Revenge!

Toen de tabby zijn blik naar buiten liet glijden, zag hij de rode avondgloed van een ondergaande zon. Firework zou misschien nu gaan eten ofzo of net terugkeren van een patrouille. Een grijns verscheen op zijn gelaat en hij sprong overeind, de doorns die hij voorzichtig onder zijn nest had gelegd, kwamen tevoorschijn, maar voordat hij uit de Apprentice Den glipte, keek hij nog even rond. In z'n eentje liep hij wel de kans om alle schuld over zich heen te krijgen. Birchpaw koos de Apprentice die nest hem lag en gaf Lakepaw een por. "Hey, jij!" Siste hij zachtjes. "Zin om iets ondeugends te doen?" Grijnsde hij vervolgens.

OOC; Eerst Lakepaw (:

De reactie die hij kreeg, deed hem grijnzen. Mooi! Hij had gelijk de goede kat gepakt! "Zolang ik maar niet uit de clan word gegooid," Als Everstar dat zou doen, dan zou deze Clan onderhand wel twee keer zo leeg zijn. "Wat had je in gedachten?" Birchpaw kroop terug naar zijn nest en schoof met een van zijn voorpoten de doorns naar Lakepaw toe. "Mijn Mentor is echt heel vervelend en dus wilde ik zijn nest gaan versieren met deze." Hij wenkte naar de doorns. "Maar ik heb rugdekking nodig. Dus? Dan sta ik bij je in het krijt."

De apprentice grijnsde en liep terug naar zijn nest. Daar haalde de jonge kat een hoop dorens van onder. Deze scherpe dingen schoof hij vervolgens naar Lakepaw. "Mijn Mentor is echt heel vervelend en dus wilde ik zijn nest gaan versieren met deze." Lakepaw volgde zijn blik naar de dorens. "Maar ik heb rugdekking nodig. Dus? Dan sta ik bij je in het krijt." De zwarte-witte kater kreeg een grijns om de lippen. "Nice," zei hij. Zijn ogen glinsterden van plezier. "Goed plan, wanneer gaan we?" Vervolgde hij waarna hij even vlug de den rondkeek. Hij zag dat geen enkele apprentice hen opmerkte, goed... Perfect zelfs! Hoe minder getuige hoe beter.

"Nice," Birchpaw's grijns werd breder. Goed dat Lakepaw zo enthousiast was! "Goed plan, wanneer gaan we?" Dit verraste hem wel wat, maar goed, hij had zijn plan ook nog niet volledig onthuld. "Ik denk nu, nu is die luilak nog aan het eten ofzo of nog uit het kamp. Ik wil hem zo snel mogelijk te pakken krijgen met deze mooie dingetjes." Grijnsde hij. "Pak jij de ene helft?"

De grijns van de tabby werd groter. "Ik denk nu, nu is die luilak nog aan het eten ofzo of nog uit het kamp. Ik wil hem zo snel mogelijk te pakken krijgen met deze mooie dingetjes." Zei hij. Lakepaw knikte. "Pak jij de ene helft?" Hij keek even naar de dorens en daarna terug naar Birch. Hoe zouden ze ooit deze dorens uit de den smokkelen naar de Warriors den? Zijn blik gleed langs de ingang van de den en toen popte een idee bij hem op. "Ik heb een idee," zei hij kalm, waarna hij even naar de apprentice keek en zich daarna omdraaide. Hij was deze middag wat mos gaan halen en ze naast zijn nest gepropt. Als het dan kouder werd, kon hij zich lekker in de planten verstoppen. Zijn oranje ogen gleden over de stapel en stopte bij een grote lap. Hij pakte het mos op en liep toen terug naar Birchpaw. Daar liet hij de lap vallen. Zijn ogen gleden langs de contouren van de plant. Hij trok zijn linkerpoot op en haalde uit met zijn nagels, waardoor de lap in twee werd gesneden. Hij keek terug naar de dorens en leunde wat naar voren om er een paar op te pakken. Vervolgens legde hij ze in de het mos. Het groen lag op de grond, zodat het juist nog minder zou opvallen. Snel legde hij alle dorens in de twee lappen, daarna trok hij de punten naar het midden, waardoor het een soort zakje werd. Hij grijnsde en keek terug naar de apprentice. "Zullen we je mentor eens verassen door zijn nest wat warmer te maken met mos?" De grijns op zijn lippen was groot. Als Birch humor had, snapte hij het wel. Zijn oranje ogen gleden naar één pakketje en hij greep het bij de uiteinden vast, waarna hij deze langzaam optilde. Gelukkig waren dorens niet zo zwaar, anders had het mos het al lang begeven onder het gewicht van de stekels. De zwarte-witte kater liep voor naar de uitgang van de den en wachtte daar op de andere kat.

