Thank StarClan it's dinner time. [+open]

Doodop slofte de zwart witte poes het kamp in en richtte haar hongerige, groene blik gelijk op de prooistapel. Het aanblik al deed haar maag samen knijpen en haar speekselklieren overwerken. Snel wierp ze een blik door het kamp, dat door de avondzon een oranje gloed had gekregen, en toen ze niet echt veel katten zag die haar kant op keken rende ze naar de prooistapel. Ze was te hongerig om kieskeurig te zijn, dus trok ze een eekhoorn uit de stapel en ging naast de kleine berg liggen om te eten. De eerste hap was alsof StarClan zelf een spreuk over het stukje prooi had uitgesproken om het lekkerder te doen smaken en Shrew zonk even weg in de eerste hap.

OOC; Open (:

'Ah die wilde ik net aan een van de oudste geven.' Ze sperde haar groene ogen verrast open en keek naar de jonge Apprentice voor haar, Moonpaw. Even vergat ze dat zij hier de touwtjes in handen had en drukte haar oren schuldig tegen haar nek. "Nou.. ehm.. ik.. uh.." Mompelde ze en schudde haar kopje even. Oh ja. "De Elders kunnen ook wel één dagje zonder eekhoorn, toch?" Glimlachte ze vervolgens toen ze zag dat de Apprentice niet echt verontwaardigd was. "Anders zal er wel een jachtpatrouille speciaal voor hen naar buiten gaan. Niemand heeft graag een mopperende Elder, toch?"

'Natuurlijk Shrewstar. Maar ik zie hier al eentje liggen.' Het knagende schuldgevoel verdween weer even en ze zucht opgelucht toen Moonpaw zich had omgedraaid om de eekhoorn naar de Elders te brengen. 'Maar we kunnen niet altijd krijgen wat we willen toch?' Shrewstar knikte glimlachend. "Inderdaad, dus--" Ze werd onderbroken door een bekende stem en een bekende kater. "Hallo mam" Snorrend keek Shrewstar naar haar zoon, die zoveel gegroeid leek te zijn. Ze strekte haar nek en gaf hem een lik over zijn voorhoofd. "Is het goed als ik erbij kom?" De Clanleader glimlachte en keek even naar Moonpaw. "Van mij wel, maar natuurlijk mag de dame beslissen." Glimlachte ze en gaf Moonpaw een knipoog.

Thrushdive strekte zijn nek en poten terwijl hij het kamp binnen liep. Een solo patrouille achter de rug. Hij wist dat dat officieel niet telde als patrouille. Maar wat kon het hem schelen? Er was het niets raars op gevallen in zijn eentje. Dus niks aan het handje.
Verder op in het kamp zag hij zijn moeder zitten, met twee apprentices, waaronder zijn broertje, Sharppaw... tot zo ver hij hem kende. Thanks mum. Hij vernauwde kort zijn ogen, dacht nog eens goed na, en besloot toen naar hun toe te lopen. "En hallo, mam," hij wende zijn blik naar Sharpaw. "Kleine broer," hij zette een grijnsje op. Vervolgens keek hij naar Moonpaw. "En Moonpaw," hij ging zitten, sloeg zijn ongebruikelijke lange staart over zijn poten, en keek van kat, naar kat, naar kat, benieuwd wat hier van komen ging, gezien hij zijn moeder al enkele weken na zijn ceremonie niet meer had gezien. Hij wist dat hij zijn reputatie weer wat had opgekrikt, ondanks zijn tegen van met Ashdrizzle, enkele dagen geleden, de littekens waren hier en daar nog te zien. Hij had daar verder niet veel meer over gehoord. Stond daar geen straf op? Voor beide warriors? Veel maakte het hem niet uit. Ergens had het wel zijn ogen geopend, en tot zo ver hij wist, ook die van zijn rivaal.

De Apprentice was even stil gevallen, maar zodra ze haar goedkeuring had uitgesproken ging Sharppaw zitten. Wat was het toch een heer, zeg. Shrewstar schudde haar kopje glimlachend. "En hallo, mam," Hoorde ze een nieuwe stem zeggen en ze keek lichtelijk fronsend op. Daar stond hij dan, Thrushdive, de pels van zijn vader had hij overgenomen. Maar wat Shrew eigenlijk afleidde waren de littekens die over zijn lijf waren verspreid. Ze merkte niet op dat Sharppaw was stilgevallen en stond op en deed snel een paar passen naar haar oudere zoon. "Wat is er gebeurd?" Vroeg ze op moederlijk toon en cirkelde even om de Warrior heen. Even legde ze haar witte voorpoot op zijn flank, om er zeker van de te zijn dat het niet nep was. Nee, het was levensecht. Ze deed weer een paar passen terug en keek Thrushdive in zijn ogen aan. "Heb je iets te vertellen of houd je het liever voor jezelf?" Ze bedoelde niets streng, haar toon was daar te moederlijk voor. Voor even vergat ze dat zij en Thrushdive op het moment een ruzie hadden, het was nog steeds haar zoon!

