Just wondering about random stuff.. [Open]

Het onderscheid tussen haar donkergrijze vacht en de donkerte in de Medicine den was maar amper te zien. Enkel haar felle lichte groene ogen maakten duidelijk dat er een kat liep. Zachtjes nieste de poes even om nadien al knipperend rond te kijken. Het was niet handig voor haar om net nu ziek te worden. De temperatuur daalde in een snel tempo en dagen werden korter. Alles wees erop dat Greenleaf gepasseerd was en dat het seizoen met de naam Leaf-fall zijn intrede had gedaan. Katten zouden ziek vallen en bij de Medicine cat's komen klagen van pijn. Dat Littlepaw zelf ook zich wat minder goed begon te voelen, was wel het laatste wat ze konden gebruiken. Natuurlijk hadden ze Smokebreath nog. Maar om eerlijk te zijn wou ze al die katten niet naar hem sturen, wetend dat de kater wel de laatste was waaraan je vroeg of die je kon helpen. Hoe de katten in de Clan het hadden gedaan voordat zij Medicine cat apprentice was geworden wist ze niet. En om eerlijk te zijn had zelfs zij schrik van hem gehad in het begin. Maar hij was een uitstekende Medicine cat, en wanneer je al zo'n lange tijd bij de brombeer had doorgebracht begon je stilletjes aan gewend te raken aan zijn humeur. Ze gaf toe, er was een tijd geweest dat ze amper het verschil zag tussen haar en de kater. Dat ze iedereen af blafte, ook al was ze een kat, omdat ze in een chagrijnige periode zat. Gelukkig was die tijd voorbij.
Maar ze had afgesproken met haar mentor dat ze even de Nursery zou nakijken, om te zien of de kittens van Psychevoice het goed deden en of er vorderingen waren in hun ontwikkeling. Het was niet zo'n goed idee om haar er op af te sturen, want het laatste wat ze wou was dat de kittens haar verkoudheid overnamen. Maar Smokebreath had het druk, en ze wou hem niet nog meer last geven. Met kleine pasjes verliet de Medicine cat apprentice de den en trippelde ze in de richting van de kraamkamer. Eenmaal daar aangekomen merkte ze op dat een zwart katertje, één van de kits van het nestje dat ze kwam nakijken, net wakker was geworden. "Hey kleine rakker! Goed geslapen?" Vroeg ze vriendelijk met haar zachte stem terwijl ze met haar smalle gestalte naar hem toeliep.

Haar heldere blik hield het gestalte van de kleine kater goed in de gaten en met een zachte zucht zette de kattin zich neer op haar achterwerk. 'Ja hoor,' Miauwde hij terwijl hij wegkeek. Littlepaw glimlachte even en spitste haar oortjes. Vroeger toen ze zelf nog een kitten was had ze nooit overweg gekund met haar leeftijdgenootjes, gezien ze altijd ziek was en in de Medicine den lag. Normaal gezien zou ze nu dan ook jaloezie voelen jegens de kleine kater, maar na alles waar ze doorheen was gegaan wegens pure jaloezie voor Snowynight, kwam het niet meer vaak voor dat ze jaloers was op iemand. Met andere woorden had ze gewoon daar gewoon geen behoefte meer aan. 'Wacht... Ben jij de Medicine Cat?' Vroeg Gloriouskit plots. Littlepaw ontmoette uiteindelijk zijn goudkleurige blik weer, welke straalde van nieuwsgierigheid. "Medicine cat apprentice," Verbeterde ze hem met een klein glimlachje. Hierna stond ze op en begon ze onderzoekend aan hem te snuffelen. "Je hebt een goede neus." Merkte ze op waarna ze weer enkele stappen naar achter nam, om te vermijden dat de kit zich niet op zijn gemak zou voelen. "En je bent kerngezond." Miauwde ze vervolgens vriendelijk terwijl ze haar kopje wat schuin hield.

'Echt waar? Wauw!' Bracht de kater uit, helemaal over zijn toeren gewoon al door het feit dat hij kerngezond was. Littlepaw greens even en knikte nogmaals als bevestiging. Plots voelde ze een kleine druppel landen op haar neusje en keek ze wat vragend met haar groene blik naar boven. Daar zag ze dat meerdere donkere grijze wolken zich boven het Shadowclan kamp hadden gevestigd en deze ook nog eens een grote hoeveelheid water naar beneden lieten vallen. Het duurde dan ook niet lang of het miezerige regentje ging over naar een stortbui. 'Oh, ik ga terug naar de Nursey! Mama zal het vast niet fijn vinden als ik nu buiten zou zijn' Piepte de kater plots, waardoor de grijze kattin weer naar beneden keek. "Is goed, het zou zonde zijn als je een koude zou vatten inderdaad." Glimlachte ze vriendelijk naar de kater. 'Wat is je naam trouwens?' Miauwde hij nog zachtjes voordat hij de nursery binnen stapte. De medicine cat apprentice wiebelde eventjes met haar oren en priemde haar heldere groene blik in de zijne. "Littlepaw." Besloot ze maar te zeggen. De meeste in het kamp wisten haar naam wel, maar het kwam vast door het feit dat de kater nog niet lang op de wereld stond hij haar naam ook nog niet kende. Ach, kwalijk nam ze hem niet. Littlepaw mocht hem wel, en was er helemaal van overtuigd dat hij later vast een uitstekende krijger ging worden.