||Owlpaw|| First training, exciting, right?

Met langzame, maar imposante passen liep de kater door de kampingang naar buiten. Hij had direct erbuiten afgesproken met zijn nieuwe leerling, en wilde niet te laat komen. Het was niet lang na de ceremonie, maar hij wilde Owlpaw nog even naar haar ouders toe laten gaan, want die waren natuurlijk ook heel blij voor haar. Niet perse omdat ze hem als mentor had, maar ze was nu een apprentice. Sterker nog, zijn apprentice, en nu zouden ze beginnen aan hun eerste training. Iets waar niet alleen Owlpaw, maar ook hij, lang naar uit had gekeken.
De zon scheen hoog boven de moor, maar een koel briesje vermeed het dat de katten zouden sterven van de hitte. Het was mooi weer om te gaan jagen, en niet te heet of te koud, om te gaan verkennen. Vandaag zou hij met haar het territorium rondgaan, de kater verwachtte niet dat ze in een dag alles zouden zien, want hij wilde haar ook nog even wat uitleggen over jagen, zodat ze iets had om op te oefenen met de andere apprentices. Iets wat hij ook altijd deed, het hield je fit voor de volgende dag. Ook was het goed voor je spieren, en had de clan altijd het idee dat je goed bezig was. Ook al hadden ze dat ook als je mos naar de elders bracht. Maar dat zou de grote kater zijn apprentice morgen wel laten zien. Iedereen mag dan wel klein beginnen, er is geen reden die hij zag, dat je op de eerste dag al meteen alles moest weten over het irritantste klusje van apprentice zijn.

Gespannen van de opwinding trippelde Owl naar buiten. ze had nog even wat gesprekken met andere apprentices gevoerd, en was dan zo snel mogelijk naar buiten gegaan. In heel haar leven was de bruine poes nog maar één keer buiten geweesd, en dat was ook niet fantastisch afgelopen. Buitengekomen, zag ze dat Firework er nog niet was, of hij zich verstopte, maar dat laatste leek nogal onwaarschijnlijk aangezien zijn geur nergens te bekennen was. Rustig ging ze op de grond, tussen de verrotte bladeren, aarde en planten zitten. Ze veerde overanthousiast overijnt toen ze de rood-witte kater het kamp zag verlaten. "Dag Firework", zei ze haar best deed om haar anthousiasme onder controle te houden.

||Owlpaw|| First training, exciting, right? Uoii

Toen de kater zag dat ze er al was bekroop hem een schuldgevoel. Maae dat verdween als sneeuw voor de zon, toen hij de enthousiaste bui van zijn apprentice overnam. "Dag Firework" hij grinnikte, en liep naar haar toe. "Hey, Owlpaw," zei de kater, met nadruk op het woordje 'paw' de leerling vond het vast niet erg om er aan herinnerd te worden dat ze nu een apprentice was. Hij ging niet naast haar zitten, want ze hadden een lange dag voor de boeg. In plaats daarvan wenkte hij haar met zijn staart, en begon in de richting van het Thunderpath te lopen. Veel katten vonden dat je het Thunderpath pas moest laten zien zodra apprentices ouder waren. Maar Firework had daar zo zijn eigen ideeën over. Vooral ook omdat hij vond dat als je ermee opgroeide, het een stuk minder eng was.
Onderweg legde de kater veel uit, en stelde hier en daar een vraag, om Owlpaws kennis te testen. Iets waarvan hij gehoord had dat het erg goed werkte. "Oké, we beginnen vandaag met het territorium verkennen, en wat Borders. Dat zijn de grenzen van het Winclan territorium, en die grenzen met een van de andere clans. Wij in windclan grenzen met alledrie de andere clans. Weet je misschien met wie we grenzen aan de kant waar we heen lopen? Als je goed snuift kan je ruiken. Ze hebben een sterke geur." Hij stopte even om Owlpaw de tijd te geven om te ruiken. Waarna hij wachtte op antwoord.

