Tell me I'm not alone anymore (FLAMECLAW)

Ze glimlachte dankbaar dat hij niet verder ging over haar woorden. Ze konden altijd nog een andere keer spreken. Iets wat ze sowieso wel zou willen doen. Het voelde goed om met hem te praten. Hij leek haar hoe dan ook echt te willen helpen. Niet zoals haar vader of Stormfrost die hadden gedaan alsof het ze iets boeide maar haar uiteindelijk in de steek lieten. Ergens wou ze het durven om hem te vertrouwen. Het proberen haar hart in zijn poten te leggen. Zou ze het kunnen.. Langzaam sloot ze haar ogen en ademde even diep in. "Thank you Flameclaw." Fluisterde ze zacht en glimlachte even warm voor ze grinnikte en knikte. "Yea you are." Mompelde ze en glimlachte zacht al verdween de glimlach snel en ze drukte haar kop tegen hem aan. "I know how you feel." fluisterde ze zacht en snorde even om hem wat beter te laten voelen. Ja al was hij er voor haar, zij zou laten zien dat zij er ook was voor hem. Ze konden elkaar helpen. Ze wou hem helpen.

Hij sloot even zijn ogen en zuchtte zacht zonder naar haar te kijken voor hij zijn kop liet zakken terwijl hij bleef staan. Hij was nooit echt veranderd en stond nog altijd stevig op zijn poten maar hij zou ze altijd missen. Hij haalde zijn schouders kort op maar ging niet in op haar opmerking, het had geen nut, ze kon hem wel blijven bedanken maar het zou niks veranderen. Hij tilde zijn kop langzaam op om haar aan te kijken en vervolgens zijn kop te schudden. ''No, you don't know how I feel.'' Zei hij zacht en slikte. ''Nobody knows how I feel.'' Mompelde hij en liep toch weer iets door naar de kampingang, nu eigenlijk aan het werk willen gaand. hij moest nu even alles om zich heen kunnen vergeten voor het hem te zwaar werd.

Ze slikte zacht en keek even op naar hem voor ze haar pluizige kop schudde maar niet reagerend op zijn woorden wetend dat verder reageren haar alleen maar pijn zou doen. "If you say so." Mompelde ze alleen zacht en slitke even het idee dat haar vader halverwegen starclan lag momenteel in de Medicine Cat den wetend dat ze hem nog geen enkele keer had opgezocht. Ze strekte haar poten en liep uit de warriors den haar ogen sluitend tegen het felle licht en knikte even naar haar grootvader die net uit zijn nest kwam. "Waar wil je heen Flameclaw?" vroeg ze zacht en draaide haar kop iets naar de grote kater.

Hij trok even met zijn oren en snoof zacht voor hij zich even uitrekte maar niemand aankeek. haar woorden lieten zijn oren iets naar achteren zakken maar hij trok ze snel weer op voor hij doorliep. Zijn ogen gleden snel het kamp door en toch kwam weer even de eenzaamheid over hem heen. Hij begreep nog altijd niet waar ze heen was gegaan. Hij schrok op van de stem van Breakingdawn en keek haar kort aan voor hij zijn massieve schouders ophaalde. ''Zie wel.'' Zei hij enkel en liep voor haar uit het kamp uit waar hij zijn pels even opschudde tegen de kou maar zonder na te denken gewoon een richting opliep.

Onderwerp: Re: Tell me I'm not alone anymore (FLAMECLAW)