Almost {Wintersong}

Met snelle passen stormde ze tussen de bomen heen. Haar blik was gericht op een kleine, grijze silhout. Haar klauwen werden zichtbaar en met een krachtige stoot van haar achterhand vloog ze door de lucht. De poes landde met veel kracht op de muis en deze was opslag dood. Ze werd niet voor niks Snowdrop genoemd. Toen ze klein was werd ze Snowkit genoemd omdat ze een witte pels had. Natuulijk volgde de naam Snowpaw. Maar daarna kreeg ze de naam Snowdrop omdat ze haar prooien meestal vanuit de lucht doode. Gevaar van bovenaf. Ze klemde de prooi tussen haar tanden om ervoor te zorgen dat hij zeker dood was. Ze wilde niet dat het beestje zich nog uit de poten maakten, want dat zou jammer zijn voor haar inspanningen. Ze draaide zich om en legde de muis neer bij de dichtstbijzijnde boom. Wel meteen zag ze iets bewegen. Ze verstijfde van angst en zag hoe de levensvorm naar haar toe kwam. Een Twoleg. Wat deed hij hier. Wel meteen greep ze haar prooi en klom ze de boom in. De Twoleg leek in gesprek met een ander van diens soortgenoot, waarna ze naar de boom waar zij inzat toegingen. De ene Twoleg had een raar ding vast. Wat het ook was, het zag er niet goed uit. En dat was het ook niet. Met een krachtige slag van de ene uitsteeksel van de twoleg, begon het ding te grommen. Snowdrop zette haar haren overeind en ze blies dreigend naar dergelijke, waardoor haar prooi uit haar bek viel. Veel kon het haar niet schelen, want de Twoleg plantte zijn ding in de boom, waardoor deze begon te schudden en te kraken. De witte poes keek angstig neer op de levensvormen en slikte. De warrior trok haar klauwen in en liet zich vallen. Ze draaide zich om zodat ze op haar poten zou vallen. Met een zachte plof landde ze op de grond. Direct daarna viel ze neer. Een doordrongen pijn reikte naar haar rechtervoorpoot. Toch stond de poes op en probeerde ze zo ver mogelijk van de twolegs te gaan. Haar poot kon ze niet neerzetten en de pijn die erdoor ging leek ondragelijk. Al mankend probeerde ze terug naar het kamp te gaan. Daar zou ze wat rusten en dan zou het beter gaan... Toch?

Wintersong spitste haar oren, ze dacht dat ze namelijk wat gehoord had. Een bevestiging kwam toen ze het geluid nog een keer hoorde en ze draaide haar blik naar de plek waar ze dacht dat het geluid vandaan zou moeten komen. Ze zag daar een muisje zitten en zakte in een sluiphouding. Ze moest de muis zien te vangen, alle prooi kwam nu wel goed uit voor de clan en dus ook de muis. Ze sloop dichterbij en maakte zich klaar om op de muis te springen. Ze zette zich af van de grond en landde op de plek waar de muis had moeten wezen, alleen het diertje was ervandoor gegaan. Snel ging ze achter de muis aan, maar ze was al te laat en voor ze het wist was de muis in een hol gegaan. Een beetje teleurgesteld begon ze de lucht opnieuw in haar op te nemen, maar werd plots opgeschrikt door het geluid van iets. Ze had geen idee wat het was, maar niet ver bij haar vandaan zag ze twee twolegs. Een van hun hield iets in zijn hand en daar kwam het geluid vandaan. Ze drukte haar lichaam tegen de grond en keek naar wat de twolegs aan het doen waren. Eigenlijk moest ze hier weg wezen, maar voor ze daar de kans toe kreeg trok iets haar aandacht. Ze zag een witte kat uit de boom springen waar de twolegs bezig waren en besloot dat het beter was als ze misschien toch met meerdere waren. Ze sloop laag bij de grond in de hoop dat de twolegs haar niet zouden opmerken en kwam steeds dichter bij de poes. Ze begon nu ook wat sneller te lopen en het duurde niet lang voor ze de afstand had overbrugd naar de poes toe. Ze merkte alleen op dat de poes wat mank liep. "Wat is er gebeurd?" Ze wist het al wel een beetje, maar toch wilde ze liever van de poes horen wat er was gebeurd.

Toen een witte silhout op haar netvlies verscheen, probeerde ze zich wat te ontspannen. Dat ging nogal moeilijk met die poot. "Wat is er gebeurd?" Vroeg de poes. Ze stopte en tilde haar slechte poot wat op. "Ik was aan het jagen toen", de pijn dwong haar, haar bek te sluiten. Ze sloot haar ogen en probeerde de pijn te baas te zijn. Dit lukte, grotendeels. Langzaam opende ze haar gele ogen terug. "Toen er twolegs verschenen, ik vluchtte... In die boom en sprong er toen uit", opnieuw schoot er een pijnscheut door haar slechte poot. "Ik denk dat ik verkeerd ben geland", Ze probeerde haar poot neer te zetten, maar de pijn daarin liet het niet toe. Ze tilde wel meteen haar poot terug op. "Ik denk dat het gewoon even zal pijn doen, meer niet", probeerde ze. Ze wilde niet dat de katten tijd voor haar moesten maken. Ze was nu toch al een probleem voor ThunderClan, ookal deed ze niks. Of toch zo voelde het... Ze probeerde terug verder te wandelen, wat deels lukte met de mank-tred.