"Hey, Owlpaw," hoorde ze haar mentor zeggen, terwijl hij de nadruk legde op het woordje 'paw', wat de bruine poes helemaal niet erg vond. Hij wenkte met zijn staart naar Owl voordat hij dieper het territorium in trippelde. Nieuwsgierig liep Owlpaw achter de rood-wite kater aan. "Oké, we beginnen vandaag met het territorium verkennen, en wat Borders. Dat zijn de grenzen van het Winclan territorium, en die grenzen met een van de andere clans. Wij in windclan grenzen met alledrie de andere clans.", legde hij uit "Weet je misschien met wie we grenzen aan de kant waar we heen lopen? Als je goed snuift kan je ruiken. Ze hebben een sterke geur.", vervolegde hij. Owlkit sloot haar ogen, snoof de geuren op en vond sommige er van niet erg fris roken. "Shadowclan?", antwoorde ze, iet wat twijfelend.

De kater keek en zag hoe zijn leerling zich inspande om het antwoord goed te hebben, ook zag hij hoe ze haar neus ophaalde toen ze waarschijnlijk de Shadowclan geur rook. Van binnen grinnikte hij, maar de kater liet het niet merken, want hij wilde haar niet uit haar concentratie halen. Na een kort tijdje kwam het antwoord, het was weliswaar wat twijfelend, maar het was een antwoord. "Shadowclan?" Hij knikte goedkeurend, maar besloot om haar meteen uit te leggen dat ze zeker moest zijn van haar zaak. "Heel erg goed Owlpaw, het was een redelijk lastige vraag. Maar wees er zeker van dat je de volgende keer een antwoord geeft, en geen tegenvraag stelt, leer op jezelf te vertrouwen, dan zal de clan dat ook doen, snap je?" Hij gaf haar nog eens een goedkeurende blik en liep door, totdat ze ongeveer vijftig vossenlengten van het Thunderpath verwijdert waren. De geur hing nu al onmiskenbaar in de lucht, en hij wilde Owlpaw eerst even voorbereiden. "Oké, we komen steeds dichter bij onze eerste bestemming, maar voordat ik je er heen breng wil ik eerst iets uitleggen." Hij keek even of ze luisterde en vervolgde toen "Het gaat over ruiken, want zoals je waarschijnlijk wel weet, is dat een van onze handigste zintuigen. Nu moet je die ook goed gebruiken, en dat gaan wij nu even oefenen." Hij keek of ze het nog begreep en legde het toen verder uit. "Je moet namelijk altijd de lucht testen op onbekende, of onheilspellende geuren." Hij grinnikte, want hij was zelf heel geschokt geweest en had zich afgevraagd hoe dat ooit mogelijk was. "Maak je geen zorgen, uiteindelijk gaat het vanzelf. Wat het belangrijkste is, is dat bijna alle slechte dingen, vies ruiken. Dus ruik nu maar eens, hoeveel vieze dingen kan je ruiken? Je hoeft de geur nog niet te kennen hoor." Hij keek naar zijn apprentice, en voelde trots opwellen, iets in hem zei dat ze best nog wel eens goede vrienden konden worden.

Ze zag hoe Firework knikte en zo kaar antwoord goedkeurde. "Heel erg goed Owlpaw, het was een redelijk lastige vraag. Maar wees er zeker van dat je de volgende keer een antwoord geeft, en geen tegenvraag stelt, leer op jezelf te vertrouwen, dan zal de clan dat ook doen, snap je?", Owlpaw knikte. "Oké",. Firework liep nog wat verder. "Oké, we komen steeds dichter bij onze eerste bestemming, maar voordat ik je er heen breng wil ik eerst iets uitleggen.", begon hij. De bruine poes spitste haar oren. "Het gaat over ruiken, want zoals je waarschijnlijk wel weet, is dat een van onze handigste zintuigen. Nu moet je die ook goed gebruiken, en dat gaan wij nu even oefenen.", Vervolegde de rood-witte kater. "Je moet namelijk altijd de lucht testen op onbekende, of onheilspellende geuren.", hij stopte even om te kunnen grinikken. "Maak je geen zorgen, uiteindelijk gaat het vanzelf. Wat het belangrijkste is, is dat bijna alle slechte dingen, vies ruiken.", zei hij, terwijl hij de nadruk op 'slecht' en 'vies' legde. "Dus ruik nu maar eens, hoeveel vieze dingen kan je ruiken? Je hoeft de geur nog niet te kennen hoor.", vervolegde hij vragend. Ze stak haar neus weer in de lucht, zoals ze eerder had gedaan, en liet de geuren haar neus binnen. "Ik ruik...", begon ze. "Twee vieze dingen", vervolegde ze. "Shadowclan...", grinnikte ze, "en nog iets", zei de bruine poes terwijl ze haar mentor aankeek.

