Blij trippelde een gestreepte kater de Apprenticeden uit. Hij had net een lekker dutje gedaan en zijn lichaam zat alweer vol energie. Maar nu wist Streampaw niet wat te doen, jagen? Of toch op zichzelf trainen? Een paar vrienden bijmaken? Of Vanillapaw opzoeken? De kater wist het niet dus bleef 'ie maar rondlopen tot er iets zacht zijn poten aanraakte. iets zachts en klein. Iets dat heel erg leek op kittenvacht. De kater voelde hoe zijn lijf met een kleine poef de grond raakte en moest vervolgens niezen door het stof dat opvloog. Verbaast keek de kater naar wat er voor zijn voeten was gekomen en ja hoor, daar was een kleine kitten. Ineens barstte de kater in lachen. Waarom wist hij niet, om de kitten om zichzelf? Het maakte hem eigenlijk niets uit.