Hoe vaak kwam het voor dat Thrushdive werd overrompeld? Niet vaak. De laatste tijd gebeurde er inderdaad rare dingen. Na een gevecht met Ashdrizzle, had Ashdrizzle hem geholpen terug te brengen, samen met Snowynight. Snowynight en hij waren weer vrienden. Thrushdive had zich zelf er toe gezet om Ashdrizzle een soort van te accepteren. En nu, hoe zijn moeder nu naar hem keek, bezorgd, moederlijk. Dat was lang geleden. "Wat is er gebeurd?" Vroeg Shrewstar moederlijk bezorgd. Thrushdive zweeg. "Heb je iets te vertellen of houd je het liever voor jezelf?" Vroeg Shrewstar toen. Wow, bijzonder. "Ik heb genoeg te vertellen, maar niet nu," miauwde hij op rustige toon. Hij keek met een scheef glimlachje naar zijn moeder. Hier stonden consequenties op, wat er gebeurd was. 'Ook hallo Thrushdive..' hoorde hij Moonpaw zeggen. Hij gaf de apprentice een kleine grijns, wist hij veel wat die apprentice doen ging, of aan het doen was, of wat voor moment hij had verstoord. "Dus, Sharppaw, je weet toch wel dat ik je broer ben?" miauwde hij, terwijl hij zijn kop naar hem toe boog. Dit was zijn eerste moment dat hij zijn broertje echt aansprak. Hij had heel boos kunnen worden op zijn moeder, haar beschuldigen van hier tot aan Darkforest, maar dat vond hij niet nodig. Die problemen? Daar was hij wel klaar mee, daar zou hij enkel vroegtijdig grijze snorharen van krijgen.

"Ik heb genoeg te vertellen, maar niet nu," Het glimlachje dat hij op haar richtte was geen goed excuus voor al die littekens op zijn lichaam. "Hmm.. Oké dan, maar je weet dat mijn Den altijd open is al je iets kwijt moet." Zei ze vervolgens en ging weer op haar vorige plekje zitten. Thrushdive richtte zich tot Sharppaw, die duidelijk niet zeker wist wat hij nu moest. "Ik wist wel dat ik nog broers en zussen had maar ik wist nooit wie dat waren." Shrew drukte haar wang tegen die van Sharppaw. "Je hebt ook nog twee oudere zussen hoor, Strugglebug en Saltdale, maar die heb ik al een tijdje niet meer gezien." Glimlachte ze en at de laatste beetjes van haar eekhoorn op.

"Hmm.. Oké dan, maar je weet dat mijn Den altijd open is al je iets kwijt moet." Was zijn moeders antwoord. "Ik kom later vandaag nog wel even langs," miauwde hij op een wat zachtere toon, niet dat niemand dat horen was, maar gewoon zo'n zachte toon die zei dat het onderwerp wel gesloten was, en dat hij er later op terug kwam.
"Ik wist wel dat ik nog broers en zussen had maar ik wist nooit wie dat waren." Thrushdive knikte bedenkelijk. "Aha, bij deze, ik Thrushdive ben je grote broer die je een hoop wijze lessen kan mee geven," zei hij met een grijns. Yes, a lot wise lessons... 'Hij is echt dat zie je zo.' Hoorde hij Moonpaw zeggen die hem bekeek als of hij een zeldzame eekhoorn was. "Je hebt ook nog twee oudere zussen hoor, Strugglebug en Saltdale, maar die heb ik al een tijdje niet meer gezien." Thrushdive likte zijn lippen en wierp een blik op een rat van de prooi stapel. hij rekte zijn nek en pakte zijn rat. Nu zijn rat. Ja, hij zou wat meer een familie kater gaan worden.

"Ik kom later vandaag nog wel even langs," Shrew knikte wat. Er was dus wel iets, maar ze besloot haar mond maar even te houden, omdat Thrushdive er nu duidelijk niet over wilde praten. Sharppaw werd door zijn grote broer voorgesteld en Shrew besloot deze stilte even te besteden aan het wassen van haar voorpoten. "Goedenavond, Shrewstar." De zwartwitte poes keek even op en zag dat Fawnpaw naar de prooistapel was gekomen. De Apprentice die haar niet heel erg lang geleden zo onrespectvol had behandeld, maar zich nu weer gedroeg. De Clanleader gaf een kort knikje en ging weer verder met haar wasbeurt. De zwarte Apprentice ging zitten naast Thrushdive en dat was wel weer wat er gebeurde.

Ergens voelde Thrushdive zich een beetje raar. Zijn moeder die zich als een moeder gedroeg tegen over hem, als een moeder met zorgen, en zorgen had je niet als je niet om iemand gaf. Hij gaf zelf ook wel om zijn moeder, maar hij had enkele moons nog de oorlog met zijn moeder verklaard, en haar daarna niet meer gesproken, zelfs genegeerd. En dan nu dit? Ag wat, hij sloot er vrede mee. Zijn jongere broertje leek wat in shock, begrijpelijk, ja, alle begrip voor. En Fawnpaw kwam er bij. De poes die hij graag mocht, een goede vriendin. Moonpaw begon vragen te stellen aan Shrewstar. Hij stond op. "Weet je wat... Ik ga nog even wat dingen doen... Ik zie je zo, mam," miauwde hij, met een knikje naar Shrewstar, gevolgd door een knikje naar de anderen. Hij draaide zich om, en liep er vandoor.

OOC: Topic uit~