It's never safe ~ Gloomyclaw

Tag: Gloomyclaw
Words: 290
Notes: Heb de postsheet al lang niet meer gebruikt ;p

All the pain and the truth. I wear it like a battle wound

Aurypaw

Net als je denkt dat een dag niet erger kan, begint het te regenen. Aury was uit het kamp gegaan om gewoon even de sleur te verbreken en eigenlijk wou ze even gaan kijken bij het moeras. Toen ze op ongeveer de helft was, ging het ineens regenen. Het begon zacht maar de druppels werden steeds dikker en vielen steeds sneller, een typische Leaf-fall regen zou je kunnen zeggen. Ze had haar plannen om moeten gooien en kon nu niet naar het moeras. Er was normaal al een grote kans dat je vast kwam zitten, maar als het regende was het moeras nog sompiger en ze wou het niet riskeren. Ze probeerde te schuilen onder een boom, maar de naaldbomen in hun territorium waren daar nou niet echt geschikt voor. Uiteindelijk vond ze een soort klein gat onder een boom waar ze in kon schuilen. Ze ging er eens goed in liggen en keek naar de druppels die buiten vielen. Het zorgde voor een ritmisch tikken op de boom. Ze viel bijna in slaap als ze niet ineens een zacht gegrom achter haar hoorde. Langzaam draaide ze haar hoofd om en ze keek recht in één paar ogen. Het gegrom werd harder en Aurypaw kwam langzaam omhoog. Pootje voor pootje liep ze achteruit het hol uit. Het beest deed ineens een grote sprong naar voren en Aury deed op haar beurt een grote sprong naar achteren. Ze kwam uit het hol terecht en rende snel weg. Ze keek om om te kijken of het beest haar volgde, maar ze zag hem niet meer. Plots knalde ze tegen iets aan en viel ze om. ’Kun je niet even uitkijken.’ Zei ze boos tegen de kat voor haar terwijl ze weer opstond.

©rachel

Gloomyclaw was uit het kamp gegaan om wat te gaan jagen, maar het begon weer te regenene. Als er iets is wat Gloomyclaw haatte was het wel regen.. of nee, eigenlijk zowat alles.
De zwart-witte kater moest de jacht ophouden omdat alle prooi hun hollen waren ingevlucht om de grote natte koude regendruppels te ontwijken.
Wat rondstrompelend haalde Gloomyclaw voorzichtig een voor een zijn poten uit het drassigge modderwater van het moeras. Bwa!
Plots botste een poes tegen hem op, ’Kun je niet even uitkijken.’ Zei ze boos tegen Gloomyclaw voor haar terwijl ze weer opstond. Ze was een gingercat en nog apprentice, zo te ruiken zat ze bij hem in de shadowclan. 'Kun jij niet uitkijken stuk uitschot? Je lijkt even bang als een kittypet! zei Gloomyclaw kwaad sissend. Hij likte zijn vacht weer goed en keek voor voor zich uit naar de leerling. 'En wie ben jij nu weer?' zei hij, al wat gekalmeerd naar nog wel licht sissend.

Tag: Gloomyclaw
Words: 230
Notes: Sorry korte post >.<

All the pain and the truth. I wear it like a battle wound

Aurypaw

Ze bekeek de kat die ze voor zich had. Zwart wit, groene ogen en zo te zien net warrior. 'Kun jij niet uitkijken stuk uitschot? Je lijkt even bang als een kittypet!’ Gloomyclaw, ineens kwam de naam van de kat bij haar op en ze verachtte het nu al. De kater begon zijn vacht te likken en Aurypaw liet een lachend gesnuif horen. ’Sorry dat ik je kapsel heb verpest hoor.’ Zei ze met een namaak zoete stem. 'En wie ben jij nu weer?' Dit klonk iets minder boos, maar Aurypaw liet zich niet verassen. Ze bleef in de aanvalhouding staan, licht gespannen en klaar om ervandoor te gaan, als een boog. ’Aurypaw.’ Zei ze hooghartig. ’Dochter van Innerghost en Flamepelt, ik heb mijn goeie looks van mijn vader.’ Ze grinnikte even en liet de blik over de kat voor haar lopen. ’En aangezien jij zo lelijk als een tweebeen bent ben jij waarschijnlijk Gloomyclaw, of niet?’ Ze knipperde onschuldig en hield haar kopje scheef. Toen verscheen er een grote grijns op haar snuit, alsof ze klaar was om aan te vallen. Ze schatte de kat in op iets meer dan 10 manen, dus meer dan dubbel zo oud als haar. In een gevecht zal ze alles op alles moeten zetten, maar er was een kans dat ze niet dood zou gaan, en dan durfde ze het aan.

