Sunnykit rende door het kamp, ze achtervolgde een blaadje dat voortgedragen werd op de wind. Op haar snoet stond, zoals bijna altijd, een vrolijke glimlach. De hyperactieve kitten sprong omhoog, nog steeds achter het blaadje aan. Ze was zo gefocust op het blaadje dat ze haar omgeving vergat. Plots botste ze tegen een kat aan die uit het niets verschenen leek te zijn. "Oeps, sorry!" miewde ze snel. Ze keek even naar de kat waar ze tegenaan was gebotst en de glimlach op haar gezicht verscheen weer. "Timberpaw!" riep Sunny, misschien iets harder dan nodig was. Ze had Timberpaw al een tijdje niet meer gezien, hij had het vast te druk gehad met trainen. "Hoe gaat het?" vroeg ze.