Thank StarClan it's dinner time. [+open]

Doodop slofte de zwart witte poes het kamp in en richtte haar hongerige, groene blik gelijk op de prooistapel. Het aanblik al deed haar maag samen knijpen en haar speekselklieren overwerken. Snel wierp ze een blik door het kamp, dat door de avondzon een oranje gloed had gekregen, en toen ze niet echt veel katten zag die haar kant op keken rende ze naar de prooistapel. Ze was te hongerig om kieskeurig te zijn, dus trok ze een eekhoorn uit de stapel en ging naast de kleine berg liggen om te eten. De eerste hap was alsof StarClan zelf een spreuk over het stukje prooi had uitgesproken om het lekkerder te doen smaken en Shrew zonk even weg in de eerste hap.

OOC; Open (:

Ze was de hele dag al in de weer met leerlingtaken te volbrengen, maar het was geen enkele moeite voor haar. Nee ze deed het graag beter dan in het kittennest te moeten verblijven. Ze liep rustig door het kamp ze moest nu nog de oudste hun prooien geven en ze zouden ook weer te verden zijn. Met een snelle hap onderweg want ze wist wie wat graag wilde nam ze een prooi van de stapel en trippelde vrolijk naar het eldersden toe en legde een dikke haas voor de poten van een van de oudste. Deze knikte haar dankbaar toe en ze renden weer naar buiten om de volgende prooi op te halen. Ze keek toe hoe hun leidster naar de prooistapel toe rende en een eekhoorn greep om die daarna op te peuzelen. Ze kon soms wat brutaal overkomen, maar voor Shrewstar had ze een groot respect. 'Ah die wilde ik net aan een van de oudste geven.' zei ze met een duidelijk gespeelde teleurstelling, maar ze grijnsde zachtjes en had een respectvolle houding tegenover Shrewstar terwijl ze de prooistapel langs keek of ze niet nog een eekhoorn zag liggen...

'Ah die wilde ik net aan een van de oudste geven.' Ze sperde haar groene ogen verrast open en keek naar de jonge Apprentice voor haar, Moonpaw. Even vergat ze dat zij hier de touwtjes in handen had en drukte haar oren schuldig tegen haar nek. "Nou.. ehm.. ik.. uh.." Mompelde ze en schudde haar kopje even. Oh ja. "De Elders kunnen ook wel één dagje zonder eekhoorn, toch?" Glimlachte ze vervolgens toen ze zag dat de Apprentice niet echt verontwaardigd was. "Anders zal er wel een jachtpatrouille speciaal voor hen naar buiten gaan. Niemand heeft graag een mopperende Elder, toch?"

Moonpaw glimlachte zachtjes en keek Shrewstar rustig aan. 'Natuurlijk Shrewstar. Maar ik zie hier al eentje liggen.' zei Moonpaw lichtjes verontschuldigend en trok de eekhoorn aan zijn staart uit de berg verse prooi en trippelde even snel weg om die eerst naar de elder te brengen en knikte vriendelijk naar haar en trippelde weer naar buiten. Ze liep om de berg verse prooi heen om te zien of Shrewstar er nog lag en ging voor haar zitten. Zelf had ze al gegeten dus hoefte ze geen prooi te pakken als het niet nodig was. 'Maar we kunnen niet altijd krijgen wat we willen toch?' vroeg ze rustig en sloeg haar staartje om haar pootjes heen.

