Wrong Den {Winterhowl}

Langzaam begon Tinderkit haar verkenningsgebied uit te strekken naar een groter gedeelte van het kamp. Nu ze de nursery en het gebied ervoor redelijk had verkend... Wilde ze ook andere dingen zien! Haar nog onhandige waggelpasjes brachten haar naar een den waar ze al heel erg veel katten in en uit had zien gaan. Voorzichtig bleef ze eventjes voor het hol staan, nieuwsgierig naar binnen turend. Maar toen ze nog een stapje zette, verloor ze haar evenwicht door de lichte helling naar beneden en tuimelde ze zo tegen een nest aan die vlak bij de ingang lag. Wat beduusd schudde Tinderkit haar kopje. Niet helemaal de bedoeling.

{Eerste post voor Winterhowl!}

Met ritmische bewegingen ging de borstkas van de calico poes zachtjes op en neer. Een koude wind speelde een beetje met de lange haren die wat slordig over elkaar heen gedrapeerd waren nu. Toen er echter een lichte bons te voelen was op haar buik opende ze een van haar ambere ogen langzaam en mompelde wat. Pas nu zag ze dat er een wittig bolletje wol lag, in haar nest nog wel. Verontwaardigd keek de kattin op. "Wel heb je ooit." Miauwde ze wat verwonderd en keek slaapdronken naar de kitten.

Wat verwonderd en toch ook wat geschrokken keek Tinderkit omhoog naar de warrior die ze net gewekt had. Haar witte vachtje stond ondertussen recht overeind van schrik. Dit was niet de bedoeling geweest... "Ik.. ik benne hier niet." Miauwde ze wat geschrokken, het eerste wat bij haar opkwam. Ze krabbelde wat achteruit, zichzelf los makende van het nest van de warrior.

De kitten was duidelijk ook geschrokken, en haar blik verzachtte iets. "Ik.. ik benne hier niet." Miauwde de kit geschrokken en deens wat achteruit voor haar. "Het geeft niet, Tinderkit, toch?" Zei ze en legde haar kop toen neer om een beetje op dezelfde hoogte te komen met de kleine poes. "Ik ben Winterhowl." Als ze het goed was moest dit een van Lionroar's kittens zijn, dus moest ze haar niet bang maken, anders kreeg ze een boze deputy achter zich aan.

Tinderkit keek wat wantrouwig naar de poes, haar koppie kon niet goed omvatten hoe de poes haar naam wist. "Hoe weet jij dat..?" Miauwde ze dus zachtjes, terwijl de kille wind aan haar pels beet en haar deed rillen. "Winterhowl.. Oké.." Mompelde ze daarna, de naam uitproberende. Ze begon al steeds meer klanken te leren en dat maakte haar blij, maar toch kon ze het nooit laten om de klanken van een nieuwe naam uit te proberen.

De kit was duidelijk verwonderd over het feit dat ze haar naam wist. "Hoe weet jij dat..?" Miauwde het katje zachtjes en leek haar iets wantrouwend aan. "Tinderkit, jouw vader heeft een hoge plaats in de Clan, zoals je misschien wel weet, en dus kent iedereen de namen van jouw en je siblings wel." Een glimlachje sierde haar lippen toen de kitten wat begon te spelen met de klanken van haar naam. "Winterhowl.. Oké.." Mompelde de witte kitten toen zachtjes.

Wat verbijsterd luisterde Tinderkit naar de woorden die haar toegespeeld werden en fronste er eventjes lichtjes door. Er zaten zo nu en dan best moeilijke woordjes tussen... "Papa..? Maar Papa's nest is toch ook op de grond..?" Mompelde ze zachtjes, niet heelmaal begrijpende wat Winterhowl nu vertelde, maar wel begrijpende dat het iets goeds was.

"Papa..? Maar Papa's nest is toch ook op de grond..?" Ze greens kort naar de kit die het niet helemaal begreep. "Laten we dan maar gewoon zeggen dat jouw papa heel erg.. bekend is hier." Ze glimlachte naar de kitten en rekte haar rug eventjes goed uit. Haar ambere ogen keken neer op Tinderkit, wat een schatjes waren het toch altijd. Soms verlangde ze wel naar een eigen familie, maar tegen andere Warriors, met name katers, was ze heel anders.

