hen bereikbaar waren natuurlijk. Dan zou het een ramp worden. 'Maar wat doe jij hier Skewpaw? Hoor je niet met je mentor aan het trainen te zijn?' De woorden werden op een vriendelijke toon uitgesproken.

'Wat heeft trainen überhaupt nog voor zin als ik toch geen echte warrior kan worden, door die verdomde oogafwijking?' Klonk de treurige stem van het lichtgekleurde katje. Ivorygaze wendde haar blik naar Skewpaw, en keek naar haar ogen. De ogen van het katje stonden inderdaad te ver naar elkaar toe gedraaid. 'Maar, als je een mentor hebt gekregen, betekend dat dat Stormstar nog in je geloofd. Anders zou hij je geen mentor hebben gegeven. Dus waarom zou je het niet nog proberen?' Probeerde de jonge warrior het poesje op te beuren.

Het antwoord van Skewpaw was intstemmend, maar de warrior geloofde het niet. De toon in de stem van de apprentice vertelde haar dat ze er niet meer in geloofde. En als er iets nodig was om een goede warrior te worden, was het wel een beetje zelfvertrouwen. Zonder vertrouwen was er geen motivatie, en motivatie was nodig. 'Kan ik je misschien een beetje helpen? Kun je al vissen?' Klonk de stem van de grotere poes vriendelijk. Dan had ze zelf wat te doen en kon ze ergens anders aan denken, en misschien had Skew er ook nog wat aan. En de Clan, niet te vergeten.