De mentor zag hoe ze haar neus in de lucht stake, en zich overgaf voor alle onbekende geuren, een dapper iets. Veel nieuwe apprentices waren vaak bang door alle vreemde geuren, maar Firework had het geluk gehad om nu net diegene te krijgen die net als hij, van avontuur hield. Ze was inmiddels begonnen met het antwoord. "Ik ruik..." Hij knikte, en wachtte op de finale "Twee vieze dingen" Trots verscheen in zijn ogen, ze had het niet alleen in een keer goed gedaan, ze had ook naar zijn advies geluisterd. Nu was haar antwoord geen vraag, maar een stelling, die nog klopte ook! Hij wilde net zeggen dat ze het goed had gedaan toen ze ze begon te benoemen. "Shadowclan..." Ze grinnikte, en ook haar mentor kon een grinnik niet binnenhouden. Eigenlijk mocht hij zijn apprentice niet ophitsen tegen Shadowclan. Maar het was waar wat ze zei. Ze keek hem aan, en eindigde haar antwoord "en nog iets" Weer knikt de kater goedkeurend, en wenkte haar met zijn staart om een laag heuveltje op te gaan. Vanaf daar zag je het Thunderpath zo liggen. "Dat is wat je ruikt." Sprak hij, met een veelbetekenende blik in zijn ogen.

De rood-witte kater knikte goedkeurend en trippelde, gevolgd door Owlpaw, een beetje verder. "Dat is wat je ruikt.", zei hij, terwijl hij naar een zwart-grijze strook wees. "Wat is dat?", vroeg de bruine apprentice terwijl ze haar neus ophaalde toen ze de stank rook. Toen zag ze hoe een vreemd, grijskleurig ding op de weg voorbijflitsen. Geschrokken bleef ze even stil staan. "Wat is dat?", mompelde ze terwijl ze 'het grijze ding' om de hoek zag verdwijnen.

Ze stelde de goede vraag, wat was het? Niemand wist het zeker, maar om toch maar een antwoord te geven op de vraag vertelde hij hoe iedereen het altijd noemde. "Het Thunderpath.." Langzaam daalde hij van de heuvel af, op weg naar het grijze ding, en stopte redelijk dichtbij. Een monster zoefde hard langs, en hij legde zijn staart op Owlpaws rug om haar te laten weten dat het goed was. "De monsters, zoals we ze noemen, blijven altijd op het Thunderpath. Je kan dus veilig hier staan, maar kom niet dichterbij. Begrijp je?" Hij keek haar indringend aan, het was belangrijk dat ze dit goed in haar oren knoopte. Maar daarna verdween zijn ernstige blik en maakte plaats voor een blije. "Aangezien je alle vragen goed hebt beantwoord, en een snelle leerlinge bent, kunnen we nog een border bekijken. Welke wil je liever, die met Thunder- of Riverclan?"

~Sorry, ik moest snel..

Owlpaw voelde hoe Firework zijn staart geruststellend op haar rug legde. "De monsters, zoals we ze noemen, blijven altijd op het Thunderpath. Je kan dus veilig hier staan, maar kom niet dichterbij. Begrijp je?", waarschuwde hij terwijl hij haar indringend aankeek. "Waarom zou ik dichter willen komen?", zei ze, met een licht spottende ondertoon. Zijn blik verranderde van serieus naar vriendelijk. "Aangezien je alle vragen goed hebt beantwoord, en een snelle leerlinge bent, kunnen we nog een border bekijken. Welke wil je liever, die met Thunder- of Riverclan?", De bruine poes kon geen trotse glimlach onderdrukken toen ze de rood-witte kater dat hoorde zeggen. "Thunderclan", besloot ze na even nadenken.

