No dancing with devils [Climbclaw]

Graypaw staarde eindeloos omhoog naar de lelijke kauw die met zijn venijnige, zwarte kraaloogjes hem recht terug staarde. De vogel zat te hoog voor Graypaw zijn bereik plus al zat hij lager betwijfelde hij ten zeerste of hij hem te pakken kon krijgen. Toch wilde hij iets doen- anders dan hier zitten. Hij sprong op en boorde zijn kleine nagels in de schors van de boom. Onhandig worstelde hij zich omhoog en tegen de tijd dat hij de eerste tak had bereikt merkte hij dat de kauw weg was. Teleurgesteld keek hij naar beneden- en merkte hij dat hij toch wel erg hoog zat. Hij voelde beginnende paniek opkomen en probeerde zich te vermannen. Rustig aan, kerel. Er is hier vast wel een weg uit.. Graypaw liet zijn hersens kraken en keek of hij misschien ergens op kon springen. Tevergeefs. Hoop bloemde op toen hij een zwart witte kater zijn kant op zag komen. "Hé kun je me helpen?" Riep hij luid vanaf boven, hopend dat de kater hem gehoord had.

Bevend omdat hij, waarachtig in een boom zat, keek hij Climbclaw benauwd aan. Zijn nieuwe SkyClan genoten hoorde in bomen .. waarom was hij nou zo stom geweest? Toen de poes enorm soepel bij hem in de boom sprong viel hij er bijna af van schrik en klauwde hij zich vlug vast met zijn voorpoten. "Graypaw!" Zei hij iets te luid en hij keek haar smekend aan. Toen ze van de tak af gleed maakte hij een geschokt geluid- alleen maar om te beseffen dat ze wel iets te soepel neer kwam. Wacht .. hoe hoog zat hij? Hij keek lang van Climbclaw naar de grond en weer terug naar de tak waar hij op zat. Hij durfde eigenlijk niet naar beneden maar Climbclaw was ook gesprongen - en had niets gebroken. Langzaam en onvast kwam hij omhoog. Hij haalde diep adem en sloot zijn ogen waarna hij ze weer opende. Als hij ze dicht had zou hij niets zien, dat was natuurlijk stom. Alles of niets.. en toen viel hij. Veel te vroeg voor zijn gevoel landde hij op vier poten in het zachte gras. Een beetje beschaamd herstelde hij zijn houding en keek weer naar de oudere poes. "Ik was niet bang en je lijkt wel een SkyClan kat met je klim kunsten" Kaatste hij naar haar, zijn trots gekwetst.

OOC: Sorry! en dat geeft niet hoor~

Graypaw knipperde langzaam en trok een gezicht. "de SkyClan katten zijn hier nog niet zo lang dus dat zou betekenen dat jouw ouders verraders waren" Zei hij zonder er erg in te hebben. Hij fronste eventjes en haalde toen zijn schouders op. "Ik bedoel je vader of moeder was ThunderClan .. en de ander was dan SkyClan- technisch gezien maakte jouw dat dan een onzuivere half clan" Legde hij uit alsof dat echt nodig was.

Graypaw keek een beetje onzeker naar Climblcaw bij zijn boze toon. Ook hij begon een beetje boos te woorden door de toon van de oudere krijger. Hij wist dat hij respect moest hebben maar hij vond zijn toon onrechtvaardig. "Tja ik kan je ook niet helpen.. ik weet wel wie mijn ouders zijn alleen. Heb je er niet aan gedacht ooit om op zoek te gaan naar je ouders" Stelde hij voor met een trekking van zijn grijze snorharen.

Graypaw fronste nogmaals. Hij vond het allemaal maar een raar verhaal. Als ze van een andere clan kwamen hoe kwam hij dan hier. "Iemand moet het toch weten?" Hield hij vol met een strenge blik op zijn gelaat. "Ik bedoel- je kunt toch niet zo maar verschenen zijn in het territorium?" Hij had een vermoeden dat de oudere katten dit misschien wisten maar .. het was al lang geleden sinds Climbclaw klein was. Al die katten waren vast al dood of aan het dementeren. Realiseerde Graypaw met een wee gevoel in zijn maag. "Voel je je wel thuis in ThunderClan?" Drong hij aan met een achterdochtige ondertoon.

Graypaw stond abrupt op en keek Climbclaw ook boos aan. Waarom reageerde ze nu zo? Het was toch een doodnormale vraag. "Aan je reactie te zien ben ik niet overtuigd!" Kaatste hij terug. "Je kunt heel goed klimmen .. misschien wás je wel een SkyClan kit en hebben je ouders je verwaarloosd" Zei hij hardop wat eigenlijk niet de bedoeling was.

Graypaw deed zijn bek open en toen weer dicht. Berouwvol en lichtelijk boos liet hij toe dat hij wegkeek naar zijn voorpoten en knikte hij. Zwijgend staarde hij weer omhoog naar Climbclaw en ging hij weer zitten. Koppig dat hij was weigerde hij zijn excuses aan te bieden aan de poes. In plaats daarvan zweeg hij en wachtte hij tot Climbclaw iets voor zou stellen of doen.

Graypaw keek de poes lang en strak aan en toen er een tijdje lang gezwegen werd nam hij maar het woord. "Ik herinner me dat ik nog wat moet doen" Hij kuchte en knikte de poes toe. Inderdaad. Hij was vergeten dat hij nog geen krijger was. Je oudere tegenspreken was één ding maar ze ook van iets beschuldigen zonder achtergrond informatie te verkrijgen. Waarom ben ik ook zó koppig. Dacht hij berouwvol en hij draaide zich om. "Zie je later wel weer" En Graypaw streek door de struiken heen. Terwijl hij stilletjes tussen de bomen doorliep merkte hij dat ze begonnen te verkleuren. De zon die op zijn vacht scheen, tussen het bladerdak door, was minder warm dan voorheen. Leaf Fall begon in te zetten. Hij slikte en liep door, vastberaden te komen waar hij moest komen.

Graypaw liep een hele tijd te piekeren. Wat hij nu ging doen waren voorbereidingen voor morgen. Maar toch.. het was een goed excuus geweest om weg te kunnen komen van Climbclaw. De poes was wijs en ouder .. veel ouder. Dat had hij niet voorzien. Toen er veel lawaai klonk in de bomen en enkele vogels verschrikt opvlogen stopte hij en keek hij omhoog. Toen Climbclaw voor zijn neus landde sprong hij met een dikke vacht achteruit, niet voorbereid voor de aanval. "Wat .. wat doe je!?" Riep hij verschrikt uit en hij ging vlug zitten om zijn vacht wat plat te likken. Licht beschaamd voor zijn reactie keek hij haar niet aan.