Verveelt keek een apprentice zijn nieuwe den rond. Het was nog even wennen voor de kater om in de apprenticeden te slapen. Maar hij was er wel erg blij mee. De kater voelde zijn lege maag knorren dus besloot hij zich te gaan verwennen met een beetje eten. Langzaam stond de apprentice op om vervolgens zijn ledematen uit te rekken. De kater wist niet hoe lang hij had liggen rusten maar voor zijn spieren voelde het als een eeuwigheid. Niet dat de kater nog niets had gedaan. Sharppaw had braaf zijn apprenticetaken vervult. Nou ja hij had alles gedaan wat een apprentice zou moeten doen behalve jagen sinds de kater dat nog niet had geleerd. Langzaam begon de kater richting de uitgang van de den te lopen. Hier en daar zag hij al wat apprentice slapen dus probeerde Sharppaw zich zo stil mogelijk te verplaatsen. Eenmaal in de uitgang van de den moesten zijn groene ogen wennen aan het schemerende licht van de ondergaande zon. Zijn ogen hadden hun kitten-blauwe kleur verloren en waren nu bijna helemaal groen. En zijn vacht had wat meer zwarte vlekken gekregen en was nu meer in evenwicht met de hoeveelheid wit. Alles samengebracht was hij bijna helemaal het kleinere beeld van zijn moeder Shrewstar. Toen zijn blik de prooistapel bereikte zag de kater niet alleen maar een hoop doodde prooien maar ook twee katten die ernaast zaten. En toevallig was één van die katten. Rustig maar toch vol met energie liep de kater richting de prooistapel. Hij trok er een klein konijn tussenuit en liep om de stapel heen naar de andere katten. Eenmaal aangekomen legde de kater het konijn voor zijn poten en begon te spreken. "Hallo mam" Begon de kater met respect in zijn stem, respect die er was omdat het zijn moeder was en ook de respect voor ene leader samengevoegd. Toen keerde de kater zich naar de andere apprentice. "Hallo Moonpaw?" Vervolgde de apprentice niet zeker of hij de naam juist had. "Is het goed als ik erbij kom?"

'Natuurlijk Shrewstar. Maar ik zie hier al eentje liggen.' Het knagende schuldgevoel verdween weer even en ze zucht opgelucht toen Moonpaw zich had omgedraaid om de eekhoorn naar de Elders te brengen. 'Maar we kunnen niet altijd krijgen wat we willen toch?' Shrewstar knikte glimlachend. "Inderdaad, dus--" Ze werd onderbroken door een bekende stem en een bekende kater. "Hallo mam" Snorrend keek Shrewstar naar haar zoon, die zoveel gegroeid leek te zijn. Ze strekte haar nek en gaf hem een lik over zijn voorhoofd. "Is het goed als ik erbij kom?" De Clanleader glimlachte en keek even naar Moonpaw. "Van mij wel, maar natuurlijk mag de dame beslissen." Glimlachte ze en gaf Moonpaw een knipoog.

Thrushdive strekte zijn nek en poten terwijl hij het kamp binnen liep. Een solo patrouille achter de rug. Hij wist dat dat officieel niet telde als patrouille. Maar wat kon het hem schelen? Er was het niets raars op gevallen in zijn eentje. Dus niks aan het handje.
Verder op in het kamp zag hij zijn moeder zitten, met twee apprentices, waaronder zijn broertje, Sharppaw... tot zo ver hij hem kende. Thanks mum. Hij vernauwde kort zijn ogen, dacht nog eens goed na, en besloot toen naar hun toe te lopen. "En hallo, mam," hij wende zijn blik naar Sharpaw. "Kleine broer," hij zette een grijnsje op. Vervolgens keek hij naar Moonpaw. "En Moonpaw," hij ging zitten, sloeg zijn ongebruikelijke lange staart over zijn poten, en keek van kat, naar kat, naar kat, benieuwd wat hier van komen ging, gezien hij zijn moeder al enkele weken na zijn ceremonie niet meer had gezien. Hij wist dat hij zijn reputatie weer wat had opgekrikt, ondanks zijn tegen van met Ashdrizzle, enkele dagen geleden, de littekens waren hier en daar nog te zien. Hij had daar verder niet veel meer over gehoord. Stond daar geen straf op? Voor beide warriors? Veel maakte het hem niet uit. Ergens had het wel zijn ogen geopend, en tot zo ver hij wist, ook die van zijn rivaal.