_{"Waarom zou ik dichter willen komen?" Hij grinnikte, een bijdehandje dus. Maar wel een die goed kon nadenken, want na dat even gedaan te hebben besloot ze om samen met hem naar de Thunderclan border te gaan, iets wat Firework een goede keuze vond aangezien hij haar dan meteen de hoge bomen en het opgesloten territorium kon laten zien. Iets wat vele apprentices maar vreemd vonden, wie wilde er nou opgesloten leven? "Oké, kom maar dan, dan kunnen we beter de andere kant uit gaan." Hij begon al te lopen, en was zich net aan het bedenken wat hij Owlpaw onderweg kon leren toen hem een verhaal te binnen schoot. Iets van zijn apprentice tijd, wat ervoor zorgde dat alle apprentices Thunderclan territorium niet op zouden gaan. "Ik heb, toen ik apprentice was een verhaal gehoord over de Tawny uil, die in de Owl tree op Thunderclan territory woonde. Wil je het horen?"}

"Oké, kom maar dan, dan kunnen we beter de andere kant uit gaan.", zei hij voordat hij begon te lopen. "Ik heb, toen ik apprentice was een verhaal gehoord over de Tawny uil, die in de Owl tree op Thunderclan territory woonde. Wil je het horen?", vroeg Firework terwijl hij een beetje vertraagde. Owlpaw hield van verhalen, ze had er duizenden gehoord toen ze nog in de nursery sliep, sommige waren maar geruchten van andere kittens geweesd, andere waren waargebeurd en had ze van de Elders gehoord, zoals die ene over Firestar. "Vertel!", antwoorde ze anthousiast.

-kort, sorry...

_{Hij zuchtte opgelucht toen ze opgewonden reageerde, en dus begon hij met een spannende stem te vertellen. "Oké dan, dit verhaal gaat over een oude Thunderclan Leader, die Tawnystar heette. Hij was vernoemd naar de Tawny uil die ooit in de Owl tree leefde. Er gingen in mijn tijd nogal wat verhalen de ronde over die leader. Hij scheen doodstil te kunnen jagen, maar hij jaagde niet, zoals zijn clanmates, op muizen of eekhoorns, maar de leader jaagde 's nachts, als iedereen dacht dat hij lag te slapen. Op rattenvlees." Hij keek zijn apprentice quasi ernstig aan, maar doordat hij dat gewoonweg niet kon zag het er redelijk lachwekkend uit. Dus staakte de kater zijn poging, en ging verder. "Als je ooit een rat gezien hebt weet je dat ze gevaarlijk zijn, en hun vlees is werkelijk het allergoorste dat er bestaat. Maar de Thunderclan leader at het toch, elke nacht, en zijn clan wist van niets." Hij stopte even, en ademde diep in. "Vergeet trouwens niet om ook alle geuren onderweg goed in je op te nemen." Hij begon weer verder te lopen, en hervatte zijn verhaal. "Iniedergeval, die Thunderclan leader dacht dat hij goed en stil kon jagen. Maar op een nacht werd hij tijdens de jacht aangevallen door een Tawny uil die haar jongen wilde beschermen. Hij had het beest niet aan horen komen, en diep onder de indruk vroeg hij dan ook of ze het hem kon leren." Nog voordat Owlpaw er iets over kon zeggen zei de kater het al. "Ik weet het, een kat die met uilen kan praten.. Vreemd, maar je weet het maar nooit met die vreemde Thunderclanners. Ik bedoel, wie eet er nu eekhoorn?" Hij dacht even na, en haalde toen zij schouders op. "Whatever, die Tawny uil vond het goed, en leerde de jonge leader om zijn jachtskunsten optimaal te gebruiken. Totdat het op een dag helemaal misliep. De jonge leader had hard getraind, en werd overmoedig, dus daagde hij de uil uit tot een wedstrijd wie de meeste prooi kon vangen in zoveel tijd. De uil vond het goed, aangezien ze wel wist dat ze zou winnen, en daar gingen ze, ieder op zoek naar prooi. De Tawny uil vliegend" De kater deed het voor, met een komische vliegact, "en de leader in de jagershouding van Thunderclan." Opnieuw deed hij het voor, maar raakte in de knoop, viel om, en stond toen beschaamd weer op. "Maar, eh.. Zoals ze al verwacht had kwam de Tawny terug met het meeste prooi. Wat ze alleen niet had voorzien was dat de kat hier verschrikkelijk beledigd en boos over zou worden. Hij viel de Tawny, tevens zijn mentor, aan en brak haar vleugel eraf. Plots verdween de Tawny, en alles wat Tawnystar nog in zijn poten had was bloed, en het gerucht gaat dat hij het er nooit meer af heeft kunnen krijgen."}