©rachel

’Sorry dat ik je kapsel heb verpest hoor.’ Zei de poes met een zoete stem, maar Gloomyclaw liet zich niet verbazen, het was nep. Gloomyclaw negeerde het en keek haar onderzoekend aan, apprentice, ginger kleurig, groene ogen. 'En wie ben jij nu weer?' zei Gloomyclaw iets minder boos. De poes stond nog steeds in aanvalshouding en keek hem aan alsof ze Of elk moment in de aanval zou gaan Of elk moment er als een poesipoes vandoor kon gaan. ’Aurypaw.’ Zei ze hooghartig. ’Dochter van Innerghost en Flamepelt, ik heb mijn goeie looks van mijn vader.’ 'Ah, die. Ja.' Gloomyclaw keek haar wat onderzoekend aan en ging relext zitten. Toen ze dat zei van haar goeie looks keek hij haar aan. 'Blijkt zo.' Zei hij oderdrukt onder de indruk -maar wel zo dat je het wat aan zijn stem kon herkennen-, inderdaad. Ze zag er niet zo slecht uit, maar complimenten gaf Gloomyclaw alleen aan vrienden. Aurypaw grinnikte even en liet de blik over de kat voor haar lopen. ’En aangezien jij zo lelijk als een tweebeen bent ben jij waarschijnlijk Gloomyclaw, of niet?’ Ze knipperde gespeeld onschuldig en hield haar kopje scheef. 'Ja ik ben Gloomyclaw, en over dat eerste zal ik maar zwijgen he?' Zei hij met een grijns 'Want anders zou ik wel eens een klap kunnen krijgen van u, aangezien je momenteel zo opgefokt staat als zo'n schoothondje van een tweebeen' Toen verscheen er een grote grijns op Aurypaws snuit, alsof ze klaar was om aan te vallen.. ze was iets van iets meer dan de helft van Gloomyclaws leeftijd en hij zou haar wel aankunnen. Gloomyclaw bleef echter relaxt en ontspannen zitten. 'Fok je niet zo op. Je mentor is net zoals jouw weet je? Jullie lijken op elkaar, of nee ik vergis me. Je mentor heeft je zo gemaakt.' Deze geruchten deden zo de ronde, Gloomyclaw had ze wel eens opgepikt, dat Aurypaw heel anders was voor ze die mentor had gekregen.

Tag: Gloomyclaw
Words: 302
Notes: ~

All the pain and the truth. I wear it like a battle wound

Aurypaw

~ Je weet dat er Poes staat bij Gloomyclaw? ;o Het is een kater right?