Moonpaw zag dat Sharppaw er ook bij kwam en ze had graag meer van Shrewstar willen horen wat ze te zeggen had gehad, maar dat zou ze nu vast nooit meer te weten komen? Het katertje had natuurlijk dezelfde of bijna dezelfde tekeningen als zijn moeder wat Moonpaw wel leuk vond. Het stond de jonge apperntice goed net als die groene ogen. Niet dat ze verliefd op hem was. Nee hoor. Ze kreeg niet gelijk mee wat Shrewstar bedoelde, maar toen ze de woorden van de clanleider even snel voor zichzelf voor de geest haalde bloosde ze flink. Maar goed dat ze haar bezat! 'Euhm... Ik... Van mij mag je wel blijven hoor.' kwam er verlegen uit. Ze vond het een hele eer dat Shrewstar haar menig vroeg. Ze kon dat natuurlijk ook bij de andere clanleden vragen, maar toch voelde ze zich er ondanks dat trots op. Een andere kat kwam erbij zitten. De onenigheid tussen Thrushdive en een andere kat had ze niet echt meegekregen. Maar toen had ze vast nog liggen slapen??? Ze hoorde zijn woorden en ze knikte enkel toe. Haar familie lag vast nog te slapen of ze waren met hun mentoren aan het jagen. In haar situatie gezien had ze nog geen mentor en toch hoopte Moonpaw dat ze die binnen kort te horen kreeg wie die eer toe komen zou? Nu vervulde ze nog de leerlingtaken binnen het kamp, maar ze hoopte snel te kunnen gaan trainen... 'Ook hallo Thrushdive..' oh Starclan wat leek ze zich klein te voelen nu!!! Maar ze bleef dapper uit haar ogen kijken en niets van haar gevoelens te tonen. Ze wilde zeker niet voor Shrewstar's ogen laten merken dat ze best in de piepzak zat over dat ze hier alleen tegenover Shrewstar en haar jongen zat. Een beetje aanmoedeging van haar broer of nichtje zou welkom zijn gewest. Maar ze hield zich groot en bad tot Starclan haar de moed en kracht te geven om zich ook zo te kunnen houden.

(Sorry voor mijn late reactie. Had het nogal druk met mijn studie.) ^^

Zodra de apprentice haar goedkeuring had gestotterd liet de zwart-witte kater zijn achterwerk zakken tot die zacht op de grond terecht kwam om zich vervolgens op het kleine konijn te richten dat nog steeds dood voor zijn poten lag. Maar net toen de apprentice zijn tanden in het vlees wou zette stopte een kater hem die hij nog niet kende. Normaal zou een andere kat Sharppaw niet zomaar hebben gestopt maar deze kater zei iets wat hij niet had verwacht. De nieuwe kater noemde Sharppaw zijn broertje. Verbaast keek de zwart-witte apprentice op van zijn konijn om vervolgens met zijn groene ogen naar de andere kater te kijken. Sharppaw wist wel dat hij ergens nog broes en zussen had maar had nooit geweten wie dat waren. En hij had op het moment toen die zijn avondeten van de prooistapel haalde al helemaal niet verwacht één van zijn broers te ontmoeten. Ineens was de kater in de plaats van hongerig in een soort van kleine shock.