"Oké dan, dit verhaal gaat over een oude Thunderclan Leader, die Tawnystar heette. Hij was vernoemd naar de Tawny uil die ooit in de Owl tree leefde. Er gingen in mijn tijd nogal wat verhalen de ronde over die leader. Hij scheen doodstil te kunnen jagen, maar hij jaagde niet, zoals zijn clanmates, op muizen of eekhoorns, maar de leader jaagde 's nachts, als iedereen dacht dat hij lag te slapen. Op rattenvlees.", begon Firework. 's Nachts jagen was misschien wel slim, bedacht Owlpaw, sommige dieren kwamen alleen buiten als de maan scheen. Firework probeerde haar ernstig aan te kijken, wat niet echt makkelijk was voor hem. "Als je ooit een rat gezien hebt weet je dat ze gevaarlijk zijn, en hun vlees is werkelijk het allergoorste dat er bestaat. Maar de Thunderclan leader at het toch, elke nacht, en zijn clan wist van niets.", vervolegde de rood-witte kater. "Maar, als ratenvlees zo smerig is, waarom eet hij het dan?", vroeg Owl zich af. "Iniedergeval, die Thunderclan leader dacht dat hij goed en stil kon jagen. Maar op een nacht werd hij tijdens de jacht aangevallen door een Tawny uil die haar jongen wilde beschermen. Hij had het beest niet aan horen komen, en diep onder de indruk vroeg hij dan ook of ze het hem kon leren.", hervatte Firework zijn verhaal. "Ik weet het, een kat die met uilen kan praten.. Vreemd, maar je weet het maar nooit met die vreemde Thunderclanners. Ik bedoel, wie eet er nu eekhoorn?", vervolegde hij, vlak voor Owl kon zeggen dat het idioot was om te denken dat katten met uilen konden praten. Hij haalde zijn shouders even op. "Whatever, die Tawny uil vond het goed, en leerde de jonge leader om zijn jachtskunsten optimaal te gebruiken. Totdat het op een dag helemaal misliep. De jonge leader had hard getraind, en werd overmoedig, dus daagde hij de uil uit tot een wedstrijd wie de meeste prooi kon vangen in zoveel tijd. De uil vond het goed, aangezien ze wel wist dat ze zou winnen, en daar gingen ze, ieder op zoek naar prooi. De Tawny uil vliegend", zei de mentor terwijl hij een grappige vliegact deed die Owl deed grinniken. "en de leader in de jagershouding van Thunderclan.", Firework probeerde het weer voor te doen, maar raakte in de knoop en viel om. Nu proeste Owl het echt uit van het lachen. "Maar, eh.. Zoals ze al verwacht had kwam de Tawny terug met het meeste prooi. Wat ze alleen niet had voorzien was dat de kat hier verschrikkelijk beledigd en boos over zou worden. Hij viel de Tawny, tevens zijn mentor, aan en brak haar vleugel eraf. Plots verdween de Tawny, en alles wat Tawnystar nog in zijn poten had was bloed, en het gerucht gaat dat hij het er nooit meer af heeft kunnen krijgen." eindigde hij zijn verhaal. "Wow, ik zou ook wel met uilen willen kunnen praten", grinnikte de bruine apprentice.