"Ik was aan het jagen toen" Begon de poes uit te leggen. Alleen Wintersong zag dat Snowdrop stopte vanwege de pijn. "Toen er twolegs verschenen, ik vluchtte... In die boom en sprong er toen uit" Ze wist meteen over welke boom de poes het had, degene waar de twolegs bezig waren met iets. "Ik denk dat ik verkeerd ben geland" Het was duidelijk dat de poes last had van haar poot. "Ik denk dat het gewoon even zal pijn doen, meer niet." Ze keek even naar de poes, dat kon wel zo zijn, maar er kon ook meer aan de hand zijn. "Je zou misschien toch beter even naar Maskheart kunnen gaan." Zei ze tegen Snowdrop. De poes was alleen alweer begonnen met lopen en Wintersong begon naast haar te lopen. "Je mag op mij leunen als je dat wilt." Ze had geen idee of Snowdrop het zou accepteren, maar aanbieden kon ze het altijd.

"Je zou misschien toch beter even naar Maskheart kunnen gaan." Zei Wintersong. Snowdrop schudde haar kop. Wat als ze Maskheart nu stoorde? Andere gingen voor en omdat zij even onhandig was geweest betekent niet dat ze Maskheart erbij moest betrekken. Zelfs Wintersong kon weggaan, als nu één van de Twolegs iets deed en er iets met Wintersong gebeurde, dan was het allemaal haar schuld geweest. Of wat als er nu een roofdier aanviel? Moest ze dan toekijken hoe de witte poes zichzelf verwonde. Nee, dat kon ze niet toezien! De witte poes kwam naast haar lopen en zei; "Je mag op mij leunen als je dat wilt." Snowdrop schudde opnieuw haar kop. "Je kan gaan als je dat wilt, Wintersong", zei ze. "Je brengt jezelf alleen maar in gevaar als je bij mij blijft." Ze probeerde haar stem zo doordringend mogelijk te maken, maar het lukte niet...

Het was al snel duidelijk voor Wintersong dat de poes niet naar Maskheart wilde. Waarom wist ze nog niet echt, maar misschien zou ze erachter komen. "Je kan gaan als je dat wilt, Wintersong." Ze keek even in de richting van Snowdrop. Ze was niet van plan om de poes hier achter te laten, vooral niet nu ze last had van haar poot. "Je brengt jezelf alleen maar in gevaar als je bij mij blijft." Dat was niet waar, dat gevaar was er altijd, het maakte niet uit of je nou samen met iemand was of niet. "Ik blijf bij je. Of je het nu wilt of niet." Ze was in ieder geval niet van plan om Snowdrop nu in de steek te laten. "En ik ben niet bang voor gevaar. Dat gevaar is er namelijk altijd, ook als ik niet bij je ben." Voegde ze er nog aan toe. Ze hoopte maar dat ze de poes had overtuigd.

"Ik blijf bij je. Of je het nu wilt of niet." Ze keek even naar de helderblauwe ogen van Wintersong. Ze wilde niet dat er nog iemand naar Starclan moest door haarzelf in gevaar te brengen. "En ik ben niet bang voor gevaar. Dat gevaar is er namelijk altijd, ook als ik niet bij je ben." Haar goudgele ogen gleden terug naar de bomen. Ze knikte. "Maar als het te gevaarlijk wordt, zorg je er ongedeerd van wegkomt," Ze wist wel dat een ware clankat haar niet achter ging laten. Toch zou ze zichzelf opofferen als het nodig was. Wat was Thunderclan nu met zo'n nutteloze kat als zij. Een zucht ontsnapte uit haar bek en ze strompelde langzaam verder.

Age: 12 moons
Gender: Female
Rank: Warrior

"Maar als het te gevaarlijk wordt, zorg je er ongedeerd van wegkomt," Wintersong keek even naar Snowdrop, ze was niet van plan om de poes in de steek te laten, maar ze moest wel iets zeggen dat de poes gerust zou stellen. "Dat zullen we wel zien als er een gevaar dreigt." Ze wilde namelijk ook weer niet zeggen dat ze gewoon weg zou gaan, dat klonk ook weer zo raar. Ze zou in ieder geval haar best doen om de poes te helpen als er gevaar zou dreigen, ook al wist ze wel dat Snowdrop zich waarschijnlijk schuldig zou voelen als haar dan wat overkwam. Dan was er dus maar een oplossing: Snowdrop helpen en zelf niet gewond raken of iets anders krijgen.

"Dat zullen we wel zien als er een gevaar dreigt." Snowdrop keek even naar Wintersong, maar wende haar blik snel van de kattin. Ze knikte kort en strompelde verder. Nu begon ze al de scene in het kamp in haar kop af te spelen. Maskheart zou komen, enzovoort... Een zucht verliet haar bek, terwijl haar oogleden wat over haar ogen zakten en ze haar blik op de grond sloeg. Nee, ze zou gewoon direct naar haar nest gaan en haar daar oprollen. Ze zou Wintersong wel nog informeren over haar plannen, maar nu niet, niet hier. Ze stapte steeds verder weg van de plek van haar val en ook het geluid van dat ding stierf langzaam weg, ookal stopte het om te zoveel keren. De grijwsitte kattin wist dat ze al een eindje wandelden en er was nog steeds gebeurt, gelukkig.

Note: Niet erg huwr + ik heb wat door gedaan ;3

Age: 12 moons
Gender: Female
Rank: Warrior

Wintersong liep rustig verder en merkte dat het geluid van het ding dat de tweebenen aan het gebruiken waren steeds zachter werd. Ze wist nog steeds niet wat de tweebenen aan het doen waren geweest en liever wilde ze het ook niet weten. Je wist namelijk maar nooit wat een tweebeen ermee kon doen tegen een kat. Het zou nog wel een stukje lopen zijn naar het kamp, maar het maakte haar niet uit dat het nog zo lang zou duren. Ze was alleen wel blij dat er nog niks gebeurd was, je wist het namelijk maar nooit en als er nu iets zou gebeuren, dan zouden ze best wel grote problemen hebben.