Tinderkit keek met een nieuwsgierige blik naar de veel grotere poes. "Papa bekend..?" Herhaalde ze vragend. "Ikke wil net zo bekend zijn als papa!" Besloot ze vervolgens vrolijk, niet echt een idee hebbende wat het inhield. Ondertussen kreeg ze het toch wel best koud... Ze leek eventjes te twijfelen, maar klom toen eigenwijs in Winterhowl's nest, hopende warmte te vinden.

De kitten keek nu erg nieuwsgierig naar haar. "Papa bekend..?" Herhaalde Tinderkit toen vragend. "Ikke wil net zo bekend zijn als papa!" Ze zag dat de kitten het koud had en toen klom ze haar nest in om warmte te zoeken. Ze sloeg haar pluizige staart rond te kitten en glimlachte toen naar haar. "Dat komt wel goed." Zei ze en glimlachte toen naar het witte bolletje vacht.

Zachtjes snorde Tinderkit toen de staart van Winterhowl haar omhulde als een warme, levende deken. Ze krulde zich wat meer op en legde haar kopje op de staart zodat ze nog wel naar Winterhowl kon kijken. "Je benne net zo warm als mama..." Mompelde ze zachtjes, zichzelf nog wat verder innestelende.

Een tedere glimlach verscheen op haar gezicht toen de kitten zich snorrend oprolde toen ze haar staart om haar heen krulde. Een koude wind blies nu buiten en ze zag hoe het kamp steeds wat meer verduisterd werd, ook al was het gewoon dag. Een grote regenbui trok over het kamp heen, en langzaam begonnen dikke druppels uit de hemel te vallen. "Je benne net zo warm als mama..." Mompelde ze zachtjes en Winderhowl glimlachte zachtjes. Ze zou de kitten, als de bui wat minder werd, terug brengen naar de nursery, maar als ze dit nu zou deed zou Tinderkit wel eens ziek kunnen worden, en omdat haar moederinstinct op kwam treden was dat wel het laatste wat ze de kitten toewenste. "Je kan hier blijven tot de regen over is." Zei ze en keek naar Tinderkit.

Door vernauwde blauwe ogen keek Tinderkit naar het water wat langzaam naar beneden begon te tikken. "Het luchtwater is weer terug..." Miauwde het poesje zachtjes, haar kopje wat scheef houdende. Ze kroop wat verder over de staart van Winterhowl heen om het beter te kunnen aanschouwen, maar de kille bries die door de ingang kwam joeg haar al snel weer terug tussen de warme vacht van Winterhowl. Licht rilde ze tot ze het weer wat warmer kreeg. Haar vachtje was nog lang niet dik genoeg om de kou buiten te houden. "Mama zal zich zorgen maken..." Mompelde Tinderkit zachtjes, maar ergens was het ook wel heel aanlokkelijk om hier te blijven.

"Het luchtwater is weer terug..." Miauwde het poesje zachtjes en Winterhowl keek hoe de kitten half over haar staart klom om het beter te kunnen zien. Toen er echter een kille windvlaag de Den binnenstroomde krabbelde ze weer terug naar het warme gedeelte. "Mama zal zich zorgen maken..." Mompelde Tinderkit toen. "Geen zorgen, ze weet vast wel dat jij slim genoeg bent om niet in de problemen te komen." Zei ze liefkozend en legde haar kop weer neer op haar poten.

Tinderkit krulde zich nog wat dichter op in de warme pels van Winterhowl en maakte een tevreden knor geluidje. Ze wreef eventjes met haar voorpootjes over haar kopje heen en legde haar kin, nog licht geschramd omdat ze een keer tegen een steen geklapt was, op de staart van Winterhowl neer. Ze begon licht weg te doezelen door de warmte en het ritmische getik van de regen. "Oké.." Murmelde de kitten zachtjes terwijl er een tevreden gesnor uit haar mondje ontsnapte.

Ze keek naar de kitten die zich op krulde en haar kopje in haar doezelige staart plaatste. De oogjes van Tinderkit begonnen al wat dicht te vallen. "Oké.." Murmelde ze en snorde tevreden. Winterhowl liet haar ogen ook langzaam dichtvallen. Ze luisterde naar het ademhalen van Tinderkit en het getik van de regen op het gras in het kamp.