De Apprentice was even stil gevallen, maar zodra ze haar goedkeuring had uitgesproken ging Sharppaw zitten. Wat was het toch een heer, zeg. Shrewstar schudde haar kopje glimlachend. "En hallo, mam," Hoorde ze een nieuwe stem zeggen en ze keek lichtelijk fronsend op. Daar stond hij dan, Thrushdive, de pels van zijn vader had hij overgenomen. Maar wat Shrew eigenlijk afleidde waren de littekens die over zijn lijf waren verspreid. Ze merkte niet op dat Sharppaw was stilgevallen en stond op en deed snel een paar passen naar haar oudere zoon. "Wat is er gebeurd?" Vroeg ze op moederlijk toon en cirkelde even om de Warrior heen. Even legde ze haar witte voorpoot op zijn flank, om er zeker van de te zijn dat het niet nep was. Nee, het was levensecht. Ze deed weer een paar passen terug en keek Thrushdive in zijn ogen aan. "Heb je iets te vertellen of houd je het liever voor jezelf?" Ze bedoelde niets streng, haar toon was daar te moederlijk voor. Voor even vergat ze dat zij en Thrushdive op het moment een ruzie hadden, het was nog steeds haar zoon!

Hoe vaak kwam het voor dat Thrushdive werd overrompeld? Niet vaak. De laatste tijd gebeurde er inderdaad rare dingen. Na een gevecht met Ashdrizzle, had Ashdrizzle hem geholpen terug te brengen, samen met Snowynight. Snowynight en hij waren weer vrienden. Thrushdive had zich zelf er toe gezet om Ashdrizzle een soort van te accepteren. En nu, hoe zijn moeder nu naar hem keek, bezorgd, moederlijk. Dat was lang geleden. "Wat is er gebeurd?" Vroeg Shrewstar moederlijk bezorgd. Thrushdive zweeg. "Heb je iets te vertellen of houd je het liever voor jezelf?" Vroeg Shrewstar toen. Wow, bijzonder. "Ik heb genoeg te vertellen, maar niet nu," miauwde hij op rustige toon. Hij keek met een scheef glimlachje naar zijn moeder. Hier stonden consequenties op, wat er gebeurd was. 'Ook hallo Thrushdive..' hoorde hij Moonpaw zeggen. Hij gaf de apprentice een kleine grijns, wist hij veel wat die apprentice doen ging, of aan het doen was, of wat voor moment hij had verstoord. "Dus, Sharppaw, je weet toch wel dat ik je broer ben?" miauwde hij, terwijl hij zijn kop naar hem toe boog. Dit was zijn eerste moment dat hij zijn broertje echt aansprak. Hij had heel boos kunnen worden op zijn moeder, haar beschuldigen van hier tot aan Darkforest, maar dat vond hij niet nodig. Die problemen? Daar was hij wel klaar mee, daar zou hij enkel vroegtijdig grijze snorharen van krijgen.

Verbaast keek de zwart-witte apprentice naar wat er voor zijn ogen gebeurde. Zijn moeder was bezorgd om een kater die hijzelf niet kende. Natuurlijk snapte hij wel dat zijn moeder bezorgd was, die kater was nog steeds haar zoon ook al kende Sharppaw hem niet maar toch... Het gebeurt niet elke dag dat een onbekende kater je zijn broer noemt. Zo bleef de kleine apprentice nog even kijken tot hij zichzelf op staren betrapte en zijn blik afwende naar het konijn voor zijn poten. Ineens was de kater zijn eetlust kwijt en zou hij het liefst het konijn terugbrengen naar de stapel prooien maar hij wist dat hij midden in een groeispurt zat dus genoeg moest eten. Toen werd de zwart-witte kater weer terug gezogen naar de realiteit toen zijn naam werd genoemd door de onbekende kater. Sharppaw had te diep in gedachten gezeten om Moonpaw te hebben gehoord toen ze de kater bij zijn naam noemde en ergens vanbinnen schaamde de apprentice zich dat hij de naam niet wist van zijn broer. Maar die schaamte werd vooral onderdrukt door de verwarring die hij voelde. Na de vraag van de warrior schudde de kleine kater nee. "Ik wist wel dat ik nog broers en zussen had maar ik wist nooit wie dat waren." Antwoordde de apprentice.