'Ja ik ben Gloomyclaw, en over dat eerste zal ik maar zwijgen he? Want anders zou ik wel eens een klap kunnen krijgen van u, aangezien je momenteel zo opgefokt staat als zo'n schoothondje van een tweebeen' Ze kon de grijns wel van zijn snuit af slaan, maar ze hield zich in en bleef rustig naar de kater kijken met de grijns op haar snuit. ’Zo, wordt ik nu al aangesproken met u.’ Ze klonk nep verrast, maar toen kwam de klap. 'Fok je niet zo op. Je mentor is net zoals jouw weet je? Jullie lijken op elkaar, of nee ik vergis me. Je mentor heeft je zo gemaakt.' Boos gingen haar nagels in en uit. Haar lip ging iets omhoog en een zacht gesis kwam eruit. ’Jij weet helemaal niks over mij.’ Ze spuugde de woorden uit, elke letter zat vol woede. Diep van binnen wist ze dat het waar was, maar de woede overheerste. ’Waag het om nog maar één ding over Darkfire en mij te zeggen.’ Haar rug stond nog steeds gebogen terwijl ze langzaam een stap naar voren deed. Deze kat kon haar uiterlijk en haar doen beledigen wat hij wou, maar dat was het. Het was niet slim om een gevecht aan te gaan, maar als er niks anders opzat, ze zou niet terugkrabbelen. De regen kwam nog steeds neer op haar vacht en ze was inmiddels doorweekt. Ze waren beide kortharig, dus dat was een voordeel in hun kant. Het haar plakte aan haar lichaam vast en liet elke beweging van haar spieren zien. Ze was al redelijk gespierd voor een kattin van haar leeftijd, alhoewel Gloomyclaw ook niet ongespierd was. Ze siste nogmaals, maar nu harder. Deze ruzie kon nog wel is uitlopen op een mooie oefenwedstrijd voor als ze warrior werd.

©rachel

Na zijn opmerking begon de poes te sissen. ’Jij weet helemaal niks over mij.’ ze klonk woedend, Gloomyclaw keek haar onbewogen aan en boog lichtjes zijn hoofd opzij. Hij leek wel te zeggen, "dacht je?" maar ze had wel grotendeels gelijk. ’Waag het om nog maar één ding over Darkfire en mij te zeggen.’ Haar rug stond nog steeds gebogen terwijl ze langzaam een stap naar voren deed. 'Ik zou niet durven.' Gloomyclaw keek haar rustig en berekenend aan met zijn groene ogen, de regen toonde hem dat ze gespierd was en zeker geen watje. Ze was waarschijnlijk snel, gezien aan de spieren en ook sterk. Ze zou hem kunnen verwonden en met een goed portie geluk zelfs kunnen overwinnen, maar dat betwijfelde Gloomyclaw. Want hij is altijd al een goede vechter geweest maar geen goede jager. Aurypaw siste nogmaals, maar nu harder. Deze ruzie kon nog wel is uitlopen op een gevecht. 'Rustig nou, vechten is niet nodig. vechten doe je niet om je moed te tonen, of om je eer te tonen, je doet het niet om te verwonden. Vechten doe je voor je vrienden en kennissen te beschermen. Dus ik wil nu niet vechten.' zei hij terwijl hij haar berekenend en neutraal, met een spatje kilheid, aankeek.
Gloomyclaw stond soepel en snel recht om zich even uitterekken en dan weer ging zitten. 'Wat doe je hier?' vroeg hij met die bedenkelijke groene kijkers, ofdat de rest weer vergeten was.

