{OPEN}

De bruin gestreepte apprentice keek licht slaperig om zich heen. het was niet haar gewoonte om 's nachts buiten in het winclan territorium rond te gaan zwerven. Ach ja, voor alles moet en eerste keer zijn. Had ze zich bedacht. De maan stond op haar vertrouwde plaats, hoog boven de bodem. Een leaf-fall briesje woelde door het hoge gras en liet de weinige bladeren op de bodem opvliegen. Een geeuw verliet Owlpaws weidopengesperde bek en de ademwolkjes stegen op naar de hemel. Een beweging in de ooghoek van de gestreepte apprentice trok haar aandacht. "Is daar iemand?", vroeg ze.

Met wijd opengesperde ogen lag de gouden apprentice in zijn nest. Al de hele nacht kon hij de slaap niet vatten, en dus lag hij maar te kijken naar de andere slapende apprentices. Opeens stond een bruingestreepte poes recht en liep ze naar buiten. Nu werd zijn nieuwsgierigheid gewekt, dus stond hij reht en volgde hij haar. De weg naar buiten was niet zonder obstakels, en tegen dat hij buiten was had hij tegen tenminste vijf andere apprentices gebotst. "Is daar iemand?", vroeg de poes opeens, toen hij net buiten was. "Niet zomaar iemand.", antwoordde hij, terwijl hij ietsje dichterbij kwam. De maan scheen en liet hun vacht oplichten met een zilveren gloed. Nu was het pas duidelijk waarom zijn naam "Golden"paw was, als je die gouden glinstering zag. Hij proefde de lucht eens en herkende de andere appentice nu als Owlpaw, die altijd al een dengenootje van hem geweest was.

"Niet zomaar iemand.", zei een vaag bekende stem voordat een apprentice die ze als Goldenpaw kende tevoorschijn kwam. "Dag Goldenpaw", zei de bruine windclan apprentice glimlachend. "kun jij ook niet slapen?", vroeg Owlpaw voordat ze zich teen voor teen uitrekte. De maan legde een zilverkleurige gloed over hun vacht. Een geeuw verliet Owlpaws weidopengesperde bek. Misschien was ze toch niet zo klaarwakker als ze had gedacht.

Onderwerp: Re: {OPEN} ${OPEN} Icon_minitime$