Moonpaw zag vanuit haar ooghoek hoe Sharppaw stil viel en ze giechelde even van binnen. Dat had ze net zelf gehad enkel was het wel zo dat ze niet niemand kende van haar familie. Ze stond op en liep naar de prooi stapel De laatste van de elders zou nu vast wel wakker enhongerig zijn? Ze trok een mol uit de stapel en trippelde even sbnel naar de elders den. Ja hoor daar werd ze net wakker. Moonpaw legde de mol neer en kreeg een vriendelijke begroeting die snorrend werd ontvangen. Daarna trippelde ze weer terug en ging naast Sharppaw zitten. 'Hij is echt dat zie je zo.' zei Moonpaw en vond Thrushdive pas echt een hunk! Met zijn gelittekende lichaam. Man wat kickte ze daar op. Dat waren vaak de sterkste warriors van de clan en ook vaak de stoerste!

"Ik heb genoeg te vertellen, maar niet nu," Het glimlachje dat hij op haar richtte was geen goed excuus voor al die littekens op zijn lichaam. "Hmm.. Oké dan, maar je weet dat mijn Den altijd open is al je iets kwijt moet." Zei ze vervolgens en ging weer op haar vorige plekje zitten. Thrushdive richtte zich tot Sharppaw, die duidelijk niet zeker wist wat hij nu moest. "Ik wist wel dat ik nog broers en zussen had maar ik wist nooit wie dat waren." Shrew drukte haar wang tegen die van Sharppaw. "Je hebt ook nog twee oudere zussen hoor, Strugglebug en Saltdale, maar die heb ik al een tijdje niet meer gezien." Glimlachte ze en at de laatste beetjes van haar eekhoorn op.

"Hmm.. Oké dan, maar je weet dat mijn Den altijd open is al je iets kwijt moet." Was zijn moeders antwoord. "Ik kom later vandaag nog wel even langs," miauwde hij op een wat zachtere toon, niet dat niemand dat horen was, maar gewoon zo'n zachte toon die zei dat het onderwerp wel gesloten was, en dat hij er later op terug kwam.
"Ik wist wel dat ik nog broers en zussen had maar ik wist nooit wie dat waren." Thrushdive knikte bedenkelijk. "Aha, bij deze, ik Thrushdive ben je grote broer die je een hoop wijze lessen kan mee geven," zei hij met een grijns. Yes, a lot wise lessons... 'Hij is echt dat zie je zo.' Hoorde hij Moonpaw zeggen die hem bekeek als of hij een zeldzame eekhoorn was. "Je hebt ook nog twee oudere zussen hoor, Strugglebug en Saltdale, maar die heb ik al een tijdje niet meer gezien." Thrushdive likte zijn lippen en wierp een blik op een rat van de prooi stapel. hij rekte zijn nek en pakte zijn rat. Nu zijn rat. Ja, hij zou wat meer een familie kater gaan worden.

Fawnpaw kwam nogal alleen het kamp in trippelen rond etenstijd. Ze was niet bepaald populair, zo voelde het niet tenminste. Een handjevol katten die ze kende waren het enige. Ze keek rond en zag tot haar grote verbazing Thrushdive bij zijn familie zitten. Aangezien hij de enige was die ze zag op dit moment, pakte ze een muis van de prooistapel en trippelde naar hen toe. Ze was ietsjes kleiner dan Thrushdive, maar leek al erg goed op een volwassen poes. Ze knikte respectvol naar Shrewstar. "Goedenavond, Shrewstar." Ze glimlachte en keek naar de anderen van het groepje. "Moonpaw, Sharppaw en Thrushdive." Ze grinnikte kort en was naast Thrushdive gaan zitten en keek toen naar haar muis, niet goed wetend of het verstandig was om bij Shrewstar te gaan zitten.