Tag: Gloomyclaw
Words: 321
Notes: ~

All the pain and the truth. I wear it like a battle wound

Aurypaw

'Ik zou niet durven.' Zijn houding was berekend en rustig. Langzaam verslapte ze iets, zodat ze niet meer zo strak in de aanvalshouding stond, als een granaat klaar om af te gaan. 'Rustig nou, vechten is niet nodig. vechten doe je niet om je moed te tonen, of om je eer te tonen, je doet het niet om te verwonden. Vechten doe je voor je vrienden en kennissen te beschermen. Dus ik wil nu niet vechten.' Er was een beetje kilheid te zien in zijn blik, maar voor de rest niks vijandigs. Aury trok één wenkbrauw op terwijl ze normaal ging staan. ’Niet om je eer te verdedigen of je moed te tonen? Wat is dat nou weer voor een onzin. Je moet je niet laten kleineren door anderen.’ Mauwde ze neutraal met een vleugje spot. De regen kletterde nog steeds door en er vormde langzaam modderplekken op de grond en op haar wit-rode poten. Haar nagels trok ze weer in, ze kon zich niet eens herinneren dat ze ze uit had. Gloomyclaw rekte zich uit en ging zitten op de natte ondergrond. Die moest gek zijn, om in de modder te gaan zitten, dacht Aury grinnikend, maar van die grinnik was aan de buitenkant niks te zien. 'Wat doe je hier?' De kater vroeg het alsof dit alles niet was gebeurt, alsof hij haar niet had beledigd. Woede kwam weer omhoog, maar dit keer kon ze het temmen. ’Dat kan ik net zo goed aan jou vragen, jij stond in de weg.’ Ze zei het bozer dan bedoeld, maar daar viel nu niks maar aan te doen. ’Ik was gewoon een wandeling aan het maken toen het begon te regenen en ik moest schuilen. Op een gegeven moment was ik het stilzitten zat en liep ik maar weer verder.’ Het hele er-zat-een-beest-in-het-hol had ze er maar uitgelaten, ze zou er alleen maar meer uitzien als een watje.

©rachel

’Niet om je eer te verdedigen of je moed te tonen? Wat is dat nou weer voor een onzin. Je moet je niet laten kleineren door anderen.' Toen de rosse apprentice dit had gezegd draaide Gloomyclaw een fractie van een seconde met zijn ogen.

Toen Gloomyclaw zijn vraag had gesteld antwoorde Aurypaw met verborge woede, Maar hij negeerde dat. ’Dat kan ik net zo goed aan jou vragen, jij stond in de weg.’ Ze zei het redelijk boos ’Ik was gewoon een wandeling aan het maken toen het begon te regenen en ik moest schuilen. Op een gegeven moment was ik het stilzitten zat en liep ik maar weer verder.’ zei ze, neutraal.

Gloomyclaw had aandachtig geluisterd. Maar ze hield iets verborgen in haar verhaal. Dat merkte hij wel, maar verder besteede hij er geen tijd aan. Waarschijnlijk had het toch geen zin om het haar te vragen. 'Ik was gaan jagen, maar door de regen was de prooi niet te vinden en was ik dus op terugweg naar het kamp. Toen kwam ik jouw tegen.'

Tag: Gloomyclaw
Words: 201
Notes: Klein ~

All the pain and the truth. I wear it like a battle wound

Aurypaw

De druppels werden zachter, het zou zo gaan stoppen met regenen waarschijnlijk. 'Ik was gaan jagen, maar door de regen was de prooi niet te vinden en was ik dus op terugweg naar het kamp. Toen kwam ik jouw tegen.' Aury ging weer normaal overeind staan. ’Dan ziet dit er dus uit als een ongelukkige ontmoeting.’ Mauwde ze toonloos naar de kater. Ze schudde haar vacht uit en keek naar de kater voor haar met haar ogen half dicht. Nog steeds vertrouwde ze hem niet, maar hij kon er eigenlijk ook niks aan doen dat ze elkaar tegenkwamen. Ze schraapte even met haar nagels over de grond heen. De regen was nu niks meer dan zacht getik en ze werd niet meer doorweekt. Ze tilde haar poot op en begon eraan te likken en ermee over haar kop te gaan. Het werd er niet beter op, maar ze voelde zich in ieder geval schoner. ’Dan stel ik voor dat we nu allebei terug naar het kamp gaan en hier niet meer over praten.’ Haar stem was nog steeds toonloos en ze knikte naar de kater. Ze draaide zich om richting het kamp en begon langzaam te lopen in de richting.

©rachel

De gingerpoes ging opweg naar kamp en Gloomyclaw dus ook, nu de regen minderde en de drassig grond langzaamaan opdroogde kon hij mischien nog wat vangen om niet met lege poten naar de clan terug te keren..
Gloomyclaw besloot zich om te keren en terug naar de voedselrijke gebieden te gaan en daar een muis of wat te vangen.
Als hij geluk had.

-einde topic.. denk ik Smile

Onderwerp: Re: It's never safe ~ Gloomyclaw