Searching for a collar.

Zachtjes liep Eclipse over het BloodClan kamp. Ze liep een beetje rond te neuzen. De avond viel al bijna, en het gras rondom hun kamp kreeg een soort oranje gloed. Bijna de kleur van haar ogen. De gitzwarte poes bleef stil staan, en keek om zich heen. Er liepen nog een paar katten, die net als haar zich verveelden. Bijna elke kat die je daar zag, liep wel met een halsband om. Van mooi, naar spuuglelijk, en afgeranseld. Eclipse zelf, had er nog geen. De poes vloekte een paar woordjes, en liep sjokkend verder. Ergens aan de rand van het kleine oevertje voor haar, ging ze zitten, en keek in het water. Er weerspiegelde een poes, zo zwart als de nacht met ogen als de ondergaande zon. Eclipse knikt het even toe, en begon na te denken. Ze hoopte echt ooit een Clan uit te roeien. Vooral de ShadowClan... Daar had ze écht een hekel aan. Ze hadden haar partner, en kittens vermoord. Eclipse zette haar nagels de grond in, en trok zachtjes met haar lip. Langzaam ontspande ze zich weer. Ze wist wat ze ging doen. Zichzelf bewijzen. Proberen samen met haar mede-leden, en Scourge een Clan uit te moorden. Maar voordat dat kon, had ze wel een band nodig. Een band waaraan je alle hondentanden aan vast kon maken. Om te laten zien wat je waard was. Meteen stond Eclipse op, en liep in een wilde weg de bosjes in. Hier zwierven vroeger vaak honden, en kittypets in rond. Bah. De honden geur was nog steeds niet helemaal weg. De bosjes werden steeds nauwer, en prikkeliger, en geur van honden verdween langzaam. Er was nog wel een kattenspoor te reuken, maar lang niet zo sterk meer. De scherpe takjes sneden door haar vacht heen, terwijl ze probeerde zich een weg te banen. Opeens keek ze op. Ergens in de kluwe van uitstekende takjes, hing een oude, paarse band. Eclipse' oranje ogen kregen een zachte gloed. Meteen probeerde ze er te komen, en de takjes sneden nog dieper. Kreunend zette ze nog één stap... Met haar tanden probeerde ze het oude bandje te pakken te krijgen. Ze rekte haar nek nog iets verder uit, en greep het. Meteen sprong ze weer achteruit. In haar vel zaten een paard kleine wondjes, en droop een klein druppeltje bloed van haar vacht. Eclipse vloekte even, en keek een beetje chagrijnig voor zich uit. De zwarte poes sprong op, en trippelde de bosjes uit. Eindelijk. Frisse lucht, en een open vlakte. Heel wat beter dan die naar hond-stinkende bosjes. Vlak uit het zicht van het kamp, liet ze het halsbandje vallen. Het was zo te ruiken ooit van een kittypet geweest. Het had een paarse kleur, en het stof was lichtelijk versleten. Maar nog niet helemaal gelukkig. Het was nog een prima ding eigenlijk. Maar Eclipse keek er nogal afkeurend naar. Ze had wel eens mooiere gezien... De poes raapte het bandje weer op, en liep zich een weg naar het kamp. Midden op de kale plek, liet ze het vallen, en keek om zich heen. Uit haar kleine wondjes liep nog een beetje bloed, maar dat was heel slecht te zien. Weer pakte ze het op, en liep naar een klein, oud schuurtje toen, dat al lang niet meer was gebruikt. Daar lied ze het weer vallen. Eclipse keek achterdochtig om het hoekje. Dit was de slaapplaats van Scourge, haar leider. 'Scourge, ik heb een halsband gevonden,' Zei Eclipse. Haar stem klonk zacht. Iedereen vreesde voor hem. Hij was buitengewoon slecht... Maar de poes vond dat iedereen gewoon schijterig was. Tja, ze had nou eenmaal die gedachtes... geduldig wachtte ze af.