"Ik kom later vandaag nog wel even langs," Shrew knikte wat. Er was dus wel iets, maar ze besloot haar mond maar even te houden, omdat Thrushdive er nu duidelijk niet over wilde praten. Sharppaw werd door zijn grote broer voorgesteld en Shrew besloot deze stilte even te besteden aan het wassen van haar voorpoten. "Goedenavond, Shrewstar." De zwartwitte poes keek even op en zag dat Fawnpaw naar de prooistapel was gekomen. De Apprentice die haar niet heel erg lang geleden zo onrespectvol had behandeld, maar zich nu weer gedroeg. De Clanleader gaf een kort knikje en ging weer verder met haar wasbeurt. De zwarte Apprentice ging zitten naast Thrushdive en dat was wel weer wat er gebeurde.

Nadat Shrewstar hem had vertelt over zijn andere zussen en Thrushdive zich had voorgesteld keek de kleine kater weer naar het konijn voor zich. Behalve een paar bijtafdrukken van het oppakken was het konijn nog net zoals die was toen zijn kleine hartje nog klopte en hij tussen de bomen door sprong. Sharppaw wist dat hij eigenlijk moest eten maar hij was niet hongerig. Eigenlijk was hij een beetje in shock. Niet dat je hem daar op aan zou kunnen spreken, het is niet elke dag dat je ontdekt 2 zussen te hebben en een broer waarvan je niets wist. Nou ja, niets wist. Het is niet dat de kater niet wist dat hij nog siblings had maar toch. Hij had zijn twee zussen nog niet eens gezien en als hij ze ooit had gezien wist de kater het niet. Langzaam sloot de kleine apprentice zijn ogen, hopend dat dat zou helpen bij het verwerken van de nieuwe info. Ergens hoopte de kater om niet nog veel meer familie te hebben waar hij niet van wist. Maar aan de andere kant leek het hem wel leuk om in een grote familie te zitten. De zwart-witte kater was zo diep in gedachten dat hij niet eens opmerkte dat er een nieuwe kat bij hun was komen zitten.

Moonpaw luisterde naar wat er gezegd werd en keek op toen Fawnpaw aan kwam gelopen. Die dot har die over dat lichaampje groeide zou vast de meetste klauwen tegen kunnen houden? Gebiologeerd keek ze even naar de vacht van Fawnpaw. Haar eigen vacht was korter en dus gemakkelijker te doordringen, maar niet dat ze dat erg vond. 'Hallo Fawnpaw.' zei ze rustig en ze wenste dat ze zelfs naast Trushdive was gaan zitten! Maar ze liet niks van haar jaloezie merken. Ze keek weer naar Shrewstar. 'Shrewstar wanneer is de volgende ceremonie?' vroeg ze stilletjes en gedeeltelijk verlegen. Ze wilde het graag weten, maar ze wilde ook graag eindelijk eens gaan trainen?! Moonpaw keek Shrewstar net ze vragend maar verlegen aan. Haar ogen waren groot van opwinding en een stil verlangen, maar ze wist ook dat ze gedult hebben moest.

Ergens voelde Thrushdive zich een beetje raar. Zijn moeder die zich als een moeder gedroeg tegen over hem, als een moeder met zorgen, en zorgen had je niet als je niet om iemand gaf. Hij gaf zelf ook wel om zijn moeder, maar hij had enkele moons nog de oorlog met zijn moeder verklaard, en haar daarna niet meer gesproken, zelfs genegeerd. En dan nu dit? Ag wat, hij sloot er vrede mee. Zijn jongere broertje leek wat in shock, begrijpelijk, ja, alle begrip voor. En Fawnpaw kwam er bij. De poes die hij graag mocht, een goede vriendin. Moonpaw begon vragen te stellen aan Shrewstar. Hij stond op. "Weet je wat... Ik ga nog even wat dingen doen... Ik zie je zo, mam," miauwde hij, met een knikje naar Shrewstar, gevolgd door een knikje naar de anderen. Hij draaide zich om, en liep er vandoor.

OOC: Topic uit~

Onderwerp: Re: Thank StarClan it's dinner time. [+open]