No church in the wild [Platinumsoul]

Met zijn oren gespitst baande de zwarte leerling zich een weg tussen hoog gras. De bomen om hem heen wierpen lange schaduwen op hem neer. Graypaw was blij dat hij de schaduwen had gevonden want het weer was enorm aan het omslaan. Het werd steeds warmer en dat herinnerde hem er weer aan waarom Greenleaf de gulste maar ook het gevaarlijkste seizoen was. Zelfs hier was de warmte te voelen- maar gelukkig voor zijn zwarte vacht iets minder. Toen hij meende de ThunderClan geur te verliezen stopte hij. Hij moest vast op een grens zijn. Wacht, had zijn mentor niet eens langs gelopen met hem? Op zijn eerste dag? "Ook al is deze niet rechtstreeks verbonden met een andere clan is het belangrijk ook deze grens te bewaken. Vijandige en eenzame katten kunnen hier rond hangen. Wees gewaarschuwd". Graypaw verstijfde toen hij geritsel hoorde in wat gras verder weg van hem. Hij slikte zijn opkomende angst in en sprong vlug op een hoge kei. Gras schoof uit de weg in zijn richting .. "Ik zie je wel! Kom hier en kijk me aan als een kater!" Brulde hij veel zelfverzekerder dan hij zich voelde. Hij was zich er van bewust dat hij helemaal alleen was in dit verlaten stuk bos. En als hij het wist- wist de onbekendeling het ook.

'Als een kater? Ben je helemaal gek?' Graypaw schrok zichtbaar en slikte. Een rogue? Dacht hij angstvallig. 'Ik ben een poes, voor het geval je het nog niet gezien had.' Graypaw verstijfde 'Met wie heb ik de eer te spreken?' Hij overwoog te liegen maar zag in dat het helemaal geen zin had. Als hij geluk had en dit slim aanpakte dan zou hij er wel uitkomen. Veilig en wel. En dan zou hij nooit meer alleen naar een afgelegen stuk territorium reizen. "Mijn naam is Graypaw van ThunderClan" Zei hij timide. Hij vond het idee maar helemaal niets. Het idee van dood gaan nog minder. "Als het moet dan zal ik vechten" Dreigde hij en zijn oren draaide naar achteren en hij zette zijn vacht op. "Ik wil geen gevecht. ik bedoel geen oneerbiedigheid" Besloot hij. Misschien kon hij zichzelf hier uit praten. Dat werkte al eens eerder met clan genoten. Al wilde die je oren er niet af klauwen als ze het niet met je eens waren ..

Graypaw was lichtelijk ongemakkelijk op zijn poten, om hem zacht uit te drukken. De poes was verwilderd. En blijkbaar had ze ooit Ironkit geheten. Maar een kit die was niet zo groot .. dus .. hoe lang was ze al een eenling? En hóe jong was ze uit de clan gegaan? Hij keek haar met grote ogen aan. Het was moeilijk te bevatten dat een kat een clan zou verlaten. Waarom zou je überhaupt overwegen te gaan? Waar moest je anders heen? "Firestar .." Herhaalde hij een beetje wazig. "Óh Firestar! .. Waarom vraag je daar naar? Ben je een ShadowClan spion?" Miauwde hij meteen achterdochtig en hij zette zijn eerder strak geveegde haren weer op, draaide zijn oren weg. Hij wilde helemaal niet vechten maar als dit betekende dat hij zijn clan zou redden dan zou hij het maar moeten doen zonder klagen. Hoewel .. Hij liet zijn vijandige houding een beetje varen en keek haar eerder met toegeknepen ogen aan, veilig op zijn hoge rots. Ik wil vechten als het moet .. maar ik ben waardeloos voor de clan dood. Realiseerde hij zich. Graypaw zweeg echter en bleef in tweestrijd.

Graypaw vernauwde zijn ogen toch iets bij het horen van haar vieze toon. Hij trok een gezicht en keek met de meest vuile blik die hij maar kon opbrengen haar kant op. "Dan ben je een verrader want je hebt de clan verlaten" Stelde hij vast en hij keek haar boos aan. "en mijn ouders vertelde me altijd dat ik niet met verraders hoef te praten" Ging hij onschuldig door en hij sloeg wild heen en weer met zijn staart van nervositeit. "en met Firestar gaat het prima! Hij is sterker dan welke kat dan ook" Pochte hij en Graypaw trok spottend met zijn snorharen.

Hij had het verwacht- Graypaw had het uitgelokt. En toch ging hij wijselijk ietsje achteruit toen ze begon te schreeuwen en spande hij zijn spieren om abrupt weg te kunnen rennen. "Je hebt veel praatjes!" Kaatste hij boos terug "Je kunt beter verder met je leven en beginnen aan de toekomst dan blijven zeveren en huilen om het verleden" Beet hij haar toe. Hij had enkele krijgers dit eens tegen elkaar horen zeggen .. de context was ongeveer hetzelfde en daarbij was hij niet echt het typ dat goed gevoelens kon doorgronden. "je ouders moesten toch wel om een reden verbannen zijn" Vervolgde hij, iets milder dan zonet. "Ik bedoel .. Firestar of Bluestar .. ze zouden nooit iemand verbannen ten onrechte" Zei Graypaw bedenkelijk en eigenlijk meer tegen zichzelf dan de eenling.

Graypaw fronste. "Vervanger? Waar in StarClan's naam heb je het over?" Vroeg hij niet begrijpend. "Je hebt het mis! Firestar is een leider die leidt met gerechtigheid. Hij zou nooit iemand ten onrechte kwaad doen" Zei hij verdedigend en hij keek haar smekend aan. Ze moest hem geloven. Wat er ook was gebeurd het had geleid tot een verkeerd beeld van zowel Bluestar als Firestar. Dat kon hij niet hebben. Straks verspreiden ze praatjes over hen en zou ze alle clans tegen hem opzetten! "wat is er dan precies gebeurd dat ze waren verbannen?" drong hij aan met een zwiep van zijn staart.

Graypaw keek haar lang aan en verwachtte half en half dat ze geen antwoord zou geven. Hij kon het haar niet kwalijk nemen maar voor alsnog brandde hij ook stiekem heel erg van verlangen. Ze waren verdacht van poging tot moord tegen twee kits. Ik weet zeker dat ze het nooit hadden kunnen doen. Maargoed, de clan dacht er anders over, en ze zijn zo erg vernederd dat ze sowieso al weg wouden. Maar, voordat ze dat konden doen werden ze al verbannen door Bluestar.' Graypaw was een beetje misselijk geworden en ging bevend zitten. Hoe kon Bluestar zo iets doen? Zwakjes keek hij omhoog en schudde hij ontkennend zijn hoofd. "Nee.. Nee Platinumsoul.. dat kan niet waar zijn" Hij keek om zich heen alsof hij iets zocht wat bewees dat het niet zo was. Hij had nu dolgraag terug gekeerd naar het kamp en Bluestar gesmeekt antwoord te geven. Maar Bluestar was dood .. hij was te jong geweest toentertijd om haar te herinneren maar wat hij hoorde aan verhalen waren alleen maar nobele en eerlijke. "Je-je hebt het fout! Ze zou nooit zo iets doen .." Gromde hij koppig en hij keek haar met platgelegde oren aan. Nog steeds was hij niet van zijn rots gekomen. Wat hem betrof stond hij hier prima.