Het zachte getik van de regen op de bovenkant van de Den had de gevlekte poes wakker gemaakt uit haar toch al lichte slaap. Sinds dat haar kittens geboren waren, had ze niet echt meer fatsoenlijk kunnen slapen. Telkens weer hielt ze een oog en een oor open voor als er iets met d'r kittens aan de hand was. Ook nu was ze weer wakker geworden en telde, inmiddels puur uit automatisme, de koppies die bij haar buik lagen. Één, twee, drie, vi-. Wacht, waar was vier? Waar was Tinderkit gebleven? Voorzichtig, zonder de andere kittens wakker te maken, stond Icyrose op en keek de nursery rond. Ze rook de geur van Tinderkit nog wel, maar die leiden naar buiten toe, de regen in! Oh dear starclan, ze was toch niet met deze regen naar buiten gegaan!? Ze keek van haar kittens naar de regen buiten in het kamp. Ze kon wel heel eventjes naar buiten sneaken om te kijken of haar dochter daar was.
Terwijl ze de regen op haar vacht voelde tikken, probeerde ze de vervaagde geur van Tinderkit te volgen, waarbij ze uiteindelijk uit kwam bij de Warrior Den. Vanuit de ingang bleef ze staan kijken en vond uiteindelijk Winderhowl met een bekend wit pluizige balletje bij d'r liggen. Er stond een glimlach op d'r gezicht, terwijl Icyrose dichterbij kwam. "Ze slaapt?" vroeg ze zachtjes aan Winterhowl. Eigenlijk wist ze dat ze kwaad moest worden op Tinderkit, maar ze lag er nu vredig bij te slapen en het was niet haar schuld geweest dat het was gaan regenen. "Ik kan wel eventjes hier blijven voordat ik weer terug moet naar de rest van het nest. Hoe kwam ze hier terecht, Winterhowl?" vroeg ze daarna aan de poes.

[Toestemming van Babs :'D]

Tinderkit strekte haar pootjes eventjes lichtjes uit toen ze een bekende toch zachte stem hoorde. Ze murmelde eventjes zachtjes en kroop nog wat dichter in de pels van Winterhowl, maar uiteindelijk opende ze toch slaperig haar heldere blauwe oogjes. De flamepoint poes keek wat slaapdronken naar haar moeder die de den binnen kwam. Het duurde eventjes voordat ze daadwerkelijk registreerde dat haar mama echt in de den was, maar toen dat eenmaal gebeurde begon ze zachtjes te snorren. Tinderkit strekte haar voorpootje uit naar haar moeder, al was die veel te ver weg om aan te raken. Het voelde toch alsof mama dan dichterbij was. "Mama.." Murmelde ze zachtjes en snorrend.

Winterhowl opende een half oog toen ze wat gestommel de Den in hoorde komen. Al snel zag ze dat het Icyrose was, die haar kitten op was komen zoeken. Ze glimlachte naar de kattin en keek toen weer naar Tinderkit. "Ze slaapt?" Winterhowl knikte zachtjes om Tinderkit niet te wekken nu ze lag te slapen. "Ik kan wel eventjes hier blijven voordat ik weer terug moet naar de rest van het nest. Hoe kwam ze hier terecht, Winterhowl?" De calico poes keek naar Icyrose en toen weer naar Tinderkit. "Ze kwam hier plotseling naar binnen rollen." Zei ze en greens toen even naar Icyrose. Ze voelde Tinderkit wat bewegen toen ze haar pootje uitstrekte. "Mama.." Murmelde het poesje en Winterhowl greens weer even naar Icyrose. Op z'n schatje kon je gewoon niet boos worden.

Icyrose glimlachte toen Tinderkit langzaam wakker werd en d'r pootjes naar haar uitstrekte. De gevlekte kattin had het nooit zo op kittens gehad, maar haar moeder instinct had het overgenomen en het begon dr wel te bevallen. Al was het in de nursery ontzettend saai...
"Mama," piepte haar dochter en Icyrose knikte. "Mama is hier," miauwde ze zachtjes, terwijl ze haar staart voor de neus van Tinderkit liet bungelen. Ze glimlachte en keek Winterhowl aan. "Dank je voor het oppassen," miauwde ze dankbaar. Daarna richtte haar blauwe ogen zicht weer op het witte pluizenbolletje. "Tinderkit? Kom je met mij mee terug naar de nursery?" vroeg ze zachtjes, terwijl ze ging zitten. Ze moest nu wel echt weer terug naar de nursery, de andere kittens zouden het koud krijgen en ze wilde het de andere queens niet aan doen dat ze ging lopen jammeren om drinken.