Ze viel niet op met haar witte vacht in de sneeuw. Ze zou alleen geroken kunnen worden. Blue-eye sloop in de richting van de stepping stones. Ze rook een beetje Thunderclan, maar vooral Riverclan. Langzaam kwam ze omhoog. Ze zag ook geen andere katten, en liep dichter naar het water toe. Het was grotendeels bevroren, en vast wel dik genoeg om op te staan. Toch deed ze het niet. Ze had ervaring met brekend ijs. Ineens schoten er weer miljoenen vragen door haar hoofd. Zou ze weg durven lopen? Zou iemand merken dat ze weg was? Zou ze overleven? Die warrior code boeide haar niet zo heel veel. Als ze zelf maar gelukkig was. Maar ze zou toch niet weg kunnen rennen voor de stemmen in haar hoofd, die haar zeiden dat ze niets kon. Dat niemand haar aardig vond. Dat niemand haar zou missen. Ze ging zitten. Waarom mest ze nou zo twijfelen. Waarom kon ze niet, durfde ze niet gewoon weg te rennen. Waarom!!!