"Ik heb een idee," Verrast keek Birchpaw op, hij had natuurlijk niet gevraagd om input. Lakepaw kwam al snel terug met meer mos en een frons verscheen op het gezicht van de jonge Apprentice. Wilde hij nou het nest groter maken? Dat was toch helemaal niet logisch? De lap mos werd op de grond gelegd en in tweeën verdeeld, vervolgens werden de doorns erop gelegd en de volgende handelingen maakten het allemaal duidelijk. Natuurlijk! Zo zagen ze er niet zo verdacht uit! "Zullen we je mentor eens verassen door zijn nest wat warmer te maken met mos?" Birchpaw grijnsde en knikte opgelaten. Snel pakte hij het tweede zakje op en trippelde de Den uit. Snel liet hij zijn blauwe blik over de open plek gaan, maar liep al snel verder om geen aandacht op zich te vestigen. Met een totaal onschuldige blik trippelde hij de open plek over en keek geen enkele keer over zijn schouder, dat zou natuurlijk argwaan wekken. Toen hij in de Warrior's Den was aangekomen, die veel groter was, ging hij een paar nesten langs totdat hij die vieze geur rook. Bij dat nest aangekomen liet hij het zakje voorzichtig vallen en keek of Lakepaw al aangekomen was.

Birch snapte zijn sarcasme en grijnsde, waarna hij Lake's voorbeeld nam en zijn deel oppakte. De gestreepte kater passeerde hem en Lakepaw volgde hem. Beide liepen ze strak door, alsof er niks aan de hand was en ze werkelijk een verassing voor Birch's mentor gingen maken. Al snel hadden ze de Warrior's Den bereikt, zonder enige nieuwsgierige pottenkijkers aan te trekken. Perfect. Al grijnzend volgde de gevlekte apprentice de tabby kater. Nu ze hier waren, konden ze gemakkelijk zien wie hen aanstaarde. En nu er geen Warriors in de den waren, konden ze naar hartenlust doen wat ze maar wilden. Al snel stopte Birchpaw bij een nest waar hij de zak dorens liet vallen. Lakepaw stapte naar hem toe en liet zijn deel op de grond naast de zak vallen. "Ik zal wel op de uitkijk staan," zei hij. "Als ik 'Poten in de modder' zeg, verberg je de dorens onder die mos," zei hij. "Ik zal ze proberen uit de den te houden, maar ik kan je niks beloven," vervolgde hij voordat hij opstond en snel naar de uitgang trippelde. Het zwakke zonlicht dat de avond meebracht voelde warm aan op zijn pels, ookal was het Leafbare. Als je uit de wind zat, was het eigenlijk best nog mooi weer. De zwart-witte apprentice keek even naar de contouren van de uitgang en besloot om buiten te zitten, dat viel minder op. Dus ging hij naar buiten en ging hij vlak naast de uitgang zitten. Zijn ogen stonden ontspannen, ookal brandde achter deze blik een ijskoude grijns. Dit ging echt lachen worden.

"Ik zal wel op de uitkijk staan," De tabby knikte. Dat was waarschijnlijk beter, want Lakepaw zou nooit snappen wat voor een haat hij jegens Firework voelde. "Als ik 'Poten in de modder' zeg, verberg je de dorens onder die mos," zei hij. "Ik zal ze proberen uit de den te houden, maar ik kan je niks beloven," De Apprentice keek op en zag dat de zwart witte kater uit de Den verdween om daar de wacht te houden. Vervolgens richtte hij zijn blauwe blik weer op het nest, waar zijn mentor sliep. Dit was nog maar het begin van zijn wraak, hij wilde die Warrior zoveel pijn als mogelijk was doen! Birchpaw spitste zijn oren, zodat hij het seintje kon horen.