_{Haar reactie was precies zoals hij had gedaan toen de kater het verhaal voor de eerste keer hoorde. "Heb je het al eens geprobeerd? Misschien werkt het," plaagde hij zijn apprentice, waarna hij weer door begon te lopen. Ze waren inmiddels al bij de border, maar nog niet bij de Owl tree. Halverwege besloot de kater te stoppen. "Waar denk je dat de Owltree naar ruikt?" zijn plan was om de apprenttice tawny te laten ruiken, aangezien hij dat een paar stappen terug heel sterk geroken had, en om haar dan hem naar de Owl tree te laten brengen.}

"Heb je het al eens geprobeerd? Misschien werkt het", grijnsde de rood-witte kater. "Dan mag jij het eerst voor doen", plaagde ze terug. Ze waren inmiddels bij de grens gekomen waar een onbekende geur, waarvan Owlpaw aannam dat het Thunderclan was, haar neus binnendrong. "Waar denk je dat de Owltree naar ruikt?", vroeg Firework. "Uilen, natuurlijk", antwoorde Owlpaw terwijl ze met haar ogen rolde.

-flut DX

_{"Dan mag jij het eerst voor doen", de kater grinnikte, ja, hij en Owlpaw zouden vast wel goed met elkaar overweg kunnen. Deze poes had wel humor, en inderdaad, toen hij zijn vraag stelde kreeg hij het meest bijdehante antwoord wat je kon krijgen. "Uilen, natuurlijk" Weer grinnikte hij, "Ook ja, maar het is één speciale uil, de Tawny uil, en dat is wat we hier zo sterk ruiken. Prent dat goed in je geheugen." Hij gaf haar even de tijd om de geur te verkennen, en toen de kater zag dat ze klaar was kwam de opdracht. "Breng me maar naar de Owl tree."}

"Ook ja, maar het is één speciale uil, de Tawny uil, en dat is wat we hier zo sterk ruiken. Prent dat goed in je geheugen.", zei de rood-witte kater. Owlpaw stak haar neus in de lucht en liet de geuren haar neus binnen. "Breng me maar naar de Owl tree.", zei Firework, waarschijnlijk om te zien of ze de geur goed geroken had. De bruine apprentice trippelde met haar neus in de lucht door het territorium. De Thunderclangeur werd steeds sterker. Op een gegeven moment stopte ze, en keek achterom. De bruine poes stond vlakbij de grens, aan de andere kant kon je, als je goed keek een grote, maar vooral dikke boom zien staan. "Ik denk dat dit de grens is", zei ze tegen haar mentor.

_{Onderweg knikte hij zo nu en dan goedkeurend om de jonge poes aan te moedigen. Ze was goed bezig, en dat mocht ze wel weten. Even later stonden de twee katten recht voor de Owl tree. "Ik denk dat dit de grens is" hij keek haar aan, "Dat denk je, of dat weetje?" Hij vervriendelijkte zijn blik en ging verder. "Hoeveel geuren kun je ruiken? Beschrijf ze allemaal maar eens"

~Sorry voor de flutpost, mijn kat heeft net overgegeven... (tasty!)}

"Dat denk je, of dat weetje?", vroeg hij vriendelijk. "allebij", grijnsde Owl. "Hoeveel geuren kun je ruiken? Beschrijf ze allemaal maar eens", zei de rood witte kater waarop Owlpaw haar neus in de lucht stak zoals ze al zo vaak had gedaan tijdens deze training. "Ik ruik katten, ze stinken niet zo als Shadowclankatten. Ik ruik die uil en nog iets", antwoorde ze. Terwijl ze haar blik naar de bron van de geur liet glijden. een eindje verder zag ze een mollige, bruinen muis zitten. "Jammer, die is voor Thunderclan", zuchte ze.

Onderwerp: Re: ||Owlpaw|| First training, exciting, right?